Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Conspectus Tomi Tertii.

 Annales Litterarii.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Articulus Primus. Syllabus Auctorum.

 Articulus II. De Auctoritate S. Cypriani.

 Articulus. III. De Usu Sancti Cypriani In Re Disciplinari.

 § I.—De Disciplina in genere.

 § II.—De Disciplina quoad baptismum.

 § III.—Disciplina quoad Eucharistiam.

 § IV.—Disciplina quoad poenitentiam.

 § V. Disciplina quoad Ordinem.

 § VI. Disciplina quoad matrimonium, de votis, et cultu reliquiarum.

 § VII. Alia disciplinae puncta ex divi Cypriani operibus.

 Articulus IV. Annales Litterarii.

 § I. Litterarii minorum Patrum Annales.

 Saeculo IX.

 Circa annum 850.

 Saeculo XVI.

 Anno 1542.

 1546.

 1560.

 Eodem anno.

 1580.

 1583.

 1589.

 1598.

 Saeculo XVII.

 Anno 1603.

 1603.

 1605.

 1610.

 Eodem anno.

 1612.

 1613.

 1617.

 1624.

 1627.

 1636-1637.

 1636.

 1637.

 1643.

 1645.

 1645.

 1648.

 1652.

 1666.

 1671-1672.

 1672.

 1678.

 1682.

 1683.

 1685.

 1689.

 1689.

 1696.

 1698.

 1699.

 Saeculo XVIII.

 1703.

 1707.

 1708.

 1709.

 1709.

 1709-1716.

 1711.

 1712.

 1715.

 Eodem anno.

 1721.

 1724.

 1728.

 1730-1740.

 1730.

 1733.

 1736.

 1738.

 1743.

 1750.

 1751.

 1752.

 1754-1755.

 1756.

 1760.

 1762.

 1763.

 1766.

 1767.

 1778.

 1781.

 1782.

 1786.

 1786.

 1791.

 1792.

 Saeculo XIX.

 1823.

 1824.

 1824.

 1836.

 1836.

 1836.

 1839.

 1843.

 1844.

 § II. Litterarii annales Cyprianici.

 Saeculo III.

 Anno 246.

 247-248.

 249.

 250.

 251.

 252.

 253.

 254.

 255.

 256.

 257.

 258.

 Saeculo IV.

 Anno 300-328.

 353-368.

 373-390.

 328-391.

 400.

 Saeculo V.

 Ann. 382—420.

 430.

 387-465.

 492-496.

 Saeculo VI.

 Circa annum 550.

 562.

 Codices.

 Saeculo IV-VII.

 Saeculo VIII.

 Saeculo IX.

 Saeculo X.

 Saeculo XI.

 Saeculo XII.

 Saeculo XIII.

 Saeculo XIV.

 Saeculo XV.

 Codices Ignoti Aevi.

 Editiones Cyprianicae,

 Prima Editionum Sancti Cypriani Series.

 Editiones primigenae. Saeculo XV. Anno

 1471.

 Loquitur lector ad Vindelinum Spirensem artificem qui Epistolas Beati Cypriani reddit in lucem.

 M. Cccc. LXXI.

 Incipiunt Epistolae Caecilii Cypriani ad Cornelium Papam, et prima de Confessione, feliciter.

 1483.

 Incerto anno.

 Incerto anno.

 Incipit prologus in libros beati Cypriani martyris contra Judaeos editos. Qui quidem prologus est epistola quaedam ad Quirinum scripta.

 Explicit liber tertius Caecilii Cypriani gloriosi martyris, archiepiscopi Carthaginiensis, oratoris excellentissimi, ad Quirinum. In quo libro, sicut

 Caecilii Cypriani episcopi Carthaginensis et martyris dignissimi libri et epistolae.—Incipiunt feliciter. Ad Donatum de Vanitatibus et Spectaculis

 Expliciunt Epistolae Caec. Cypr., etc., nil amplius.

 Saeculo XVI.

 1500.

 1501.

 Classis II. Ab editione Remboltiana ad Erasmicas.

 1512.

 Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes, calcographorum peritissimorum ac veracissimorum, collecta et impressa: quorum distinctio fronte sequenti notat

 Beati Cypriani opuscula noviter Parrhisiis in Sole aureo vici sancti Jacobi impressa. Expensis magistri Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes. In int

 Adjiciendam etenim tuis illis quae dedisti Cardinalia Christi opera usque ad ascensum ejus ad Patrem, una cum ejusdem auctoris in Symbolum apostolorum

 1519.

 Classis III. Editiones Erasmicae.

 1520.

 Prodit Cyprianus (sunt verba Erasmi in praeclara praef. ad Laurent. Puccium Card. D. Lovanii 1519, pridie kal. augusti, versus finem) et emendatior mu

 Epp. ad Jubaianum, de haereticis baptizandis (in ed. Pam. et Ox. ep. LXXIII) . Ad Pompeium contra ep. Stephani (l. l. LXXIV) . Ad Quintinum, de haeret

 De montibus Sina et Sion, adv. Judaeos.—De Revelatione cap. S. Joan. Bapt.—Expositio in symb. quod vocant Apostolorum.—De Singularitate clericorum.—Ad

 Ad Moysen Maximum et caeteros, de Laude martyrii.—De Disciplina et bono pudicitiae.—Ad Novatianum haeret., quod lapsis spes veniae non est deneganda.—

 1520.

 1521.

 1522.

 1525.

 1527.

 1528.

 1528.

 1530.

 1535.

 1537.

 Eodem anno.

 1538.

 1540.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1542.

 1544.

 1544.

 1544.

 1546.

 1547.

 1549.

 1549.

 1549.

 1550.

 1550.

 1553.

 1554.

 1556.

 1557.

 1558.

 1560.

 1563.

 1564.

 1564.

 1565.

 1566.

 1567.

 Classis IV. Editiones Pamelianae.

 1568.

 1569.

 1572.

 1574.

 1574.

 1574.

 1575.

 1577.

 1579.

 1589.

 1593.

 1593.

 Saeculo XVII. 1600.

 1603.

 1603.

 1603.

 1603.

 1607.

 1616.

 1617.

 1617.

 1620-1664.

 1623.

 1629.

 1632.

 1632.

 1632.

 1633.

 1633.

 1643.

 1644.

 1645.

 Classis V. Editiones Rigaltianae.

 1648.

 Ad Epistolas et Tractatus, Rigaltius inquit, ostendi praecipua veteris scripturae lineamenta, ab ipsius auctoris stylo servata fideliter in optimis ex

 1649.

 1650.

 1664.

 1664.

 1666.

 1667.

 1669.

 1681.

 Classis VI. Editiones Oxonienses.

 1682.

 1684.

 1684.

 1688.

 1689

 1690.

 1694.

 1697.

 1699.

 Soeculo XVIII. 1700.

 1709.

 1710.

 1716.

 1717.

 1717.

 1719.

 1721.

 1724.

 Classis VII. Editiones Baluzianae.

 1726.

 1727.

 1728.

 1733.

 1733.

 1734.

 1738.

 1741.

 1750.

 1751.

 1751-1754.

 1753.

 1758.

 1759.

 1760.

 1763.

 1771.

 1771.

 1773.

 1782.

 1784.

 1790.

 1790.

 1791.

 1791.

 1793.

 1794.

 1796.

 1815.

 1818-1820.

 1822-1823.

 1831.

 1832.

 1834.

 1835.

 1836.

 1838.

 1840.

 1841.

 1841.

 1842.

 1844.

 Saeculo III, Circa Annum Christi CCIII.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Synopsis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Praefatio.

 Incipit Passio. Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Caput Primum.

 Caput II. Basnagii Externis Adversus Sanctas Martyres Argumentis Occurritur.

 Caput III. Internis Basnagii Adversus Nostros Martyres Argumentis Generale Responsum Adhibetur.

 Caput IV. De visionum aliorumque coelestium donorum per priora Ecclesiae saecula, copia et ubertate disseritur. Veteres Christianos, et omnium opinion

 Caput V. Nihil In Perpetuae Revelationibus Contineri, Quod In Catholicam Martyrem Non Apprime Conveniat.

 Caput VI. Martyrum Nostrorum Virtutes, Et Visionum Fructus Ostendunt, Divino Illos Fuisse Spiritu Afflatos, Et Eorum Revelationes Deo Esse Tribuendas.

 Caput VII. Perpetuam Sociosque Martyres Prophetico Fuisse Spiritu Afflatos, Ex Vaticiniorum Eventis, Et Miraculis Demonstratur. Eorum Doctrinam, Et Co

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Constat:

 ΑΓΩΝ.

 Thesis.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V. Epilogus continet:

 Antithesis.

 I.

 Digressio I.

 II.

 Digressio II.

 Digressio III.

 Digressio IV.

 Digressio V.

 III.

 IV.

 V. Epilogus ostendit:

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Prooemium.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Caput XXI.

 Caput XXII.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 Caput XXV.

 Caput XXVI.

 Caput XXVII.

 Caput XXVIII.

 Caput XXIX.

 Caput XXX.

 Caput XXXI.

 Caput XXXII.

 Caput XXXIII.

 Caput XXXIV.

 Caput XXXV.

 Caput XXXVI.

 Caput XXXVII.

 Caput XXXVIII.

 Caput XXXIX.

 Caput XL.

 Caput XLI.

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Caput Primum. Analysis Hujus Libri, Quis Illius Auctor, Ac Qui Fuerint Caecilius Et Octavius Qui In Eo Disputantes Introducuntur.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. Utrum Minucius Felix sit hujus libri auctor, et quis ille fuerit.

 Articulus III. Qui fuerint Caecilius, et Octavius, qui in hoc libro disputantes introducuntur.

 Caput II. De Hujus Libri Aetate, Stylo, Titulo, Argumento, Divisionibus, Manuscriptis Codicibus, Et Editionibus, De Variorum In Eum Observationibus, D

 Articulus Primus. Quo tempore hic liber editus fuerit.

 Articulus II. Cujus verbis, quove stylo hic liber compositus sit, quis ejus titulus, quis Minucii Felicis in eo scopus, et utrum ille Christianorum ca

 Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus variisque editionibus.

 Articulus IV. De variorum in hunc librum notis et animadversionibus.

 Articulus V. De corruptis aut corruptionis suspectis quibusdam hujus libri locis.

 Articulus VI. Quid Minucius ex aliis scriptoribus Cicerone, Seneca, Tertulliano, ac vicissim ex hoc ejusdem Minucii libro Cyprianus aliique delibaveri

 Caput III. Novae In Minucii Felicis Librum Annotationes Ac Primo Expenduntur Argumenta, Quibus Deum Existere Caecilius Negat, Et Probat Octavius.

