164. Dialogus Mariae cum Populo.

Populus.

1. O perpulchra domina,

cur sic perturbaris?
Nive quae candidior,

fletu denigrans,
Luna, sole clarior,

lugens eclipsans,
Singulorum gaudium,

tristis lacrimans,
Vita, salus hominum,

mortua iudicaris?

Maria.

2. Dic, quare non debeam

aspere lamentari,
Natum meum intuens

acriter vulnerari?
Totus sanguis funditur

manu militari,
Nulli membro parcitur,

sic conmaculari
Corpus eius video,

dolens haec effari.

Populus.

3. O regina saeculi,

barathri dominatrix,
Scala caeli splendidi,

hominum imperatrix,
Virgo mater Domini,

splendida mediatrix,
Non est sui criminis

plagula vulneratrix,
Mortem morte liberat,

haec sunt, dominatrix.

Maria.

4. Et si prosit homini

dura flagellatio,
Meae tamen animae

haec est gladiatio,
Nam non sensus discutit,

obumbratur ratio,
Cum matris sit ad filium

perfecta compassio,
Quae praedixit fieri

prophetica narratio.

Populus.

5. O fontalis venia,

parce delinquenti,
Sanctorum victoria

gloria praecellenti,
Malo quinque verbula

quam mille legenti,
Secundum tua gaudia

hoc do paenitenti,
Quamvis sit apocrypha,

claret hoc studenti.