Caput XI.

Utinam sustineretis modicum quid insipientiae meae: sed et supportate me. Sustinete me, qui multum sustinere consuevistis imprudentiam meam. Ideo insipientem se dicit: quia illi necesse erat aliqua de se dicere, licet vera: ut ostendat, quam vere insipientes sunt, qui falso se laudant. Sed et supportate me.

Aemulor enim vos, Dei aemulatione. Despondi enim 0799A vos uni viro virginem castam exhibere Christo. Id est, non stimulo livoris inflammor, sed vos tamquam pater divina aemulatione custodio, ut possim vos immaculatos Christo conjungere: tanto majore studio conversatos, quanto meliori estis sponso jungendi.

Timeo autem ne sicut serpens Evam seduxit astutia sua, ita corrumpantur sensus vestri. Serpens Evam, de Deo mentiendo, seduxit: affirmans solam Deum comminatum esse mortem, nec esse jam illaturum. Ita et pseudoapostoli asserebant ideo Evangelii praecepta addita, ut vel sic lex antiqua servaretur: et eam solam sufficere custoditam, perquirunt aemulatores. Jam nunc serpens similiter quosdam seducit, gehennam propter solum terrorem asserentes nominari: quam aut penitus non esse, aut aeternam non 0799B esse affirmant, contra auctoritatem omnium Scripturarum.

Et excidant a simplicitate. Quia Dei verbum simpliciter credere, non est hominum perversorum.

Quae est in Christo Jesu. Castus sensus, qui uni viro conjungitur Christo: et solius illi semel promissa sufficiunt.

Nam si is qui venit, alium Christum praedicat, quem non praedicavimus: aut alium spiritum accipitis, quem non accepistis: aut aliud Evangelium, quod non recepistis: recte pateremini. Si vobis amplius aliquid gratiae praedicaretur, quam per nos accepistis, recte eos nobis praeponi forsitan pateremini.

Existimo enim, nihil me minus fecisse. Me minus fecisse istis, qui non nihil sunt, ne putetis.

0799C A magnis Apostolis. Quanto magis Petrus et caeteri praedicant minus aliquid accepisse.

Nam et si imperitus sermone, sed non scientia. Nam sicut isti, qui cum sint scientia imperiti, in sermone tumido gloriantur.

In omnibus autem manifestus sum vobis. Ostendit integritatem suam, qua per Deum omnia fecerit: cum nec avaritiam, nec gulam, nec gloriam ab eis aliquando quaereret.

Aut numquid peccatum feci meipsum humilians, ut vos exaltemini? Si forte hoc solum peccavi, qui propter vos etiam licita et concessa contempsi.

Quoniam gratis Evangelium Dei evangelizavi vobis. Qui neque panem quotidianum, quem ordinavit Dominus, accepimus.

0799D Alias Ecclesias exspoliavi, accipiens stipendium ad ministerium vestrum. Cum vobis praedicarem, mihi Macedones ministrabant.

Et cum essem apud vos, et egerem: nulli onerosus fui. Hoc fuit ex veritate, infirmitatem portare parvulorum, ut nec tunc quidem vellet accipere cum egeret.

Nam quod mihi deerat, suppleverunt fratres, qui venerunt de Macedonia. Qui non occurrebant, manibus adorando fratres, quos noverunt falsos nec pseudoapostolos susceperant, quin immo vincebant.

Et in omnibus sine onere me vobis servavi, et servabo. Quando infirmos vos habueritis.

Est veritas Christi in me. Sicut Christus semel 0800A statuit, nec negavit, necesse est ut aliquando non mentitus ita faciam.

Quoniam haec gloriatio non infringetur in me in regionibus Achaiae. Gloriationem, propter Deum concessam contemnit, praecipue si inopiam patiatur,

Quare? Quia non diligo vos: Deus scit. Ipse novit utrum vos diligam, annon. Immo ideo a vobis non accipio: quia multum vos diligo.

Quod autem facio, et faciam, ut amputem occasionem eorum, qui volunt occasionem: ut in quo gloriantur, inveniantur sicut et nos. Hic reddit causam, qua ipse non acceperit, et adversarii cur docerent gulam, avaritiamque sectarentur, quaerentes perpaucum aditum invenire lucrandi, ut hic vel panem acciperet, illi aurum licentius exigerent. Ideo tollit 0800B occasionem Apostolus, ut in hoc appareant, qui propter Deum docerent, si a discipulis nihil expeterent.

Nam ejusmodi pseudoapostoli sunt. Dicentes: Haec dicit Dominus, cum ipse non miserit eos: et visiones a corde suo loquuntur.

Operarii subdoli, transfigurantes se in Apostolos Christi. Subdolus est, qui aliud fingit, cum aliud agit: ut sub contemplatione evangelicae praedicationis contegat rapacitatem. Tales enim praedicatores, ut hominibus placeant, necesse est adulari: ut adulando placeant, et placendo accipiant. Et quae commendantur dicunt, non ea quae aedificent audientem. Plerique eorum non tam pecuniam desiderant, quam honorem: arbitrantes se summis opibus esse 0800C ditatos, si ab omnibus collaudentur: sed nec pecunias ideo spernunt, quia non habent, sed quia in reconditis habent. Veri autem et simplices magistri Apostolos imitantur, dicentes: Neque enim fuimus in sermone adulationis aliquando, nec in occasione avaritiae, neque quaerentes ab omnibus gloriam, nec a vobis.