 Articulus Primus. Quid et quomodo in his notis agetur, ac primo inquiritur utrum Christiani ab hac disputatione rejiciendi.

 Articulus II. Expenduntur argumenta quibus Caecilius probare nititur fas Christianis et aliis non esse de Deo disputare.

 Articulus III. Exponuntur Octavii responsa, quibus superiora Caecilii argumenta diluit et evertit.

 Articulus IV. Examinantur argumenta, quibus Deum existere negat Caecilius, et Octavius demonstrat.

 Articulus V. Expenditur aliud Minucii argumentum, quo Deum intimo hominum sensu, ac ipsa eorum conscientia cognitum, revera existere demonstrat.

 Caput IV. De Deo Uno.

 Articulus Primus. Examinatur argumentum, quo Octavius ethnicorum poetarum Homeri et Virgilii, philosophorum Thaletis, Anaximenis, Diogenis Apolloniati

 Articulus II. De aliis gentilibus philosophis Antisthene, Speusippo, Democrito, Stratone, Epicuro, Aristotele, Heraclide Pontico, Theophrasto, Cleanth

 Articulus III. Expenditur aliud Octavii de Deo uno argumentum, ex terrenorum regnorum, et rerum naturalium exemplis desumptum.

 Caput V. De Dei Nomine, Natura, Et Attributis.

 Articulus Primus. Quis et quid sit Deus, quodve ejus nomen, ac quomodo ab homine cognoscatur tametsi corporeis oculis videri non possit.

 Articulus II. Quibus argumentis Minucius probaverit Deum esse infinitum, aeternum, immensum, ac scire omnia.

 Caput VI. De Divina Providentia.

 Articulus Primus. Examinantur argumenta, quibus Minucius ostendit mundum, et omnia, ac singula Dei providentia gubernari ubi de Britannia, Nilo, Euph

 Articulus II. Excutiuntur Caecilii ethnici contra divinam Providentiam argumenta, ex rebus prosperis malorum, et bonorum adversis ducta, ubi de Dionys

 Articulus III. Quomodo Octavius superiora Caecilii argumenta infirmet, et destruat.

 Articulus IV. Quomodo Octavius diluerit deductam a Caecilio ex martyrum suppliciis et morte argumentationem, ubi proposita Scaevolae, Reguli et Aquili

 Articulus V. Quomodo ultimum Caecilii contra divinam Providentiam argumentum ex Christianorum de fato opinione petitum, ab Octavio solvatur.

 Caput VII. De Aliis Christianae Religionis Dogmatibus.

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Caecilius corporum nostrorum resurrectionem impugnat, et Octavius eam tuetur ubi de metempsychosi atq

 Articulus II. Alia ad probandam corporum nostrorum resurrectionem Octavii, et contraria Caecilii argumenta examinantur.

 Articulus III. Expenduntur argumenta, quibus ostenditur improbos homines poenis aeternis atque igne sempiterno cruciandos pios autem et justos perpet

 Articulus IV. Examinantur argumenta quibus Octavius contra Caecilium probat mundum igne aliquando periturum ac de Stoicorum, Epicureorum, et Platonis

 Caput VIII. De Tribus Exsecrandis Criminibus, Infanticidio, Comesis Humanis Carnibus, Et Incestu, Quorum Christiani A Caecilio Et Aliis Ethnicis Accus

 Articulus Primus. Quae qualisve fuerit ea accusatio, quae illius occasiones, et quamdiu duraverit?

 Articulus II. Expenduntur generales rationes, quibus Octavius objecta Christianis a Caecilio et Gentilibus crimina diluit.

 Caput IX. Demonstratur Quam Falsa Sint Duo Prima Crimina Christianis Objecta, Infantem Ab Ipsis Sacra Inter Mysteria Occidi, Ac Postea Devorari Ejus C

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Minucius Christianos hoc utroque crimine prorsus liberat.

 Articulus II. Ostenditur quam certo Minucius ethnicos homicidii convincat, utpote qui filios recens natos exponerent, aut abortu necarent, atque etiam

 Articulus III. Quo adhuc modo Minucius ostendat a Tauris Ponticis, et Busiride Aegyptio sacrificatos hospites, a Gallis homines Mercurio: a Romanis Gr

 Articulus IV. De aliis sceleribus ex illo fero mactandorum hominum more profectis, nimirum Catilinae humano sanguine conjuratione, sacris Bellonae hom

 Caput X. De Tertio Crimine, Scilicet Infami Post Epulas Stupro, Adulterio, Et Incestu, Cujus Christiani Rei Dicebantur.

 Articulus Primus. Quantum Christiani ab hoc scelere abhorrerent, quam castum fuerit eorum conjugium, quamque multi perpetua in virginitate perseverari

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii argumentum contra ethnicos retorqueat, ac eos cum matribus et sororibus connubium inire, atque illorum deos st

 Caput XI. De Absurdo Cultu Quem Asinino Capiti Et Sacerdotis Virilibus Christianos Exhibuisse Caecilius Falsississime Objicit.

 Articulus Primus. Quam falsa sit haec accusatio, et utrum Judaei vel Gnostici occasionem illi dederint, ac primi omnium caput asini revera adoraverint

 Articulus II. Quomodo Minucius probaverit ethnicos hujus, similisque aut pejoris sceleris esse reos, qui asinos cum Epona et Iside, atque boum et verv

 Articulus III. Quomodo Minucius adhuc probaverit ab gentilibus coli et adorari deos capro et homine mixtos, vultusque leonum et canum praeferentes, it

 Articulus IV. Falsum esse a Christianis adorari sacerdotis virilia ac ethnicos turpiorum flagitiorum convinci, et quae fuerit turpissimae illius vene

 Caput XII. Aliae Caecilii Criminationes, Et Ad Eas Octavii Responsa Examinantur.

 Articulus Primus. Quam immerito Caecilius Christianorum synaxes, et jejunia condemnet, dicatque eos esse desperatae factionis homines, lucifugam natio

 Articulus II. Quo jure Caecilius dixerit templa tamquam busta a Christianis despici, nullaque ipsis esse templa, nullas aras, nulla nota simulacra, et

 Articulus III. Quomodo Octavius refellat Caecilium objicientem a Christianis coli hominem cruci pro facinore affixum, ubi de suprema Christi divinitat

 Articulus IV. Qua ratione Minucius dixerit cruces a Christianis nec coli, nec optari.

 Articulus V. Quomodo Minucius telum ethnicorum, Christianis cultum crucis objicientium, in illos retundat, qui cruces in deorum simulacris, cantabris,

 Caput XIII. Alia Iniquissimarum Caecilii Accusationum Capita Expenduntur.

 Articulus Primus. Quanta injustitia Caecilius vitio Christianis vertat, quod honestis voluptatibus, spectaculis, pompis, circensibus et gladiatoriis l

 Articulus II. Quomodo Minucius respondeat aliis Caecilii obtrectationibus, Christianos publicis conviviis, et sacris certaminibus non interesse, et ab

 Articulus III. Examinantur aliae Caecilii reprehensiones, quibus Christianos idcirco vituperat, quod floribus caput, odoribus corpus non honestarent,

 Articulus IV. Tam sanctos Christianorum quam Ethnicorum corruptos fuisse mores: cur illorum disciplina minor a Caecilio dicatur: quantum iidem Christi

 Caput XIV. Excutiuntur Caecilii Argumenta Quibus Probare Conatur Deos Suos Revera Existere, Ac Proinde Veram Esse Gentilium Religionem.

 Articulus Primus. Explicatur primum Caecilii argumentum quo probare nititur veros esse deos suos ex majorum traditione et antiquissimo cultu deorum, n

 Articulus II. Quomodo Octavius Caecilii argumentum refellat ostendatque nec deorum cultum tantae esse antiquitatis, nec sectandas majorum impias ac su

 Caput XV. Expenduntur Argumenta Quibus Minucius Ostendit Falsos Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Qua insulsitate Gentiles praedicabant homines ob merita virtutis, vel beneficia aliis hominibus collata factos fuisse deos.

 Articulus II. Examinatur Minucii argumentum quo falsos esse gentilium deos probat ex eorum ortu, patria, morte, sepulchris, ac praesertim Jovis Dictae

 Articulus III. Examinatur Minucii argumentum, quo commentitio Gentilium deos esse probat ex Alexandri Magni aa matrem epistola, qua proditum sibi de d

 Caput XVI. Quam Valida Sint Alia Argumenta, Quibus Octavius Contra Caecilium Probat, Falsos Nullosque Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Quam luculenter Octavius ex prima deorum origine ostendat eos deos non fuisse, sed meros homines ac primo quidem eorum principem Sa

 Articulus II. Quam praepostere Ethnici dixerint Saturnum ex coelo et terra ortum: unde nata haec opinio: utrum illius ratio, a Minucio data, recte a L

 Articulus III. Quibus rationum momentis Caecilius demonstret falsam esse divinitatem Jovis et aliorum, qui ex hominibus geniti fuerant, vel aliorum li

 Caput XVII. Quanti Ponderis Sit Aliud Minucii Adversus Gentilium Deos Argumentum, Petitum Ex Ridiculis Eorum Formis Et Figuris, Atque Indignis Turpibu

 Articulus Primus. Quam absurde ab Ethnicis fingatur Vulcanus claudus, Apollo imberbis, Aesculapius barbatus, et aliquando imberbis Neptunus glaucis o

 Articulus II. Quanta dementia ab ethnicis decantata sit Diana alte succincta, venatrix, mammis multis Ephesia, ac Trivia trinis capitibus, multisque m

 Articulus III. Exponitur aliud ejusdem momenti argumentum, quod deprompsit Minucius ex indignis, et turpissimis deorum factis, quibus ferebatur Erigon

 Articulus IV. Cur ac quomodo Minucius ostendat falsos esse Gentilium deos, lectitatis ab omnibus ad vitae morumque institutionem libris Homeri, quibus

 Caput XVIII. Examinatur Caecilii Argumentum Quo Gentilium Deos Exsistere Eo Probare Nititur, Quia Romani Pio Eorum Cultu Imperium Totius Mundi Merueri

 Articulus Primus. Exponitur illud Caecilii argumentum.

