312. De s. Thoma Aquinate.

1 a. Lauda, Sion, increatam
Lucem veram, vere natam
De Maria virgine;

1b. Causa laudis nunc est ardens
Et lucerna vere lucens
Veritatis lumine.

2 a. Doctor Thomas est lucerna,
Quae de luce sempiterna
Nunc accensa radiat.

2 b. Inter astra vespertina
Quasi stella matutina
Singularis rutilat.

3 a. Qualis esset nasciturus
Praedicator et docturus
Christianum populum

3 b. Sanctus Thomas, nondum natus
Fuit matri praemonstratus
[Per] verbum propheticum.

4 a. Puer sprevit voluptatem,

Omnem mundi vanitatem

Et parentum gloriam,

4 b. Semper servans puritatem
Carnis, cordis caritatem,
Paupertatis regulam.

5 a. In scripturis meditatur
Et abyssum perscrutatur
Fluminis scientiae;

5 b. Datur sensus, quem optavit,
Spiritus, quem invocavit,
Sibi sapientiae.

6 a. Princeps hunc apostolorum,
Paulus, doctor populorum,
Docet omne dubium;

6 b. Crucifixus hunc adfatur
Et promittens consolatur
Se doctori praemium.

7 a. Sidus missum decumbenti
Testis fuit morienti
Transitus ad bravium;

7 b. Lux a terris elevatur,

Sanctus Thomas cum vocatur
Ad perenne gaudium.

8 a. Qui talenta sibi data
Cum usuris ampliata
Rettulit ad patriam,

8 b. Velut imber qui divina
Totam rigat ex doctrina
Christi nunc ecclesiam.

3 a. Tempus vitae fructu plenum
Duxit annum quinquagenum
Iubilat in patria.

9b. Bina stola decoratus,
Virgo, doctor est dotatus
Duplici aureola.

10 a. Ossa sancti detinentur
Fossae Novae violenter
Annis olim pluribus.

10 b. Ioseph ossa sunt translata,
Sancti Thomae dum sunt data
Suis ossa fratribus.

11a. Hunc Tolosa veneratur,
Ubi Deus operatur
Saepius miracula.

11b. Cuius vitam nos sectari
Et cum ipso gloriari
Det Deus in saecula