Caput XI.

0621A

Et cum appropinquarent Jerosolymae et Bethaniae ad montem Olivarum. Quae est visio pacis: in qua manet fixa immobilisque felicitas: quae secundum apostolum, mater est omnium credentium, et bene viventium in Christo.

Mittit duos ex discipulis suis, et ait illis: Ite in castellum quod contra vos est: et statim introeuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit: solvite illum, et adducite. Et si quis vobis dixerit, quid facitis? dicite, quia Domino necessarius est, et continuo illum dimittet huc. Et abeuntes, invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio, et solvunt eum. Bini vocantur, et bini mittuntur discipuli Christi: quoniam charitas non consistit 0621B cum uno, unde dicitur: Vae soli, et reliqua. Duo educunt Hebraeos de Aegypto. Duo deportant botrum de terra sancta: ut semper praepositi conjungant opus et scientiam: et duo mandata de duabus tabulis proferant, et duobus fontibus abluantur, et abluant, et duobus vectibus arcam Domini portent: et inter duos cherubim Deum cognoscant, spiritu et mente psallentes. Pullum ligatum ducunt et indomitum: quem solvunt et domant, qui est populus gentilis, ligatus ante januam fidei, cum vinculis peccatorum suorum: in bivio stantem, in libertate arbitrii dubitantem inter vitam et mortem.

Et quidam de illic stantibus dicebant illis: Quid facitis solventes pullum? Qui dixerunt eis sicut praeceperat eis Jesus, et dimiserunt eis. Et duxerunt pullum 0621C ad Jesum. Ac si dicerent, quis potest dimittere peccata?

Et imponunt illi vestimenta sua, id est, stolam primam immortalitatis per baptismi sacramenta afferunt.

Et sedit super eum, id est, in eo regnare coepit; ut non regnet peccatum in lasciva carne, sed justitia, et pax, et gaudium in Spiritu sancto.

Multi autem vestimenta sua straverunt in via. Qui sunt pedes, nisi qui portant, et extremi quos ad judicandum constituit apostolus? Qui et ipsi, et si non sunt deorsum, in quo sedit Dominus: tamen cum militibus a Joanne instruuntur.

Alii autem frondes caedebant de arboribus, et sternebant in via: et qui praeibant et qui sequebantur, clamabant dicentes: Osanna, benedictus qui venit in nomine 0621D Domini: benedictum quod venit regnum patris nostri David, Osanna in excelsis. Magis hoc ad orandum et sacramentum pertinet, quam ad necessitatem. Justi ut palma florebunt: angusti in radicibus, lati in floribus et fructibus: quoniam bonus odor Christi sunt: et sternunt viam mandatorum Dei bona fama. Qui praeibant, prophetae sunt, et qui sequebantur apostoli: ut abyssus abyssum invocat, id est, lex legem alteram. Osanna, id est, salvifica: dicentes in excelsis et imis: ut justi aedificentur in ruinam angelorum, et terreni et subterranei salventur ab eo benedicto vincente et veniente in nomine Domini, id est, patris sui, quoniam filius de patre suscepit nomen, et pater de filio.

0622A Et introivit Jerosolymam in templum, et circumspectis omnibus, cum jam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim: et alia die cum exirent a Bethania, esuriit. Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea. Et cum venisset ad eam, nihil invenit nisi folia. Non enim erat tempus ficorum. Et respondens, dixit ei: Jam non amplius in aeternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli ejus: et veniunt Jerosolymam. Et cum introisset in templum, coepit ejicere vendentes et ementes in templo, et mensas nummulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit. Et non sinebat, ut quisquam transferret vas per templum, et docebat, dicens eis: Nonne scriptum est: quia domus orationis vocabitur omnibus gentibus? Vos autem fecistis 0622B eam speluncam latronum. Quo audito, principes sacerdotum et scribae quaerebant, quomodo eum perderent. Timebant enim eum: quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus. Jesus intrat in templum: vespera exiit in Bethaniam, cum duodecim, mane ad Judaeam venit, atque nos in vespera mundi visitat. Esuriens Dominus salutem hominum, vidit a longe ficum, foliis, non fructibus ornatam, id est, synagogam vestitam mandatis hominum, et superstitionibus scopatam: cui denegat fructum in aevum. Inde templum ingressus, ejecit vendentes et ementes, et mensas et cathedras evertit: id est, qui vendunt honorem et gradus emunt. Scriptum est enim: Domus mea, domus orationis vocabitur, juxta Isaiam. Vos autem fecistis eam speluncam latronum: 0622C juxta Jeremiam.

Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate. Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus. Et hoc proprie. Post se relinquens tenebras, ut sol in Judaeorum cordibus egrediebatur de civitate ad aliam, quae est benevola et obediens. Mane revertentes viderunt ficum aridam. Occidit sol, oritur sol: lux ablata a scribis, lucet in apostolis. Ficus arida a radicibus, synagoga est a Cain, et a caeteris, a quibus omnis sanguis ab Abel usque ad Zachariam requiritur.

Et recordatus Petrus dixit ei: Rabbi, ecce ficus cui maledixisti, aruit. Et respondens Jesus, ait illis: Habete fidem Dei: Petrus agnoscit aridam et abscissam radicem: cui succedit oliva pulchra, fructifera, vocata 0622D a Domino. Unde sequitur.

Amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti. Id est, Christo, qui est mons crescens de lapide abscisso sine manibus.

Tollere et mittere in mare, et non haesitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit, fiat, fiet ei. Propterea dico vobis: omnia quaecumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis. Hoc factum est, quando dixerunt apostoli: Digne transferimur ad gentes, quia vos indignos judicastis audiendi verbum Dei. Sequitur:

Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quid habetis adversus aliquem: ut et pater vester, qui in coelis est, dimittat vobis peccata vestra. Quod si vos non dimiseritis, 0623A nec pater vester, qui in coelis est, dimittet vobis peccata vestra. Septem versus orationis Dominicae Marcus suo more in una oratione comprehendit. Is namque cui dimissa sunt omnia: quid amplius rogabit, nisi quod perseveret in eo, quod obtinuit?

Et veniunt rursus Jerosolymam. Et cum ambularent in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et scribae, et seniores, et dicunt ei: In qua potestate haec facis: et quis dedit tibi hanc potestatem, ut ista facias? Jesus autem respondens, ait illis: Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi, et dicam vobis in qua potestate haec faciam. Baptisma Joannis de coelo erat, an ex hominibus? Respondete mihi. At illi cogitabant secum, dicentes: Si dixerimus de coelo, dicet: quare ergo non credidistis ei? Si dixerimus, ex hominibus: 0623B timemus populum. Omnes enim habebant Joannem, quia vere propheta esset. Et respondentes dicunt Jesu: Nescimus. De lucerna invidi obscurantur, ut dicitur: Paravi lucernam Christo meo, inimicos ejus induam confusione.

Et respondens Jesus, ait illis: Neque ego dico vobis, in qua potestate haec faciam. Hic cum perverso subvertitur Deus.