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii refellat argumentum, ac demonstret Romanorum imperium, neutiquam illorum in deos religione, sed impietate et s

 Articulus III. Nulli a Romanis ad propagandos imperii fines auxilio fuisse vernaculos deos, Romulum, pejerante Proculo, diis adscriptum, Picum, Tiberi

 Articulus IV. Quam falsum sit ob concessos Vestalibus et sacerdotibus honores, dataque privilegia, amplificatos a diis Romani imperii fines: quanta fu

 Articulus V. Quomodo Minucius ostendat Romanorum imperium pietate in deos nec fundatum nec auctum, quia Assyrii, Medi, Persae, Graeci, Aegyptii regnav

 Caput XIX. Expenduntur Argumenta, Quibus Caecilius Ex Miraculis, Oraculis, Auspiciis, Auguriis, Somniis, Atque Aliis Praedictionibus Deos Exsistere Pr

 Articulus Primus. Utrum Caecilius deos exsistere probaverit ex miraculis Claudiae Quintiae, quae navim, qua Idaeae matris simulacrum vehebatur, solo s

 Articulus II. Deorum praesentiam a Caecilio non probari oraculis, vatumque responsis, quibus Minucius opponit Amphiarai, Tiresiae, Apollinis Pythii ex

 Articulus III. Proponitur Caecilii argumentum, quo probare nititur ob auspicia et auguria a Sulpitio, Claudio, Junio, Flaminio et Crasso contempta, Ro

 Articulus IV. Quomodo Minucius superius Caecilii argumentum aliis Reguli, Mancini, Pauli, ac Julii Caesaris exemplis, funditus evertat, ubi de solisti

 Caput XX. Expenditur Generalis Minucii Responsio, Qua Miracula, Oracula, Auspicia, Auguria, Somnia, Et Alia Extraordinaria Apud Ethnicos Facta, Non Ex

 Articulus Primus. Qualem Minucius putaverit esse daemonum naturam, et quam recte dixit illos poetis, philosophis, ac in primis Platoni et Socrati, atq

 Articulus II. Exponuntur Minucii argumenta, quibus demonstrat, cur et quomodo daemonum artibus ac praestigiis ea omnia facta sint, quae supra consueta

 Articulus III. Quam evidenter Minucius demonstraverit daemones a Christianis adjuratos, atque ab obsessis hominum corporibus ejectos palam declaraviss

 Caput XXI. De Deorum Imaginibus Et Simulacris, Sub Quibus Delitescentes Daemones Credebantur Mira Quaedam Operari, Ac Quae Ab Ethnicis Impie Colebantu

 Articulus Primus. Quanta impietate Ethnici simulacra deorum suorum, sub quibus daemones habitabant, colerent et adorarent, atque ab eis, hominum manib

 Articulus II. De effigiato, uncto, et coronato Serapidis simulacro, quod Caecilius adoravit, ubi de Gentilium vario simulacra adorandi ritu, et utrum

 Caput XXII. Expenditur Minucii Argumentum, Quo Ex Sacris Ipsis, Quae Ethnici In Deorum Suorum Honorem Celebrabant, Mysteriis Atque Festis, Illos Non E

 Articulus Primus. De Isidis sacris de mysteriis, quibus illa filium aut maritum suum perditum cum Cynocephalo quaerere, et eo invento, gaudere fingeba

 Articulus II. De Eleusiniis mysteriis festoque die in Cereris filiam suam Proserpinam a Plutone raptam inquirentis, memoriam celebratis de Jovis sacr

 Articulus III. De aliis superstitiosis et absurdis Gentilium ritibus, quibus plures sanguine suo libabant, ac vulneribus viriliumque excisione supplic

 Articulus IV. De templis, quoram aditus vel semel tantum in anno, vel nemini umquam, vel numquam viris patebat de quibusdam sacris caeremoniis, quae

 Caput XXIII. De Quodam Libro, Quem Minucius Se Scripturum Promisisse Videtur, Ac De Quibusdam Locis Obscuris, Nonnullisque Scriptoribus Et Atheis Ab I

 Articulus Primus. Utrum Minucius scripserit librum de Fato, aut eum se editurum promiserit? et obscura quaedam explicantur Minucii loca, ubi de marini

 Articulus II. De citatis a Minucio quibusdam scriptoribus, Nepote, Cassio, Thallo, Diodoro, et atheis Theodoro, Diagora, ac Protagora.

 Circa Christi Annum CCXXXVI.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Prolegomena Ex Dissertatione Fr. Blanchinii De Canone Paschali S. Hippolyti ( Apud Galland Bibl. vet. Pp., t.

 Synopsis.

 Chronicon Anonymi Qui Sub Alexandro Imp. Vixisse Anno Christi CCXXXVI Perhibetur. Liber Generationis Ab Adam Usque Ad Ordinem Quae Continetur In Hoc L

 Praefatio.

 Incipit Narratio.

 Sectio Prima. Liber generationis hominum

 Sectio II. Divisio terrae et de tribus filiis noe.

 Sectio III.

 Sectio IV.

 Sectio V.

 Sectio VI.

 Sectio VII.

 Sectio VIII.

 Sectio IX.

 Sectio X.

 Sectio XI.

 Sectio XII.

 Sectio XIII. Reges Persarum ex tempore Cyri.

 Sectio XIV. Nomina creaturae.

 Sectio XV. Prophetarum nomina.

 Sectio XVI. Nomina Regum.

 Sectio XVII. Nomina Sacerdotum.

 Sectio XVIII. Macedonum Reges juxta Alexandrinos.

 Sectio XIX. Imperatores Romanorum.

 Sectio XX. Regum Hebraeorum.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Epistola Celerini Ad Lucianum. (Pamel., Rigalt., Baluz., Paris., XX. Oxon., Lips., XXI.)

 Epistola Luciani Ad Celerinum. (Pamel., XXII. Rig., Baluz., Paris., XXI. Oxon., Lips., XXII.)

 Epistola Omnium Confessorum Ad Cyprianum. (Pamel., XVII, Rigalt., Baluz., Paris. XVI. Oxon., Lips., XXIII.)

 Epistola I. Caldonii Ad Cyprianum Et Compresbyteros Carthagini Consistentes. (Pamel. XIX., Rigalt. Baluz. Paris. XVIII., Oxon. Lips. XXIV.)

 Epistola Moysis Et Maximi Presbyterorum, Nicostrati Et Rufini Diaconorum Et Caeterorum Confessorum In Fide Veritatis Perseverantium Ac Romae Consisten

 Epistola Presbyterorum Et Diaconorum Romae Consistentium Ad Cyprianum. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXX., Paris. XXIX., Oxon. Lips. XXXVI.)

 Epistola II Caldonii Cum Herculano Et Victore Ad Clerum Carthaginensem. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXXIX., Paris. XXXVIII., Oxon. Lips. XLII.)

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Annis Christi CCL-CLII.

 Annis Christi CCL-CLII.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Articulus Primus. S. Cornelii Vitae Historia.

 Articulus II. S. Cornelii P. Et M. Scripta.

 Articulus III. Synopsis Epistolae Cornelii Ad Fabium Antiochenum.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV. Ubi et de poenitentia majorum clericorum, an tribus primis saeculis publicae subjecti fuerint, disseritur.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Anno Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Ann. Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Epistola VI. Sancti Cornelii Papae Ad Cyprianum Carthaginensem Episcopum. (Erasm. III, 11., Pamel. Rigal. Baluz. XLVII, Paris. XLV, Oxon. Lips. XLIX,

 Epistola VII. S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Ad Cornelium Papam.

 Epistola VIII.

 IXº Ex Epistola Ad Fabium Antiochenum Episcopum Fragmenta.

 Ann. Chr. CCLII.

 S. Cypriani Ad Antonianum Epistolae Pars Altera.

 Epistola XI. (Erasm. I, 2 Pamel., Rigalt., Baluz., LIV Paris. LIII Coustant. I, 167 Galland. III. 350 Routh., Reliq. sacr. III, 69 et 108.)

 Anno Christi CCLII.

 De Quinque Presbyteris Et Fortunato Pseudoepiscopo.

 Anno Christi CCLII.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Cornelius Episcopus Fratri Lupicino Viennensi Archiepiscopo Salutem.

 Epistola II. Cornelii Papae Ad Cyprianum.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Epistola Prima. De Translatione Corporum Apostolorum Petri Et Pauli: Et De Novato, Aliisque Haereticis.

 Epistola II. Ad Rufum Coepiscopum Orientalem.

 Decretum. Ut a jejunis juramenta praestentur.

 Monitum.

 Monitum.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Anno Domini CCLI.

 

 Carthaginensis, Cypriani. ( Ex libello synodico. )

 Epistola Synodica S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Et Collegarum Ad S. Cornelium Papam De Lapsis.

 Circa Annos Christi CCL-CCLXX.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Caput Primum. Ejus Vitae Historia. Articulus Unicus.

 Caput II. Novatiani Scripta Et Doctrina.

 Articulus Primus. De libro Novatiani de Trinitate.

 Articulus II. De Novatiani epistola de Cibis judaicis.

 Articulus III. De Novatiani Epistola Cleri Romani nomine S. Cypriano inscripta.

 Articulus IV. De operibus Novatiani deperditis.

 Articulus V. Editiones operum Novatiani.

 Caput III. Doctrina Novatiani

 Articulus Primus. Puncta dogmatica de Deo, divinisque ejus perfectionibus.

 Articulus II. Doctrina Novatiani de Mysterio Ss. Trinitatis.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 De Trinitate Liber.

 De Trinitate Liber.

 Caput Primum. De Trinitate disputaturus Novatianus ex Regula fidei proponit, ut primo credamus in Deum Patrem et Dominum omnipotentem, rerum omnium pe

 Caput II. Deus super omnia, ipse continens omnia, immensus, aeternus, mente hominis major, sermone inexplicabilis, sublimitate omni sublimior.

 Caput III. Deum esse omnium conditorem, dominum et parentem, e sacris Scripturis probatur.

 Caput IV. Bonum quoque, semper sui similem, immutabilem, unum et solum, infinitum: cujus nec nomen proprium possit edici, et incorruptibilem, et immor

 Caput V. Cujus si iracundias et indignationes quasdam, et odia descripta in sacris paginis teneamus non tamen haec intelligi ad humanorum exempla vit

 Caput VI. Et licet Scriptura faciem divinam saepe ad humanam formam convertat, non tamen intra haec nostri corporis lineamenta modum divinae majestati

 Caput VII. Argumentum.— Spiritus quoque cum Deus dicitur, claritas et lux, non satis Deum illis appellationibus explicari.

 Caput VIII. Argumentum.— Hunc ergo Deum novisse et venerari Ecclesiam eique testimonium reddit tam invisibilium, quam etiam visibilium, et semper, et

 Caput IX. Porro eamdem regulam veritatis docere nos, credere post Patrem etiam in Filium Dei Jesum Christum Dominum Deum nostrum, eumdem in Veteri Tes

 Caput X. Jesum Christum Dei Filium esse, et vere hominem: contra haereticos phantasiastas, qui veram carnem illum suscepisse negabant.

