Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Conspectus Tomi Tertii.

 Annales Litterarii.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Articulus Primus. Syllabus Auctorum.

 Articulus II. De Auctoritate S. Cypriani.

 Articulus. III. De Usu Sancti Cypriani In Re Disciplinari.

 § I.—De Disciplina in genere.

 § II.—De Disciplina quoad baptismum.

 § III.—Disciplina quoad Eucharistiam.

 § IV.—Disciplina quoad poenitentiam.

 § V. Disciplina quoad Ordinem.

 § VI. Disciplina quoad matrimonium, de votis, et cultu reliquiarum.

 § VII. Alia disciplinae puncta ex divi Cypriani operibus.

 Articulus IV. Annales Litterarii.

 § I. Litterarii minorum Patrum Annales.

 Saeculo IX.

 Circa annum 850.

 Saeculo XVI.

 Anno 1542.

 1546.

 1560.

 Eodem anno.

 1580.

 1583.

 1589.

 1598.

 Saeculo XVII.

 Anno 1603.

 1603.

 1605.

 1610.

 Eodem anno.

 1612.

 1613.

 1617.

 1624.

 1627.

 1636-1637.

 1636.

 1637.

 1643.

 1645.

 1645.

 1648.

 1652.

 1666.

 1671-1672.

 1672.

 1678.

 1682.

 1683.

 1685.

 1689.

 1689.

 1696.

 1698.

 1699.

 Saeculo XVIII.

 1703.

 1707.

 1708.

 1709.

 1709.

 1709-1716.

 1711.

 1712.

 1715.

 Eodem anno.

 1721.

 1724.

 1728.

 1730-1740.

 1730.

 1733.

 1736.

 1738.

 1743.

 1750.

 1751.

 1752.

 1754-1755.

 1756.

 1760.

 1762.

 1763.

 1766.

 1767.

 1778.

 1781.

 1782.

 1786.

 1786.

 1791.

 1792.

 Saeculo XIX.

 1823.

 1824.

 1824.

 1836.

 1836.

 1836.

 1839.

 1843.

 1844.

 § II. Litterarii annales Cyprianici.

 Saeculo III.

 Anno 246.

 247-248.

 249.

 250.

 251.

 252.

 253.

 254.

 255.

 256.

 257.

 258.

 Saeculo IV.

 Anno 300-328.

 353-368.

 373-390.

 328-391.

 400.

 Saeculo V.

 Ann. 382—420.

 430.

 387-465.

 492-496.

 Saeculo VI.

 Circa annum 550.

 562.

 Codices.

 Saeculo IV-VII.

 Saeculo VIII.

 Saeculo IX.

 Saeculo X.

 Saeculo XI.

 Saeculo XII.

 Saeculo XIII.

 Saeculo XIV.

 Saeculo XV.

 Codices Ignoti Aevi.

 Editiones Cyprianicae,

 Prima Editionum Sancti Cypriani Series.

 Editiones primigenae. Saeculo XV. Anno

 1471.

 Loquitur lector ad Vindelinum Spirensem artificem qui Epistolas Beati Cypriani reddit in lucem.

 M. Cccc. LXXI.

 Incipiunt Epistolae Caecilii Cypriani ad Cornelium Papam, et prima de Confessione, feliciter.

 1483.

 Incerto anno.

 Incerto anno.

 Incipit prologus in libros beati Cypriani martyris contra Judaeos editos. Qui quidem prologus est epistola quaedam ad Quirinum scripta.

 Explicit liber tertius Caecilii Cypriani gloriosi martyris, archiepiscopi Carthaginiensis, oratoris excellentissimi, ad Quirinum. In quo libro, sicut

 Caecilii Cypriani episcopi Carthaginensis et martyris dignissimi libri et epistolae.—Incipiunt feliciter. Ad Donatum de Vanitatibus et Spectaculis

 Expliciunt Epistolae Caec. Cypr., etc., nil amplius.

 Saeculo XVI.

 1500.

 1501.

 Classis II. Ab editione Remboltiana ad Erasmicas.

 1512.

 Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes, calcographorum peritissimorum ac veracissimorum, collecta et impressa: quorum distinctio fronte sequenti notat

 Beati Cypriani opuscula noviter Parrhisiis in Sole aureo vici sancti Jacobi impressa. Expensis magistri Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes. In int

 Adjiciendam etenim tuis illis quae dedisti Cardinalia Christi opera usque ad ascensum ejus ad Patrem, una cum ejusdem auctoris in Symbolum apostolorum

 1519.

 Classis III. Editiones Erasmicae.

 1520.

 Prodit Cyprianus (sunt verba Erasmi in praeclara praef. ad Laurent. Puccium Card. D. Lovanii 1519, pridie kal. augusti, versus finem) et emendatior mu

 Epp. ad Jubaianum, de haereticis baptizandis (in ed. Pam. et Ox. ep. LXXIII) . Ad Pompeium contra ep. Stephani (l. l. LXXIV) . Ad Quintinum, de haeret

 De montibus Sina et Sion, adv. Judaeos.—De Revelatione cap. S. Joan. Bapt.—Expositio in symb. quod vocant Apostolorum.—De Singularitate clericorum.—Ad

 Ad Moysen Maximum et caeteros, de Laude martyrii.—De Disciplina et bono pudicitiae.—Ad Novatianum haeret., quod lapsis spes veniae non est deneganda.—

 1520.

 1521.

 1522.

 1525.

 1527.

 1528.

 1528.

 1530.

 1535.

 1537.

 Eodem anno.

 1538.

 1540.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1542.

 1544.

 1544.

 1544.

 1546.

 1547.

 1549.

 1549.

 1549.

 1550.

 1550.

 1553.

 1554.

 1556.

 1557.

 1558.

 1560.

 1563.

 1564.

 1564.

 1565.

 1566.

 1567.

 Classis IV. Editiones Pamelianae.

 1568.

 1569.

 1572.

 1574.

 1574.

 1574.

 1575.

 1577.

 1579.

 1589.

 1593.

 1593.

 Saeculo XVII. 1600.

 1603.

 1603.

 1603.

 1603.

 1607.

 1616.

 1617.

 1617.

 1620-1664.

 1623.

 1629.

 1632.

 1632.

 1632.

 1633.

 1633.

 1643.

 1644.

 1645.

 Classis V. Editiones Rigaltianae.

 1648.

 Ad Epistolas et Tractatus, Rigaltius inquit, ostendi praecipua veteris scripturae lineamenta, ab ipsius auctoris stylo servata fideliter in optimis ex

 1649.

 1650.

 1664.

 1664.

 1666.

 1667.

 1669.

 1681.

 Classis VI. Editiones Oxonienses.

 1682.

 1684.

 1684.

 1688.

 1689

 1690.

 1694.

 1697.

 1699.

 Soeculo XVIII. 1700.

 1709.

 1710.

 1716.

 1717.

 1717.

 1719.

 1721.

 1724.

 Classis VII. Editiones Baluzianae.

 1726.

 1727.

 1728.

 1733.

 1733.

 1734.

 1738.

 1741.

 1750.

 1751.

 1751-1754.

 1753.

 1758.

 1759.

 1760.

 1763.

 1771.

 1771.

 1773.

 1782.

 1784.

 1790.

 1790.

 1791.

 1791.

 1793.

 1794.

 1796.

 1815.

 1818-1820.

 1822-1823.

 1831.

 1832.

 1834.

 1835.

 1836.

