244. De sancto Magno.

1 a. Ad honorem et decorem
Huius sancti nos caelesti
Demus regi gloriam,

1b. Magnum fecit qui beatum
Et ad vitae duxit statum
Et ad caeli curiam.

2 a. Magnus plane hic athleta,
Tyrannorum qui decreta
Nihil certe veritus,

2 b. Ineunte ab aetate

Christum colens probitate
Nulli cessit penitus.

3 a. Nulli cessit saevienti
Nec assensit blandienti
Nec tortori impio.

3 b. Magno maior patienti
Vis erat, quam ferienti,
Laeta hinc irrisio.

4 a. Magnum viri scelerati
Immiserunt in voraci
Flamma, nec exuritur.

4 b. Quod nec sensit vim ardoris
Ob ingentem vim amoris,
Magiae (hoc) tribuitur.

5 a. Plagis vapulat severis,
Devorandus datur feris
Ursis et leonibus.

5 b. Ferae signo crucis viso

Conticescunt et mansuescunt
Blandientes nutibus.

6 a. Hoc spectato multi credunt
Atque Magno adhaeserunt
Plus quam duo milia.

6 b. Omnes isti confortati
Fide Christi, spe armati
Riserunt supplicia.

7 a. Fide firmi, spe robusti,
Nonaginta et quingenti
Atque duo milia

7 b. Simul omnes decollantur
Et in caelis coronantur
Multa post ludibria.

8 a. Magnus autem, dux eorum,
Post triumphum gloriosum
Martyrnmque gloriam

8 b. Lapidatus est coronam
Sic adeptus gloriosam
Laetam et victoriam.

9 a. Sanctus iste, Iesu Christe,
Tibi carus, obsecramus,
Nostrum servet exitum,

9 b. Ut ereptis poena mortis
Iam felicis suae sortis
Nobis praestet aditum.