 Caput XI. Et vero non hominem tantum Christum, sed et Deum: sicuti hominis filium, ita et Dei filium.

 Caput XII. Deum enim Veteris Testamenti Scripturarum auctoritate probari.

 Caput XIII. Eamdem veritatem evinci e sacris Novi Foederis Litteris.

 Caput XIV. Idem argumentum persequitur auctor.

 Caput XV. al. XXIII. Rursum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVI. al. XXIV. Iterum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVII. al. XXV. Item ex Moyse in principio sacrarum Litterarum.

 Caput XVIII. al. XXVI. Inde etiam, quod Abrahae visus legatur Deus: quod de Patre nequeat intelligi, quem nemo vidit umquam sed de Filio in Angeli im

 Caput XIX. al. XXVII. Quod etiam Jacob apparuerit Deus Angelus, nempe Dei Filius.

 Caput XX, al. XV. Ex Scripturis probatur, Christum fuisse Angelum appellatum. Attamen et Deum esse, ex aliis sacrae Scripturae locis ostenditur.

 Caput XXI, al. XVI. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmari.

 Caput XXII, al. XVII. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmat.

 Caput XXIII, al. XVIII. Quod adeo manifestum est, ut quidam haeretici eum Deum Patrem putarint, alii Deum tantum sine carne fuisse.

 Caput XXIV, al. XIX. Illos autem propterea errasse, quod nihil arbitrarentur interesse inter Filium Dei et filium hominis, ob Scripturam male intellec

 Caput XXV, al. XX. Neque inde sequi, quia Christus mortuus, etiam Deum mortuum accipi: non enim tantummodo Deum, sed et hominem Christum Scriptura pro

 Caput XXVI, al. XXI. Adversus autem Sabellianos Scripturis probat alium esse Filium, alium Patrem.

 Caput XXVII. al. XXII. Pulchre respondet ad illud: sumus, quod illi pro se intendebant.

 Caput XXVIII. Pro Sabellianis etiam nihil facere illud: Qui videt me, videt et Patrem, probat.

 Caput XXIX. Deinceps fidei auctoritatem admonere nos docet, post Patrem et Filium, credere etiam In Spiritum Sanctum: cujus operationes ex Scripturis

 Caput XXX. Denique quantum dicti haeretici erroris sui originem inde rapuerint, quod animadverterent scriptum: unus Deus: etsi Christum Deum et Patrem

 Caput XXXI. Sed Dei Filium Deum, ex Deo Patre ab aeterno natum, qui semper in Patre fuerit, secundam personam esse a Patre, qui nihil agat sine Patris

 De Cibis Judaicis Epistola.

 De Cibis Judaicis Epistola.

 Caput Primum. Novatianus presbyter Romanus in secessu suo, tempore persecutionis Decianae, variis fratrum litteris provocatus, adversus Judaeos post s

 Caput II. In primis Legem spiritalem esse tradit et proinde cum cibus primus hominibus, solus arborum fructus fuerit, et usus carnis accesserit: Lege

 Caput III. Non culpanda itaque immunda animalia, ne in Auctorem culpa revocetur: sed quando irrationale animal ob aliquid rejicitur, magis illud ipsum

 Caput IV. His accessisse et aliam causam, cur multa a Judaeis ciborum genera tollerentur ad coercendam nimirum intemperantiam populi, uni Deo servitu

 Caput V. Et vero fuerit tempus aliquod, quo istae umbrae vel figurae exercendae: postquam autem finis legis Christus supervenit, omnia jam dici ab Apo

 Caput VI. Sed non ex hoc quia libertas ciborum concessa, luxuriam permissam esse, aut continentiam sublatam et jejunia: haec enim vel maxime decere Fi

 Caput VII. Cavendum etiam esse ne quis licentiam istam in tantum putet profusam, ut ad immolata idolis possit accedere.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Notitia Historica.

 Notitia Historica.

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Epistola Lucii Papae I Ad Galliae Atque Hispaniae Episcopos.

 Decreta Lucii Papae, Ex Gratiano Desumpta.

 I. Officio et beneficio privetur episcopus, presbyter vel diaconus, uxorem suscipiens, vel susceptam retinens.

 Ex Eisdem Decretis. II. Clericus matronarum domicilia frequentans deponatur.

 Ex Eisdem Decretis. III. De eodem titulo.

 Ex Eisdem Decretis. (Ex vet. Poenitentiali, apud Cantsium, vett. lect. t. II, part. II, p. 131, edit. Basnagii ex nov. supplem. Mansi., t. I, p. 14.)

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Epistola I Stephani Papae I Ad Hilarium Episcopum.

 Epistola II Stephani Papae I.

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 Prooemium.

 I. Unus ac necessarius controversiarum fidei finis.

 II. Palmare juris principium.

 III. Traditionis Apostolicae testimonium de haereticorum baptismate.

 IV. Testimonii intrinseca argumenta.

 V. Clausula.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilia Carthaginensia .

 Concilia Carthaginensia .

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Tertium Anno Post Christum Natum CCLIII Habitum. De Infantibus Baptizandis.

 Prooemium. (Erasm., III, 3. Pamel., Rigalt., Baluz., LIX. Paris., LVIII. Oxon., Lips., LXIV. Ronth. Rell. Scrip. p. 74 et 116.)

 Cyprianus Et Caeteri Collegae Qui In Concilio Affuerunt Numero LXVI, Fido Fratris Salutem.

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quartum. Anno Post Christum Natum CCLIV Habitum. De Basilide Et Martiale Hispaniae Episcopis Libellaticis. (Erasm

 Prooemium.

 Cyprianus, Caecilius, Primus, Polycarpus, Nicomedes, Lucilianus, Successus, Sedatus, Fortunatus, Januarius, Secundinus, Pomponius, Honoratus, Victor,

 Anno Christi CCLV. S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quintum, De Baptismo Primum.

 Prooemium.

 Cyprianus, Liberalis, Caldonius, Junius, Primus, Caecilius, Polycarpus, Nicomedes, Felix, Marrutius, Successus, Lucianus, Honoratus, Fortunatus, Victo

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Sextum. Ex Africa Provincia Et Numidia, Quod De Baptismo Secund

 Prooemium.

 Cyprianus Et Caeteri Stephano Fratri Salutem.

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginiense Concilium Sub Cypriano Septimum, Ex Tribus Africae Provinciis, Quod De Baptismo Terti

 Prooemium.

 Sententiae Episcoporum LXXXVII, De Haereticis Baptizandis.

 Bollandistarum Animadversiones In Haec Concilii Carthaginensis Verba: Neque enim quisquam nostrum episcopum se esse episcoporum constituit, etc.

 

 Monitum.

 Synodus Carthagine habita, cui praefuit magnus Cyprianus, et sanctus martyr, cum esset episcopus Carthaginensis.

 ΣΥΝΟΔΟΣ Πλένομὲνη ἐπὶ Κυπριανοῦ τοῦ ἅγιωτάτου ἐπισκόπου Καρχηδόνος καὶ μάρτυρος. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ.

 Epistola Magni Cypriani Ad Jovianum ejusque episcopos.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Κυπριανοῦ πρὸς τὸν Ἰοβιανὸν καὶ ἐκείνου συνεπισκοπους.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Epistolae Dionysii Alexandrini Episcopi Ad Stephanum Papam Fragmentum.

 Prooemium.

 Epistola S. Cypriani Ad Quintum. De Haereticis Baptizandis. (Erasm. p. 397. Pamel. Rigalt. Baluz. Oxon. Lips. LXXI.)

 Anno Christi CCLVI. Epistola S. Cypriani Ad Jubaianum, De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Pompeium Contra Epistolam Stephani De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Magnum De Baptizandis Novatianis Et De Iis Qui In Lecto Gratiam Consequuntur.

 Concilium Iconiense Contra Cataphrygas, Celebratum Anno 258 Sub Stephano Papa I.

 Epistola Firmiliani, Episcopi Caesareae Cappadociae, Ad Cyprianum Contra Epistolam Stephani.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Articulus I. Quis auctor operis, et quo saeculo floruerit?

 Articulus II. Analysis hujus opusculi.

 Articulus III. Observationes quaedam in hunc tractatum, atque ejusdem editiones.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 Prolegomena.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Pars Altera. Praecipui Recentium Excursus In Eamdem De Haereticorum Baptismate Disputationem.

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 Synopsis.

 I. Stephani Papae Et Cypriani Concertatio. Novatorum Calumnia In Stephanum. Duplex Adversus Eos Controversia Hic Dirimenda.

 II. Non Errasse Stephanum In Omnium Haereticorum Baptismo Recipiendo, Probatur Ex Firmiliano.

 III. Et Idem Ex Eodem.

 IV. Alia Ex Eodem Argumenta.

 V. Et Rursus Alia.

 VI. Idem Evincitur Ex Cypriano.

 VII. Ex Eodem.

 VIII. Ex Concilio Carthaginensi.

 IX. Ex Tertulliano.

 X. Item Ex Concilio Arelatensi.

 XI. Ex Eusebio.

 XII. Ex Stephani Ipsius Verbis

 XIII. Defenditur Argumentum Stephani Adversus Cyprianum.

 XIV. Item Ex Hieronymo Ostenditur Non Errasse Stephanum In Quaestione Baptismi.

 XV. Rursus Ex Eodem.

 XVI. Ex Eodem Iterum.

 XVII. Ex Eodem.

 XVIII. Idem Efficitur Ex Basilio.

 XIX. Ex Siricio Innocentio, Leone R. Pp.

 XX. Item Ex Augustino.

 XXI. Quam Dictu Nefas, Totam Aliquando Errasse In Hoc Etiam Negotio Ecclesiam.

 XXII. Item Ex Vincentio Lirinensi.

 XXIII. Ex Hincmaro Rhemensi, Et Augustino Rursus.

 XXIV. Altera Attingitur Controversia, An Post Decretum Stephani Plenario Adhuc Esset Opus Concilio, Ut Innuere Videtur Augustinus.

 XXV. Contra Ex Eodem Augustino, Etiam Ante Concilium Et Summa Fuit Stephani Potestas Et Cypriani Error Expiandus, Non Excusandus.

 XXVI. Ex Eodem, Cyprianus Petro Comparatur Erranti, Sed Corripiente Collegam Audiendi.

 XXVII. Quam Non Possit Excusari Cyprianus Ex Eodem, Traditioni Apostolicae Et Ecclesiae Universali Immoriger.

 XXVIII. Eadem Ex Hieronimo Confirmantur, Vincentio Lir. Et Facundo Herg.

 XXIX. Rursus Ex Augustino.

 XXX. Non Ultra Minas Saeviit Stephanus, Et Tandem Dispensationi Acquievit, Atque Ita Decreti Sui Executionem Suspendit Ipsemet.

