155. De Compassione BMV.

1. In templo Ierusalem

Iesu praesentato
Plenus ille Simeon

spiritu sacrato
De te prophetaverat,

virgo o Maria ;
Completa in filio

est haec prophetia.

2. Tuam, inquit, animam

gladius transibit,
Nec quidquam de omnibus

istis praeteribit,
Quin patrentur singula

a me nunc praedicta,
Audi, mater regia,

o mater invicta.

3. De ferro vel calibe

nihil prophetavit,
Sed doloris gladium

vere denotavit.
Quae vel lingua dicere

aut quis intellectus
Potest comprehendere

adeo perfectus

4. Mensuram et pondera

desolationis
Tuae, virgo regia,

et compassionis?
Quae in tui filii

praesens astitisti
Poenis et in omnibus

particeps fuisti.

5. Nam et Christi animam

spiritu frementem
Conspexisti oculis

mentis et paventem,
Taedentem, maestissimam

et in passione
Nunc tristem, nunc anxiam,

sicque in agone

6. Esset tam horribilis

eius in natura
Haec imaginatio

morte de futura,
Ut patrem de transitu

calicis oraret,
Sudorque sanguineus

ab eo manaret.

7. Immo tua anima

amplius est laesa,
Quam si sic in corpore

tuo esses caesa,
Cum videres pauperem

ipsum assum, fientem,
Labores, insidias,

famem patientem,

8. Duris caesam alapis,
sputo maculatam
Cuius sanctam faciem
veloque velatam,

Nec decor nec species
eius apparebat,

Sed aspectus pallidus
poenas detegebat.

9. Fuit hic rex gloriae

Christus et exosus,
Sic ut aestimatus sit

quasi vir leprosus;
Hunc corona spinea

cernis coronatum
Et puncturis milibus

caput vulneratum.

10. Carnemque tenerrimam,

quam tu concepisti
Et tuo virgineo

lacte nutrivisti,
Flagellatam undique

virga duriori,
Plagas plagis additas,

livores livori.

11. Unde sanguis Auxerat

ut rivi fluentis
Per sacrata latera

Christi innocentis,
Quod in eo sanitas

nec a pedis planta
Capitis ad verticem

esset aliquanta,

12. Adfixum patibulo

clavis laniari,
Pendentem atrociter

nimis cruciari,
Haberi ludibrio,

aceto potari
Morteque pallescere,

latus vulnerari.

13. Multum tibi addidit

doloris, Maria,
Sepultura filii

tui Iesu, quia
Aut vivum aut mortuum

habuisti ante,
Sepulturae siquidem

tempore instante.

14. Omnino praesentia

tibi corporalis
Tunc subtracta fuerat;

o quanta et qualis
In te desolatio

consequens descendit,
Quae et tuam animam

perturbans offendit!

15. Cum propheta dicere

potuisti flendo:
Aquam ducat oculus

meus deplorando,
Quia recessit a me

consolator meus,
Ducens meam animam

Christus homo-deus.

16. Nunc ergo, misericors
virgoque benigna,
Omni plena gratia,
omni laude digna,

Te precamur supplices,
quatenus illorum

Fletuum, tristitiae,
omnium dolorum,

17. Quibus ut compatiens

pia mater Christo
Toto plena saeculo

fueras in isto,
Digneris perfundere

nos una saltem stilla,
Ut nostrae memoriae

sit infixa illa.

18. Iesu poena vulneret

tuique doloris
Gladius nos qualibet

die septem horis,
Ut sic tuo gaudio

filiique tui
In aeterna gloria

mereamur frui.