Stephen I, Epistolae Decretales Ss Stephano Adscriptae

Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

Ineunte Saeculo Tertio.

Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

V. Epilogus continet:

V. Epilogus ostendit:

Marci Minucii Felicis. Octavius.

Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

Caput Primum. Analysis Hujus Libri, Quis Illius Auctor, Ac Qui Fuerint Caecilius Et Octavius Qui In Eo Disputantes Introducuntur.

Articulus Primus. Analysis hujus libri.

Articulus II. Utrum Minucius Felix sit hujus libri auctor, et quis ille fuerit.

Articulus III. Qui fuerint Caecilius, et Octavius, qui in hoc libro disputantes introducuntur.

Caput II. De Hujus Libri Aetate, Stylo, Titulo, Argumento, Divisionibus, Manuscriptis Codicibus, Et Editionibus, De Variorum In Eum Observationibus, D

Articulus Primus. Quo tempore hic liber editus fuerit.

Articulus II. Cujus verbis, quove stylo hic liber compositus sit, quis ejus titulus, quis Minucii Felicis in eo scopus, et utrum ille Christianorum ca

Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus variisque editionibus.

Articulus IV. De variorum in hunc librum notis et animadversionibus.

Articulus V. De corruptis aut corruptionis suspectis quibusdam hujus libri locis.

Articulus VI. Quid Minucius ex aliis scriptoribus Cicerone, Seneca, Tertulliano, ac vicissim ex hoc ejusdem Minucii libro Cyprianus aliique delibaveri

Caput III. Novae In Minucii Felicis Librum Annotationes Ac Primo Expenduntur Argumenta, Quibus Deum Existere Caecilius Negat, Et Probat Octavius.

Articulus Primus. Quid et quomodo in his notis agetur, ac primo inquiritur utrum Christiani ab hac disputatione rejiciendi.

Articulus II. Expenduntur argumenta quibus Caecilius probare nititur fas Christianis et aliis non esse de Deo disputare.

Articulus III. Exponuntur Octavii responsa, quibus superiora Caecilii argumenta diluit et evertit.

Articulus IV. Examinantur argumenta, quibus Deum existere negat Caecilius, et Octavius demonstrat.

Articulus V. Expenditur aliud Minucii argumentum, quo Deum intimo hominum sensu, ac ipsa eorum conscientia cognitum, revera existere demonstrat.

Caput IV. De Deo Uno.

Articulus Primus. Examinatur argumentum, quo Octavius ethnicorum poetarum Homeri et Virgilii, philosophorum Thaletis, Anaximenis, Diogenis Apolloniati

Articulus II. De aliis gentilibus philosophis Antisthene, Speusippo, Democrito, Stratone, Epicuro, Aristotele, Heraclide Pontico, Theophrasto, Cleanth

Articulus III. Expenditur aliud Octavii de Deo uno argumentum, ex terrenorum regnorum, et rerum naturalium exemplis desumptum.

Caput V. De Dei Nomine, Natura, Et Attributis.

Articulus Primus. Quis et quid sit Deus, quodve ejus nomen, ac quomodo ab homine cognoscatur tametsi corporeis oculis videri non possit.

Articulus II. Quibus argumentis Minucius probaverit Deum esse infinitum, aeternum, immensum, ac scire omnia.

Caput VI. De Divina Providentia.

Articulus Primus. Examinantur argumenta, quibus Minucius ostendit mundum, et omnia, ac singula Dei providentia gubernari ubi de Britannia, Nilo, Euph

Articulus II. Excutiuntur Caecilii ethnici contra divinam Providentiam argumenta, ex rebus prosperis malorum, et bonorum adversis ducta, ubi de Dionys

Articulus III. Quomodo Octavius superiora Caecilii argumenta infirmet, et destruat.

Articulus IV. Quomodo Octavius diluerit deductam a Caecilio ex martyrum suppliciis et morte argumentationem, ubi proposita Scaevolae, Reguli et Aquili

Articulus V. Quomodo ultimum Caecilii contra divinam Providentiam argumentum ex Christianorum de fato opinione petitum, ab Octavio solvatur.

Caput VII. De Aliis Christianae Religionis Dogmatibus.

Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Caecilius corporum nostrorum resurrectionem impugnat, et Octavius eam tuetur ubi de metempsychosi atq

Articulus II. Alia ad probandam corporum nostrorum resurrectionem Octavii, et contraria Caecilii argumenta examinantur.

Articulus III. Expenduntur argumenta, quibus ostenditur improbos homines poenis aeternis atque igne sempiterno cruciandos pios autem et justos perpet

Articulus IV. Examinantur argumenta quibus Octavius contra Caecilium probat mundum igne aliquando periturum ac de Stoicorum, Epicureorum, et Platonis

Caput VIII. De Tribus Exsecrandis Criminibus, Infanticidio, Comesis Humanis Carnibus, Et Incestu, Quorum Christiani A Caecilio Et Aliis Ethnicis Accus

Articulus Primus. Quae qualisve fuerit ea accusatio, quae illius occasiones, et quamdiu duraverit?

Articulus II. Expenduntur generales rationes, quibus Octavius objecta Christianis a Caecilio et Gentilibus crimina diluit.

Caput IX. Demonstratur Quam Falsa Sint Duo Prima Crimina Christianis Objecta, Infantem Ab Ipsis Sacra Inter Mysteria Occidi, Ac Postea Devorari Ejus C

Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Minucius Christianos hoc utroque crimine prorsus liberat.

Articulus II. Ostenditur quam certo Minucius ethnicos homicidii convincat, utpote qui filios recens natos exponerent, aut abortu necarent, atque etiam

Articulus III. Quo adhuc modo Minucius ostendat a Tauris Ponticis, et Busiride Aegyptio sacrificatos hospites, a Gallis homines Mercurio: a Romanis Gr

Articulus IV. De aliis sceleribus ex illo fero mactandorum hominum more profectis, nimirum Catilinae humano sanguine conjuratione, sacris Bellonae hom

Caput X. De Tertio Crimine, Scilicet Infami Post Epulas Stupro, Adulterio, Et Incestu, Cujus Christiani Rei Dicebantur.