 XXXI. Graviori Auctoritati Cedere Debuisse Cyprianum Ex Augustino.

 XXXII. Et Cyprianus Et Alii Ejus Consentanei Forsan Resipuere.

 XXXIII. Altera Aperitur Via Solvendae Hujus Controversiae, Ex Discrimine Quaestionum De Fide Et De Consuetudinibus.

 XXXIV. Varia Hujus Discriminis Documenta.

 XXXV. Quaestionem Hanc Civiliter Tractatam Esse, Ut Ad Consuetudines Spectantem, Non Ad Fidem, Probatur Primum Ex Firmiliano.

 XXXVI. Item Ex Cypriano.

 XXXVII. Item Ex Stephano, Ex Arelat. Et Nicaena Synodo. Ex Optato.

 XXXVIII. Item Ex Basilio.

 XXXIX. Ex Amphilochio.

 XL. Ex Athanasio.

 XLI. Ex Epiphanio.

 XLII. Ex Cyrillo Hierosol.

 XLIII. Ex Secunda Synodo Oecumenica.

 XLIV. Ex Synodo Trullana.

 XLV. Ex Consensu Graecorum, Maxime Theodori Studitae.

 XLVI. Ex Gennadio.

 XLVII. Ex Augustino.

 XLVIII. Concilia Plenaria Augustinus Frequenter Ad Consuetudines Ordinandas Requirit.

 XLIX. Nequaquam Ad Quaestiones Fidei.

 L. Summa Controversiae Hujus Posterioris.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 I. Sententiam Illius Ratione Destitutam Non Fuisse.

 II. An Stephanus Baptismum Ab Haereticis Sub Qualibet Forma Collatum Admiserit.

 III. An Eos, Quos Baptizatos In Nomine Jesu, Dixit Stephanus, Intellexerit In Nomine Trinitatis Baptizatos.

 IV. An Non Stephanus Haereticorum Baptismo Majorem, Quam Decet, Virtutem Atque Efficiam Tribuat.

 V. An Manum Ab Haeresi Redeuntibus Imponi Voluerit Stephanus, Ut Confirmationis Sacramentum Eis Conferretur.

 VI. Stephanus Ab Antiquis Laudatur Ut Apostolicae Traditionis Vindex, Nec Erroris Ab Ullo Arguitur, Nisi Ab Iis Qui Quorumvis Haereticorum Baptisma Re

 VII. An Stephanus Excommunicatione Percusserit Rebaptizantes. An Severius Cum Viris Sanctis Se Gesserit.

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Praefatio.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Dissertationis Pars Prima.

 Caput Primum. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Agitatam Aevo Suo De Rebaptizandis Haereticis Quaestionem, No

 Caput II. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Probe Noverat Quam S. Stephanus Asserebat Consuetudinem, Non Pecu

 Dissertationis Pars Secunda

 Caput Primum. Exponuntur Momenta Quibus Evincitur Causam De Baptismate Haereticorum Cypriano Visam Fuisse Rem Non Fidei, Sed Merae Disciplinae.

 Solvuntur Objectiones.

 Caput II. Afferuntur Momenta, Quibus Evincitur S. Cyprianum Probe Novisse Quam S. Stephanus Rom. Pontifex Vindicabat Consuetudinem, Universalem Tunc T

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Praefatio.

 Conspectus Utriusque Dissertationis De Firmiliano.

 Dissertatio Prima De Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola aliisque ejus operibus.

 Propositio I. Vero similius est quod famosa sub nomine Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola non ab aliquo graeco, sed a latino tenebrione fuerit compos

 Propositio II. Non est verosimile, quod S. Firmilianus famosam pro rebaptizantibus Epistolam contra S. Stephanm papam conscripserit.

 Propositio III. Verosimilius est quod aliquis Donatista Africanus fatam epistolam composuerit, sed post tempora sancti Augustini.

 Argumenta contraria. Queis probetur, quod Firmilianus fatam epistolam vere composuerit.

 Argumenta. II. Quod auctor epistolae Firmilianicae non fuerit Donatista.

 Propositio IV. Non est verosimile quod sanctus Firmilianus aliquos libros scripto publico evulgarit.

 Argumenta contraria ex sancto Basilio Magno.

 Dissertatio Secunda. De Firmiliani anno emortuali, quo Paulus Samosatenus fuit depositus, ac synodus Antiochena III, seu celeberrima contra Paulum cel

 Propositio. Celeberrima synodus Antiochena, in qua Paulus Samosatenus fuit depositus, celebrata non fuit ante annum 272.

 Corollarium.

 Animadversiones in binas has dissertationes opera et studio P. Gottfridi Lumper.

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annus Christianus CCXLIII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVI. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIX. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCL. Cypriano Episcopo Carthaginensi.

 Annus Christianus CCLI. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus. CCLII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIV. Cypriano, Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLV. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVI Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Articulus Primus. [ De sancto Pontio, auctore Vitae sancti Cypriani.

 Articulus II. Pontii diaconi Scripta.

 Articulus III. De Actis Pontianae historiae subjectis, et quid curae in utrisque edendis adhibitum fuerit a viris doctis.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 Caput Primum. Auctor rationes scribendi exponit. Acta Martyrum olim diligenter litteris fuisse consignata perhibet.

 Caput II. Quae a Cypriano post baptismum facta sunt, enarrat. Continentia necessaria. Aliae Cypriani virtutes.

 Caput III. Ad sacros ordines cito promovetur. Sanctos sibi imitandos jungiter proponit

 Caput IV. Cyprianus a Caecilio ad fidem adductus.

 Caput V. Adhuc neophytus, episcopatum assumere compulsus.

 Caput VI. Episcopalibus virtutibus emicat.

 Caput VII. Proscriptus et ad leonem postulatur, prudenter secedit.

 Caput VIII. Idque accidit ex divinae Providentiae consilio.

 Caput IX. Grassante dira peste, plebem suam ad succurrendum ea infectis, etiam ethnicis, efficaci oratione adducit.

 Caput X. De eodem argumento.

 Caput XI. Pellitur in exsilium Curubin.

 Caput XII. A multis invisitur. Coelesti visione recreatus, de martyrio subeundo ejusque dilatione divinitus admonetur.

 Caput XIII. Quam visionem auctor interpretatur, et veridicam fuisse probat.

 Caput XIV. Imminente persecutione, recusat fugere Cyprianus, suosque ad martyrium hortatur.

 Caput XV. Capitur. Plebs ante fores noctem excubat.

 Caput XVI. Postridie ad tribunal proconsulis ducitur.

 Caput XVII. Lata sententia.

 Caput XVIII. Capite plectitur.

 Caput XIX. Primus martyr episcoporum Carthaginensium.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 I. Prima S. Cypriani confessio coram Paterno proconsule. Presbyteros prodere renuit.

 II. In exilium Curubim mittitur. Inde a Galerio revocatus comprehenditur.

 III. Coram proconsule sistitur. Ejus secunda confessio.

 IV. Sententia in eum lata, capite plecti jubetur.

 V. Coram magna populi turba decollatur. Ejus corpus a fidelibus noctu sublatum sepelitur.

 VI. Passus est XVIII kal. octobr. sub Valeriano et Gallieno principibus.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Monitum.

 A

 B

 C

 D

 E

 F.

 G

 H

 I

 J

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Z

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Finis Tomi Tertii.

D

Dacorum gens Christi jugo subdita, II, 611 A.

Daemones nullum nomen habent singulare, sed ibi nomen 1534 inveniunt ubi et pignus, I, 684 A. Spiritalis sunt substantiae, I, 404 B, 438 A; II, 717 B. Spiritus insinceri, tenues, invisibiles, incomprehensibiles, contaminati, incesti, perditi, I, 415 B. Daemones revera existere credebant Christiani, I, 405 sqq. Eorum nomen poetis et philosophis notum, I, 405 A. Daemonii nomen in maledicti usum vulgus frequentat, ibid. Antelii daemones, I, 684 A; II, 97 B.

Daemonium ubique, et maledictio ejus ubique, I, 618 B. Uno momento daemones ubique sunt, I, 407 a. Aemulantur divinitatem, dum furantur divinationem, I, 408 A. Dispositione Dei agnoscunt, ibid. Pluvias quum jam in incolatu aeris sentiunt, repromittunt, I, 409 A. Nonnisi praestigiae sunt ea quae videntur supra naturae ordinem fusse, ibid. Eorum artibus et praestigiis oracula et miracula edebantur, quae ethnici deorum suorum industriae adscribebant, I, 408 sqq. Consistunt in idolis, I, 646 A. Victimis et nidore sacrificiorum recreantur, I, 415 B. Ambigua dant responsa, I, 408 A. Pithii oraculi daemonium, I, 1175 A. Daemonum pabula, I, 700 B. Magistratus sunt saeculi hujus, I, 688 B.

Daemonium nomen diminutivum est daemonis, I, 447 B sq. Daemonum genus est qui ex pravorum angelorum cum mulieribus concubitu geniti sunt, I, 405 A.

Daemones praedamnati in diem judicii, I, 415 B, 434 A. An solatium perditionis suae perdendis hominibus operentur, I, 434 A. A mundi principio exitium hominis moliuntur, I, 406 A. Daemonibus suppetit subtilitas et tenuitas ad utramque hominis substantiam invadendam, ibid. Cum anima se conserere solet daemonium, ex societate substantiae et diversitate naturae, II, 693 A. Daemonio pene nullus hominum caret, II, 748 A. Daemonum libidines in somniatores, II, 732 B. In daemonum libidinibus est tam auferre somnia quam inferre, II, 733 B. Mortes immaturatas et frequentes operantur daemones, II, 748 A. Aliquando sub personis defunctorum delitescunt, II, 748 B.

Daemones timent, fugiunt et odio habent Christianos, I, 413 A. Christianis inserviunt, I, 413 B, 434 A. Illis mentiri non audent, ibid. Quotidie Christiani daemones respuunt, revincunt, traducunt et de hominibus expellunt, I, 700 B. A Christianis quibuslibet adjurati, ex his quae obsident hominum corporibus ejecti, I, 413 A, 463 B, 677 B, 700 B, 703 B. Quam audacter ethnici ad simile experimentum faciendum provocati, I, 413 A. A daemoniis liberare, curatio est valetudinis, II, 373 B. Vid. Angeli Crux (mali), Diabolus, Satanas, Serpens.

Dalmatae feroces, II, 683 B.

Damaseus Arabiae retro deputabatur, II, 339 A.

Damigeron, II, 747 B.

Damnationis tradux unde, I, 613 A.

Danaus Moysi posterior, I, 386 A.

