89. De Resurrectione D. N.

1. Cum verbum carnem induit,
Agnosci tunc non potuit,

In mundo conversatus
Incommoda sustinuit,
Ut clemens ipse voluit

Mortalitati datus,
Caelestis decor latuit,
Nec manifeste patuit

Sub tegmine velatus.
2. Praecordialis suavitas,
O paschalis sollemnitas,

Te amo corde toto,
Tu semper in memoria
Auges [desideria]

In animo et voto.

3. Infinita praeconia,
Nec dicta neque litera

Te plene collaudabunt,
Affectus trahis mentium,
Os psallit et cor iubilum,

Te intima amabunt.

4. Tu [das] regi gloriam,
Tu das excellentiam,
Tu facis imperare;
Qui fuit contemptibilis,
Factus est mirabilis,
Dum incipit regnare.
5. Mortale habitaculum
Refloruit perlucidum
Virtutis tuae gratia,

Mirari non sufficiunt
Hic ipsi, qui aspiciunt

Surgentem absque mora.
6. In sua se resuscitat,
Qui omnia vivificat,

Verbo et voluntate ;
Qui pauper esse voluit,
Per te honorem recipit

Perfectus deitate.
7. Qui fuerat passibilis,
Factos est insolubilis

Per tuam potestatem,

Qui in carne virginea
Est olim passus aspera,
Recepit maiestatem.

8. Perfectio et claritas
Summorum et sublimitas,

Sanctorum plenitudo,
Vivum cordis gaudium,
Angelicum miraculum

Dum vident reformatum,
Qui formam servi induit,
Dam terras nostras adiit,

Pro nobis inclinatum.

9. Deducis hunc ad propria
Per tua tanta opera,

Quae novit cor secretum,
Quod tuo forti pectore
Exsultavit mirifice

Dulcedine repletum.