71. De Vulneribus Christi.

1. Ave, caput gloriosum,
Cruentatum et spinosum,
Te spina pupugit,

sanguis sacer decoravit;
Sic facies pallida

cruore fit rubicunda,
Atque rex gloriae

illuditur impia gente,
Et nobis de spina

salutis fit medicina,
Dum caput angelicum

spineto fit coronatum.
Nos tuo rore

ab omni sana dolore.
2. Ave, manus dextera

(Christi) tendentis ad aethera,
Extensa ad patibulum

reparasti genus humanum,
Clavo perforata

cruore[que] purpurata,
Non clavus tenuit,

sed caritas te crucifixit;
Da hic condolere

post mortem atque gaudere.
3. Ave, laeva manus Christi,
Perforata plaga tristi,
Diro ferro puncta

crudeliter es cruci iuncta,
Defluxit unda

salubris et rubicunda,
Quae vitia purgat

et corda saucia sanat,
Nos tuo dolore

ab omni sana livore.

4. Ave, dexter Christi pes,
Qui ad crucem fixus es,
Perforatus clavo diro
Sustinens et modo miro
Cruciatus et dolorem
Peccatorum ob amorem
Stabas totus in dolore,
Sed immotus ex amore
Fixus manens patibulo ;
Condolentes et gementes
Facque tecum patientes
In flebundo saeculo.
5. Ave, vulnus laevi pedis,
Quod infixit volis saevis

Impia gentilitas,
Medicamen factum aegris
A pirata taetro laesis,

Hoc egit summa pietas ;
Tuo nos iuvamine
Mortis in examine

Reatum tegat caritas,
Tolle crimen atque nefas,
Ut post huius vitae metas

Propitia sit deitas.
6. Ave, latus perforatum,
Unde fluxit flumen gratam,
In te patet vis amoris,
De te scatet fons cruoris,

Qui corda rigat arida ;
Fundis rivos gratiarum,
Fluit salus animarum,
Appares te amantibus
Et cunctis paenitentibus

Medela salutifera;

Beatos fac in gloria.