Dardanus, II, 747 B.

Darius regnavit Babyloniis et Parthis, II, 611 B. Quot annis regnaverit, II, 614 A.

Darius, qui et Melas nominatus est, viginti et duobus annis regnavit, II, 614 A.

David uni genti judaicae imperavit, II, 388 C. Caedis et stupri reus factus est, II, 14 B. Per sanguinem nuptias sibi ingessit, II, 937 A. Delicta in domum Uriae confessus, veniam assecutus est, II, 305 A. Uriae caedem, cum causa ejus moechia, confessione purgavit, II, 990 B.

Debitores quomodo olim puniti, I, 287 A.

Debitum in Scripturis delicti est figura, I, 1162 A.

Decima dea, II, 713 A.

Decima bonorum pars Herculi debita, I, 349 sq. Ab ethnicis fraudata, ibid.

Decimus numerus reliquorum parens, et perfector nativitatis humanae, II, 714 A.

Decor naturaliter invitator libidinis, I, 1317 B. Non de integra conscientia venit studium placendi per decorem, ibid. Decor non est accusandus ut felicitas corporis, ut divinae plasticae accessio, ut animae aliqua vestis urbana, I, 1319 A. Timendus tamen est vel propter injuriam et violentiam spectatorum, ibid. Vid. Forma.

Defunctorum animas humano sanguine expiari olim creditum est, I, 644 C. Corpora defunctorum comedebant quidam Barbari, I, 321 A. Defuncta mulier quaedam, oratione sacerdotis facta, excitatur, II, 737 B, C. Pro defunctus offerebant et orabant annuis diebus Christiani, II, 79 B, 942 C. Vid. Mortui.

Dejeratio quid, I, 692 A. Dejerandi formulae apud gentiles usitatae, I, 436 A, 692 A, B.

Delatores Christianorum tetriore supplicio affecti, I, 291 A, 296 A.

Delictum omne aut agitur, aut cogitatur, I, 1232 A. Quaedam sunt delicta carnalia, id est corporalia, quaedam vero spiritalia, I, 1231 B. Delictorum sensus etiam sine effectibus animae imputari solent, II, 719 B. Delicta voluntatis interdicta, I, 1232 C, sq. Delicta principalia, I, 1258 B. Delictorum capitalium septem maculae, II, 375 A, B. Delicta 1535 non in carne apparent, cur, I, 1204 A. Sunt quaedam delicta quotidianae incursionis, quibus omnes sumus subjecti, II, 1020 A. Delicti durior frons est, ab ipso et in ipso delicto impudentiam docta, II, 891 A. Delinquendi nulla est necessitas, quibus una est necessitas non delinquendi, II, 93 A. Delictum omne irrationale, II, 673 A. Delictorum immissio a diabolo, ibid. Delictum defusum in varias criminum venas de suo fonte, I, 1258 B.

Delicti cessatio radix est veniae, II, 1001 A. Delictis carne, spiritu, facto et voluntate commissis, poena destinatur, et venia per poenitentiam repromissa, I, 1233 A. Delictum omne aut venia expungit, aut poena, II, 985 A. Delictum primordiale expiatur majoris abstinentiae operatione, II, 958 B, sq. Vid Peccatum, Poenitentia.

Deliciae discutiendae, quarum mollitia et fluxu fidei virtus effoeminari potest, I, 1332 A.

Delos insula pessum abiit, I, 480 A; II 1034 A.

Delphinos Neptuno vovebant, I, 639 C.

Delphos urbem de manu Pyrrhi Apollo non defendit, I, 607 B.

Delphica inscriptio: Nosce Teipsum, II, 676 B.

Delventius deus Casiniensium, I, 420 A.

Demetrius Phalereus, I, 387 B. Grammaticorum probatissimus cur dicatur, I, 379 A. Praefectus bibliothecae Philadelphi, ibid. Impetravit libros Veteris Testamenti ex hebraico sermone in graecum converti, ibid.

Demiurgus, II, 572 sqq.

Democritus, indigentiam spiritus somnum vocat, II, 721 C. Ejus de anima sententia, II, 667 A, B. Seipsum excaecat, quod mulieres sine concupiscentia adspicere non posset, I, 510 sq.

Demosthenis eloquentia, I, 337 A.

Demutatio ab omni argumento perditionis discernenda, II, 876 A. Demutare, quid, ibid.

Dentes dati ad pulsus linguae temperandos, ad vocis articulos offensione signandos, II, 883 C. In sepulchro incorrupti permanent, ad quid, II, 885 A. Dentium statio, II, 882, A; ordines, I, 312 B.

Deportationem subibant Christiani, I, 341 A.

Deposita fideliter restituebant Christiani, I, 703 C. Deposita pietatis, quae, I, 470 A.

Debrices, vid. Scythae.

Dei proprium nomen est, I, 451 A. Unde Θεος dictus, I, 590 D. Substantiae ipsius nomen, id est divinitatis, I, 591 A; II, 199 C. Deus commune vocabulum factum est vitio erroris humani, II, 497 C. Dei nomen, quasi naturale Divinitatis, potest in omnes communicari quibus divinitas vindicatur, II, 341 C. Deus ex substantia, non ex nomine deputatur, II, 254 A.

Deus sine causa. i. e. sine re esse non potest, II, 259 C. Deus solus sine origine, II, 468 C, D. Nec natus omnino nec factus est, II, 203 C. Deus solus erat ante omnia, ipse sibi et mundus et locus et omnia, II, 160 A. Non solus tamen absolute, habens in semetipso proinde Rationem, et in Ratione Sermonem quem secundum a se faceret agitando intra se, II, 160 D. Deus corpus, etsi spiritus, II, 102 C. Vid. Corpus. Deus spiritus est, omnis omnino corporeae concretionis expers, I, 399 A. Dei manus, pedes, oculi, quid, II, 303 C. Deum incorporeum Platonici, corporeum Stoici, dixerunt, I, 517 A. Coelum sedes Dei, I, 377 A. De natura Dei quam variae fuerint philosophorum opiniones, I, 507 sqq., 516 sqq., 588 C, sq.; et de sede ejus, I, 518 A, 588 C.

Deum esse, ex mundi et rerum creatione probatur, I, 375 sq.; ex motu, I, 590 C; tum quoque ex testimonio animae nostrae, I, 376 sq.; sacris Scripturis, I, 375 sqq.; concessa Christianis daemones expellendi potestate, I, 416 sqq. Deus habet testimonia totum hoc quod sumus, et in quo sumus, II, 258 A. Deo digna probant Deum, II, 266 A; et opera atque beneficia, II, 265 A. Deum esse unicum probatur divinarum scripturarum auctoritate, I, 375 sq.; quia mundum universum ex nihilo creavit, I. 524 A, in majestatis suae ornamentum, I, 375 B; communi philosophorum gentilium consensu, I, 515 sq.; ex aliis ejus operibus I, 375 sq.; ex intimo humanae animae sensu et testimonio, I, 376 sq.; ex infinitis ejus perfectionibus, II, 249 C, sqq., 376 A. Deum unicum esse omnes naturaliter agnoverunt et verentur, I, 588 A, B. Deus unus est aut nullus, II, 250 A. Deus unicus est, et non aliter Deus, II, 249 C. Si Deus est, unicus sit necesse est, II, 201 B. Deus an semper Dominus, II, 199 B, C. Deus summum magnum, sed unicum et singulare credi oportet, II, 201 B, 251 A.

Deus alius personae, non substantiae, nomine, ad distinctionem, non ad divisionem, II, 166 B, 168 B, C. Deus est Sermo, sed apud Deum, quia ex Deo Deus, quia cum Patre apud Patrem, II, 173 B. Deus sermonem protulit sicut radix fruticem, et fons fluvium, et sol radium, II, 163 C. Vid. Christus, Filius, Pater, Sermo, Trinitas, etc., etc.

Deus est summum magnum, in aeternitate constitutum, 1536 innatum, infectum, sine initio, sine fine, II, 240 B, C. Deus summum est magnum et forma et ratione, et vi et potestate, II, 249 C, sqq. Solitudinem quamdam de singularitate praestantiae suae possidet, II, 251 B.

Deus maxime magnus, optimus et unus, II, 286 B. Soli sibi, quantus est, notus, I, 376 A. Deo nihil est par, et natura ejus ab omnium rerum conditione distat, II, 757 B. Dei hoc principaliter proprium est, nullius exempli capere comparationem, II, 250 C, sq. Omnia in Deo naturalia et ingenita, II, 271 A. In Deo omnia rationalia esse debent, sicut naturalia, II, 272 B. Deum immutabilem et informabilem credi necesse est, ut aeternum, II, 190 D. Inaestimabilis est, etsi humanis sensibus aestimetur, I, 375 B. Incomprehensibilis, etsi per gratiam repraesentatus; invisibilis, etsi videatur, ibid. Deum judicare de nostro sensu, plane stultum, II, 759 B.

Deus perfectus in omnibus, II, 274. Perfectissimus, est I, 334 A, 375 sq. Solus perfectus, II, 304 A. Deo denegant quidam proprietates suas, simplicitatem et potestatem, I, 1201 B. Deus aeternus est, ante omne tempus, I, 375 sq., 397 A, 432 A; II, 160 A. Deus novus, deus necessario falsus, II, 255 A, B. Ab aeterno rationalis, nondum sermonalis, et cur, II, 160 A, B. Deus omnia videt, I, 500 A, 1232 A. Ipse invisibilis simulque visibilis, II, 170 C, sqq. Vid. Pater. Deus visus secundum hominum capacitates, non secundum plenitudinem divinitatis, II, 170 C. Libertas, non necessitas, Deo competit, II, 212 A. Deo non competit perversitas neque fallacia, II, 166 D; neque infirmitas aut mendacium, II, 774 B. Deo nihil impossibile, nisi quod non vult, II, 756 B. Non alia lege credendus est Deus, quam omnia posse credatur, II, 809 A. Dei posse velle est, et non posse nolle; quod autem voluit, et potuit, et ostendit, II, 166 A. Divinae potestatis exempla, II, 810. Deus immensus est, I, 376 A. In Deo omnis locus, non ipse in loco, quia universitatis ultima linea est, II, 175 C. Deus intra abyssos est, et ubique consistit, sed vi et potestate, II, 184 C. Deus solus de incorruptibilitatis proprietate felix, II, 304, A.

Deus totus bonus est, dum pro bono omnia est, II, 300 B. Dei bonitas semper cum ratione conspirat, II, 273. Deus de suo optimus, de nostro justus, II, 812 B. Deus, etsi de natura bonus, tamen et justus, II, 984 A. Deus, qui verus est, omnia sua ex aequo et profanis et suis praestat, II, 699 B.