 1838.

 1840.

 1841.

 1841.

 1842.

 1844.

 Saeculo III, Circa Annum Christi CCIII.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Synopsis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Praefatio.

 Incipit Passio. Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Caput Primum.

 Caput II. Basnagii Externis Adversus Sanctas Martyres Argumentis Occurritur.

 Caput III. Internis Basnagii Adversus Nostros Martyres Argumentis Generale Responsum Adhibetur.

 Caput IV. De visionum aliorumque coelestium donorum per priora Ecclesiae saecula, copia et ubertate disseritur. Veteres Christianos, et omnium opinion

 Caput V. Nihil In Perpetuae Revelationibus Contineri, Quod In Catholicam Martyrem Non Apprime Conveniat.

 Caput VI. Martyrum Nostrorum Virtutes, Et Visionum Fructus Ostendunt, Divino Illos Fuisse Spiritu Afflatos, Et Eorum Revelationes Deo Esse Tribuendas.

 Caput VII. Perpetuam Sociosque Martyres Prophetico Fuisse Spiritu Afflatos, Ex Vaticiniorum Eventis, Et Miraculis Demonstratur. Eorum Doctrinam, Et Co

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Constat:

 ΑΓΩΝ.

 Thesis.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V. Epilogus continet:

 Antithesis.

 I.

 Digressio I.

 II.

 Digressio II.

 Digressio III.

 Digressio IV.

 Digressio V.

 III.

 IV.

 V. Epilogus ostendit:

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Prooemium.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Caput XXI.

 Caput XXII.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 Caput XXV.

 Caput XXVI.

 Caput XXVII.

 Caput XXVIII.

 Caput XXIX.

 Caput XXX.

 Caput XXXI.

 Caput XXXII.

 Caput XXXIII.

 Caput XXXIV.

 Caput XXXV.

 Caput XXXVI.

 Caput XXXVII.

 Caput XXXVIII.

 Caput XXXIX.

 Caput XL.

 Caput XLI.

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Caput Primum. Analysis Hujus Libri, Quis Illius Auctor, Ac Qui Fuerint Caecilius Et Octavius Qui In Eo Disputantes Introducuntur.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. Utrum Minucius Felix sit hujus libri auctor, et quis ille fuerit.

 Articulus III. Qui fuerint Caecilius, et Octavius, qui in hoc libro disputantes introducuntur.

 Caput II. De Hujus Libri Aetate, Stylo, Titulo, Argumento, Divisionibus, Manuscriptis Codicibus, Et Editionibus, De Variorum In Eum Observationibus, D

 Articulus Primus. Quo tempore hic liber editus fuerit.

 Articulus II. Cujus verbis, quove stylo hic liber compositus sit, quis ejus titulus, quis Minucii Felicis in eo scopus, et utrum ille Christianorum ca

 Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus variisque editionibus.

 Articulus IV. De variorum in hunc librum notis et animadversionibus.

 Articulus V. De corruptis aut corruptionis suspectis quibusdam hujus libri locis.

 Articulus VI. Quid Minucius ex aliis scriptoribus Cicerone, Seneca, Tertulliano, ac vicissim ex hoc ejusdem Minucii libro Cyprianus aliique delibaveri

 Caput III. Novae In Minucii Felicis Librum Annotationes Ac Primo Expenduntur Argumenta, Quibus Deum Existere Caecilius Negat, Et Probat Octavius.

 Articulus Primus. Quid et quomodo in his notis agetur, ac primo inquiritur utrum Christiani ab hac disputatione rejiciendi.

 Articulus II. Expenduntur argumenta quibus Caecilius probare nititur fas Christianis et aliis non esse de Deo disputare.

 Articulus III. Exponuntur Octavii responsa, quibus superiora Caecilii argumenta diluit et evertit.

 Articulus IV. Examinantur argumenta, quibus Deum existere negat Caecilius, et Octavius demonstrat.

 Articulus V. Expenditur aliud Minucii argumentum, quo Deum intimo hominum sensu, ac ipsa eorum conscientia cognitum, revera existere demonstrat.

 Caput IV. De Deo Uno.

 Articulus Primus. Examinatur argumentum, quo Octavius ethnicorum poetarum Homeri et Virgilii, philosophorum Thaletis, Anaximenis, Diogenis Apolloniati

 Articulus II. De aliis gentilibus philosophis Antisthene, Speusippo, Democrito, Stratone, Epicuro, Aristotele, Heraclide Pontico, Theophrasto, Cleanth

 Articulus III. Expenditur aliud Octavii de Deo uno argumentum, ex terrenorum regnorum, et rerum naturalium exemplis desumptum.

 Caput V. De Dei Nomine, Natura, Et Attributis.

 Articulus Primus. Quis et quid sit Deus, quodve ejus nomen, ac quomodo ab homine cognoscatur tametsi corporeis oculis videri non possit.

 Articulus II. Quibus argumentis Minucius probaverit Deum esse infinitum, aeternum, immensum, ac scire omnia.

 Caput VI. De Divina Providentia.

 Articulus Primus. Examinantur argumenta, quibus Minucius ostendit mundum, et omnia, ac singula Dei providentia gubernari ubi de Britannia, Nilo, Euph

 Articulus II. Excutiuntur Caecilii ethnici contra divinam Providentiam argumenta, ex rebus prosperis malorum, et bonorum adversis ducta, ubi de Dionys

 Articulus III. Quomodo Octavius superiora Caecilii argumenta infirmet, et destruat.

 Articulus IV. Quomodo Octavius diluerit deductam a Caecilio ex martyrum suppliciis et morte argumentationem, ubi proposita Scaevolae, Reguli et Aquili

 Articulus V. Quomodo ultimum Caecilii contra divinam Providentiam argumentum ex Christianorum de fato opinione petitum, ab Octavio solvatur.

 Caput VII. De Aliis Christianae Religionis Dogmatibus.

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Caecilius corporum nostrorum resurrectionem impugnat, et Octavius eam tuetur ubi de metempsychosi atq

 Articulus II. Alia ad probandam corporum nostrorum resurrectionem Octavii, et contraria Caecilii argumenta examinantur.

 Articulus III. Expenduntur argumenta, quibus ostenditur improbos homines poenis aeternis atque igne sempiterno cruciandos pios autem et justos perpet

 Articulus IV. Examinantur argumenta quibus Octavius contra Caecilium probat mundum igne aliquando periturum ac de Stoicorum, Epicureorum, et Platonis

 Caput VIII. De Tribus Exsecrandis Criminibus, Infanticidio, Comesis Humanis Carnibus, Et Incestu, Quorum Christiani A Caecilio Et Aliis Ethnicis Accus

 Articulus Primus. Quae qualisve fuerit ea accusatio, quae illius occasiones, et quamdiu duraverit?

 Articulus II. Expenduntur generales rationes, quibus Octavius objecta Christianis a Caecilio et Gentilibus crimina diluit.

 Caput IX. Demonstratur Quam Falsa Sint Duo Prima Crimina Christianis Objecta, Infantem Ab Ipsis Sacra Inter Mysteria Occidi, Ac Postea Devorari Ejus C

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Minucius Christianos hoc utroque crimine prorsus liberat.

