68. De Vulneribus Christi.

1. Omnibus consideratis
Paradisus voluptatis

Es, Iesu piissime;
In te fons paternitatis
Omnes fructus suavitatis

Plantavit plenissime;
Passionis tuae fructus
Et cruoris tui fluctus

Defluens largissime
Finem fecit nostri luctus,
Per hunc infernus destructus

Gemit amarissime.
2. Triumphale lignum crucis,
Tu seductos nos reducis

Ad superna gaudia,
Portas pandis verae lucis,
Fauces claudis hostis trucis

Divina potentia;
Te adoro propter illum,
Qui gregem per te pusillum

Reduxit in propria,
Orci vectes et sigillum
Confringens per hoc vexillum

Signa infernalia.

3. Ave, caput inclinatum,
Despective coronatum

Spinis infidelium,
Multis locis perforatum
Circumquaque cruentatum

Exemplar humilium;

O corona pretiosa,
Quam cruoris tinxit rosa

Plasmatoris omnium,
Per te fiat speciosa
Mens humana, mens spinosa

Declinans in vitium.
4. O fons ave paradisi,
A quo quattuor divisi

Dulces currunt rivuli,
Per quem daemones invisi
Sunt confracti et elisi

Et effecti tremuli;
Dulce vulnus laterale,
Inter fontes nullum tale

Nectar unquam poculi;
Ave, salve, gaude, vale,
Contra venenum letale

Medicamen populi.
5. Salve, vulnus dextrae manus,
Velut Phison rivus planus

Miseris scaturiens,
Quod Iudaeus inhumanus,
Inhonestus et insanus

Fodit Deum nesciens.
Te adoro, te honoro,
Te inquiro, te imploro

Ut miser iam moriens,
Ut in contritorum choro,
In quo sperans iam laboro,

Nunquam sim deficiens.

6. Ave tu, sinistra Christi,
Perforata quae fuisti

Clavo perdurissimo,
Velut Gihon effudisti
Rivum tuum, quo lavisti

Nos a morbo pessimo;
Te, o vulnus, adoramus,
Tibi caput inclinamus

Ut fonti dulcissimo,
Per te fiat, ut vincamus
Hostes et ut gaudeamus

In die novissimo.
7. Salve, vulnus dextri pedis,
Tu cruoris rivum edis

Tigri comparabilis,
Per hunc rivum, homo redis
Ad supernae culmen sedis,

Ubi pax est stabilis,
Per hoc vulnus, hoc foramen
Fudit cruoris libamen

Deus impassibilis,
Nobis semper sit solamen
Istud vulnus et iuvamen,

Dum mors adest flebilis.
8. Laevi pedis perforati
Ave vulnus, in quo pati

Deus homo voluit,
Comparandum es Euphrati,
Per te sumus liberati

Nos, quos umbra tenuit ;

Dulce vulnus, dulcis clavus
Et cruoris dulcis favus

Per istud efferbuit,
Per te resurgat ignavus,
Emundetur homo pravus,

Qui spem in te habuit.
9. Ave, mater, plasma nati,
Quae. vidisti natum pati,

Quis te dolor tenuit!
Non est hoc humanitati
Scire datum neque vati,

Quia nemo potuit;
Prae dolore perforetur
Mea mens et crucietur,

Quae dolorem meruit,
Ne in fine condemnetur,
Sed per poenas emendetur,

Quia carni paruit.

10. Iohannes evangelista,
Tu sacrarii sacrista,

In quo Christus iacuit,
Ne mundus fallat sophista,
Per te mihi dentur ista,

Quae mens supra voluit;
Obsecro te per hunc fletum,
Per dolorem et per metum,

Quo cor tuum tremuit,
Cum videres Deum spretum,
Ut me ducas ad hunc coetum

Quem Christus eripuit.