307. De sancto Theobaldo.

1. Ecce, sacerdos magnus,
qui in vita sua
suffulsit domum
et in diebus suis
corroboravit templum.

2 a. Templi enim
altitudo ab ipso
fundata
est, duplex
aedificatio
et excelsi
parietes templi.

2 b. In diebus

ipsius emanarunt

putei

aquarum

et quasi mare

adimpleti

sunt supra modum.

3 a. Qui curavit
gentem suam
et liberavit eam
a pernicie, qui
praevaluit
amplificare civitatem.

3 b. Qui adeptus
est gloriam
in conversatione
gentis et ingressum
domus [Dei]
et atrium amplificavit.

4 a. Quasi stella matutina
in medio nebulae
et quasi plena luna
in diebus suis lucet ;

Quasi lilia, quae sunt
in transitu aquae,
et quasi tus redolens
(in) diebus aestatis;

4 b. Quasi ignis effulgens
et tus ardens in igne,
quasi sol refulgens, sic
refulsit in templo Dei;

Quasi arcus resplendens
inter nebulas gloriae
et quasi flos rosarum
in diebus veris ;

5 a. Quasi aurum solidum,
ornatum
omni lapide pretioso;

5 b. Quasi oliva pullulans
et cupressus
in altitudinem se extollens.

6 a. In accipiendo

ipsam stolam gloriae

et vestiri

cum consummatione

virtutis

In ascensu altaris
sancti gloriam
sanctitatis
dedit amictum.

6 b. In accipiendo

autem partes de manu

sacerdotum

et ipse stans iuxta

aram et

circa eum corona
fructuum) quasi
plantatio
cedri in monte

7. Libani, sic circa illum
steterunt et omnes
filii eius
in gloria sua.