 Articulus II. Ostenditur quam certo Minucius ethnicos homicidii convincat, utpote qui filios recens natos exponerent, aut abortu necarent, atque etiam

 Articulus III. Quo adhuc modo Minucius ostendat a Tauris Ponticis, et Busiride Aegyptio sacrificatos hospites, a Gallis homines Mercurio: a Romanis Gr

 Articulus IV. De aliis sceleribus ex illo fero mactandorum hominum more profectis, nimirum Catilinae humano sanguine conjuratione, sacris Bellonae hom

 Caput X. De Tertio Crimine, Scilicet Infami Post Epulas Stupro, Adulterio, Et Incestu, Cujus Christiani Rei Dicebantur.

 Articulus Primus. Quantum Christiani ab hoc scelere abhorrerent, quam castum fuerit eorum conjugium, quamque multi perpetua in virginitate perseverari

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii argumentum contra ethnicos retorqueat, ac eos cum matribus et sororibus connubium inire, atque illorum deos st

 Caput XI. De Absurdo Cultu Quem Asinino Capiti Et Sacerdotis Virilibus Christianos Exhibuisse Caecilius Falsississime Objicit.

 Articulus Primus. Quam falsa sit haec accusatio, et utrum Judaei vel Gnostici occasionem illi dederint, ac primi omnium caput asini revera adoraverint

 Articulus II. Quomodo Minucius probaverit ethnicos hujus, similisque aut pejoris sceleris esse reos, qui asinos cum Epona et Iside, atque boum et verv

 Articulus III. Quomodo Minucius adhuc probaverit ab gentilibus coli et adorari deos capro et homine mixtos, vultusque leonum et canum praeferentes, it

 Articulus IV. Falsum esse a Christianis adorari sacerdotis virilia ac ethnicos turpiorum flagitiorum convinci, et quae fuerit turpissimae illius vene

 Caput XII. Aliae Caecilii Criminationes, Et Ad Eas Octavii Responsa Examinantur.

 Articulus Primus. Quam immerito Caecilius Christianorum synaxes, et jejunia condemnet, dicatque eos esse desperatae factionis homines, lucifugam natio

 Articulus II. Quo jure Caecilius dixerit templa tamquam busta a Christianis despici, nullaque ipsis esse templa, nullas aras, nulla nota simulacra, et

 Articulus III. Quomodo Octavius refellat Caecilium objicientem a Christianis coli hominem cruci pro facinore affixum, ubi de suprema Christi divinitat

 Articulus IV. Qua ratione Minucius dixerit cruces a Christianis nec coli, nec optari.

 Articulus V. Quomodo Minucius telum ethnicorum, Christianis cultum crucis objicientium, in illos retundat, qui cruces in deorum simulacris, cantabris,

 Caput XIII. Alia Iniquissimarum Caecilii Accusationum Capita Expenduntur.

 Articulus Primus. Quanta injustitia Caecilius vitio Christianis vertat, quod honestis voluptatibus, spectaculis, pompis, circensibus et gladiatoriis l

 Articulus II. Quomodo Minucius respondeat aliis Caecilii obtrectationibus, Christianos publicis conviviis, et sacris certaminibus non interesse, et ab

 Articulus III. Examinantur aliae Caecilii reprehensiones, quibus Christianos idcirco vituperat, quod floribus caput, odoribus corpus non honestarent,

 Articulus IV. Tam sanctos Christianorum quam Ethnicorum corruptos fuisse mores: cur illorum disciplina minor a Caecilio dicatur: quantum iidem Christi

 Caput XIV. Excutiuntur Caecilii Argumenta Quibus Probare Conatur Deos Suos Revera Existere, Ac Proinde Veram Esse Gentilium Religionem.

 Articulus Primus. Explicatur primum Caecilii argumentum quo probare nititur veros esse deos suos ex majorum traditione et antiquissimo cultu deorum, n

 Articulus II. Quomodo Octavius Caecilii argumentum refellat ostendatque nec deorum cultum tantae esse antiquitatis, nec sectandas majorum impias ac su

 Caput XV. Expenduntur Argumenta Quibus Minucius Ostendit Falsos Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Qua insulsitate Gentiles praedicabant homines ob merita virtutis, vel beneficia aliis hominibus collata factos fuisse deos.

 Articulus II. Examinatur Minucii argumentum quo falsos esse gentilium deos probat ex eorum ortu, patria, morte, sepulchris, ac praesertim Jovis Dictae

 Articulus III. Examinatur Minucii argumentum, quo commentitio Gentilium deos esse probat ex Alexandri Magni aa matrem epistola, qua proditum sibi de d

 Caput XVI. Quam Valida Sint Alia Argumenta, Quibus Octavius Contra Caecilium Probat, Falsos Nullosque Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Quam luculenter Octavius ex prima deorum origine ostendat eos deos non fuisse, sed meros homines ac primo quidem eorum principem Sa

 Articulus II. Quam praepostere Ethnici dixerint Saturnum ex coelo et terra ortum: unde nata haec opinio: utrum illius ratio, a Minucio data, recte a L

 Articulus III. Quibus rationum momentis Caecilius demonstret falsam esse divinitatem Jovis et aliorum, qui ex hominibus geniti fuerant, vel aliorum li

 Caput XVII. Quanti Ponderis Sit Aliud Minucii Adversus Gentilium Deos Argumentum, Petitum Ex Ridiculis Eorum Formis Et Figuris, Atque Indignis Turpibu

 Articulus Primus. Quam absurde ab Ethnicis fingatur Vulcanus claudus, Apollo imberbis, Aesculapius barbatus, et aliquando imberbis Neptunus glaucis o

 Articulus II. Quanta dementia ab ethnicis decantata sit Diana alte succincta, venatrix, mammis multis Ephesia, ac Trivia trinis capitibus, multisque m

 Articulus III. Exponitur aliud ejusdem momenti argumentum, quod deprompsit Minucius ex indignis, et turpissimis deorum factis, quibus ferebatur Erigon

 Articulus IV. Cur ac quomodo Minucius ostendat falsos esse Gentilium deos, lectitatis ab omnibus ad vitae morumque institutionem libris Homeri, quibus

 Caput XVIII. Examinatur Caecilii Argumentum Quo Gentilium Deos Exsistere Eo Probare Nititur, Quia Romani Pio Eorum Cultu Imperium Totius Mundi Merueri

 Articulus Primus. Exponitur illud Caecilii argumentum.

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii refellat argumentum, ac demonstret Romanorum imperium, neutiquam illorum in deos religione, sed impietate et s

 Articulus III. Nulli a Romanis ad propagandos imperii fines auxilio fuisse vernaculos deos, Romulum, pejerante Proculo, diis adscriptum, Picum, Tiberi

 Articulus IV. Quam falsum sit ob concessos Vestalibus et sacerdotibus honores, dataque privilegia, amplificatos a diis Romani imperii fines: quanta fu

 Articulus V. Quomodo Minucius ostendat Romanorum imperium pietate in deos nec fundatum nec auctum, quia Assyrii, Medi, Persae, Graeci, Aegyptii regnav

 Caput XIX. Expenduntur Argumenta, Quibus Caecilius Ex Miraculis, Oraculis, Auspiciis, Auguriis, Somniis, Atque Aliis Praedictionibus Deos Exsistere Pr

 Articulus Primus. Utrum Caecilius deos exsistere probaverit ex miraculis Claudiae Quintiae, quae navim, qua Idaeae matris simulacrum vehebatur, solo s

 Articulus II. Deorum praesentiam a Caecilio non probari oraculis, vatumque responsis, quibus Minucius opponit Amphiarai, Tiresiae, Apollinis Pythii ex

