235. De sancto Laurentio.

1. Almi martyris
rogitemus merita

2 a. Laurenti, Christo cari,
mundi qui sprevit
praemia,

2b. Sortitus poli clara
possidet unde
sidera.

3 a. Parvulus annis
Dei gaudens semita

3 b. Eius divina
tenuit vestigia.

4 a. Romanae sedis levitae
claruit sub infula,

4 b. Signo crucis caecis iste
restauravit lumina.

5 a. Hic populos

provehit Christo plures
sanctimonia ;

5 b. Hippolyti

hic errorem vertit ad
palmae gloriam.

6 a. Hunc dilexit Sixtus
pontifex
mente intima;

6 b. Hic sublata fraudis
paruit
illi macula.

7 a. Exspirans Christo animam
Laurentio gratanter
commisit pecuniam.

7b. Tu, Deus, haec congregaris,
tu, Laurenti, pauperum
consolaris agmina.

8 a. Quanta gloria !
Iniquum ducem
delusisti
perpulchra industria.

8b. Cuius rabiem
confixus Christo
superasti
mira cum victoria.

9 a. Carnifex asper
membra levitae
tractat flammula;

9 b. Chorus excelsus
sanctam benigne
fovet animam.

10 a. Tu perustus
in crate ferri
te ipsum
donasti cibaria;

10 b. Nunc exsultans
pasceris Christi
epulis
super alta sidera.

11a. Nostrorum nos erue
orando, Laurenti,
facinorum
aegrimonia,

11b. Quo tecum mereamur
Christo iucunde
exhibere
famulamina.

12 a. Tuis precibus

conteramus hunc hostem,

qui nos iaculis confodit

delicti,

quibus languet anima.

12 b. Tu nos socios

tuis redde civibus

atque refer angelorum

gaudia

in luce perpetua,

13. Quo vita

perfruamur beata.