Deus aequalis est super omne hominum genus, et indulgens, et increpans, I, 489 A. A Deo nihil subitum, quia nihil a Deo non dispositum, II, 323 B. Dei providentiam adstruunt Plato et Platonici, negant Epicurus et Epicurei, I, 517 A. Deo maxime optimo indigna, quae, II, 266 A, 278. Dei patientia in quibus appareat, I, 1252. Dei patientia, quanta, II, 813 A. Deus judex justus et severus, II, 302 A. Justitia ejus plenitudo divinitatis ipsius, II, 300 B. Non est contentiosus, II, 699 A. Quod damnat Deus, nusquam et numquam excusatur, I, 653 A. Neque damnat judicia sua praeterita, nec ignorat futura, II, 311 A. Deus, in quantum Deus est, nec malum admittit, nec bonum damnat, II, 373 D. Nec poenitentiae boni aut mali apud eum locus est, ibid. Solus sine peccato Deus, II, 720 B, Non est causa peccati, II, 296 B; neque mali, II, 209 sqq.

Deus universitatis conditor, mundi totius gubernator, hominis plasmator, universarum gentium sator, II, 599 A. Otium natura sua non novit Deus; si cessaret, non esset, II, 271 B. Deus composite, materia incondite moventur, II, 235 C. Motus Dei liber et aeternus, ibid. Motuum omnium primus auctor Deus, I, 590 C. Mundum et omnia ex nihilo creavit, I, 324 A. Verbo fieri jussit, ratione composuit, virtute sua condidit, I, 375 A; in suae majestatis ornamentum, I, 375 B. Omnia opera sua ordine consummavit, II, 222 C. Dei flatus, idoneus torrere quodammodo limum in aliam qualitatem, quasi in testam, ita in carnem, II, 804 A. Quandocumque limus exprimebatur, Christus cogitabatur homo futurus, II, 802 B. Dei opus est quod nascitur, diaboli negotium est quod fingitur, I, 1321 B. Deo non placet quod ipse non produxit, I, 1312 B. Perversa sunt omnia quae a Deo non sunt, I, 1317 A.

Dei omnia, et nihil nostrum, I, 1261 A. Dei res nulla pretio constat, I, 470 A. Deus quod proposuit et revelavit, medio spatio saeculorum in figuris et aenigmatibus et allegoriis praeministravit, II, 483 B.

Deus pusillus inventus est, ut homo fieret maximus, II, 317 C. Deus in terris egit, et humani habitus humilitatem suscepit, II, 303 A. Nasci se passus est in utero matris, adolescere sustinuit, etc., I, 1252 B. Deus, et quidem sublimior, tanta humilitate lastigium majestatis suae stravit, ut etiam morti subjiceret, et morti crucis, II, 316 C. An Deus crucifixus sit, II, 760 B, C. Deus vere crucifixus, vere mortuus, vere resuscitatus, ibid. Idque ex fide debemus credere, II; 317 C. Deum mortuum credere, 1537 et tamen viventem in aevo aevorum, Christianorum est, II, 303 B. Deum in hominem conversum negavit Marcion, II, 757 A. Deus non potuit humanos congressus inire, nisi humanos et sensus et affectus suscepisset, II, 316 B.

Deus ignorari non potuit, nec debuit, II, 256 sq., 265 sq., 325 A. Vis magnitudinis ejus et notum hominibus objicit et ignotum I, 376 A. Philosophi inventu et enarratu difficilem Deum dixerunt, I, 509 A. Deus semper notus, numquam latuit, quia semper illuxit, II, 285 A. Solis haereticis cognitus non est, ibid. Tempore Pauli nemo de Deo disceptavit, II, 270 A. Deus omnibus notus per naturam et conscientiam, II, 798 C. Deus primo natura cognoscendus, dein de doctrina recognoscendum, II, 266 B. Deum ignorantes, rem quoque ejus ignorent necesse est, I, 1227 A. Major popularitas generis humani Deum Mosis norunt, II, 257 C. Deum Judaeorum coluerunt Romani, I, 432 A. Dei notitiam Mosi stylus a primordio mundi, a paradiso et Adam, et non ab Aegypto et Mose recenset, II, 257 B. Deum nos a Prophetis et a Christo, non a philosophis, erudimur, II, 303, B. Deum novimus per Christum, II, 647 B. Deus nemini cognitus sine Christo, II, 647 B. Nemini Christus exploratus sine Spiritu sancto; nemini Spiritus accommodatus sine Baptismo, ibid. Agnitio Dei quid sibi incumbat satis intelligit, 1255 B.

Deus est timendus, II, 278 C, D. Deus tunc magis creditur cum magis timetur, II, 104 A. Deus auctoritatem praestat, non Deo disciplina, II, 383 C. Deus non vocis, sed cordis auditor est, sicut conspector, I, 1175 A. Deus in omnia sufficit, I, 1232 A. Habet omnia qui Deum habet, I, 1281 B. Sicut homini vitae spatium indixit Deus, ita homo sibi mortis statum attraxit, II, 294 A. Dii erimus, si meruerimus illi esse de quibus praedicavit, sed ex gratia ipsius, non ex nostra proprietate, II, 202 B. Animae christianae de Deo naturale testimonium, I, 611; II, 798 A. Deus Christianorum onochoites, I, 372 A, 579 B. Deum colendi facultatem denegare ethnici non debebant, I, 699 sq. Deum colimus per Christum, I, 403 B.

Du gentilitatis a Saturno originem trahunt, I, 329 A, 601 B; a Jove, Junone et Minerva, juxta Varronem, ibid. Deorum et daemonum una nominis qualitas, I, 413 A. Unde tot deos sibi fecerint, I, 133 A. Homines fuisse tales deos testantur historia atque monumenta, I, 328 sqq. Plures ex eis regnasse certum est, I, 428 A. Supra innumeros deos alium sublimiorem constituebant, I, 332 B, D. Deos fingere humana mediocritas novit facilius quam verum Deum sectari, II, 266 C. De cultu deorum erravit antiquitas, I, 306 A. Tot ac tanti ab omnibus coli non poterant, I, 573 A, 645 sq. Deos existere probari non potest vel objectis quibusdam signis, miraculis, oraculis, I, 395 sqq., 408 sqq.

Deorum duplex genus finxit Xenocrates, et triplex aliud Dionysius, Arcesilaus et Varro, I, 587 sqq; physicum scilicet, mythicum et gentile seu plebeium, ibid. Refelluntur, ibid. Physici detraxerunt deos, I, 502 A; quia eos mundi elementa esse dixerunt, I, 589 B. Deorum mythicum genus, a poetis confictum, exploditur, I, 594 B. Dixerunt illos esse heroas mortuos, ibid. Illorum foeditatem designant litterae et actus histrionum, I, 358 sq. Eorum scelera et facta turpissima in cavea, theatris, scena, comoediis et tragoediis repraesentata, I, 353 sqq., 358 sqq., 573 sqq. Deorum gentile seu plebeium genus exploditur, I, 595 sqq. Falsos esse deos ostenditur, I, 349 sqq.; teste gentilium conscientia, I, 328 A; quia neque a seipsis, neque ab aliis divinitatem accipere potuerunt, I, 333 sqq.; publica daemonum a Christianis adjuratorum confessione, I, 413 sqq., 417 A, B. Falsos esse rursum demonstratur ex corporea eorum figura, humana, caprina, bovina, leonina, alitum, aliorumque animalium, I, 374 A, 574 sqq., 577 C. Eorum servitutes, vincula, praelia, vulnera, I, 351 A, 575 B. Meri homines fuerunt, I, 328 A, B. Dii facti, aut propter virtutem et praeclara quaedam facinora, I, 334 sq.; aut propter beneficia hominibus collata, ibid.; aut res inventas, I, 606 C. Deorum totum artificium est contumeliosum et impium, I, 339 sqq. Pro hominum arbitrio facti dii, I, 344 A, 347 A, 596. Non sine senatusconsulto, I, 290 A, 304 sq., 344 B, 375, 575 A; nec sine Caesaris voluntate, I, 439 A. Ex eadem materia et dii et vasa domestica fingi solebant, I, 339 A. Gentiles quos timebant deos destruebant; quos vindicabant, illudebant, I, 344 A; et quidem in templis suis, I, 363 A. Minus eos timebant quam imperatores, I, 437 A. Dii injurias suas potius ulcisci quam adulationes remunerare debebant, I, 431 A. Romanos imperatores similes sibi fieri ridebant, I, 347 A. Vid. Daemones.

Deorum topicorum infinitus numerus, I, 645 sq. Nuptiis et liberis procreandis praeesse fingebantur, I, 600 C. Unicuique provinciae ac civitati suus deus erat, I, 418 sq., 596 A. Quam falso dicti provinciarum et civitatum custodes et tutelares, I, 424 sqq., 607 A, B. Nemini regna dederunt, 1538 I, 423 sqq.; nec dare potuerunt, ibid.; nec regna, nec templa sua, nec seipsos tueri, I, 438 sqq.; nec ulli salutem conferre, ibid. Passi sunt patriam suam everti, I, 426 sqq.

Dii publici qui essent, I, 598 A. Venales sub hasta et adnotatione quaestoris, I, 345 sqq. Deorum majestas quaestuaria facta, quomodo, I, 346 A. Diis ignotis arae prostitutae apud Athenienses, II, 255 C; et incertis apud Romanos, ibid. Dii peculiares et domestici, I, 344 B. Pro cujusque arbitrio venditi, I, 344 B, 347 A; et oppignorati vel immutati, ibid. Quo magis sancti et vetusti, eo magis tributarii, I, 346 A. Dii selecti et ejecti, I, 344 A, 596; adoptati, I, 596 A, B. Mendicantes, I, 494 A; quibus non sufficiebant Christiani, ibid. Alii alios deos colebant, I, 344 A. Quo habitu et insignibus dii honorati, I, 347 A, 360 sqq., 547 B; ignominioso capite, I, 360 A. Deo patiens quis ab ethnicis dicebatur, I, 413 A.

Dii gentilium Romanorum, qui, I, 597 B, sq. Exploduntur, ibid. In certos, dubios et electos a Varrone perperam divisi, ibid. In communes et proprios paulo melius dividi poterant, sed id refellitur, ibid. Eorum dii peculiares, I, 419 sqq., 606; peregrini, I, 423 sq. Falsum est ob eorum cultum fundatum aut propagatum fuisse Romanorum imperium, I, 422 sqq. Patriam suam Romanis vastandam dederunt, I, 424 sqq. Eos contempserunt Judaei, I, 432 A.

Deos duos Marcion affert, tamquam duas symplegadas naufragii, II, 248 B.