 Articulus III. Proponitur Caecilii argumentum, quo probare nititur ob auspicia et auguria a Sulpitio, Claudio, Junio, Flaminio et Crasso contempta, Ro

 Articulus IV. Quomodo Minucius superius Caecilii argumentum aliis Reguli, Mancini, Pauli, ac Julii Caesaris exemplis, funditus evertat, ubi de solisti

 Caput XX. Expenditur Generalis Minucii Responsio, Qua Miracula, Oracula, Auspicia, Auguria, Somnia, Et Alia Extraordinaria Apud Ethnicos Facta, Non Ex

 Articulus Primus. Qualem Minucius putaverit esse daemonum naturam, et quam recte dixit illos poetis, philosophis, ac in primis Platoni et Socrati, atq

 Articulus II. Exponuntur Minucii argumenta, quibus demonstrat, cur et quomodo daemonum artibus ac praestigiis ea omnia facta sint, quae supra consueta

 Articulus III. Quam evidenter Minucius demonstraverit daemones a Christianis adjuratos, atque ab obsessis hominum corporibus ejectos palam declaraviss

 Caput XXI. De Deorum Imaginibus Et Simulacris, Sub Quibus Delitescentes Daemones Credebantur Mira Quaedam Operari, Ac Quae Ab Ethnicis Impie Colebantu

 Articulus Primus. Quanta impietate Ethnici simulacra deorum suorum, sub quibus daemones habitabant, colerent et adorarent, atque ab eis, hominum manib

 Articulus II. De effigiato, uncto, et coronato Serapidis simulacro, quod Caecilius adoravit, ubi de Gentilium vario simulacra adorandi ritu, et utrum

 Caput XXII. Expenditur Minucii Argumentum, Quo Ex Sacris Ipsis, Quae Ethnici In Deorum Suorum Honorem Celebrabant, Mysteriis Atque Festis, Illos Non E

 Articulus Primus. De Isidis sacris de mysteriis, quibus illa filium aut maritum suum perditum cum Cynocephalo quaerere, et eo invento, gaudere fingeba

 Articulus II. De Eleusiniis mysteriis festoque die in Cereris filiam suam Proserpinam a Plutone raptam inquirentis, memoriam celebratis de Jovis sacr

 Articulus III. De aliis superstitiosis et absurdis Gentilium ritibus, quibus plures sanguine suo libabant, ac vulneribus viriliumque excisione supplic

 Articulus IV. De templis, quoram aditus vel semel tantum in anno, vel nemini umquam, vel numquam viris patebat de quibusdam sacris caeremoniis, quae

 Caput XXIII. De Quodam Libro, Quem Minucius Se Scripturum Promisisse Videtur, Ac De Quibusdam Locis Obscuris, Nonnullisque Scriptoribus Et Atheis Ab I

 Articulus Primus. Utrum Minucius scripserit librum de Fato, aut eum se editurum promiserit? et obscura quaedam explicantur Minucii loca, ubi de marini

 Articulus II. De citatis a Minucio quibusdam scriptoribus, Nepote, Cassio, Thallo, Diodoro, et atheis Theodoro, Diagora, ac Protagora.

 Circa Christi Annum CCXXXVI.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Prolegomena Ex Dissertatione Fr. Blanchinii De Canone Paschali S. Hippolyti ( Apud Galland Bibl. vet. Pp., t.

 Synopsis.

 Chronicon Anonymi Qui Sub Alexandro Imp. Vixisse Anno Christi CCXXXVI Perhibetur. Liber Generationis Ab Adam Usque Ad Ordinem Quae Continetur In Hoc L

 Praefatio.

 Incipit Narratio.

 Sectio Prima. Liber generationis hominum

 Sectio II. Divisio terrae et de tribus filiis noe.

 Sectio III.

 Sectio IV.

 Sectio V.

 Sectio VI.

 Sectio VII.

 Sectio VIII.

 Sectio IX.

 Sectio X.

 Sectio XI.

 Sectio XII.

 Sectio XIII. Reges Persarum ex tempore Cyri.

 Sectio XIV. Nomina creaturae.

 Sectio XV. Prophetarum nomina.

 Sectio XVI. Nomina Regum.

 Sectio XVII. Nomina Sacerdotum.

 Sectio XVIII. Macedonum Reges juxta Alexandrinos.

 Sectio XIX. Imperatores Romanorum.

 Sectio XX. Regum Hebraeorum.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Epistola Celerini Ad Lucianum. (Pamel., Rigalt., Baluz., Paris., XX. Oxon., Lips., XXI.)

 Epistola Luciani Ad Celerinum. (Pamel., XXII. Rig., Baluz., Paris., XXI. Oxon., Lips., XXII.)

 Epistola Omnium Confessorum Ad Cyprianum. (Pamel., XVII, Rigalt., Baluz., Paris. XVI. Oxon., Lips., XXIII.)

 Epistola I. Caldonii Ad Cyprianum Et Compresbyteros Carthagini Consistentes. (Pamel. XIX., Rigalt. Baluz. Paris. XVIII., Oxon. Lips. XXIV.)

 Epistola Moysis Et Maximi Presbyterorum, Nicostrati Et Rufini Diaconorum Et Caeterorum Confessorum In Fide Veritatis Perseverantium Ac Romae Consisten

 Epistola Presbyterorum Et Diaconorum Romae Consistentium Ad Cyprianum. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXX., Paris. XXIX., Oxon. Lips. XXXVI.)

 Epistola II Caldonii Cum Herculano Et Victore Ad Clerum Carthaginensem. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXXIX., Paris. XXXVIII., Oxon. Lips. XLII.)

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Annis Christi CCL-CLII.

 Annis Christi CCL-CLII.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Articulus Primus. S. Cornelii Vitae Historia.

 Articulus II. S. Cornelii P. Et M. Scripta.

 Articulus III. Synopsis Epistolae Cornelii Ad Fabium Antiochenum.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV. Ubi et de poenitentia majorum clericorum, an tribus primis saeculis publicae subjecti fuerint, disseritur.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Anno Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Ann. Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Epistola VI. Sancti Cornelii Papae Ad Cyprianum Carthaginensem Episcopum. (Erasm. III, 11., Pamel. Rigal. Baluz. XLVII, Paris. XLV, Oxon. Lips. XLIX,

 Epistola VII. S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Ad Cornelium Papam.

 Epistola VIII.

 IXº Ex Epistola Ad Fabium Antiochenum Episcopum Fragmenta.

 Ann. Chr. CCLII.

 S. Cypriani Ad Antonianum Epistolae Pars Altera.

 Epistola XI. (Erasm. I, 2 Pamel., Rigalt., Baluz., LIV Paris. LIII Coustant. I, 167 Galland. III. 350 Routh., Reliq. sacr. III, 69 et 108.)

 Anno Christi CCLII.

 De Quinque Presbyteris Et Fortunato Pseudoepiscopo.

 Anno Christi CCLII.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Cornelius Episcopus Fratri Lupicino Viennensi Archiepiscopo Salutem.

 Epistola II. Cornelii Papae Ad Cyprianum.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Epistola Prima. De Translatione Corporum Apostolorum Petri Et Pauli: Et De Novato, Aliisque Haereticis.

 Epistola II. Ad Rufum Coepiscopum Orientalem.

 Decretum. Ut a jejunis juramenta praestentur.

 Monitum.

 Monitum.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Anno Domini CCLI.

