147. De Uberibus BMV.

1. Gaude, caeli domina,

Quae Deum deorum
Pascis ex papillula

Uberum tuorum ;
O beata ubera,

Omni laude digna,
Usu tam nobilia,

Christo praeparata.

2. Virginis christiferae

Ubera, valete,
In summis praeconiis

Milies avete,
Pausat Dei filius

Inter vos quiete,
Lac ex vestris faucibus

Sugit delicate.

3. Salve, liquor nobilis,

Dulcis, pretiose,
Manans ex uberibus

Virginis formosae,
Praebens alimoniam

Christo amorose,
Sis medela animae

Meae vulnerosae.

4. O Christi puerpera,

Virgo generosa,
In superno solio

Regnans gloriosa,
Ad tua clara ubera,

Asylum reorum,
Reus nunc confugio,

O dulci6 spes tuorum.

5. Eia, digna ubera,

Vobis me impendo
Protectionis gratia

Sub vobis me abscondo,
Rogo, me eripite

Trementem fovendo,
A districto iudice

Benigniter tuendo.

6. O Iesu dulcissime,

Amor mentis piae,
Casto natus sanguine

Virginis Mariae,
Quae te et in osculis

Strinxit laetabunde
Gratisque uberibus

Lactavit iucunde.

7. Tremenda iudicia

Tua expavesco,
Ad tuae matris dulcia

Ubera appello,
Ubi tuus feriens

Mucro religatur,
Sicque reus latitans

Sub ubere salvatur.

8. At si me ob crimina

Iustum sit puniri,
Per matris manus punias,

Quae taxet poenas mihi;
Age, dulcis domina,

Tibi ut condoner
Ac propter peccamina,

Ut sanxeris, flageller.

9. Benedicta ubera

Tua, flos sanctorum,
Quae de te, pulcherrima,
Suxit rex caelorum,
Fac, ut sine macula
In regno polorum
Laudem haec in saecula
Et in saeculorum.