Articulus Primus. Quantum Christiani ab hoc scelere abhorrerent, quam castum fuerit eorum conjugium, quamque multi perpetua in virginitate perseverari

Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii argumentum contra ethnicos retorqueat, ac eos cum matribus et sororibus connubium inire, atque illorum deos st

Caput XI. De Absurdo Cultu Quem Asinino Capiti Et Sacerdotis Virilibus Christianos Exhibuisse Caecilius Falsississime Objicit.

Articulus Primus. Quam falsa sit haec accusatio, et utrum Judaei vel Gnostici occasionem illi dederint, ac primi omnium caput asini revera adoraverint

Articulus II. Quomodo Minucius probaverit ethnicos hujus, similisque aut pejoris sceleris esse reos, qui asinos cum Epona et Iside, atque boum et verv

Articulus III. Quomodo Minucius adhuc probaverit ab gentilibus coli et adorari deos capro et homine mixtos, vultusque leonum et canum praeferentes, it

Articulus IV. Falsum esse a Christianis adorari sacerdotis virilia ac ethnicos turpiorum flagitiorum convinci, et quae fuerit turpissimae illius vene

Caput XII. Aliae Caecilii Criminationes, Et Ad Eas Octavii Responsa Examinantur.

Articulus Primus. Quam immerito Caecilius Christianorum synaxes, et jejunia condemnet, dicatque eos esse desperatae factionis homines, lucifugam natio

Articulus II. Quo jure Caecilius dixerit templa tamquam busta a Christianis despici, nullaque ipsis esse templa, nullas aras, nulla nota simulacra, et

Articulus III. Quomodo Octavius refellat Caecilium objicientem a Christianis coli hominem cruci pro facinore affixum, ubi de suprema Christi divinitat

Articulus IV. Qua ratione Minucius dixerit cruces a Christianis nec coli, nec optari.

Articulus V. Quomodo Minucius telum ethnicorum, Christianis cultum crucis objicientium, in illos retundat, qui cruces in deorum simulacris, cantabris,

Caput XIII. Alia Iniquissimarum Caecilii Accusationum Capita Expenduntur.

Articulus Primus. Quanta injustitia Caecilius vitio Christianis vertat, quod honestis voluptatibus, spectaculis, pompis, circensibus et gladiatoriis l

Articulus II. Quomodo Minucius respondeat aliis Caecilii obtrectationibus, Christianos publicis conviviis, et sacris certaminibus non interesse, et ab

Articulus III. Examinantur aliae Caecilii reprehensiones, quibus Christianos idcirco vituperat, quod floribus caput, odoribus corpus non honestarent,

Articulus IV. Tam sanctos Christianorum quam Ethnicorum corruptos fuisse mores: cur illorum disciplina minor a Caecilio dicatur: quantum iidem Christi

Caput XIV. Excutiuntur Caecilii Argumenta Quibus Probare Conatur Deos Suos Revera Existere, Ac Proinde Veram Esse Gentilium Religionem.

Articulus Primus. Explicatur primum Caecilii argumentum quo probare nititur veros esse deos suos ex majorum traditione et antiquissimo cultu deorum, n

Articulus II. Quomodo Octavius Caecilii argumentum refellat ostendatque nec deorum cultum tantae esse antiquitatis, nec sectandas majorum impias ac su

Caput XV. Expenduntur Argumenta Quibus Minucius Ostendit Falsos Esse Gentilium Deos.

Articulus Primus. Qua insulsitate Gentiles praedicabant homines ob merita virtutis, vel beneficia aliis hominibus collata factos fuisse deos.

Articulus II. Examinatur Minucii argumentum quo falsos esse gentilium deos probat ex eorum ortu, patria, morte, sepulchris, ac praesertim Jovis Dictae

Articulus III. Examinatur Minucii argumentum, quo commentitio Gentilium deos esse probat ex Alexandri Magni aa matrem epistola, qua proditum sibi de d

Caput XVI. Quam Valida Sint Alia Argumenta, Quibus Octavius Contra Caecilium Probat, Falsos Nullosque Esse Gentilium Deos.

Articulus Primus. Quam luculenter Octavius ex prima deorum origine ostendat eos deos non fuisse, sed meros homines ac primo quidem eorum principem Sa

Articulus II. Quam praepostere Ethnici dixerint Saturnum ex coelo et terra ortum: unde nata haec opinio: utrum illius ratio, a Minucio data, recte a L

Articulus III. Quibus rationum momentis Caecilius demonstret falsam esse divinitatem Jovis et aliorum, qui ex hominibus geniti fuerant, vel aliorum li

Caput XVII. Quanti Ponderis Sit Aliud Minucii Adversus Gentilium Deos Argumentum, Petitum Ex Ridiculis Eorum Formis Et Figuris, Atque Indignis Turpibu

Articulus Primus. Quam absurde ab Ethnicis fingatur Vulcanus claudus, Apollo imberbis, Aesculapius barbatus, et aliquando imberbis Neptunus glaucis o

Articulus II. Quanta dementia ab ethnicis decantata sit Diana alte succincta, venatrix, mammis multis Ephesia, ac Trivia trinis capitibus, multisque m

Articulus III. Exponitur aliud ejusdem momenti argumentum, quod deprompsit Minucius ex indignis, et turpissimis deorum factis, quibus ferebatur Erigon

Articulus IV. Cur ac quomodo Minucius ostendat falsos esse Gentilium deos, lectitatis ab omnibus ad vitae morumque institutionem libris Homeri, quibus

Caput XVIII. Examinatur Caecilii Argumentum Quo Gentilium Deos Exsistere Eo Probare Nititur, Quia Romani Pio Eorum Cultu Imperium Totius Mundi Merueri

Articulus Primus. Exponitur illud Caecilii argumentum.

Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii refellat argumentum, ac demonstret Romanorum imperium, neutiquam illorum in deos religione, sed impietate et s

Articulus III. Nulli a Romanis ad propagandos imperii fines auxilio fuisse vernaculos deos, Romulum, pejerante Proculo, diis adscriptum, Picum, Tiberi

Articulus IV. Quam falsum sit ob concessos Vestalibus et sacerdotibus honores, dataque privilegia, amplificatos a diis Romani imperii fines: quanta fu

Articulus V. Quomodo Minucius ostendat Romanorum imperium pietate in deos nec fundatum nec auctum, quia Assyrii, Medi, Persae, Graeci, Aegyptii regnav

Caput XIX. Expenduntur Argumenta, Quibus Caecilius Ex Miraculis, Oraculis, Auspiciis, Auguriis, Somniis, Atque Aliis Praedictionibus Deos Exsistere Pr

Articulus Primus. Utrum Caecilius deos exsistere probaverit ex miraculis Claudiae Quintiae, quae navim, qua Idaeae matris simulacrum vehebatur, solo s

Articulus II. Deorum praesentiam a Caecilio non probari oraculis, vatumque responsis, quibus Minucius opponit Amphiarai, Tiresiae, Apollinis Pythii ex

Articulus III. Proponitur Caecilii argumentum, quo probare nititur ob auspicia et auguria a Sulpitio, Claudio, Junio, Flaminio et Crasso contempta, Ro

Articulus IV. Quomodo Minucius superius Caecilii argumentum aliis Reguli, Mancini, Pauli, ac Julii Caesaris exemplis, funditus evertat, ubi de solisti

Caput XX. Expenditur Generalis Minucii Responsio, Qua Miracula, Oracula, Auspicia, Auguria, Somnia, Et Alia Extraordinaria Apud Ethnicos Facta, Non Ex

Articulus Primus. Qualem Minucius putaverit esse daemonum naturam, et quam recte dixit illos poetis, philosophis, ac in primis Platoni et Socrati, atq

Articulus II. Exponuntur Minucii argumenta, quibus demonstrat, cur et quomodo daemonum artibus ac praestigiis ea omnia facta sint, quae supra consueta

Articulus III. Quam evidenter Minucius demonstraverit daemones a Christianis adjuratos, atque ab obsessis hominum corporibus ejectos palam declaraviss

Caput XXI. De Deorum Imaginibus Et Simulacris, Sub Quibus Delitescentes Daemones Credebantur Mira Quaedam Operari, Ac Quae Ab Ethnicis Impie Colebantu

Articulus Primus. Quanta impietate Ethnici simulacra deorum suorum, sub quibus daemones habitabant, colerent et adorarent, atque ab eis, hominum manib

Articulus II. De effigiato, uncto, et coronato Serapidis simulacro, quod Caecilius adoravit, ubi de Gentilium vario simulacra adorandi ritu, et utrum

Caput XXII. Expenditur Minucii Argumentum, Quo Ex Sacris Ipsis, Quae Ethnici In Deorum Suorum Honorem Celebrabant, Mysteriis Atque Festis, Illos Non E

Articulus Primus. De Isidis sacris de mysteriis, quibus illa filium aut maritum suum perditum cum Cynocephalo quaerere, et eo invento, gaudere fingeba

Articulus II. De Eleusiniis mysteriis festoque die in Cereris filiam suam Proserpinam a Plutone raptam inquirentis, memoriam celebratis de Jovis sacr

Articulus III. De aliis superstitiosis et absurdis Gentilium ritibus, quibus plures sanguine suo libabant, ac vulneribus viriliumque excisione supplic

Articulus IV. De templis, quoram aditus vel semel tantum in anno, vel nemini umquam, vel numquam viris patebat de quibusdam sacris caeremoniis, quae

Caput XXIII. De Quodam Libro, Quem Minucius Se Scripturum Promisisse Videtur, Ac De Quibusdam Locis Obscuris, Nonnullisque Scriptoribus Et Atheis Ab I

Articulus Primus. Utrum Minucius scripserit librum de Fato, aut eum se editurum promiserit? et obscura quaedam explicantur Minucii loca, ubi de marini

Articulus II. De citatis a Minucio quibusdam scriptoribus, Nepote, Cassio, Thallo, Diodoro, et atheis Theodoro, Diagora, ac Protagora.

Circa Christi Annum CCXXXVI.

Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

Prolegomena Ex Dissertatione Fr. Blanchinii De Canone Paschali S. Hippolyti ( Apud Galland Bibl. vet. Pp., t.

Synopsis.

Chronicon Anonymi Qui Sub Alexandro Imp. Vixisse Anno Christi CCXXXVI Perhibetur. Liber Generationis Ab Adam Usque Ad Ordinem Quae Continetur In Hoc L

Praefatio.

Incipit Narratio.

Sectio Prima. Liber generationis hominum

Sectio II. Divisio terrae et de tribus filiis noe.

Sectio XIII. Reges Persarum ex tempore Cyri.

Sectio XIV. Nomina creaturae.

Sectio XV. Prophetarum nomina.

Sectio XVI. Nomina Regum.

Sectio XVII. Nomina Sacerdotum.

Sectio XVIII. Macedonum Reges juxta Alexandrinos.

Sectio XIX. Imperatores Romanorum.

Sectio XX. Regum Hebraeorum.

Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

Epistola Celerini Ad Lucianum. (Pamel., Rigalt., Baluz., Paris., XX. Oxon., Lips., XXI.)

Epistola Luciani Ad Celerinum. (Pamel., XXII. Rig., Baluz., Paris., XXI. Oxon., Lips., XXII.)

Epistola Omnium Confessorum Ad Cyprianum. (Pamel., XVII, Rigalt., Baluz., Paris. XVI. Oxon., Lips., XXIII.)

Epistola I. Caldonii Ad Cyprianum Et Compresbyteros Carthagini Consistentes. (Pamel. XIX., Rigalt. Baluz. Paris. XVIII., Oxon. Lips. XXIV.)

Epistola Moysis Et Maximi Presbyterorum, Nicostrati Et Rufini Diaconorum Et Caeterorum Confessorum In Fide Veritatis Perseverantium Ac Romae Consisten

Epistola Presbyterorum Et Diaconorum Romae Consistentium Ad Cyprianum. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXX., Paris. XXIX., Oxon. Lips. XXXVI.)

Epistola II Caldonii Cum Herculano Et Victore Ad Clerum Carthaginensem. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXXIX., Paris. XXXVIII., Oxon. Lips. XLII.)

Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

Annis Christi CCL-CLII.

Prolegomena.

Articulus Primus. S. Cornelii Vitae Historia.

Articulus II. S. Cornelii P. Et M. Scripta.

Articulus III. Synopsis Epistolae Cornelii Ad Fabium Antiochenum.

Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

II.

III.