 

 Carthaginensis, Cypriani. ( Ex libello synodico. )

 Epistola Synodica S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Et Collegarum Ad S. Cornelium Papam De Lapsis.

 Circa Annos Christi CCL-CCLXX.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Caput Primum. Ejus Vitae Historia. Articulus Unicus.

 Caput II. Novatiani Scripta Et Doctrina.

 Articulus Primus. De libro Novatiani de Trinitate.

 Articulus II. De Novatiani epistola de Cibis judaicis.

 Articulus III. De Novatiani Epistola Cleri Romani nomine S. Cypriano inscripta.

 Articulus IV. De operibus Novatiani deperditis.

 Articulus V. Editiones operum Novatiani.

 Caput III. Doctrina Novatiani

 Articulus Primus. Puncta dogmatica de Deo, divinisque ejus perfectionibus.

 Articulus II. Doctrina Novatiani de Mysterio Ss. Trinitatis.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 De Trinitate Liber.

 De Trinitate Liber.

 Caput Primum. De Trinitate disputaturus Novatianus ex Regula fidei proponit, ut primo credamus in Deum Patrem et Dominum omnipotentem, rerum omnium pe

 Caput II. Deus super omnia, ipse continens omnia, immensus, aeternus, mente hominis major, sermone inexplicabilis, sublimitate omni sublimior.

 Caput III. Deum esse omnium conditorem, dominum et parentem, e sacris Scripturis probatur.

 Caput IV. Bonum quoque, semper sui similem, immutabilem, unum et solum, infinitum: cujus nec nomen proprium possit edici, et incorruptibilem, et immor

 Caput V. Cujus si iracundias et indignationes quasdam, et odia descripta in sacris paginis teneamus non tamen haec intelligi ad humanorum exempla vit

 Caput VI. Et licet Scriptura faciem divinam saepe ad humanam formam convertat, non tamen intra haec nostri corporis lineamenta modum divinae majestati

 Caput VII. Argumentum.— Spiritus quoque cum Deus dicitur, claritas et lux, non satis Deum illis appellationibus explicari.

 Caput VIII. Argumentum.— Hunc ergo Deum novisse et venerari Ecclesiam eique testimonium reddit tam invisibilium, quam etiam visibilium, et semper, et

 Caput IX. Porro eamdem regulam veritatis docere nos, credere post Patrem etiam in Filium Dei Jesum Christum Dominum Deum nostrum, eumdem in Veteri Tes

 Caput X. Jesum Christum Dei Filium esse, et vere hominem: contra haereticos phantasiastas, qui veram carnem illum suscepisse negabant.

 Caput XI. Et vero non hominem tantum Christum, sed et Deum: sicuti hominis filium, ita et Dei filium.

 Caput XII. Deum enim Veteris Testamenti Scripturarum auctoritate probari.

 Caput XIII. Eamdem veritatem evinci e sacris Novi Foederis Litteris.

 Caput XIV. Idem argumentum persequitur auctor.

 Caput XV. al. XXIII. Rursum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVI. al. XXIV. Iterum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVII. al. XXV. Item ex Moyse in principio sacrarum Litterarum.

 Caput XVIII. al. XXVI. Inde etiam, quod Abrahae visus legatur Deus: quod de Patre nequeat intelligi, quem nemo vidit umquam sed de Filio in Angeli im

 Caput XIX. al. XXVII. Quod etiam Jacob apparuerit Deus Angelus, nempe Dei Filius.

 Caput XX, al. XV. Ex Scripturis probatur, Christum fuisse Angelum appellatum. Attamen et Deum esse, ex aliis sacrae Scripturae locis ostenditur.

 Caput XXI, al. XVI. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmari.

 Caput XXII, al. XVII. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmat.

 Caput XXIII, al. XVIII. Quod adeo manifestum est, ut quidam haeretici eum Deum Patrem putarint, alii Deum tantum sine carne fuisse.

 Caput XXIV, al. XIX. Illos autem propterea errasse, quod nihil arbitrarentur interesse inter Filium Dei et filium hominis, ob Scripturam male intellec

 Caput XXV, al. XX. Neque inde sequi, quia Christus mortuus, etiam Deum mortuum accipi: non enim tantummodo Deum, sed et hominem Christum Scriptura pro

 Caput XXVI, al. XXI. Adversus autem Sabellianos Scripturis probat alium esse Filium, alium Patrem.

 Caput XXVII. al. XXII. Pulchre respondet ad illud: sumus, quod illi pro se intendebant.

 Caput XXVIII. Pro Sabellianis etiam nihil facere illud: Qui videt me, videt et Patrem, probat.

 Caput XXIX. Deinceps fidei auctoritatem admonere nos docet, post Patrem et Filium, credere etiam In Spiritum Sanctum: cujus operationes ex Scripturis

 Caput XXX. Denique quantum dicti haeretici erroris sui originem inde rapuerint, quod animadverterent scriptum: unus Deus: etsi Christum Deum et Patrem

 Caput XXXI. Sed Dei Filium Deum, ex Deo Patre ab aeterno natum, qui semper in Patre fuerit, secundam personam esse a Patre, qui nihil agat sine Patris

 De Cibis Judaicis Epistola.

 De Cibis Judaicis Epistola.

 Caput Primum. Novatianus presbyter Romanus in secessu suo, tempore persecutionis Decianae, variis fratrum litteris provocatus, adversus Judaeos post s

 Caput II. In primis Legem spiritalem esse tradit et proinde cum cibus primus hominibus, solus arborum fructus fuerit, et usus carnis accesserit: Lege

 Caput III. Non culpanda itaque immunda animalia, ne in Auctorem culpa revocetur: sed quando irrationale animal ob aliquid rejicitur, magis illud ipsum

 Caput IV. His accessisse et aliam causam, cur multa a Judaeis ciborum genera tollerentur ad coercendam nimirum intemperantiam populi, uni Deo servitu

 Caput V. Et vero fuerit tempus aliquod, quo istae umbrae vel figurae exercendae: postquam autem finis legis Christus supervenit, omnia jam dici ab Apo

 Caput VI. Sed non ex hoc quia libertas ciborum concessa, luxuriam permissam esse, aut continentiam sublatam et jejunia: haec enim vel maxime decere Fi

 Caput VII. Cavendum etiam esse ne quis licentiam istam in tantum putet profusam, ut ad immolata idolis possit accedere.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Notitia Historica.

 Notitia Historica.

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Epistola Lucii Papae I Ad Galliae Atque Hispaniae Episcopos.

 Decreta Lucii Papae, Ex Gratiano Desumpta.

 I. Officio et beneficio privetur episcopus, presbyter vel diaconus, uxorem suscipiens, vel susceptam retinens.

 Ex Eisdem Decretis. II. Clericus matronarum domicilia frequentans deponatur.

 Ex Eisdem Decretis. III. De eodem titulo.

 Ex Eisdem Decretis. (Ex vet. Poenitentiali, apud Cantsium, vett. lect. t. II, part. II, p. 131, edit. Basnagii ex nov. supplem. Mansi., t. I, p. 14.)

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Epistola I Stephani Papae I Ad Hilarium Episcopum.

 Epistola II Stephani Papae I.

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 Prooemium.

 I. Unus ac necessarius controversiarum fidei finis.

 II. Palmare juris principium.

 III. Traditionis Apostolicae testimonium de haereticorum baptismate.

 IV. Testimonii intrinseca argumenta.

 V. Clausula.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilia Carthaginensia .

 Concilia Carthaginensia .

