44. Verba Christi ad animi

1. Quanta cura mihi de te,

Homo, si cognosceres,
Tam miser et inops in te

Nequaquam exsisteres,
Sed quia remotus a me,

Quid, exsul, in fluctu es?

O si tu hoc saperes.
2. In abysso deitatis

Finxi te de nihilo,
Summae quoque trinitatis

Signavi te signaculo,
Tuque liber a reatis

Comparatus angelo,

Tam nobilis es homo.

3. In loco te voluptatis
Gloriosum posui,

Per ministrum falsitatis
Decepto condolui,

Vesteque simplicitatis
Nudatum te vestii,
Sic homo pro te fui.
4. Te iuste quamvis fugavi
De loco laetitiae,

Nequaquam tamen privavi
Spe misericordiae,

Nam suo praedestinavi
Salvare te tempore,
Hinc, homo, dilige me.

5. Satana semper damnato

Nasci pro te volui,
Malo nullo perpetrato

Poenam pro te subii,
Me circumciso et oblato

Legem non praeterii;

Scis, homo, cur id egi?
6. Quid faciendum non feci,

Homo, cum hominibus?
Te docui, te perfeci

Verbis et operibus,
Corporis mei refeci

Mysticis te dapibus;

Quid homo vis amplius?
7. Spretus eram et abiectus

Veluti vas perditum,
Sputis ac plagis affectus,

Mala ferens omnium,
Ut reprobus, non electus

In oculis hominum ;

Id, homo, pro te totum.

8. Pro te pedes, pro te manus
Perfossae saevissime,

Spinis caput, ense latus
Vulneratum impie,

Felleque pro te potatus,

Crucifixas undique,

Sic homo dilexi te,

9. Quia pro te pauper natus,

Tu ditaris meritis,

Quia pro te cruciatus,
Tu quitaris debitis,

Et quia glorificatus,
Coronaris praemiis;
Quid, homo, mihi pro his?
10. O caritas inaudita

Stupendaque pietas!

Deitatique unita
Mea sit humanitas.

Hinc tibi sit infinita
Laus, maiestas, claritas,
Sempiterna Trinitas.