IV. Ubi et de poenitentia majorum clericorum, an tribus primis saeculis publicae subjecti fuerint, disseritur.

Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

Epistola VI. Sancti Cornelii Papae Ad Cyprianum Carthaginensem Episcopum. (Erasm. III, 11., Pamel. Rigal. Baluz. XLVII, Paris. XLV, Oxon. Lips. XLIX,

Epistola VII. S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Ad Cornelium Papam.

Epistola VIII.

IXº Ex Epistola Ad Fabium Antiochenum Episcopum Fragmenta.

Ann. Chr. CCLII.

S. Cypriani Ad Antonianum Epistolae Pars Altera.

Epistola XI. (Erasm. I, 2 Pamel., Rigalt., Baluz., LIV Paris. LIII Coustant. I, 167 Galland. III. 350 Routh., Reliq. sacr. III, 69 et 108.)

Anno Christi CCLII.

De Quinque Presbyteris Et Fortunato Pseudoepiscopo.

Anno Christi CCLII.

Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

Monitum In Epistolam Sequentem.

Epistola I. Cornelius Episcopus Fratri Lupicino Viennensi Archiepiscopo Salutem.

Epistola II. Cornelii Papae Ad Cyprianum.

Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

Epistola Prima. De Translatione Corporum Apostolorum Petri Et Pauli: Et De Novato, Aliisque Haereticis.

Epistola II. Ad Rufum Coepiscopum Orientalem.

Decretum. Ut a jejunis juramenta praestentur.

Monitum.

Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

Anno Domini CCLI.

Carthaginensis, Cypriani. ( Ex libello synodico. )

Epistola Synodica S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Et Collegarum Ad S. Cornelium Papam De Lapsis.

Circa Annos Christi CCL-CCLXX.

Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

Caput Primum. Ejus Vitae Historia. Articulus Unicus.

Caput II. Novatiani Scripta Et Doctrina.

Articulus Primus. De libro Novatiani de Trinitate.

Articulus II. De Novatiani epistola de Cibis judaicis.

Articulus III. De Novatiani Epistola Cleri Romani nomine S. Cypriano inscripta.

Articulus IV. De operibus Novatiani deperditis.

Articulus V. Editiones operum Novatiani.

Caput III. Doctrina Novatiani

Articulus Primus. Puncta dogmatica de Deo, divinisque ejus perfectionibus.

Articulus II. Doctrina Novatiani de Mysterio Ss. Trinitatis.

Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

De Trinitate Liber.

Caput Primum. De Trinitate disputaturus Novatianus ex Regula fidei proponit, ut primo credamus in Deum Patrem et Dominum omnipotentem, rerum omnium pe

Caput II. Deus super omnia, ipse continens omnia, immensus, aeternus, mente hominis major, sermone inexplicabilis, sublimitate omni sublimior.

Caput III. Deum esse omnium conditorem, dominum et parentem, e sacris Scripturis probatur.

Caput IV. Bonum quoque, semper sui similem, immutabilem, unum et solum, infinitum: cujus nec nomen proprium possit edici, et incorruptibilem, et immor

Caput V. Cujus si iracundias et indignationes quasdam, et odia descripta in sacris paginis teneamus non tamen haec intelligi ad humanorum exempla vit

Caput VI. Et licet Scriptura faciem divinam saepe ad humanam formam convertat, non tamen intra haec nostri corporis lineamenta modum divinae majestati

Caput VII. Argumentum.— Spiritus quoque cum Deus dicitur, claritas et lux, non satis Deum illis appellationibus explicari.

Caput VIII. Argumentum.— Hunc ergo Deum novisse et venerari Ecclesiam eique testimonium reddit tam invisibilium, quam etiam visibilium, et semper, et

Caput IX. Porro eamdem regulam veritatis docere nos, credere post Patrem etiam in Filium Dei Jesum Christum Dominum Deum nostrum, eumdem in Veteri Tes

Caput X. Jesum Christum Dei Filium esse, et vere hominem: contra haereticos phantasiastas, qui veram carnem illum suscepisse negabant.

Caput XI. Et vero non hominem tantum Christum, sed et Deum: sicuti hominis filium, ita et Dei filium.

Caput XII. Deum enim Veteris Testamenti Scripturarum auctoritate probari.

Caput XIII. Eamdem veritatem evinci e sacris Novi Foederis Litteris.

Caput XIV. Idem argumentum persequitur auctor.

Caput XV. al. XXIII. Rursum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

Caput XVI. al. XXIV. Iterum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

Caput XVII. al. XXV. Item ex Moyse in principio sacrarum Litterarum.

Caput XVIII. al. XXVI. Inde etiam, quod Abrahae visus legatur Deus: quod de Patre nequeat intelligi, quem nemo vidit umquam sed de Filio in Angeli im

Caput XIX. al. XXVII. Quod etiam Jacob apparuerit Deus Angelus, nempe Dei Filius.

Caput XX, al. XV. Ex Scripturis probatur, Christum fuisse Angelum appellatum. Attamen et Deum esse, ex aliis sacrae Scripturae locis ostenditur.

Caput XXI, al. XVI. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmari.

Caput XXII, al. XVII. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmat.

Caput XXIII, al. XVIII. Quod adeo manifestum est, ut quidam haeretici eum Deum Patrem putarint, alii Deum tantum sine carne fuisse.

Caput XXIV, al. XIX. Illos autem propterea errasse, quod nihil arbitrarentur interesse inter Filium Dei et filium hominis, ob Scripturam male intellec

Caput XXV, al. XX. Neque inde sequi, quia Christus mortuus, etiam Deum mortuum accipi: non enim tantummodo Deum, sed et hominem Christum Scriptura pro

Caput XXVI, al. XXI. Adversus autem Sabellianos Scripturis probat alium esse Filium, alium Patrem.

Caput XXVII. al. XXII. Pulchre respondet ad illud: sumus, quod illi pro se intendebant.

Caput XXVIII. Pro Sabellianis etiam nihil facere illud: Qui videt me, videt et Patrem, probat.

Caput XXIX. Deinceps fidei auctoritatem admonere nos docet, post Patrem et Filium, credere etiam In Spiritum Sanctum: cujus operationes ex Scripturis

Caput XXX. Denique quantum dicti haeretici erroris sui originem inde rapuerint, quod animadverterent scriptum: unus Deus: etsi Christum Deum et Patrem

Caput XXXI. Sed Dei Filium Deum, ex Deo Patre ab aeterno natum, qui semper in Patre fuerit, secundam personam esse a Patre, qui nihil agat sine Patris

De Cibis Judaicis Epistola.