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Tertium Anno Post Christum Natum CCLIII Habitum. De Infantibus Baptizandis.

 Prooemium. (Erasm., III, 3. Pamel., Rigalt., Baluz., LIX. Paris., LVIII. Oxon., Lips., LXIV. Ronth. Rell. Scrip. p. 74 et 116.)

 Cyprianus Et Caeteri Collegae Qui In Concilio Affuerunt Numero LXVI, Fido Fratris Salutem.

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quartum. Anno Post Christum Natum CCLIV Habitum. De Basilide Et Martiale Hispaniae Episcopis Libellaticis. (Erasm

 Prooemium.

 Cyprianus, Caecilius, Primus, Polycarpus, Nicomedes, Lucilianus, Successus, Sedatus, Fortunatus, Januarius, Secundinus, Pomponius, Honoratus, Victor,

 Anno Christi CCLV. S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quintum, De Baptismo Primum.

 Prooemium.

 Cyprianus, Liberalis, Caldonius, Junius, Primus, Caecilius, Polycarpus, Nicomedes, Felix, Marrutius, Successus, Lucianus, Honoratus, Fortunatus, Victo

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Sextum. Ex Africa Provincia Et Numidia, Quod De Baptismo Secund

 Prooemium.

 Cyprianus Et Caeteri Stephano Fratri Salutem.

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginiense Concilium Sub Cypriano Septimum, Ex Tribus Africae Provinciis, Quod De Baptismo Terti

 Prooemium.

 Sententiae Episcoporum LXXXVII, De Haereticis Baptizandis.

 Bollandistarum Animadversiones In Haec Concilii Carthaginensis Verba: Neque enim quisquam nostrum episcopum se esse episcoporum constituit, etc.

 

 Monitum.

 Synodus Carthagine habita, cui praefuit magnus Cyprianus, et sanctus martyr, cum esset episcopus Carthaginensis.

 ΣΥΝΟΔΟΣ Πλένομὲνη ἐπὶ Κυπριανοῦ τοῦ ἅγιωτάτου ἐπισκόπου Καρχηδόνος καὶ μάρτυρος. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ.

 Epistola Magni Cypriani Ad Jovianum ejusque episcopos.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Κυπριανοῦ πρὸς τὸν Ἰοβιανὸν καὶ ἐκείνου συνεπισκοπους.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Epistolae Dionysii Alexandrini Episcopi Ad Stephanum Papam Fragmentum.

 Prooemium.

 Epistola S. Cypriani Ad Quintum. De Haereticis Baptizandis. (Erasm. p. 397. Pamel. Rigalt. Baluz. Oxon. Lips. LXXI.)

 Anno Christi CCLVI. Epistola S. Cypriani Ad Jubaianum, De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Pompeium Contra Epistolam Stephani De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Magnum De Baptizandis Novatianis Et De Iis Qui In Lecto Gratiam Consequuntur.

 Concilium Iconiense Contra Cataphrygas, Celebratum Anno 258 Sub Stephano Papa I.

 Epistola Firmiliani, Episcopi Caesareae Cappadociae, Ad Cyprianum Contra Epistolam Stephani.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Articulus I. Quis auctor operis, et quo saeculo floruerit?

 Articulus II. Analysis hujus opusculi.

 Articulus III. Observationes quaedam in hunc tractatum, atque ejusdem editiones.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 Prolegomena.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Pars Altera. Praecipui Recentium Excursus In Eamdem De Haereticorum Baptismate Disputationem.

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 Synopsis.

 I. Stephani Papae Et Cypriani Concertatio. Novatorum Calumnia In Stephanum. Duplex Adversus Eos Controversia Hic Dirimenda.

 II. Non Errasse Stephanum In Omnium Haereticorum Baptismo Recipiendo, Probatur Ex Firmiliano.

 III. Et Idem Ex Eodem.

 IV. Alia Ex Eodem Argumenta.

 V. Et Rursus Alia.

 VI. Idem Evincitur Ex Cypriano.

 VII. Ex Eodem.

 VIII. Ex Concilio Carthaginensi.

 IX. Ex Tertulliano.

 X. Item Ex Concilio Arelatensi.

 XI. Ex Eusebio.

 XII. Ex Stephani Ipsius Verbis

 XIII. Defenditur Argumentum Stephani Adversus Cyprianum.

 XIV. Item Ex Hieronymo Ostenditur Non Errasse Stephanum In Quaestione Baptismi.

 XV. Rursus Ex Eodem.

 XVI. Ex Eodem Iterum.

 XVII. Ex Eodem.

 XVIII. Idem Efficitur Ex Basilio.

 XIX. Ex Siricio Innocentio, Leone R. Pp.

 XX. Item Ex Augustino.

 XXI. Quam Dictu Nefas, Totam Aliquando Errasse In Hoc Etiam Negotio Ecclesiam.

 XXII. Item Ex Vincentio Lirinensi.

 XXIII. Ex Hincmaro Rhemensi, Et Augustino Rursus.

 XXIV. Altera Attingitur Controversia, An Post Decretum Stephani Plenario Adhuc Esset Opus Concilio, Ut Innuere Videtur Augustinus.

 XXV. Contra Ex Eodem Augustino, Etiam Ante Concilium Et Summa Fuit Stephani Potestas Et Cypriani Error Expiandus, Non Excusandus.

 XXVI. Ex Eodem, Cyprianus Petro Comparatur Erranti, Sed Corripiente Collegam Audiendi.

 XXVII. Quam Non Possit Excusari Cyprianus Ex Eodem, Traditioni Apostolicae Et Ecclesiae Universali Immoriger.

 XXVIII. Eadem Ex Hieronimo Confirmantur, Vincentio Lir. Et Facundo Herg.

 XXIX. Rursus Ex Augustino.

 XXX. Non Ultra Minas Saeviit Stephanus, Et Tandem Dispensationi Acquievit, Atque Ita Decreti Sui Executionem Suspendit Ipsemet.

 XXXI. Graviori Auctoritati Cedere Debuisse Cyprianum Ex Augustino.

 XXXII. Et Cyprianus Et Alii Ejus Consentanei Forsan Resipuere.

 XXXIII. Altera Aperitur Via Solvendae Hujus Controversiae, Ex Discrimine Quaestionum De Fide Et De Consuetudinibus.

 XXXIV. Varia Hujus Discriminis Documenta.

 XXXV. Quaestionem Hanc Civiliter Tractatam Esse, Ut Ad Consuetudines Spectantem, Non Ad Fidem, Probatur Primum Ex Firmiliano.

 XXXVI. Item Ex Cypriano.

 XXXVII. Item Ex Stephano, Ex Arelat. Et Nicaena Synodo. Ex Optato.

 XXXVIII. Item Ex Basilio.

 XXXIX. Ex Amphilochio.

 XL. Ex Athanasio.

 XLI. Ex Epiphanio.

 XLII. Ex Cyrillo Hierosol.

 XLIII. Ex Secunda Synodo Oecumenica.

 XLIV. Ex Synodo Trullana.

 XLV. Ex Consensu Graecorum, Maxime Theodori Studitae.

 XLVI. Ex Gennadio.

 XLVII. Ex Augustino.

 XLVIII. Concilia Plenaria Augustinus Frequenter Ad Consuetudines Ordinandas Requirit.

 XLIX. Nequaquam Ad Quaestiones Fidei.

 L. Summa Controversiae Hujus Posterioris.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 I. Sententiam Illius Ratione Destitutam Non Fuisse.

