Caput XVI.

Et cum transisset sabbatum, Maria Magdalene, et Maria Jacobi, et Salome, emerunt aromata, ut venientes ungerent eum. Nunc aromatibus redolentibus cum sponsa, et adolescentibus, quae currunt post eam, conspergimus librum et cubiculum mentis nostrae. Nunc introducit nos rex in cellaria sua. Nunc surgit amica Maria, hiems abiit, pluvia recessit: flores visi sunt in terra: vox turturis audita est in terra nostra. Vineae florentes dederunt odorem. Redit sponsus de umbra, sub qua dormit in meridie. Post 0641A sabbata tristia felix irradiat dies, quae primatum in diebus tenet: luce prima in eo lucescente, et Domino meo cum triumpho resurgente, et dicente: Haec est dies, quam fecit Dominus: exsultemus et laetemur in ea.

Et valde mane una sabbatorum veniunt ad monumentum, orto jam sole, et dicebant ad invicem: Quis revolvet nobis lapidem ab ostio monumenti? Et respicientes viderunt revolutum lapidem. Valde mane, quod alius Evangelista diluculo dicit. Diluculum est inter tenebras noctis, et diei claritatem. In qua salus humano generi provenit, felici vicinitate declaranda, more solis: qui proxima luce consurgens, roseam praemittit auroram, ut gratia praeclari splendoris, praeparatis oculis possit intueri, quando tempus Dominicae 0641B resurrectionis eluxit. Ut tunc laudes Christi tota caneret secundum exemplum harum feminarum Ecclesia, quando genus humanum exemplo suae resurrectionis animavit: quando vitam praestitit, et lumen credulitatis infundit. Sol vero post occasum corporis oritur. Hic Aquilae ad corpus congregantur: matres et apostoli vident revolutum lapidem, qui est lex mortis, ac si diceret: Ubi, mors, aculeus tuus? et reliqua.

Erat quippe magnus valde. Et introeuntes in monumentum, viderunt juvenem sedentem in dextris, coopertum stola candida, et obstupuerunt. Qui etiam infantes in utero tangit: gemitus omnium, et omnibus gravis. Et introeuntes in monumentum viderunt juvenem, non senem, non infantem, sed jucundum 0641C aetate, ut dicitur: Laetare, juvenis, in adolescentia tua, quae non est hic vera, dum cum senio est commixta. Sedentem in dextris virtutis, id est, regnantem in prosperis. Hic juvenis formam resurrectionis, timentibus mortem ostendit. Coopertum stola candida, quae vera laetitia est, hoste depulso, regnoque adepto, rege pacis quaesito, invento, et numquam dimisso. Et obstupuerunt, id est, quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus diligentibus se.

Qui dicit illis: Nolite expavescere. Jesum quaeritis Nazarenum crucifixum: surrexit, non est hic: ecce locus ubi posuerunt eum. Sed ite, et dicite discipulis ejus, et Petro. Deus charitas est. Non est ergo timor in charitate. Quid expavescerent, quae invenerunt, 0641D quem quaesierunt? Jesum quaeritis Nazarenum. Radix enim amara crucis evanuit: flos enim vitae cum fructibus erupit, id est, qui jacuit in morte, surrexit in gloria. Ecce locus. Ostenditur mortalitas immortalibus ad gratiarum actionem debita: ut intelligamus quid fuerimus, et sciamus, quid futuri erimus. Sed ite, dicite. Mulieribus dicitur, ut annuntient apostolis: quia per mulierem mors annuntiata est, per mulieres vita resurgens. Et Petro. Qui se indignum judicat discipulatu, dum ter negavit magistrum. Peccata praeterita non nocent, quando non placent.