Caput Primum. Novatianus presbyter Romanus in secessu suo, tempore persecutionis Decianae, variis fratrum litteris provocatus, adversus Judaeos post s

Caput II. In primis Legem spiritalem esse tradit et proinde cum cibus primus hominibus, solus arborum fructus fuerit, et usus carnis accesserit: Lege

Caput III. Non culpanda itaque immunda animalia, ne in Auctorem culpa revocetur: sed quando irrationale animal ob aliquid rejicitur, magis illud ipsum

Caput IV. His accessisse et aliam causam, cur multa a Judaeis ciborum genera tollerentur ad coercendam nimirum intemperantiam populi, uni Deo servitu

Caput V. Et vero fuerit tempus aliquod, quo istae umbrae vel figurae exercendae: postquam autem finis legis Christus supervenit, omnia jam dici ab Apo

Caput VI. Sed non ex hoc quia libertas ciborum concessa, luxuriam permissam esse, aut continentiam sublatam et jejunia: haec enim vel maxime decere Fi

Caput VII. Cavendum etiam esse ne quis licentiam istam in tantum putet profusam, ut ad immolata idolis possit accedere.

Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

Notitia Historica.

Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

Epistola Lucii Papae I Ad Galliae Atque Hispaniae Episcopos.

Decreta Lucii Papae, Ex Gratiano Desumpta.

I. Officio et beneficio privetur episcopus, presbyter vel diaconus, uxorem suscipiens, vel susceptam retinens.

Ex Eisdem Decretis. II. Clericus matronarum domicilia frequentans deponatur.

Ex Eisdem Decretis. III. De eodem titulo.

Ex Eisdem Decretis. (Ex vet. Poenitentiali, apud Cantsium, vett. lect. t. II, part. II, p. 131, edit. Basnagii ex nov. supplem. Mansi., t. I, p. 14.)

Annis Domini CCLIII CCLVII.

Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

II.

III.

IV.

Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

Epistola I Stephani Papae I Ad Hilarium Episcopum.

Epistola II Stephani Papae I.

Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

Prooemium.

I. Unus ac necessarius controversiarum fidei finis.

II. Palmare juris principium.

III. Traditionis Apostolicae testimonium de haereticorum baptismate.

IV. Testimonii intrinseca argumenta.

V. Clausula.

Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

Concilia Carthaginensia .

Carthaginense Concilium Sub Cypriano Tertium Anno Post Christum Natum CCLIII Habitum. De Infantibus Baptizandis.

Prooemium. (Erasm., III, 3. Pamel., Rigalt., Baluz., LIX. Paris., LVIII. Oxon., Lips., LXIV. Ronth. Rell. Scrip. p. 74 et 116.)

Cyprianus Et Caeteri Collegae Qui In Concilio Affuerunt Numero LXVI, Fido Fratris Salutem.

Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quartum. Anno Post Christum Natum CCLIV Habitum. De Basilide Et Martiale Hispaniae Episcopis Libellaticis. (Erasm

Prooemium.

Cyprianus, Caecilius, Primus, Polycarpus, Nicomedes, Lucilianus, Successus, Sedatus, Fortunatus, Januarius, Secundinus, Pomponius, Honoratus, Victor,

Anno Christi CCLV. S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quintum, De Baptismo Primum.

Prooemium.

Cyprianus, Liberalis, Caldonius, Junius, Primus, Caecilius, Polycarpus, Nicomedes, Felix, Marrutius, Successus, Lucianus, Honoratus, Fortunatus, Victo

Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Sextum. Ex Africa Provincia Et Numidia, Quod De Baptismo Secund

Prooemium.

Cyprianus Et Caeteri Stephano Fratri Salutem.

Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginiense Concilium Sub Cypriano Septimum, Ex Tribus Africae Provinciis, Quod De Baptismo Terti

Prooemium.

Sententiae Episcoporum LXXXVII, De Haereticis Baptizandis.

Bollandistarum Animadversiones In Haec Concilii Carthaginensis Verba: Neque enim quisquam nostrum episcopum se esse episcoporum constituit, etc.

Monitum.

Synodus Carthagine habita, cui praefuit magnus Cyprianus, et sanctus martyr, cum esset episcopus Carthaginensis.

ΣΥΝΟΔΟΣ Πλένομὲνη ἐπὶ Κυπριανοῦ τοῦ ἅγιωτάτου ἐπισκόπου Καρχηδόνος καὶ μάρτυρος. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ.

Epistola Magni Cypriani Ad Jovianum ejusque episcopos.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Κυπριανοῦ πρὸς τὸν Ἰοβιανὸν καὶ ἐκείνου συνεπισκοπους.

Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

Epistolae Dionysii Alexandrini Episcopi Ad Stephanum Papam Fragmentum.

Prooemium.

Epistola S. Cypriani Ad Quintum. De Haereticis Baptizandis. (Erasm. p. 397. Pamel. Rigalt. Baluz. Oxon. Lips. LXXI.)

Anno Christi CCLVI. Epistola S. Cypriani Ad Jubaianum, De Haereticis Baptizandis.

Epistola S. Cypriani Ad Pompeium Contra Epistolam Stephani De Haereticis Baptizandis.

Epistola S. Cypriani Ad Magnum De Baptizandis Novatianis Et De Iis Qui In Lecto Gratiam Consequuntur.

Concilium Iconiense Contra Cataphrygas, Celebratum Anno 258 Sub Stephano Papa I.

Epistola Firmiliani, Episcopi Caesareae Cappadociae, Ad Cyprianum Contra Epistolam Stephani.

Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

Articulus I. Quis auctor operis, et quo saeculo floruerit?

Articulus II. Analysis hujus opusculi.

Articulus III. Observationes quaedam in hunc tractatum, atque ejusdem editiones.

Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

Prolegomena.

Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

Pars Altera. Praecipui Recentium Excursus In Eamdem De Haereticorum Baptismate Disputationem.

L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

Synopsis.

I. Stephani Papae Et Cypriani Concertatio. Novatorum Calumnia In Stephanum. Duplex Adversus Eos Controversia Hic Dirimenda.

