9. De ss. Trinitate et Sacramento Altaris.
13. Oratio Paenitentis ad Deum.
16. De diebus tredecim vel quid Dominus in his operam egit.
26. De Transfiguratione Christi.
27. Incipit prologus rigmaticus in iubilum alaudae mysticae in nomine Domini.
40. Oratio pro peccatis ad Dominum Iesum.
43. Ad Christum et Mariam Oratio.
45. Verba Christi consolatoria.
47. Sequitur devotus rigmus dominicae passionis.
50. Dialogus de passione Domini. Christus ad hominem dicens:
53. Oratio bona et devota de passione Domini.
58. Carmen de Passione Domini.
60. Oratio de passione Domini et de compassione B. V.
65. Salutatio ad Faciem Domini.
72. Salutatio ad dolores singulorum membrorum Iesu Christi.
74. De sancta Cruce oratio devota.
85. Salutatio resurgentis Domini.
92. Oratio de Resurrectione Christi.
98. Salutatio ad Sacramentum Altaris.
106. Metra de Sacramento Eucharistiae.
107. Oratio bona ante Communionem.
108 a. Infra elevationem corporis Christi salutatio.
109. Ad elevationem sanguinis Christi.
110. Incipit oratio Iohannis presbyteri de sanguine Domini nostri Iesu Christi.
115. De Christo D. N. et Spiritu Sancto.
116. Te Deum de Spiritu Sancto.
128. De Nomine beatae Mariae V.
129. De Nomine beatae Mariae V.
131. De Nominibus Christi et Virginis.
137. Thalamus beatae Mariae V.
138. De Parta beatae Mariae V.
150. De Vocabulo Purificationis BMV.
163. Planctus beatae Mariae V.
164. Dialogus Mariae cum Populo.
188. De VII Gaudiis BMV terrestribus et totidem caelestibus.
189. De VII Gaudiis caelestibus BMV.
190. De VII Gaudiis caelestibus BMV.
191. De VII Gaudiis caelestibus BMV.
192. De VII Gaudiis caelestibus BMV.
193. De VII Gaudiis caelestibus BMV.
194. De XV Gaudiis caelestibus BMV.
205. Ad beatam Mariam V. Oratio vespertina.
206. Ad beatam Mariam V. Oratio vespertina.
207. Ad BMV. tempore pestilentiae.
1. Coepit Iesus esse maestus,
Dum instaret passio,
Et discipulis conquestus:
Est nunc, dicens, nimio
Spiritus mihi molestus
Ad mortem prae taedio.
2. Orans post in agonia
Stillas sudat sanguinis
Ex fervore ne in via
Positi certaminis
Torpeant, sed melodia
Ferveant precaminis.
3. Iudas adiens Iudaeos:
Quantos, inquit, dabitis
Nummos mihi, nunc ad meos
Usus et, quem quaeritis,
Tradam, qui ritus Hebraeos
Calcat novis monitis.
4. Et accedens dedit signum:
Cui, dicens, osculum
Oris dedero benignum,
Hic est, illi vinculum
Innectatis; sed malignum
Clamat se post paululum.
5. Eunt mox ministri mortis
In eum inicere
Manus, qui ut leo fortis
Voluit pro scelere
Mundi mori et de portis
Mortis suos tollere.
6. Et eum comprehenderunt
Ut furem et funibus
Manus eius ligaverunt,
Quae multis virtutibus
Aegros saepe curaverunt
In eorum finibus.
7. Sic ligatum reliquerunt
Noti et discipuli
Et ab eo diffugerunt,
Quem tunc eius aemuli
Cum clamore susceperunt
Iudaeorum populi.
8. Primo minant comprehensum
Ad summum presbyterum.
Caritate sic incensum
Pro salute cinerum,
Ut pro eis mortis pensum
Sumat super umerum.
9. Annas primus, quo est ductus,
Ut eum discuteret,
Quaerit, ubi sit instructus,
Ut hanc novam sereret
Doctrinam, et quales fructus
Imitator sumeret.
10. Petrum una est agressa
Ancilla in atrio:
Tua, dicens, est expressa
Cum Iesu communio;
Iurat voce non compressa:
Iesum, inquit, nescio.
11. Unus ibi ministrorum
Alapam cum iurgio
Dedit regi saeculorum,
Alii in odio
Palmas dant in genas, quorum
Probra fert cum serio.
12. Ad principem sacerdotum
Caipham et destinat
Annas Iesum, quem nil motum
Si Christus examinat
Sit, quem vere sanctum totum
Lex venturum nominat.
