283. De ss. Philippo et Iacobo.

1 a. Caelum, tellus et maria
Mellita promant carmina
In laude salvatoris,

1b. Apostolorum meritum
Chori clament fidelium
Voce cordis et oris.

2 a, Apostolus nunc Iacobus,
Alpbaeo patre genitus,
Laudetur cum gaudio,

2b. Qui nitens pudicitia
Clarus et sapientia
Praefulget eloquio.

3 a. Hunc virum admirabilem
Ordinavit in praesulem
Coetus apostolicus.

3 b. Dum ergo voce libera
Christi pangit magnalia
Homo sic veridicus,

4 a. De pinna mox deicitur
Et pertica percutitur
Fullonis crudeliter.

4b. Sic Christi factus hostia
Perductus est ad atria
Caelorum feliciter.

5 a. Sed Philippus, vir insignis,
Clarus vita atque signis,
Praedicator fervidus,

5 b. Dum Iesum Scythis nuntiat,
Saevum draconem effugat,
Vir digne commendandus.

6 a. Suscitatis sic defunctis
Sanatis atque languidis
Sacram crucem erigit,

6 b. Sic fandata ecclesia
Miranda Dei gratia
In Asiam pervenit.

7 a. Hic haeresim sacrilegam
Destruxit quam mortiferam
Dei providentia;

7 b. Post exhortatis fratribus
Crucifixus a gentibus
Transfertur in gloria.

8 a. Iesu dulcis et benigne,
Cuius nomen est insigne
Dulce salutiferum,

8 b. Apostolorum precibus
Nos concede caelestibus
Frui in perpetuum.