Et non mirum. Ipse enim Satanas transfigurat se in angelum lucis. Non tam facile somniis, aut aliquibus quasi angelis lucis, fides habenda, ne forte transfiguret se Satanas in angelum lucis, et decipiat ac fallat incautos.

Non ergo est magnum, si ministri ejus transfigurentur, velut ministri justitiae. Non mirum, si ministri Satanae, avaritiae, id est, gloriae causa fingant se 0800D justitiam praedicare.

Quorum finis erit secundum opera eorum. Mala opera malus finis exspectat.

Iterum dico, ne quis putet me insipientem esse. Alioquin velut insipientem accipite me: ut et ego modicum, quid glorier. Jam superius dixit: Sustinete modicum quid insipientiae meae: et reddiderat rationem, quia zelo Dei eos zelaret: non gloriae desiderio esset de se aliquid dicturus; ne ejus in odium versi, falsos apostolos sequerentur. Si ergo insipientia ejus tam sapiens est, quam sapiens erit ipsa sapientia? Simul notandum, quia mirum esse non debet si ad tempus falsa doctrina praevaleat, cujus auctoribus in fine vindicta promittitur.

0801A Quod loquor, non loquor secundum Deum: sed quasi in insipientia: in hac substantia gloriae. Si hic necessitate populi compulsus, negat se secundum Deum gloriari: quid de illis sentiendum est, qui sola jactantia gloriantur substantiae gloriae? Est enim alia vera substantia gloriandi.

Quoniam multi gloriantur secundum carnem: et ego gloriabor. Quoniam in nobilitate terreni generis gloriari, carnale est.

Libenter enim suffertis insipientes, cum sitis ipsi sapientes. Video enim vos, cum edocti sitis, nullius momenti insipientibus facile consensisse.

Sustinetis enim si quis vos in servitutem redigit. Legis, vel Pharisaeorum, qui dominatum in populum exercebant.

0801B Si quis devorat, si quis accipit. Convivia, vel munera. Si quis accipit pecuniam.

Si quis extollitur. Judaica superbia, vel de scientia, vel de generis qualitate.

Si quis in faciem vos caedit. Si quis etiam praesentes objurgat.

Secundum ignobilitatem dico. Ignobilitas enim maxima est, si quis filius Dei, de terrena nobilitate se jactet.

Quasi nos infirmi fuerimus in hac parte. Ab illis minus aliquid habeamus.

In quo quis audet: in insipientia dico. Hic se Apostolis comparat, laborum suorum contemplatione. Item notandum quod quasi temerarium dixerit, audere.

Audeo et ego. Possum audere si volo.

0801C Hebraei sunt, et ego. Israelitae sunt, et ego. Semen Abrahae sunt, et ego. Si in hoc gloriantur: et ego hujus sum gentis.

Ministri Christi sunt, et ego. Notandum quod si quis de Christi solum ministerio glorietur, non sapienter hoc facit.

Ut minus sapiens dico, plus ego. In laboribus plurimis: in carceribus abundantius: in plagis supra modum: in mortibus frequenter. A Judaeis quinquies quadragenas una minus accepi. Ter virgis caesus sum: semel lapidatus sum. Quinque vicibus tricenas, et novenas quasi transgressor legis accepit. Haec autem in Actibus Apostolorum non omnia reperiuntur: quia nec in Epistolis omnia quae ibi scripta sunt continentur.

0801D Ter naufragium feci: nocte ac die in profundo maris fui. In ultimo periculo, cum navim in profunda tempestate deductam, in horas fluctu operiri putaremus.

In itineribus saepe: periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere, periculis ex gentibus, periculis in civitate, periculis in solitudine, periculis in mari, periculis in falsis fratribus. Qui explorare subintroierunt nostram libertatem.

In labore et aerumna, in vigiliis multis, in fame et siti, et in jejuniis multis. In frigore et nuditate. Fames necessitatis est, jejunium voluntatis.

Praeter illa quae extrinsecus sunt instantia mea, quotidiana 0802A sollicitudo omnium Ecclesiarum. Praeter illa quae per mansuetudinem leviora esse videntur.

Quis infirmatur, et ego non infirmor? Quis scandalizatur? et ego non uror? Non dixit, scandalizor: quia in fide scandalizatur. Cum infirmantibus infirmor: cum pereuntibus perire me credo: sic enim uror tristitia, ut animo ardere me sentiam.

Si gloriari oportet. Nam si gloriari necesse est, non in his quae ad laetitiam, sed quae ad moerorem pertinent, gloriabor.

Quae infirmitatis meae sunt gloriabor. Manifeste infirmitates suas Apostolus tentationes quas sustinebat, persecutionesque significat. Item omnes superiores necessitates, uno infirmitatis nomine definivit, eo quod humanas imbecillitates istae praevaleant.

0802B Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi scit, qui est benedictus in saecula, quod non mentior. Rem quasi difficilem dicturus, quod Judaei contra eum etiam principes gentium concitassent, ante implorat testimonium Dei: ne verae hoc jactantiae imputaretur, quod adversus eum etiam regna surrexerint, et nihil potuerint praevalere. Haec autem idcirco enumerat, ut ostendat quid intersit inter veros et falsos apostolos.

Damasci praepositus gentis Aretae regis, custodiebat civitatem Damascenorum, ut me comprehenderet. Et per fenestram in sporta dimissus sum per murum, et sic effugi manus ejus. Praepositus gentis illius erat, cui imperabat Areta rex.