74. De sancta Cruce oratio devota.

1. O crux sancta et praeclara,
Cuius Christus est in ara

Suspensus, ut erueret
Nos a morte aeternali
Et a summa omnis mali,

Ut omnes nos imbuere;
Quantum ipsum honorare
Debeamus et amare,

Qui poenas nostras lueret !

2. O crux nimis gloriosa,
Nobilis et pretiosa,

In qua mortis supplicium
Sponte Deus est perpessus,
Factus prae tormentis fessus,

Amoris dans indicium;
In te pugnans triumphavit
Et per te nos reparavit

Iustorum spes initium.
3. O crux Christi dedicata,
Per cruorem et sacrata

Effectaque praeclarior
Omni Dei creatura,
In te solvit mortis iura,

Qui est prae cunctis carior,
Iesus Christus, natus patris
Simulque Mariae matris,

Nec mors est hac amarior.
4. O crux rutilans nitore,
Suavi spirans ex odore,

Prae sole splendidissima,
Poenas sanctis faciebas,
Leves suavesque reddebas,

Amantibus dulcissima,
In te salus pependisse
Nostra scitur et obisse

Et vita iucundissima.
5. O crux, nostra salus, ave,
Te rogamus, ut nos a vae

Ab omnique prurigine
Vitiorum conservemur
Et per te mox liberemur

Aeterna a caligine,
Sicque ignis caritatis
Te agente pravitatis

Nos purget a rubigine.

6. O crux, quae es lignum vitae,
In qua corpus Christi mite

Pependit nimis squalidum,
Torridum et macilentum,
Denudatum et cruentum,

Quassatam atque pallidum,
In te agnus se cum fletu
Obtulit pro suo coetu

Clamorem dans praevalidum.

7. O crux, lignum triumphale,
Esse donans immortale

Et in te gloriantibus,
Contra hostes es munimen
Et in omnibus fulcimen,

Fer ergo supplicantibus
Opem nobis salutarem
Et mercedem sanctis parem

In caelo iam regnantibus.
8. O crux, arbor praedecora,
Eia, salva sine mora

Ab omnibus piaculis
Illos, qui in te confidunt
Et quos daemones elidunt

Temptationum iaculis,
Et fac ipsos gloriari
In te semper et mundari

A peccatorum maculis.
9. O crux, digna venerari,
Immo digna adorari,

Nam is, qui culpa caruit,
Tibi dedit hanc virtutem,
Nobis dares ut salutem

Per illum, cuius aruit
In te virtus, quando matri
Valefaciendo patri

Ad mortem usque paruit.

10. O crux, cuius in honore
Omnes gaudent cum amore,

Quam auctor vitae voluit
Esse tantae dignitatis,
Quod spes esset desperatis

Et absque te nos noluit
Liberare rex sublimis,
Patetque, quod nostrae nimis

Miseriae condoluit.

11. O crux, quae sic praedicaris,
Fac nos fletibus amaris

Perfecte culpas plangere,
Absint livor, rixae, scelus,
Torpor, luxus, fraus et zelus,

Da motus irae frangere
Et virtutes in nos large,
O tu summe sator, sparge,

Te dans in cruce tangere.

12. O crux, fac, ut configamur
Tibi Christoque iungamur

Commortui sceleribus
Et amoris sui clavis
Tueatur nos a pravis

Affectu et operibus,
Ut viventi convivamus
Et laudemus, quem amamus

Cum sanctis in aetheribus.