 II. An Stephanus Baptismum Ab Haereticis Sub Qualibet Forma Collatum Admiserit.

 III. An Eos, Quos Baptizatos In Nomine Jesu, Dixit Stephanus, Intellexerit In Nomine Trinitatis Baptizatos.

 IV. An Non Stephanus Haereticorum Baptismo Majorem, Quam Decet, Virtutem Atque Efficiam Tribuat.

 V. An Manum Ab Haeresi Redeuntibus Imponi Voluerit Stephanus, Ut Confirmationis Sacramentum Eis Conferretur.

 VI. Stephanus Ab Antiquis Laudatur Ut Apostolicae Traditionis Vindex, Nec Erroris Ab Ullo Arguitur, Nisi Ab Iis Qui Quorumvis Haereticorum Baptisma Re

 VII. An Stephanus Excommunicatione Percusserit Rebaptizantes. An Severius Cum Viris Sanctis Se Gesserit.

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Praefatio.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Dissertationis Pars Prima.

 Caput Primum. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Agitatam Aevo Suo De Rebaptizandis Haereticis Quaestionem, No

 Caput II. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Probe Noverat Quam S. Stephanus Asserebat Consuetudinem, Non Pecu

 Dissertationis Pars Secunda

 Caput Primum. Exponuntur Momenta Quibus Evincitur Causam De Baptismate Haereticorum Cypriano Visam Fuisse Rem Non Fidei, Sed Merae Disciplinae.

 Solvuntur Objectiones.

 Caput II. Afferuntur Momenta, Quibus Evincitur S. Cyprianum Probe Novisse Quam S. Stephanus Rom. Pontifex Vindicabat Consuetudinem, Universalem Tunc T

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Praefatio.

 Conspectus Utriusque Dissertationis De Firmiliano.

 Dissertatio Prima De Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola aliisque ejus operibus.

 Propositio I. Vero similius est quod famosa sub nomine Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola non ab aliquo graeco, sed a latino tenebrione fuerit compos

 Propositio II. Non est verosimile, quod S. Firmilianus famosam pro rebaptizantibus Epistolam contra S. Stephanm papam conscripserit.

 Propositio III. Verosimilius est quod aliquis Donatista Africanus fatam epistolam composuerit, sed post tempora sancti Augustini.

 Argumenta contraria. Queis probetur, quod Firmilianus fatam epistolam vere composuerit.

 Argumenta. II. Quod auctor epistolae Firmilianicae non fuerit Donatista.

 Propositio IV. Non est verosimile quod sanctus Firmilianus aliquos libros scripto publico evulgarit.

 Argumenta contraria ex sancto Basilio Magno.

 Dissertatio Secunda. De Firmiliani anno emortuali, quo Paulus Samosatenus fuit depositus, ac synodus Antiochena III, seu celeberrima contra Paulum cel

 Propositio. Celeberrima synodus Antiochena, in qua Paulus Samosatenus fuit depositus, celebrata non fuit ante annum 272.

 Corollarium.

 Animadversiones in binas has dissertationes opera et studio P. Gottfridi Lumper.

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annus Christianus CCXLIII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVI. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIX. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCL. Cypriano Episcopo Carthaginensi.

 Annus Christianus CCLI. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus. CCLII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIV. Cypriano, Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLV. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVI Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Articulus Primus. [ De sancto Pontio, auctore Vitae sancti Cypriani.

 Articulus II. Pontii diaconi Scripta.

 Articulus III. De Actis Pontianae historiae subjectis, et quid curae in utrisque edendis adhibitum fuerit a viris doctis.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 Caput Primum. Auctor rationes scribendi exponit. Acta Martyrum olim diligenter litteris fuisse consignata perhibet.

 Caput II. Quae a Cypriano post baptismum facta sunt, enarrat. Continentia necessaria. Aliae Cypriani virtutes.

 Caput III. Ad sacros ordines cito promovetur. Sanctos sibi imitandos jungiter proponit

 Caput IV. Cyprianus a Caecilio ad fidem adductus.

 Caput V. Adhuc neophytus, episcopatum assumere compulsus.

 Caput VI. Episcopalibus virtutibus emicat.

 Caput VII. Proscriptus et ad leonem postulatur, prudenter secedit.

 Caput VIII. Idque accidit ex divinae Providentiae consilio.

 Caput IX. Grassante dira peste, plebem suam ad succurrendum ea infectis, etiam ethnicis, efficaci oratione adducit.

 Caput X. De eodem argumento.

 Caput XI. Pellitur in exsilium Curubin.

 Caput XII. A multis invisitur. Coelesti visione recreatus, de martyrio subeundo ejusque dilatione divinitus admonetur.

 Caput XIII. Quam visionem auctor interpretatur, et veridicam fuisse probat.

 Caput XIV. Imminente persecutione, recusat fugere Cyprianus, suosque ad martyrium hortatur.

 Caput XV. Capitur. Plebs ante fores noctem excubat.

 Caput XVI. Postridie ad tribunal proconsulis ducitur.

 Caput XVII. Lata sententia.

 Caput XVIII. Capite plectitur.

 Caput XIX. Primus martyr episcoporum Carthaginensium.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 I. Prima S. Cypriani confessio coram Paterno proconsule. Presbyteros prodere renuit.

 II. In exilium Curubim mittitur. Inde a Galerio revocatus comprehenditur.

 III. Coram proconsule sistitur. Ejus secunda confessio.

 IV. Sententia in eum lata, capite plecti jubetur.

 V. Coram magna populi turba decollatur. Ejus corpus a fidelibus noctu sublatum sepelitur.

 VI. Passus est XVIII kal. octobr. sub Valeriano et Gallieno principibus.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Monitum.

 A

 B

 C

 D

 E

 F.

 G

 H

 I

 J

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Z

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Finis Tomi Tertii.

M

Macedonia Hermoniae habet oraculum, II, 730 A.

Macedones, tragoediam Oedipi audientes, quomodo rei incestus, I, 325 A.

Machabaei legem paternam ad pristinum vitae statum pugnando sabbatis revocarunt, II, 606 C.

Magia nihil est quam fallacia, II, 747 C. Magia secunda idololatria, multiformis fues mentis humanae, totius erroris artifex; salutis animaeque vastatrix, II, 748 A. Magia duplex, I, 612 A, B. Magiae species est astrologia, I, 612 sqq. Vid. Astrologia. Aegyptiorum magia, adversus Moysen aemulata, patientiam Dei traxit usque ad Evangelium, I, 672 B. Vid. Mathesis.

Magi sciebant esse daemones, I, 405 A. Pueros in eloquium oraculi elidunt, I, 411 A. Phantasmata edunt, I, 410 A. Somnia immittunt, I, 411 A. Infamant defunctorum animas, ibid. Quaedam supra naturae ordinem facere videntur, quae daemonum praestigiis faciunt, I, 407 sq., 412 A. Eorum consultationes ab angelis desertoribus inventae, I 459 A. De Caesarum capite magi consulti, ibid. Vid. Mathematici.

Magi Persarum, II. 260 A. Magos reges fere habuit Oriens, II, 339 A, 619 B. Magi et astrologi primi Christum natum annuntiarunt et muneraverunt, I, 672 A.

Magistratum ambientes quibus incommodis et contumeliis se subdant, I, 1246 B, sq. Idque totum propter unius anni volaticum gaudium, I, 1247 A. Vid. Principatus.