13. Ibi falsi testes multi
Contra Iesum veniunt,
Nulla veritate fulti
Crimina obiciunt
Plurima nefanda stulti,
Quae probare nesciunt.
14. Princeps suas laceravit
Vestes et blasphemia
Iesum tandem inculpavit
Tunc coram frequentia
Irridensque demonstravit
Dignum contumelia.
15. En, blasphemiam audistis,
Inquit, quid nunc faciam
Ei, qui plebem, ut scistis,
Terret per fallaciam?
At in eum mox pro istis
Mortis dant sententiam.
16. Quidam eum mox caedebant
Colaphis, cui pridie
Ramos in via sternebant
Arborum et curiae
Israel ducem dicebant,
Quod est et rex gloriae.
17. Alii et conspuebant
Hunc cum ignominia
Nec ad mentem reducebant,
Quae fecit, magnalia,
Ob quae ut Deo debebant
Iure sacrificia.
18. Sic et quidam indignati
Eius dant in facie
Palmas, quam omnes beati
Amant sine satie
Videre, quam et damnati
Contremiscunt anxie.
19. Alii conspuunt vultum
Plenum reverentia,
Quem desideravit multum
David rex, sed inscia
Turba velat ut sepultum
Et lapsum memoria.
20. Et in faciem caedentes:
Quis te ferit? inquiunt
Prophetiza, deridentes,
Christe, caeci nesciant,
Quis futurus inter gentes
Sit, quem sic despiciunt.
21. Post hoc praesidi Pilato
Vinctum tradunt Dominum,
Qui carnem sine peccato
Praeter morem hominum
Sumpsit de intemerato
Alvo non vi seminum.
22. Et silentem accusabant
Senes et presbyteri,
Quod ab eis discrepabant
Mores eius superi,
Sed, quos illi non amabant,
Amplexi sunt posteri.
23. Ad Herodem comitatum
Turbis et militibus
Praeses misit, quod et gratum
Ei fit a pluribus,
Cum audisset tam vulgatum
Signis et virtutibus.
24. Multis sed interrogatum
Herodes sermonibus
Nil loquentem et paratum
Mori pro peccantibus
Sprevit, quod sibi adfatum
Non dat nec clientibus.
25. Stabant ibi sacerdotum
Principes invidia
Pleni scribaeque per totum
Accusantes varia
Probra ferentesque notum,
Nulla fecit talia.
26. Rex indignans eum sprevit
Cum suo exercitu,
Nec sic furor conquievit
Eorum cum fremitu,
Immo maior semper crevit
Tumultus cum strepitu.
27. Atque illum ad derisum
Alba veste induit,
Nesciens, quod paradisum
Cum patre constituit,
Sed quod caeco nato visum
Dedit, scire potuit.
28. Post Herodes ad Pilatum
Remisit ut fatuum
Verbum Dei incarnatum,
Quod non venit vacuum,
Sed per ipsum est monstratum
Iter caeli arduum.
29. Unum vinctum, quod per marc
Gens Hebraea transiit
Sicco pede, festo dare
Solet praeses, petiit
Barrabamque tunc servare,
Et a vinclis exiit.
30. Quem daemones sunt testati
Deum, praeses tribuit
Iudaeorum voluntati,
Quem cocco plebs induit
Irridens, sed deitati
Talis vestis congruit.
31. Tunc Pilatus apprehendit
Et flagellat Dominum,
Turba quem ad hoc incendit
Impiorum hominum,
Eos quia reprehendit
Et arguit criminum.
32. Milites totam cohortem
Vocant ad spectaculum
Purpuraque regem fortem
Induunt, qui saeculum
Condidit nec ipsam mortem
Pavet nec periculum.
33. Et coronam post de spinis
Eius sacro capiti
Plectunt, cuius regni finis
Nullus est, sed additi
Sunt gentes cum inquilinis
Ei post ac subditi.
34. Et in dextra pro regali
Sceptro dant arundinem
Illudentes servi mali,
Si suam formidinem
Monstrasset, in animali
Reliquisset neminem.
35. Ave, tunc, rex Iudaeorum,
Incurvando genua
Dicunt iuriendo, quorum
Ad regna perpetua
Quosdam vocat illusorum
Et ad morum ardua.
36. Et alapis quidam dare
In genis virgineis
Audent, ad quas anhelare
In hortis et vineis
Solet sponsa, cum cubare
Vult in stratis roseis.