Quia praecedet vos in Galilaeam: ibi eum videbitis, sicut dixit vobis. At illae exeuntes, fugerunt de monumento. Invaserat enim eas timor et pavor, et nemini 0642A quidquam dixerunt: timebant enim. Surgens autem Jesus mane prima sabbati, apparuit primo Mariae Magdalenae, de qua ejecerat septem daemonia. Illa vadens nuntiavit his, qui cum eo fuerant lugentibus et flentibus. Et illi audientes quia viveret, et visus esset ab ea, non crediderunt. Post haec autem duobus ex eis ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus in villam, et illi euntes nuntiaverunt caeteris: nec illis crediderunt. Brevis sententia in syllabis, sed ingens in quantitate promissio. Ibi est gaudii nostri fons, et salutis aeternae origo praeparata. Ibi congregantur dispersiones, et sanantur contriti corde. Ibi eum videbitis, non sicut vidistis. At illae exeuntes fugerunt. Dicitur de futura vita. Et fugiet dolor ac gemitus. Imitantur mulieres ante resurrectionem omnium, 0642B quod faciunt post resurrectionem: fugiunt mortem et pavorem. Et nemini quidquam dixerunt, quia ipsi soli mysterium resurrectionis vident, qui videre ipsi illud meruerunt. Unde sequitur juxta Joannem: Petrus autem cucurrit ad monumentum, ut videret ipse quod audivit. Surgens autem Jesus primo mane sabbati, Mariae Magdalenae primo ostenditur: de qua ejecerat septem daemonia, quia meretrices, et publicani praecedunt synagogam in regnum Dei: ut latro praecessit apostolos. Flent et lugent, qui necdum viderunt, sed non post multum consolabuntur. Beati enim qui lugent nunc, quoniam ipsi consolabuntur. Et illi audientes non crediderunt. Fides autem hic laborat, agens activam vitam: illic contemplativa secuta visione regnat. 0642C Hic per speculum contuemur imaginem: illic facie ad faciem videbimus veritatem. Unde sequitur: Post haec duobus ex illis ambulantibus, id est, laborantibus, ostensus est in alia effigie. Et illis annuntiantibus non est creditum: dum sicut Moyses viderunt, quod non sufficiebat eis. Unde Moyses dicit: Ostende mihi temetipsum. Oblitus carnis suae, postulat in vita ista quod post illam speramus in futura.

Novissime autem recumbentibus illis undecim apparuit, et exprobravit incredulitatem illorum et duritiam cordis: quia his, qui viderant eum resurrexisse, non crediderunt. Ut omnes testes enarrarent omnibus, quod communiter viderunt et audierunt. Exprobrat incredulitatem, ut succedat credulitas: exprobrat 0642D duritiam cordis lapidei, ut succedat cor carneum charitate plenum. Hinc est, quod martyrum catervae mortem hujus saeculi libenter affectant: quia noverunt pro isto temporali interitu perpetuo se esse victuros.

Et dixit eis: Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae. Nunc primum post acceptum spiritum, ac si vasa limosa per ignem confirmata: omni creaturae, id est, omni generi humano, quod in se commune aliquid habet ab omni creatura, jubetur, id est, angelis, pecoribus, lignis, lapidibus, igni et aqua, calido et frigido, humido et arido: quia mundus minor homo dicitur. Dominus utique Jesus, qui de coelo descendit ad liberandam infirmitatis nostrae naturam: ipse etiam super coelorum 0643A coelos ascendit, qui sedet ad dexteram Patris. Considerandum est autem, quod frequenter in Scripturis divinis plurali numero coelos dictos invenies, dum legitur: In principio fecit Deus coelum et terram, cum tamen pluraliter dicti coeli legantur et terrae. Modus enim iste locutionis latius patet, ut abusive singularia plurali numero dicamus, et pluralia singulari. Ad Orientem vero, quod psalmista dicit: Evangelistae tacent: Jerosolymam significat, quae est in Orientis partibus collocata. Unde Dominus, apostolis videntibus, ascendit ad coelos. Terra multis plena miraculis, ubi fidelium credulitas plus actibus, quam lectionibus eruditur.

0644A Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit: qui vero non crediderit, condemnabitur. Signa autem eos, qui crediderint, haec sequentur. In nomine meo daemonia ejicient, linguis loquentur novis, serpentes tollent. Et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit. Super aegros manus imponent, et bene habebunt. Et Dominus quidem Jesus postquam locutus est eis, assumptus est in coelum, et sedet a dextris Dei. Illi autem profecti praedicaverunt ubique, Domino cooperante, et sermonem confirmante sequentibus signis. Ducentesimo tricesimo quinto capitulo Marcus signa credentium, cum Matthaeo et Luca concordans, enarrat.