II. Non Errasse Stephanum In Omnium Haereticorum Baptismo Recipiendo, Probatur Ex Firmiliano.

III. Et Idem Ex Eodem.

IV. Alia Ex Eodem Argumenta.

V. Et Rursus Alia.

VI. Idem Evincitur Ex Cypriano.

VII. Ex Eodem.

VIII. Ex Concilio Carthaginensi.

IX. Ex Tertulliano.

X. Item Ex Concilio Arelatensi.

XI. Ex Eusebio.

XII. Ex Stephani Ipsius Verbis

XIII. Defenditur Argumentum Stephani Adversus Cyprianum.

XIV. Item Ex Hieronymo Ostenditur Non Errasse Stephanum In Quaestione Baptismi.

XV. Rursus Ex Eodem.

XVI. Ex Eodem Iterum.

XVII. Ex Eodem.

XVIII. Idem Efficitur Ex Basilio.

XIX. Ex Siricio Innocentio, Leone R. Pp.

XX. Item Ex Augustino.

XXI. Quam Dictu Nefas, Totam Aliquando Errasse In Hoc Etiam Negotio Ecclesiam.

XXII. Item Ex Vincentio Lirinensi.

XXIII. Ex Hincmaro Rhemensi, Et Augustino Rursus.

XXIV. Altera Attingitur Controversia, An Post Decretum Stephani Plenario Adhuc Esset Opus Concilio, Ut Innuere Videtur Augustinus.

XXV. Contra Ex Eodem Augustino, Etiam Ante Concilium Et Summa Fuit Stephani Potestas Et Cypriani Error Expiandus, Non Excusandus.

XXVI. Ex Eodem, Cyprianus Petro Comparatur Erranti, Sed Corripiente Collegam Audiendi.

XXVII. Quam Non Possit Excusari Cyprianus Ex Eodem, Traditioni Apostolicae Et Ecclesiae Universali Immoriger.

XXVIII. Eadem Ex Hieronimo Confirmantur, Vincentio Lir. Et Facundo Herg.

XXIX. Rursus Ex Augustino.

XXX. Non Ultra Minas Saeviit Stephanus, Et Tandem Dispensationi Acquievit, Atque Ita Decreti Sui Executionem Suspendit Ipsemet.

XXXI. Graviori Auctoritati Cedere Debuisse Cyprianum Ex Augustino.

XXXII. Et Cyprianus Et Alii Ejus Consentanei Forsan Resipuere.

XXXIII. Altera Aperitur Via Solvendae Hujus Controversiae, Ex Discrimine Quaestionum De Fide Et De Consuetudinibus.

XXXIV. Varia Hujus Discriminis Documenta.

XXXV. Quaestionem Hanc Civiliter Tractatam Esse, Ut Ad Consuetudines Spectantem, Non Ad Fidem, Probatur Primum Ex Firmiliano.

XXXVI. Item Ex Cypriano.

XXXVII. Item Ex Stephano, Ex Arelat. Et Nicaena Synodo. Ex Optato.

XXXVIII. Item Ex Basilio.

XXXIX. Ex Amphilochio.

XL. Ex Athanasio.

XLI. Ex Epiphanio.

XLII. Ex Cyrillo Hierosol.

XLIII. Ex Secunda Synodo Oecumenica.

XLIV. Ex Synodo Trullana.

XLV. Ex Consensu Graecorum, Maxime Theodori Studitae.

XLVI. Ex Gennadio.

XLVII. Ex Augustino.

XLVIII. Concilia Plenaria Augustinus Frequenter Ad Consuetudines Ordinandas Requirit.

XLIX. Nequaquam Ad Quaestiones Fidei.

L. Summa Controversiae Hujus Posterioris.

Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

I. Sententiam Illius Ratione Destitutam Non Fuisse.

II. An Stephanus Baptismum Ab Haereticis Sub Qualibet Forma Collatum Admiserit.

III. An Eos, Quos Baptizatos In Nomine Jesu, Dixit Stephanus, Intellexerit In Nomine Trinitatis Baptizatos.

IV. An Non Stephanus Haereticorum Baptismo Majorem, Quam Decet, Virtutem Atque Efficiam Tribuat.

V. An Manum Ab Haeresi Redeuntibus Imponi Voluerit Stephanus, Ut Confirmationis Sacramentum Eis Conferretur.

VI. Stephanus Ab Antiquis Laudatur Ut Apostolicae Traditionis Vindex, Nec Erroris Ab Ullo Arguitur, Nisi Ab Iis Qui Quorumvis Haereticorum Baptisma Re

VII. An Stephanus Excommunicatione Percusserit Rebaptizantes. An Severius Cum Viris Sanctis Se Gesserit.

Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

Praefatio.

Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

Dissertationis Pars Prima.

Caput Primum. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Agitatam Aevo Suo De Rebaptizandis Haereticis Quaestionem, No

Caput II. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Probe Noverat Quam S. Stephanus Asserebat Consuetudinem, Non Pecu

Dissertationis Pars Secunda

Caput Primum. Exponuntur Momenta Quibus Evincitur Causam De Baptismate Haereticorum Cypriano Visam Fuisse Rem Non Fidei, Sed Merae Disciplinae.

Solvuntur Objectiones.

Caput II. Afferuntur Momenta, Quibus Evincitur S. Cyprianum Probe Novisse Quam S. Stephanus Rom. Pontifex Vindicabat Consuetudinem, Universalem Tunc T

Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

Praefatio.

Conspectus Utriusque Dissertationis De Firmiliano.

Dissertatio Prima De Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola aliisque ejus operibus.

Propositio I. Vero similius est quod famosa sub nomine Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola non ab aliquo graeco, sed a latino tenebrione fuerit compos

Propositio II. Non est verosimile, quod S. Firmilianus famosam pro rebaptizantibus Epistolam contra S. Stephanm papam conscripserit.

Propositio III. Verosimilius est quod aliquis Donatista Africanus fatam epistolam composuerit, sed post tempora sancti Augustini.

Argumenta contraria. Queis probetur, quod Firmilianus fatam epistolam vere composuerit.

Argumenta. II. Quod auctor epistolae Firmilianicae non fuerit Donatista.

Propositio IV. Non est verosimile quod sanctus Firmilianus aliquos libros scripto publico evulgarit.

Argumenta contraria ex sancto Basilio Magno.

Dissertatio Secunda. De Firmiliani anno emortuali, quo Paulus Samosatenus fuit depositus, ac synodus Antiochena III, seu celeberrima contra Paulum cel

Propositio. Celeberrima synodus Antiochena, in qua Paulus Samosatenus fuit depositus, celebrata non fuit ante annum 272.