37. At in vultum speciosum
Prae filiis hominum
Sputum alii caenosum
Iaciunt et Dominum
Caeli, terrae gloriosum
Ludunt atque fluminum.
38. Caput sacrum perforatum
Spinarum acumine,
Laceratum, cruentatum
Feriunt arundine.
Quod plus melle meditatum
Pascit cor dulcedine.
39. Iesum praeses purpuratum
Foris ducit inquiens:
Ecce, homo, castigatum
Quem vidistis totiens,
Nullum in eo reatum,
Ecce, sum reperiens.
40. Cum vidissent ergo eum
Servi et pontifices,
Clamant: crucifige reum,
Qui decepit simplices,
Ut credant hunc esse Deum,
Quem adorant supplices.
41. Praeses mox in criminali
Sede ad iudicium
Sedit tunc pro tribunali
Et fecit scrutinium
A Iesu, quod si quid mali
Egit, det indicium.
42. Post, ut crucifigeretur,
Iesum servis tribuit
Caesum virgis, nec miretur
Ita quia voluit,
Ut scriptura impleretur
Vatum, quae hoc docuit.
43. Et in dorso suo lignum
Ad locum Calvariae
Ferens exiit, ut signum
Fieret militiae
Christianis et in dignum
Monimen victoriae.
44. Sed dum iret fatigatus
Curvatus sub onere,
Simon Cyrenensis natus
Crucem Iesu tollere
A militibus artatus
Est post cum propere.
45. Cum ad locum pervenerunt,
Suis eum vestibus
Nudant et cum detraxerunt,
Ut sat liquet omnibus,
Rivi sanguinis fluxerunt
Novi de vulneribus.
46. Extendentes sic ruperunt
Membrorum compagines,
Ad crucem quod potuerunt
Numerari ordines
Ossium, et defecerunt
Inferi tunc cardines.
47. Et cruci sic adfixerunt
Summum regem gloriae
In loco, quem elegerunt,
Qui est mons Calvariae,
Et mox Satan corruerunt
Cornua superbiae.
48. Tunc est clavo perforata
Manus eius dextera,
Per quam cuncta sunt creata,
Caeli, terra, sidera,
Cuius tactu et prostrata
Reviviscunt funera.
49. Est sinistra terebrata
Manus pariformiter,
Unde fluunt delicata
Unguenta, letaliter
Sauciorum per peccata
Curatura pleniter.
50. Et pes dexter penetratus
Est clavo crudeliter,
Per quem nobis est monstratus
Cursus, quo celeriter
Ad virtutum caelibatus
Pertingatur dulciter.
51. Pes sinister iaculatus
Fuit consimiliter,
Et ex eius plaga latus
Sanguinis suaviter
Manat rivus, quo plagatus
Languens fit feliciter.
52. At in altum levant crucem,
Et pedum confractio
Fit ac manuum, et ducem
Sic obfuscat passio,
Ut eum non veram lucem
Crederet tunc contio.
53. Duos nequam adpenderunt
Ad crucis patibulum
Hinc et hinc et statuerunt
Medium, qui saeculum
Salvat, quod tunc nescierunt,
Cernunt post ad oculum.
54. Vestes eius diviserunt,
Postquam crucem induit,
Super quibus et miserunt
Sortem, quod non tacuit
Scriptura, sed cecinerunt
Psalmi hoc, nec latuit.
55. Super crucem et Pilatus
Adponit hunc titulum:
Iesus Nazarenus natus
Rex est super populum
Hebraeorum, en, damnatus
Perit per patibulum.
56. Sacerdotes et levitae
Cum praetereuntibus
Ridendo dicunt: Venite
De cruce, et omnibus
Esse largitorem vitae
Te patebit gentibus.
57. Orat patrem corde puro
Pro crucifigentibus:
Poenas has pro cunctis duro,
Parce delinquentibus,
Quas et meis post procuro
Electis militibus.
58. Unus blasphemans reorum
Ait: salvos facias
Nos et te, si saeculorum
Rex es, sed delicias
Alter petit beatorum
Post carnis exuvias.
59. Matrem post hoc contemplatus
Commendat discipulo
Dicens: Ecce, tuus natus,
Quem pavisti poculo
Lactis, iam est neci datus
Pro salvando saeculo.
60. Heli, pater! circa nonam
Clamat voce maxima,
Quid relictus sum et quonam
Me vertam? durissima,
En, crux premit, sed meponam,
Ut sim mundi victima.
61. Morti proximus clamavit
Auctor saecli: Sitio.
Quidam spongia potavit
Eum mox in odio
Aceto, quod ante David
Inquit in psalterio.