Diabolus an a Deo sit factus, II, 296 B, C. A Deo in bonum conditus est, II, 297 B. Diaboli vocabulum, ex qua delatura competat Creatori, II, 519 A. Diabolus mendacium operatur divinitatis, II, 86 B. Mendacem vult facere Christum, I, 655 A. Divinorum aemulator diabolus, I, 977 A. Res Dei aemulatur, I, 1205 A; II, 102 B; et veritatem, II, 154 D; atque sacramenta, II, 928 C. Aemulatur res sacramentorum divinorum, II, 54 A. Judaicae legis morositatem imitatus est, II, 55 A. Diabolus interpolator naturae, I, 1312 B. Aquis ethnicorum incubat, ut fallantur, I, 1205 B. Quod nascitur, opus Dei est, quod fingitur, diaboli negotium, I, 1321 B. Diabolum Valentiniani demiurgum munditenentem appellant, II, 576 A.

Diaboli colubrina vis, I, 651 A. Ejus est infirmitas et malitia, I, 1164 A. Diaboli ingenia agnoscenda, II, 102 B. Ejus ignea tela, per quae fidei ustio et conflagratio administratur, II, 106 C. Semper operatur, et quotidie adjicit aliquid ad iniquitatis ingenia, II, 889 B. Impatientiae natales in diabolo, I, 1256 A. Intervertit intellectum haereticorum, II, 54 A. Diabolus auctor delicti, II, 296 B, 301 B. Delicti immissio a diabolo, II, 673 A. Malorum peccati et culpae creator, II, 301 A, B. Primos homines elisit, I, 651 A. Regnare se putat, si sanctos a religione Dei deturbat, II, 620 B. Docet etiam verberandam maxillam patienter offerre, I, 655 A. Pervicacissimus ille hostis numquam malitiae otium facit, I, 1241 A. Diaboli unum opus est, tentare quod in te est, an velis, II, 916 B. Non operatur in te voluntatem, sed invenit possessionem voluntatis, ibid. Nihil in servos Dei vivi diabolo licebit, nisi permiserit Dominus, II, 104 D, 105 C. A servis Dei accipit potestatem, II, 106 A. Prima diabolo fides aedificatur ab initiis eruditionis, II, 675 B.

Diaboli pompa, adversus quam in signaculo fidei ejeramus, II, 65. Si diabolo pompam ejerasti, quidquid ex ea attigeris, id scias esse idololatriam, I, 689 B. Diaboli responsio cum oneraretur in exorcismo ob mulierem christianam in theatro ab eo obsessam, I, 657 B. Vid. Daemon, Satan, Spiritus nequam.

Dialectica Aristotelis, artifex struendi et destruendi versipellis, in sententiis coacta, in conjecturis dura, in argumentis operaria contentionum, II, 20 A.

Dialecticus christianismus reprobatur, II, 20 B.

Διαμαστίγωσις, id est flagellatio, apud Lacedaemonas solemnitas maxima, I, 626 A.

Diana, dea Scytharum, II, 136 B, 953 A. Diana virgo figuratur, I, 574 B, flagellata, I, 358 A.

Diasares. Vid. Dusares.

Dido se vivam combussit, ne secundas experiretur nuptias, I, 625 B; II, 929 A, 952 B. Didonis constantia, I, 584 A.

Dies moritur in noctem, et tenebris usquequaque sepelitur, II, 810 A. Initio diei orandum, I, 1193 B. Tres horae insigniores diem distribuunt, I, 1192 A, B; II, 966 B, C. Solemniores erant in orationibus divinis, ibid.

Diem unum hebdomadae festum et feriatum quaelibet gens agebat, I, 579 A, B. Vid. Dominicus.

Diespiter deus, I, 600 C. Ejus officium, ibid.

Digami dejecti ab officio sacerdotali, II, 922 A. Digamos Apostolus non sinit praesidere, I, 1286 A.

Digitus Dei, quid, II, 427 A, B.

Digitorum gesticuli supputarii, I, 387 A.

Dignitates saeculi inimicae Dei, I, 690 A. Dignitatum insignia, I, 300 A.

1539 Dilectio, summum fidei sacramentum, Christiani nominis thesaurus, I, 1268 B. Dilectio perfecta est fugatrix daemonum et animatrix confessionis, II, 147 A. Nihil amari potest sine eo per quod est id quod est, II, 759 B. Dilectionem, Deo magistro, patientia comitatur, I, 1269 A.

Diluvium non tantummodo campestre fuit, ut existimabat Plato, sed totum orbem abolevit, I, 481 A; II, 1033 A. Hoc probant conchae et buccinae in montibus repertae, II, 1033 B. In diluvio etiam ardua fluitabant, ibid. Urbes omnes diluvio posteriores, I, 482 A. Per aquas diluvii iniquitas antiqua purgata est, I, 1209 A.

Diodorus Graecus, I, 330 A; II, 85 A.

Diogenes, canicula de dolio latrans, II, 1043 B. Lutulentis pedibus superbos Platonis thoros alia superbia deculcat, I, 511 A; II, 1043 B. Meridie lucernam accendit, hominem quaerens, II, 247 B. Perdite amavit Phrynem scortum, I, 510 A. Consultus quid in coelis ageretur, quid responderit, I, 588 C.

Diogenes ( f. Diagoras) Herculem irrisit, I, 355 A.

Diomedes et cruenta ejus praesepia, II, 1041 B.

Diomedes Achivus Aeneam pene interfecit, I, 351 A.

Dionysius Rhodius, II, 728 A sq.

Dionysius stoicus quomodo deos trifariam diviserit, I, 589 A. In nativos et finctos distinxit, I, 605 A.

Dionysia mysteria, I, 474 A. A Libero apud Graecos instituta, I, 643 A.

Dis, sive Pluto, deducens gladiatorum exsequias in cavea repraesentatus, I, 576 C.

Discentes, qui, II, 15 B, 43 A.

Disciplina prima omnium natura, II, 82 A. Disciplinae index doctrina, II, 58 B. Licentia plerumque est tentatio disciplinae, II, 923 C. Disciplinam despiciunt qui negant poenam, II, 808 C. Disciplinae testimonia ad probationem veritatis accedunt, a qua divertere nemini expedit qui meminerit futuri judicii, II, 50 A. Carnis et saeculi vitia a divinis disciplinis plurimum avocant, I, 1283 A. Vanae saeculi disciplinae I, 1251 A. Spiritus sanctus christianae disciplinae determinator, II, 1001 C. Spiritus adversarius ex diversitate praedicationis apparet, primo regulam adulterans fidei, et ita ordinem adulterans disciplinae, II, 931 C.

Disciplina arcana, I, 610 A.

Discipuli existere non possunt sine doctrina magistrorum, II, 367 B. Discipuli passivi, II, 548 A.

Discipuli crediderunt Moysi et Prophetis antequam audissent et credidissent Christo, II, 445 B. Discipuli Christum audientes, Ecclesiam deliniabant, II, 768 C.

Discordia rerum eadem quae et auctorum, I, 1256 B.

Discursationum classes in conviviis ethnicorum, I, 477 A.

Dives difficile in domo Dei; ac si quis, difficile coelebs, I, 1301 A. Divitibus matronis nomine inflatis sordent ecclesiae, ibid. Vae divitibus evangelicum explanatur, II, 392 sqq.

Divitiarum contemptus commendatur, I, 1260 B. Divitiarum abjectio et laesurae, I, 1260 C. In nullis divitiis invenitur Dominus, I, 1260 B. Per divitias multa opera justitiae et dilectionis administrantur, II, 393 A.

Divinatio animae, II, 689 C; daemonum, I, 408 sq.

Divinitas viva et germana, nec de novitate nec de vetustate, sed de sua virtute censetur, II, 255 A. Gradum non habet, utpote unica, II, 204 A. Divinitati competit, quaecumque decreverit, ut perfecta reputare, II, 326 B. Divinitas non est deputanda quae subdita est homini, I, 416 A. Diabolus operatur divinitatis mendacium, II, 86 B, atque lenocinium, I, 733 A.

Divina qui de humanis praejudicant, stultissimi sunt, II, 759 B. Divina vox nulla ita dissoluta est, ut verba tantum defendantur, et ratio verborum constituatur, II, 23 A.

Divortium. Vid. Repudium.

Doctrina est disciplinae index, II, 58 B. Doctrina omnis de mendacio praejudicanda quae sapiat contra veritatem ecclesiarum et Apostolorum, et Christi et Dei, II, 33 B. Aliud non praecepit Christus in omnes quam quod Creator in fratres, II, 937 A. Apostolorum doctrina, doctrina Christi, II, 18 B. Doctrina Apostolorum remotior, II, 37 B. Adulterinarum doctrinarum genera quae sub Apostolis fuerunt, II, 47 A. Doctrina omnis quae cum ecclesiis apostolicis conspirat, veritati deputanda, II, 33 B.

Docendi et discendi diversa ratio est, I, 675 A.

Domiduca dea, I, 600 C.

Dominatio justa et ordinaria sola timetur et amatur, II, 279 A.

Dominicus dies festus, I, 579 A; II, 79 B. Tum Christiani laetitiae indulgebant, I, 371 A. Dominico die jejunium nefas ducere, vel de geniculis adorare, II, 79 B. Dies solis dominica solemnia vocabatur, I, 371 A; II, 119 A. Unde mos ille manaverit, I, 579 A, B.

1540 Dominus non substantiae, sed potestatis est nomen, II, 199 C. Nomen Domini potestatis est etiam timendae, II, 278 C. Quibus datum, I, 450 sq. Dominus nomen Dei est, I, 450 A. Deus unus est Dominus, I, 451 A. Nomen Domini quando Scriptura adjungat, II, 200 A.

Domitianus portio Neronis de crudelitate, I, 293 A. Physione impurior, mollior Sardanapalo, II, 1042 B. Suos in Christianos impetus cito repressit, I, 293 A. Christianos relegatos revocavit, ibid.

Donativum militum, I, 455 A.

Donativum vitae aeternae, quid, II, 862 A. Donativum Christi in carcere exspectabant martyres, II, 77 A.

Dormitio nostra post mortem, ubi, II, 744 A.

Dositheus Samaritanus primus ausus est Prophetarum inspirationem negare, II, 61 A.

Draco de longinquo homines ( al. alites) spiritu absorbet, II, 90 C. De frontibus draconum gemmae eruuntur, I, 1311 A.

Drusillanus, Claudii imperatoris servus, II, 1048 A. Quinquagenariam promulsidem aedificat, ibid.

Duritia vincenda, non suadenda, II, 125 B.

Dusares seu Diasares, Disares, deus Arabum, I, 419 A, 596 A.