Corollarium.

Animadversiones in binas has dissertationes opera et studio P. Gottfridi Lumper.

Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

Annus Christianus CCXLIII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLIV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLVI. Donato Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLVII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCXLIX. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCL. Cypriano Episcopo Carthaginensi.

Annus Christianus CCLI. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus. CCLII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLIV. Cypriano, Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLV. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLVI Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLVII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Annus Christianus CCLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

Circa Annum Domini CCLVII.

Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

Articulus Primus. [ De sancto Pontio, auctore Vitae sancti Cypriani.

Articulus II. Pontii diaconi Scripta.

Articulus III. De Actis Pontianae historiae subjectis, et quid curae in utrisque edendis adhibitum fuerit a viris doctis.

De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

Caput Primum. Auctor rationes scribendi exponit. Acta Martyrum olim diligenter litteris fuisse consignata perhibet.

Caput II. Quae a Cypriano post baptismum facta sunt, enarrat. Continentia necessaria. Aliae Cypriani virtutes.

Caput III. Ad sacros ordines cito promovetur. Sanctos sibi imitandos jungiter proponit

Caput IV. Cyprianus a Caecilio ad fidem adductus.

Caput V. Adhuc neophytus, episcopatum assumere compulsus.

Caput VI. Episcopalibus virtutibus emicat.

Caput VII. Proscriptus et ad leonem postulatur, prudenter secedit.

Caput VIII. Idque accidit ex divinae Providentiae consilio.

Caput IX. Grassante dira peste, plebem suam ad succurrendum ea infectis, etiam ethnicis, efficaci oratione adducit.

Caput X. De eodem argumento.

Caput XI. Pellitur in exsilium Curubin.

Caput XII. A multis invisitur. Coelesti visione recreatus, de martyrio subeundo ejusque dilatione divinitus admonetur.

Caput XIII. Quam visionem auctor interpretatur, et veridicam fuisse probat.

Caput XIV. Imminente persecutione, recusat fugere Cyprianus, suosque ad martyrium hortatur.

Caput XV. Capitur. Plebs ante fores noctem excubat.

Caput XVI. Postridie ad tribunal proconsulis ducitur.

Caput XVII. Lata sententia.

Caput XVIII. Capite plectitur.

Caput XIX. Primus martyr episcoporum Carthaginensium.

Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

I. Prima S. Cypriani confessio coram Paterno proconsule. Presbyteros prodere renuit.

II. In exilium Curubim mittitur. Inde a Galerio revocatus comprehenditur.

III. Coram proconsule sistitur. Ejus secunda confessio.

IV. Sententia in eum lata, capite plecti jubetur.

V. Coram magna populi turba decollatur. Ejus corpus a fidelibus noctu sublatum sepelitur.

VI. Passus est XVIII kal. octobr. sub Valeriano et Gallieno principibus.

Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

Index Generalis. In Opera Tertulliani.

Monitum.

Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

Finis Tomi Tertii.

Epistola I Stephani Papae I Ad Hilarium Episcopum.

0997B

Argumentum.— Qui sint infames, et qui ad gradus ecclesiasticos vel ad accusationem non sint admittendi; et de vestimentis ministrorum, ut sacrata sint.

I. Qui sint infames, vel qui ad gradus ecclesiasticos, 0997C sive ad accusationem non sunt admittendi.

II. De reverentia praepositis exhibenda.

III. De vestimentis ecclesiasticis.

Dilectissimo Fratri Atque Familiari Amico Hilario, Stephanus Episcopus, Intimae Charitatis Salutem.

Quamquam sperem (S. Leo, epist. 46) dilectionem tuam ad omne opus bonum esse devotam, tamen pro familiaritate, qua nobis conjunctus esse cognosceris, ut tua efficacior fiat industria, congruum nobis visum est has fraternitatis litteras tuae dilectioni debere dirigere. Monemus te, frater charissime, semper in bonis manere, et a malis cavere; cum bonis et rectae fidei ac sanctae conversationis hominibus assidue esse, et a perversis, ac fratrum insidiatoribus, nisi ut eos convertas, et ad concordiam reducas, separari; quoniam, ut 0997D ait Apostolus, corrumpunt bonos mores colloquia mala (I Cor. XV) . Et ipsa per se Veritas dicit: Si oculus tuus scandalizaverit te, erue eum et projice abs te. Et si manus tua scandalizaverit te, abscinde eam et projice abs te. Similiter et de pede agendum est, quia melius est tibi, luscum aut claudum intrare in regnum coelorum, quam duos oculos, aut duas manus, aut duos pedes habentem mitti in gehennam ignis (Matth. XVIII; Marc., IX) . Et in Ecclesiastico invenitur libro: In bonis viri inimici illius: In tristitia vero et in malitia illius 0998B amicus agnitus est. In labiis suis indulcat inimicus, et in corde suo insidiatur, ut subvertat te in foveam. Et qui tetigerit picem, inquinabitur ab ea. Et qui communicaverit superbo, induetur superbia. Pondus super se tollit, qui honestiori se communicat. Ditiori te ne fueris socius. Quid communicabit cacabus ad ollam? Quando 0998C se colliserint, confringetur. Dives injuste aget et fremet, pauper autem laesus tacebit. Si largitus fueris, assumet te; et si non habueris, derelinquet te. Si habes, convivet tecum, et evacuabit te, et ipse non dolebit super te; si necessarius illi fueris, supplantabit te, et subridens spem dabit, narrans tibi bona, et dicet: Quid opus est tibi? Et confundet te in cibis suis, donec te exinaniat bis et ter; et in novissimo deridebit te. Postea videns, derelinquet te, et caput suum movebit ad te. Humiliare Deo. et expecta manus ejus. Attende, ne seductus in stultitia humilieris. Noli esse humilis in sapientia tua, ne, humiliatus, in stultitiam seducaris. Advocatus a potentiore, discede: ex hoc enim magis te advocabit. Ne improbus sis, ne impingaris, et ne longe sis ab eo, et eas in oblivionem. 0998D Ne retineas ex aequo loqui cum illo, et ne credas multis verbis illius. Ex multa enim loquela tentabit te, et subridens interrogabit te de absconditis tuis. Immitis animus illius conservabit verba tua, et non parcet de malitia et de vinculis. Cave tibi, et attende diligenter auditui tuo, quoniam cum subversione tua ambulas. Audiens vero illa quasi in somnis, vide et vigilabis. Omni vita tua dilige Deum, et invoca illum in salute tua. Omne animal diligit simile sibi, sic et omnis homo proximum sibi. Omnis caro ad similem 0999A sibi conjungitur, et omnis homo simili sibi sociatur. Si communicabit lupus agno aliquando, sic peccator justo. Quae communicatio sancto homini ad carnem? Aut quae pax bona diviti ad pauperem? Venatio leonis, onager in eremo; sic pascua divitum sunt pauperes. Et sicut abominatio est superbo humilitas, sic execratio diviti pauper. Dives commotus confirmatur ab amicis; humilis autem cum ceciderit, expelletur et a notis. Diviti decepto multi recuperatores; locutus est superba, et justificaverunt illum: humilis deceptus est, insuper et arguitur. Locutus est sensate, et non est datus ei locus. Dives locutus est, et omnes tacuerunt, et verbum illius usque ad nubes perducent. Pauper locutus est, et dicunt: Quis est hic? Et si offenderit, subvertent illum. Bona est substantia cui non est peccatum in conscientia, et nequissima paupertas in ore impii. Cor hominis immutat 0999B faciem illius, sive in bona, sive in mala. Vestigium boni cordis et faciem bonam difficile invenies, et cum labore (Eccli., XII, XIII) . Hoc, frater, cave tibi, et post concupiscentias tuas non vadas (Eccli., XXIII, 30) .

