301. De sancto Syro.

1. Odas summo patri

voce modulemur supplici.

2 a. Eius uni-
genito conclamemus
iubilo,

2 b. Spiritui

sancto rite cantemus
organo.

3 a. Contio nunc nostra
canoras
det praesuli
symphonias,

Et devotis
cantor aperte sibi
melodiis
modulet.

3 b. Pangite, (vos) praesules,
iugiter,
resonate
nunc, pastores,
Et omnes in
Syri festo spiritus
iucundentur
maxime,

4 a. Defunctos qui dedit
sanitati pristinae.

Adulescens verum
Dominum glorificat,
ereptus daemonum custodia:

4 b. Clare intuentes
discite miraculum.

Verum Deum esse
credimus, quem praedicat
hic caelestis famulus curiae.

5 a. Manus sua ore
a sacrilego
corpus veri Dei
expulit,

5 b. Atque prece sua
devotissime
Iudaeus se regi
obtulit.

6 a. Ipse vicos
villasque dum
peragraret,
mutum surdumque
clamitabat
qui filium
se habere,
quidam adfuit.

6 b. Voce Syri
aures surdi
sunt apertae,
lingua muti est
absoluta ;
qui viderunt,
Deo vero
benedixerunt.

7 a. Ipsi caecus
occurrit,
adiuvari
devotis
precibus postulans.

7b. Pro quo almus
oravit
rectissime,
lumen qui
vidit peroptime.

8 a. O Syre,

te precamur,
lucerna fulgida,

8 b. Tu regna
ad caelica
duc nos prece benigna,

9. Quo perfruamur
gloria.