207. Ad BMV. tempore pestilentiae.

1. Stella caeli exstirpavit,
Quae lactavit Dominum,
Mortis pestem, quam plantavit
Primus parens hominum.

2. Ipsa stella nunc dignetur
Sidera compescere,
Quorum bella plebem caedunt
Diro mortis ulcere.

3. Virga Iesse germinavit
Florem veri luminis,
Quem benigne ros rigavit
Septiformis spiritus.

4. Ipsa virgo nunc compescat
Daemonum insidias,
Ut in nobis nunc virescat
Laus et omnis bonitas.

5. Mater Dei amicta sole,
Luna tuis pedibus
Subest, nunc a cladis mole
Serva nos in aedibus.

6. Ipsa mater deprecetur
Filium piissimum,
Ut viventes hunc laudemus,
Patrem et paraclitum.

Salve, sancta luminosa
Stella caeli, rubens rosa

Formae deitatis,
Quae per regem Salomonem
Praerogativam rationem

Tenes in beatis.

Ad nos veni(re), propera,
Nostra regas opera,
Ne mors subitanea
Nos invadat vel ea
Improvise irruat:

Tua virtus suppleat,
Quod in nobis deficit
Et veneno inficit
Animae subiectum ;
Tu da finem rectum,
Quomodo vixerimus,
Licet peccaverimus,
Ut eum tuo filio,
Tam clementi, tam pio
Valeamus miseri
Nos sic tuae fieri
Gloriae consortes.