168. De VII Doloribus BMV.

1. Simeonis nuntium,

matri quod praedixit,
Cor reginae virginum

graviter afflixit,
Vulnus incredibile

cordi dum inflixit,
Donec eius unicus

mortuas revixit.

2. Mater pudicissima,

cum iam perdidisti
Filium dulcissimum

et hinc doluisti
Ipsumque post triduum

in templo vidisti,
Dolorose quereris:

quare sic fecisti?

3. Cum propinquat eminus

tempus passionis,
Renovatur virgini

mucro Simeonis,
Verba dantur mutuae

valedictionis,
Dum ad opus hominum

it redemptionis.

4. Dum caro virginea

nati flagellatur,
Caeditur, conspuitur,

ridetur, velatur,
Operitur purpura,

spinis coronatur,
Videns haec castissima

mater contristatur.

5. Revereatur iterum

mucro pungitivus,
Fitque cordi virginis

dolor disiunctivus
Corporis et animae,

natus genitivus
Dum per mortem tollitur,

datur adoptivus.

6. Continet in gremio

morte deformatum
Mater, quem cognoverat

speciosum natum,
Manibus virgineis

tractat vulneratum,
Fit cor eius denuo

valde contristatum.

7. Hora completorii

est credendum vere,
Virgo mater Domini

quia coepit fiere
Magis, quod non licuit

mortuum tenere,
Quam quod prius debuit

vivente carere.