QUAESTIO XXIII

An particulae corporis et loci copulentur ad eumdem terminum

Gonimb. in explanat. textus hujus capitis. Mayron. hic passu 22. Rodrig. in explicat. textus Doctoris in hac quoestione.

Quod non videtur ; quia particulae corporis copulantur ad superficiem : particulae loci non, quia locus est superficies, et particulae superficiei non copulantur ad superficiem.

Item, locus est divisus a locato,per Aristotelem 4. Phys. tex. 41. igitur non est idem terminus continuans partes utriusque. Consequentia patet ; quia terminus ab eo cujus est non est divisus: igitur non est idem duorum divisorum. Ad oppositum est Aristoteles.

Ad secundum quaesitum dicendum,quod locus non est species Quantitatis, propter primam rationem ibi, et propter dictum Commentatoris supradictum in quaestione praecedenti.

Similiter pro prima ratione ad tertiam quaestionem dico, quod locus non est necessario continuus ; sed nihil differt ad unitatem ejus, superficies esse contiguatas, si idem locetur a diversis corporibus contiguis : vel superficiem unius continuam, quando locatum locatur in uno locante.

Similiter ad quartam, quod nullo modo possunt paries loci copulari ad eumdem terminum numero, ad quem partes corporis; quia locus divisus est a locato. Locus enim est unde, et ad quem locatum movetur, et non movetur cum locato, nec ad eumdem terminum specie ; quia ille terminus corporis est superficies, quae non est terminus loci: nisi locus esset corpus,

imo ad nullum terminum eumdem oportet eas copulari,cum non oporteat esse continuas.

Ex hoc sequitur solutio primae quaestionis, quia non sufficienter enumerat species Quantitatis, saltem quoad hanc speciem lo?us.

Ad auctoritates Aristotelis in oppositum ad omnes quaestiones, dicendum, quod non loquitur hic de loco secundum propriam opinionem ; sed secundum opinionem ponentium locum esse spatium aequale locato ; et secundum illam, essent haec omnia vera de loco. Sed illa opinio improbatur ab Aristotele 4. Phys. Ita frequenter quando loquitur de aliquo,ubi non est proprius locus determinandi veritatem, de illo utitur communi sententia aliorum, usque alibi, ubi locus est de illoveritatem determinare, dummodo ars possit dari, secundum sententias aliorum,sicut et secundum veritatem propriam, ita est pene de omnibus exemplis in Logica ; quia si sic sit vel non,non curat: sed quod ars sit vera in istis, si haec sint talia : sicut hic sufficienter manifestatur, Quantitatem esse genus ; quia habet sub se multas Species intermedias, et specialissimas : sive locus sit aliqua istarum, sive non.

Ad primum argumentum primae quaestionis, potest dici, quod aliquid esse quantum per accidens, sive per aliud,est dupliciter, effective, vel formaliter. Formaliter non est tempus quan?i as per aliud, id est, nihil aliud est, per quod recipiat praedicationem quantitatis : sed praedicatur de eo per se primo modo. Effective, quodammodo potest tempus dici quantum per aliud, quia effective suam essentiam, et suam quantitatem, quae est sua essentia, habet ab alio, ut a motu : non tamen efficit aliquid quod empus sit quantitas.

Ad secundum dico, quod propositio Aristotelis tantum est vera , ubi aliquod univocum dicitur de causa, et effectu ; quod natum est recipere magis, et minus: et quando causa est per se, et totalis ; prima conditio deest hic: et secunda similiter.

Primum probatur, quia tempus est quantitas, motus non est quantitas ; quia ratio ejus tota potest intelligi convenire indivisibili, nec univocantur in quanto ; quia illud dicitur de motu per se secundo modo: nullo modo de tempore, ut tempus est species Quantitatis.

Ad tertium dico,quod numerus aliquando transumitur, ut generaliter sumatur pro mensura :forte propter hoc quod ratio mensurae in quantitatibus, primo convenit numero,et ita ponitur in definitione temporis, non autem ut est Quantitas discreta : est aequivocatio penes secundum modum. Alia concedenda sunt de loco, praeter ultimum ad quod dicendum, quod haec est praedicatio tantum materialis, locus est ultimum ; et formaliter, propositio est falsa, sed formaliter locus est immutabilitas in ultimo, secundum Comment.Forte tamen in definitione loci primo ponitur ultimum ; quia illud est notius immobilitate loci.

Ad argumenta in oppositum secundae quaestionis, dicendum.

Ad primum dici potest, quod locus non est mensura per se, sed per naturam sui materialis, quod est superficies, et secundum eamdem dimensionem mensurat, secundum quam et superficies.Et si arguatur contra hoc, quia aliam rationem mensurae habet a superficie, est enim mensura extrinseca, superficies intrinseca. Dici potest, quod intrinsecum, et extrinsecum, per se non variant rationem mensurae, ideo nec locus per se habet aliam rationem mensurae, a superficie: ideo enim est extrinseca , quia est ultimum corporis continentis materialiter, et non ultimum contenti, quod tamen mensuratur a loco.

Ad secundum dico, quod secundum locum formaliter, non dicitur aliquid per se aequale alii, sed forte materialiter, secundum superficiem continentis, imo magis locus dicitur aequalis locato, secundum Aristotelem 4. Phys. text. 41. et non illud secundum quod alia dicuntur aequalia.

Ad tertium dico, quod locus per accidens est divisibilis, per naturam materialis sui,

sicut caeterae formae per se fundatae in quantitate, sunt per accidens divisibiles per naturam quantitatis, et locus forte plus caeteris, eo quod est propria passio superficiei, etc.

Amplius quantitati nihil est contrarium, etc. Cap. eodem.