140. De Partu Virginis.

1. Salve, salvatrix hominum,
Superlativa virginum

Virtutum privilegio,
Quae paris lumen luminum,
Quae mundi paris Dominum

Salvo pudoris lilio.

2. Ad renovamen veterum
Tuum fecundat uterum

Puer ex alto veniens,
Paris, Maria, puteum
Nec florem siccas tenerum

Nec infirmaris pariens.

3. O mira rei novitas,
Assumit in te deitas

Huius velamen habitus ;
O mira Christi caritas,
Serviles currit semitas,

Quem nulla tenet servitus.

4. Vivendi factus formula,
Quem Deus ante saecula

Aequalem sibi genuit,
In virginali cellula,
Sub monachali regula

Cucullam carnis induit.

5. Hic novus abbas clanculo
Et nesciente pessulo

Claustrum subintrans vir-
ginis
Virtutum in capitulo
Toti texendam saeculo
Telam orditur ordinis.

6. Nos iter docens regium
Rex missus in exsilium,

Ut hoc regnemus exsule,
Primusque doctor omnium
Ad formam patientium

Manum supponit ferulae.

7. Qui licet possit omnia,
Non posse tamen vitia

Hoc solum soli deficit,
Sed talis impotentia,
Si dici debent talia,

Potentiorem efficit.

8. Nemo praesumat dicere,
Quod virgo possit parere

Deum non virginaliter ;
Hoc de me dico libere,
Non possem natum credere,

Si natus esset aliter.

9. Sed si de modo quaerimus,
Male quaerendo claudimus,

Quod certa fides aperit;
Nos, qui sub ipso vivimus,
Indubitanter credimus,

Quod eum virgo peperit.

10. Et quia scimus licitum,
Quidquid est Deo placitum,

Credantur et incognita,
Et si credenti cognitum,
Fides non habet meritum

Experimento credita.

11. Nobiscum foedus iniit,
Per quem vetustas periit

Actor aetatis aureae,
Iam enim hiems transiit,
Iam sol aestivus rediit,

Iam floruerunt vineae.

12. Dum, quod in orbe sonuit,
Scire Iudaea renuit

Subole de virginea,
Nobis patenter claruit,
Quod vellus rore maduit,

Arente tamen area.

13. Dum mater virgo creditur,
In rubo flamma cernitur,

Nec rubi fit combustio,
Quidquid ubique legitur,
Si minus intellegitur,

Christus est expositio.

14. Virgo, quae tanta reseras,
Quae terram caelo foederas

Omni mundatam scelere,
Ne servos tuos deseras,
Sed mentes trahe miseras

Peccati pressas pondere.

15. Succurre, pia, miseris,
Perire ne permiseris

Mundi commissos fluctibus,
Sed corruptores foederis
Refoederare superis

Tuis dignare precibus.

16. Clama, reclama saepius,
Clama fiducialius,

Quod vino carent nuptiae;
Nam, quidquid quaeres, am-
plius
Hoc dabit matri filius,
Hoc dabit pater filiae.

17. In me peccata reprime,
Suavitatis intimae

Propina mihi stillulam,
Ut peccatricis animae
Compunctionis lacrimae
Delere possint maculam.

18. Per te, Maria, veniam
Ad peccatorum veniam,

Fortis et potens mulier,
Per te deducar etiam
Ad angelorum gloriam,

Ut in aeternum glorier.

19. Ubi nec in supplicium
Vertetur desiderium,

Quod non carebit gaudio,
Nec illud in fastidium
Verti licebit gaudium

Non carens desiderio.
Hoc praestet, Christe, praemium
Coetui supplicantium

Tua propitiatio.