62. Cum in eo iam impleta
Prophetarum carmina
Fuissent atque deleta
Orbis foeda crimina,
Cuncta, inquit, sunt completa
Et destructa numina.
63. Voce magna post clamavit:
Pater, reddo spiritum
Meum tibi, quem efflavit;
Mox eius interitum
Terra tremit, et sol pavit,
Quod it se absconditum.
64. Latus eius lanceavit
Unus et fons sanguinis
Et aquae evaporavit
Statim, qui dulcedinis
Dat copiam ; qui amavit,
Scit vim huius fluminis.
65. Ioseph adiens Pilatum,
Nobilis decurio,
Corpus postulat beatum
Iesu et sudario
Involvit exanimatum
Lotum atque fluvio,
66. Speciebus et conditum
Reponit in tumulo
Iuxta gentis suae ritum
Cum maeroris cumulo,
Quod it miles custoditum,
Ne tollatur clanculo.
67. Cum vexillo triumphali
Crucis mox ingreditur
Infernum, et tremunt mali
Spiritus, quod rapitur
Praeda vetusta vi tali,
Et carcer confringitur.
68. Suos ex averno raptos
Paradiso intulit,
Quos ad hoc effecit aptos
Passio, quam pertulit
In cruce, quos Adae captos
Crimen illuc depulit.
69. Tertia surrexit die
Resumens cum gloria
Corpus, quod venter Mariae
Salva pudicitia
Fudit, et hic cibus viae
Est et patris hostia,
70. Suae resurrectionis
Plura dat indicia
Monstrans, quod corruptionis
Non foret obnoxia
Caro, quae contagionis
Nulla traxit vitia.
71. Terra tremens hanc monstravit
Et cum luce veniens
Angelus, qui consternavit
Custodes aperiens
Tumbam, quam non reseravit
Dominus egrediens.
72. Magdalenae propalavit
Vivere se primitus,
Dehinc Petro, qui negavit,
Noxam donans penitus,
Ceteris post, quos adflavit
Rore sancti spiritus.
73. Monstrans eis intellectum
Mysticum, qui latuit
In scripturis et, quod tectum
Prius est, apperuit,
Caritatis et affectum
Dulcem illis tribuit.
74. Et cum eis manducavit,
Ne nutarent amplius,
Clausis seris et intravit
Inter eos medius
Stans, a quibus declaravit
Momento velocius.
75. Ad pedes, manusque latus
Thomas adhuc dubius
Palpandum est invitatus
Et fatetur ocius,
Quod est homo vere natus
Et Deus eximius.
76. Ad montem et evocavit
Demum omnes pariter,
Quos in fide confirmavit,
Ut eant celeriter
Mandans, id, quod praedicavit,
Mundo narrent taliter.
77. Quadraginta iam exactis
Diebus ad aethera
Tendens implet cataractis
Gratiarum viscera
Suorum, linquens in pactis
Potiora munera.
78. Prius tamen manducavit
Cum eis et tingere
Lymphis omnes destinavit
Baptismi et pellere
Daemones, ut, quod paravit,
Regnum possent capere.
79. Super omnes tunc ascendit
Caelos et ad dexteram
Patris cum palma pertendit
Relinquendo liberam
Sponsam suam, quam defendit
Conterendo viperam.
80. Iubilantes angelorum
Coetus omnes obviant
In lyris et canticorum
Odis, ut recipiant
Regem cum turma captorum
Et consortes faciant.
81, In effigie virorum
Ex his duo fratribus
Dicunt, quod Iesus, polorum
Rex, ostendet omnibus
Se in fine saeculorum
Sicut tunc in nubibus.
82. Cum in unum praestolantes
Promissa caelestia
Convenissent et orantes
Essent hora tertia,
Venit flatus super stantes
Vehemens a gloria.
83. Unde plenum deitatis
Fit ipsum cenaculum,
In quo sedent, caritatis
Dans eis igniculum,
Et loquuntur linguis datis
Diversis ad populum.
84. Turba concurrens stupore
Plena hos pronuntiat
Ita musti ex fervore
Eloqui, cum nesciat,
Vinum esse, quod [ex] rore
Sacri flatus veniat.
85. Illo mero iam madentes
Inferre mysterium
Trinitatis inter gentes
Parant, improperium
Iesu et dogma docentes
Et latum imperium.
86. Tuae sacrae passionis
Et vitae memoriam
Fac habere nos cum donis
Tuis nunc per gratiam
Ac superaae stationis
Regnum post et gloriam.