249. De sancta Maria Magdalena.

1. Adest praecelsa
cunctis dies
digne celebranda,

2 a. In qua scandit ovans
Magdalene Maria

2 b. Caeli ignicoma
comitante caterva.

3 a. Iubilet hodie,
psallat, tripudiet,
omnis terra.

3 b. Sedes astriferas
sole splendidior
subit stella.

4 a. Clarissima stirpe
sata [haec] mulier
meretrix
impudica
quondam fuit ista.

4b. In [domo] Simonis
leprosi repperit
te, Iesu,
lumen verum,
virtus, gloria nostra.

5 a. Mox secus pedes
rore (suo !) nectaris
liquefacta iacet illa.

5b. Lacrimis lavat,
crinibus tergit,
porrigit oscula grata.

6 a. Tuis pedibus
fert alabastra,
infundit eis
unguenta sacra;
condescendens
miseriis eius
misericordia magna.

6 b. Solvis gratia
quam largiflua
eius vincula
multiplicia,
pie pater,

patris summi proles,
cunctorum salus ac vita.

7 a. Hinc fit sancti
spiritus aula,
quae septem daemonum
fuit antea,

7b. Et fit illa
sublimis bera,
quae Iesum meruit
cernere prima.

8 a. Iesus tibi

apparuit primum,

cum surrexit

post fracta tartara.

8 b. Resurgentem

discipulis Christum

cecinisti,

o felix Maria.

9 a. Prior Eva
fuit olim
mortis nuntia,

9b. Et tu prima
nuntiasti
vitae gaudia.

10 a. Laus, honor, gloria
sit Deo per saecla,
cuius prudentia
disponit omnia,
per quam nunc regina
translata est
ad aethera.

10 b. Virginum agmina
illustrans, Maria,
in caeli curia,
peccatrix femina,
fulges prospicua,
spem lapsis dans
de venia.

11a. Congaudet nunc
tibi ecclesia,
et laetantur
orbis climata.

11b, Te miratur

phalanx angelica,

tibi tuba

plaudit harmonica.

12 a. Tu pro nobis

[nunc] esto sollicita
prece fovens
nos assidua.

12 b. Tecum nobis.

stella maris, Maria,

nunc et semper (et ubique)

maneat propitia.