151. De Compassione BMV.

1. O Maria, mater Christi,
Quem dolorem habuisti,
Cum in cruce conspexisti

Contemplando filium!
Fac me tecum condolere
Et de Christo semper fiere,
Qui est passus pro me vere
Peccati patibulum.

2. Tota eras dolorosa
Et plorabas lacrimosa,
Velut nubes pluviosa

Dans cordis suspirium,
Quia Christus, tuus natus,
Spinis erat coronatus
Et irrisus et velatus

In conspectu hominum.

3. Vultus eius gloriosus
Et decore speciosus
Erat turpis et lutosus

Sputis infidelium,
Corpus eius candidatum
Totum erat denigratum,
Quia fuit flagellatum

Manibus crudelium.

4. Quem tu, virgo, dum vidisti,
Prae dolore defecisti,
Sed nec loqui potuisti

Per cordis martyrium ;
Corde vero tu dolebas
Et amare nimis fiebas
Propter natum, quem videbas

Verberatum nimium.

5. Tantus dolor abundavit,
Qui te totam conquassavit,
Sed et mente laniavit

Scindens tuum animum,
Tu videbas patientem
Christum crucem deferentem

Ad perdendum unicum.
6. Post hoc Christus denudatur

Ut salvetur saeculum;
Per manus ipse pendebat,
Qui iam mundum redimebat,
Tibi mater condolebat

Per cordis incendium.

7. Nimis dure tu plorabas
Et te totam laniabas,
Quia Christus, quem amabas,

Ferebat supplicium ;
Non est mirum, O decora,
Si plorabas sine mora,
Iam videbas illa hora

Sanguinem sanctissimum.

8, Post haee Christus exclamavit
Et in cruce exspiravit,
Sol se totum obscuravit,

Quasi lugens Dominum;
O quis possit cogitare,
Quaenam lingua explicare,
Quam tu fiebas tunc amare

Videns unigenitum!
9. Stabas, virgo, cum dolore
Iuxta crucem cum maerore,
Quasi virga sine flore

Et amittens lilium,
Nec a cruce recedebas
Et in corde perferebas

Passionis poculum.

10. Intus eras cruciata
Et in mente vulnerata,
Tota quoque denigrata

Perdens vultum roseum,
Duras plagas Iesu Christi
Sola corde pertulisti,
Vere martyr tu fuisti

Per doloris gladium.