I. Quod vero consuluisti Sedem apostolicam, qui sunt infames, aut qui ad gradus ecclesiasticos non sunt admittendi, et nosse te credimus, et pro auctoritate Sedis apostolicae te informare non denegamus. Infames autem esse eas personas dicimus quae pro aliqua culpa notantur infamia (6, q. 1; et in Decret. Ivo. lib. IV) , id est omnes qui christianae legis normam abjiciunt, et statuta ecclesiastica contemnunt; similiter fures, sacrilegos, et omnes capitalibus criminibus irretitos; sepulchrorum quoque 0999C violatores, et Apostolorum atque successorum eorum, reliquorumque patrum statuta libenter violantes, et omnes qui adversus patres (Anianus in sent. Pauli libri I, tit. II, const. II, tit. XXXIX. Cod. Theod.) armantur, qui in omni mundo infamia notantur. Similiter et incestuosos, homicidas perjuros, raptores 1000A (Proclus ad Domnum Hadr. coll. cap. XVII) , maleficos, veneficos, adulteros, de bellis fugientes, et qui indigna sibi petunt loca tenere, aut facultates Ecclesiae abstrahunt injuste, et qui (Anianus in const. VIII, tit. XXXIX, libri IX. Cod. Theod.) fratres calumniantur aut accusant, et non probant; vel qui contra innocentes principum animos ad iracundiam (Cod. Theod. lib. IX, tit. I, cap. XI. Hadr. coll. XLVIII) provocant; et omnes anathematizatos, vel pro suis sceleribus ab Ecclesia pulsos, et omnes quos ecclesiasticae (Anianus, const. III, tit. XXXIX, libri IX, Cod. Theod.) vel saeculi leges infames pronuntiant. Hos vero non (Hadr. coll. CXIX) ad sacros Ordines licet promovere, nec servos ante legitimam libertatem, nec poenitentes, nec bigamos, nec eos qui curiae deserviunt, vel qui non sunt 1000B integri corpore, aut sanam non habent mentem vel intellectum, aut inobedientes sanctorum decretis existunt, aut furiosi manifestantur: hi omnes nec ad sacros gradus debent provehi nec isti, nec liberti, neque suspecti; nec rectam fidem vel dignam conversationem non habentes, summos sacerdotes possunt accusare.

II. Sed et qualiter obedientia (S. Greg. Epist. X, lib. IV) vel reverentia sit praepositis exhibenda, ex tuis quoque subjectis ipse non ambigis. In qua re valde et utile, si id, quod disciplinae vigor imponit, nullo cogente, humilitas laudanda servaverit (Idem epist. XXXIV, ejusdem libri) . Omnipotens Deus, in cujus manu sunt omnia, de quo scriptum est: Non est sapientia, non est consilium contra Dominum (Prov. 1000C XXVIII) , ipse te, tuosque, et divina et apostolicae Sedis instituta illibata servare, et nos atque omnes fideles ad potiora semper conscendere, et de die in diem deteriora cavere, et meliora ac Deo placita sectari atque perficere concedat.

III. Vestimenta vero ecclesiastica, quibus Domino ministratur, cultusque divinus omni cum honorificentia 1001A et honestate a sacerdotibus reliquisque Ecclesiae ministris celebratur, et sacrata debent esse et honesta. Quibus aliis in usibus, cum Deo, ejusque servitio consecrata et dedicata sint, nemo debet frui, quam ecclesiasticis et Deo dignis officiis. Quae nec ab aliis debent contingi aut ferri nisi a sacratis hominibus, ne ultio quae Balthazar regem percussit, super haec transgredientes et talia praesumentes veniet divina, et corruere eos faciat divinae ultionis justum flagellum ad ima. Haec illis partibus, quibus moraris, et in omnibus quibus potueris, cunctis nota facito, et observare apostolica mandato auctoritate; quia et nostri nobisque commissi in sancta apostolica et universali Ecclesia, omnes haec observare, nunc et futuris temporibus professi 1001B sunt. His breveter tuis, frater, magnifice respondi litteris. Quibus tua dilectio ita societur, ut nihil in his quae ad universalis Ecclesiae statum pertinent, aut dubie agatur aut segniter (S. Leo. epist. XLVI) . Et cum tali moderatione agantur cuncta, ut nec benevolentiae partes, nec justitiae negligantur, sed absque personarum acceptione divinum in omnibus judicium cogitetur. Quod ut recta observantia valeat custodiri, catholicae primitus servetur fidei integritas. Et quia per omnia angusta et arcta via quae ducit ad vitam, neque in sinistram neque in dextram ab ejus tramite devietur.

Data quinto nonas maii, Valeriano et Gallicano, viris clarissimis, consulibus ( Annis 254, 255 et 257).