Caput X.

Fratres: Voluntas quidem cordis mei, et obsecratio ad Deum fit pro illis in salutem. Hic se ostendit, non solis labiis, sed et corde pro inimicis orare.

Testimonium enim perhibeo illis quod aemulationem quidem Dei habent, sed non secundum scientiam. Habent scientiam sectandae legis, sed non intelligunt, 0692D quia Christus secundum legem venit. Et quia per legem justificari non possunt: periclitantur revera, si sine scientia fiat, quia saepe vertitur in contraria.

Ignorantes enim justitiam Dei, et suam quaerentes statuere: justitiae Dei non sunt subjecti. Ignorantes quod Deus ex sola fide justificat: et justos se ex legis operibus, quam non custodierunt, esse putantes: noluerunt se remissioni subjicere peccatorum, ne peccatores fuisse viderentur, sicut scriptum est: Pharisaei autem spernentes consilium Dei in semetipsis, noluerunt baptizari baptismo Joannis. Item quia sacrificia legis, et caetera, quae umbra erant veritatis, quae per Christum perfici habebant, praesentia Christi cessaverunt: cui credere noluerunt: 0693A Bene dicit Apostolus, justitiam suam, quia jam non Dei est, sed ipsorum.

Finis enim legis Christus, ad justitiam omni credenti. Talis est ille, qui Christum credidit, die qua credidit, qualis ille, qui universam legem implevit.

Moyses enim scripsit: quoniam justitiam, quae ex lege est. Moyses distinxit in Levitico inter utramque justitiam, fidei scilicet, atque factorum, quod altera operibus, altera sola fidei credulitate accedente fiat. Item Apostolus ostendere volens differentiam justitiae legis, ac fidei, testem vocat Moysen. Item docentem de justitia legis: Qui fecerit homo, vivet in ea. De justitia autem fidei: Ne dicas, inquit, in corde tuo: Quis ascendet in coelum: hoc est, ne dubites credere mandato, quod futurum est annuntiare 0693B Christum, qui venturus est dare tibi justitiam ex fide.

Qui fecerit homo vivet in ea. Nemo enim illorum vivit, quia in hoc tempore nemo perfecit legem sine Christo: quia et hoc legis est, ut ipsi credatur. Quidam ex hoc loco putant Judaeos, praesentem tantum vitam ex legis operibus meruisse, quod verum non esse Domini verba declarant: qui, de vita interrogatus aeterna, mandata legis opponit dicens: Si vis in vitam venire, serva mandata. Unde intelligimus, quod qui suo tempore legem servavit, vitam habuit aeternam.

Quae autem ex fide est justitia, sic dicit: Ne dixeris in corde tuo. Ille quidem secundum historiam de lege hoc dixit; sed Apostolus illud ad Christum aptat: quia lex nec in coelo fuit, nec in abysso. 0693C Sive ideo illud semper jubet lex meditari, ut ibi Christum valeant invenire.

Quis ascendet in coelum, id est, Christum deducere: aut quis descendet in abyssum: hoc est Christum a mortuis revocare? Quia Christus Deus et homo est, in eo quod Deus Verbum, qui cum in forma Dei erat, semetipsum exinanivit, formam servi accipiens, factus est homo. Propterea dicit: Quis ascendet in coelum, hoc est Christum deducere. Deducere dicitur secundum formam Dei: reducere autem ex mortuis, secundum formam servi.

Sed quid dicit Scriptura? Prope est verbum in ore tuo, et in corde tuo: hoc est verbum fidei, quod praedicamus. In Deuteronomio. Novum scilicet Testamentum.

0693D Quia si confitearis in ore tuo Dominum Jesum: et in corde tuo credideris, quod Deus illum suscitavit a mortuis. Testimonium cordis est oris confessio.

Salvus eris. A delictis praeteritis cum futuris.

Corde enim creditur ad justitiam: ore autem confessio fit ad salutem. Ergo si fides sufficit ad justitiam, et confessio ad salutem, inter Judaeum et gentilem credentes nulla discretio est.

Dicit enim Scriptura: Omnis qui credit in illum. In Isaia. Non solum Judaeus.

Non confundetur. Nolite ergo vos illos confundere de pristinis actibus, quos Scriptura dicit confundi non posse.

Non enim est distinctio Judaei et Graeci. Nam idem 0694A Dominus omnium: dives in omnes, qui invocant illum. Unus Dominus omnium, et abundans misericordia et salute habet unde largitur.

Omnis enim quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit. Quomodo ergo invocabunt, in quem non crediderunt? In Joele. De gentibus objectio Judaeorum, quod Deum invocare non possunt.

Aut quomodo credent ei, quem non audierunt? Quomodo autem audient sine praedicante? Quomodo vero praedicabunt, nisi mittantur. Quia numquam ad illos prophetae sunt missi.

Sicut scriptum est: Quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evangelizantium bona! Istorum pedes pulchri sunt, qui pacem annuntiant: illorum autem qui annuntiant saeculi cursum, turpes sunt atque 0694B deformes.

Sed non omnes obediunt Evangelio. Ergo si nec illi omnes obaudierunt, ad quos isti sunt missi: quanto minus isti, ad quos nemo est destinatus?

Isaias enim dicit: Domine, quis credidit auditui nostro? Quis credit, quod auditum a nobis, vel quod nos a te, ut aliis annuntiaremus, audivimus?

Ergo fides ex auditu: auditus autem per verbum Christi. Hic responsio Apostoli.

Sed dico: Numquid non audierunt? Et quidem. Etiam ante illos audisse confirmat.

In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum. Vult hoc testimonium per allegoriam, vocibus intelligi Prophetarum.

Sed dico: Numquid Israel non cognovit? Gentes 0694C esse vocandas ad fidem.

Primus Moyses dicit. Ideo primus Moyses, quia omnes pene Prophetae postea de gentium salute dixerunt.

Ego ad aemulationem vos adducam in non gentem insipientem, in iram vos mittam. In cantico Deuteronomii. Antequam crediderunt Deum, non erant gentes Dei. Quasi ergo dicat, eos qui non sunt gens mea, vocabo: et credent mihi ad vestram irritationem, ut quibus majores debuistis esse, gaudeatis aequari: sicut si quis habeat filium inobedientem, et ad corrigendum eum dimidium patrimonii sui det servo suo, ut tandem ille conversus gaudeat, vel si tantum accipere mereatur. Sive non eramus gens: quia mortui eramus in peccatis.

0694D Isaias autem audit, et dicit: Inventus sum a non quaerentibus me. Gentibus quae non Deum in lege, sed in idolo ignoranti requirebant.

Palam apparui his qui me non interrogabant. Non Deum, sed daemonia interrogabant, per augures, et aruspices idolorum, atque astrologos.

Ad Isarel autem dicit. Ipse quia talia gentibus irae promisit, Judaeis ecce qualia comminatur, ut sciatis utrumque praedictum.

Tota die expandi. Toto tempore mirabilia vel plagas ostendit: et nec sic credere voluerunt.

Manus meas ad populum non credentem, sed contradicentem mihi. Extensio manuum allegorice signat crucem.