Magnanimos oblectat oratio, I, 1196 A.

Magnes ferrum attrahit, II, 236 B.

Magnitudo in mediocritate probatur, II, 261 B.

Majorum institutis ethnici habitu, victu, instructu, censu, cultu, apparatu, sermone, nuntium remiserant, I, 305 A, 572 B. Eorum spretis institutis, nove de die vivebant, ibid. Vid. Antiquitas.

Maledictiones proferendo, daemones frequentat vulgus indoctum, I, 405 A.

Maleficium nullum sine formidine est, quia nec sine conscientia sua, II, 401 A. In maleficio nulla ordinis ratio, I, 1264 B.

Malefici gestiunt latere, trepidant deprehensi, negant accusati, et scelus suum astris aut fato imputant, I, 267, sq.

Maleloquium prohibetur, I, 499 A.

Malitia a diabolo est, I, 1164 A. Semper Domino fuit odiosa, I, 1264 B. Ad malitiam proni sunt homines, ob vitium ingenii sui, I, 467 B.

Malitiae apud Graecos interdum pro vexationibus et laesuris, non pro malignitatibus, ponuntur, II, 313 A.

Malum unde, II, 210 B. De natura mali constat apud omnes, ut vel ipsi quidem rei defendere malum pro bono audeant, I, 266 A, 559 D. Astris vel fato illud tribuebant ethnici, I, 268 A. Malum non est quod naturalia mali non habet, I, 269 A, 560 A. Illius indicia, ibid. Non ideo malum non est quia non obest, I, 1279 A. Non id damnatur in quo male fit, sed id quod fit, II, 497 A. Est mali dignitas quae in summo aut in medio pessimorum collocatur, II, 988 A. Mala necessaria ad illuminationem bonorum, ex contrariis intelligendorum, II, 210 D. Nihil a Deo mali evenire potuisse persuadebit bonitas Dei a primordio rerum perspecta, II, 292 C. Quomodo mala condere dicatur, II, 301.

Mali operatio lata et diffusa, I, 1266 A. Malo ad miseriam pervenitur, I, 1245 C. Facilius falso malo quam vero bono creditur, I, 467 B. Malum omne aut timore, aut pudore natura perfundit, I, 266 A.

1560 Mala dicuntur et delicta et supplicia, II, 301 A. Mala culpae et mala poenae, ibid. Mala ultoria, non peccatoria, II, 313 A.

Mali timore et pudore perfusi, latebras quaerunt, I, 267, sq. His infructuosos esse, magnus fructus est, I, 495 B. Nolunt suum esse quod malum agnoscunt, II, 268 A.

Mallum Amphilochi oraculum habebat, II, 730 A.

Mammon de nummo dictum, II, 439 C.

Mandana, filia Astyagis, II, 727 A.

Manethon Aegyptius, I, 387 A.

Manumissionis servorum insignia, II, 879 C.

Manibus ablutis orationem obibant Christiani, I, 1168 A. Manibus expansis orabant, Dominica passione modulantes, I, 1199, sq. Post cibum illas etiam lavabant, I, 417 A.

Manus baptizatis imponitur per benedictionem, advocans et invitans Spiritum sanctum, I, 1207 A. Manuum impositione caro adumbratur, ut et anima Spiritu illuminetur, II, 806 B.

Marcionis historia narratur, II, 42, 71 A. Marcion nauclerus, II, 266 C, 327 B. Bestiis Barbariae importunior, etc., II, 247 B. Pharaone crudelior, quomodo, II, 282 B. Stoicorum sectator, II, 19 B. Discipulus Cerdonis, II, 71 A. Apellis institutor et praeformator, II, 42 B; itemque Lucani, II, 71 A. Principalem suae fidei terminum de Epicuri schola cognoscit, II, 521 A. Partem usurpat doctrinae Sadducaeorum, II, 46 A. In primo calore fidei catholicae pecuniam Ecclesiae contulit, II, 365 D. Seipsum non amavit, cum ab Ecclesia et fide Christi recessit, II, 759 A.

Marcionis epistola, II, 505, C, 755 B. Ejus Evangelium, II, 361 A, 368 A. Evangelio suo nullum adscribit auctorem, II, 363 B.

Marcion duos fingit deos, II, 248 B, 361 B; vel etiam tres, II, 264 A. Deus suus unde venerit, II, 19 A, B. Negat eum moveri, II, 438 B. Dispares deos constituit: unum judicem ferum, bellipotentem; alterum mitem, placidum, et tantummodo bonum atque optimum, II, 252 C, sq. Primus Marcion ausus est alium Deum solius bonitatis, praeter Creatorem, inducere, II, 47 A. Alium deum Legis, alium Evangelii asseverat, II, 363 B. Deum quem invenerat, extincto lumine fidei, amisit, II, 247 B. Negat Deum in hominem vere conversum, II, 757 A, B. Carnem Christi negat, et ejus nativitatem, II, 46 C, 754 B. Duos Christos introducit, II, 264 A. Docet eum Christum venisse qui numquam fuerat annuntiatus, II, 327 B.

Marcion interdictor nuptiarum, II, 46 A, 281, sq., 486 C. Neminem tingit nisi caelibem aut spadonem, II, 280 B, 382 B. Morti aut repudio baptisma servat, ibid. In totum carnis resurrectionem non admisit, et soli animae repromisit salutem, II, 491 B, 495 B.

Marcion Scripturas sacras rejicit et corripit, II, 758 A. Novum Testamentum a Vetere separavit, II, 43 B, 268 A. Evangelium corrosit, II, 247 B. Lucam elegit, quem caederet, II, 364 A. Ejus Evangelium interpolando suum fecit, II, 361 A.

Marcionistae notantur, II, 41 A, B. Creatorem repudiant, II, 262 B. Eorum deus novus, II, 255, sqq., 267. Plurimum erant mathematici, II, 266 A. Idem Marcionistis licet quod Marcioni, nempe de arbitrio suo fidem innovare, II, 58 A.

Marcus Aurelius. Vid. Aurelius.

Marcus, Petri interpres, scripsit Evangelium, quod Petro affirmatur, II, 367 A. Vid. Lucas.

Marcus Magus, haereticus, II, 546 B.

Marcus haereticus novam ex Graecorum alphabeto haeresin composuit, II, 70 A. Carnis resurrectionem negavit, ibid. Ejus haeresis de corporis humani creatione, II, 801 A.

Maris fluctus mitigat oratio, I, 1196 A. Vid. Atlanticum, Britannicus, Corinthus, Indicus.

Margarita est conchae dura et rotunda verruca, I, 1311 A.

Margaritae sunt quotidianae conversationis insignia, I, 1296 A.

Maria ex genere David orta, II, 624 A. Virgo fuit, licet Ebion resistat, II, 897, sq. Ejus virginitas propugnatur, I, 397 A. Pulchra Mariae cum Eva comparatio ac diversitas, II, 782 B. Maria salutis nostrae secundum Christum mediatrix, II, 782 A. Cur a Tertulliano dicatur quod non nupserat, I, 397 A; II, 790 B.

Maria Dei genitrix, II, 190 C. Christus in utero ejus caro figuratus, illibata ejus virginitate, I, 399 B. Maria virgo quantum a viro, non quantum a partu, II, 790 A. Maria virgo in partu, II, 190 C, 760 A, 781 C, sq. Post partum semel nupsit, II, 939 B. An Christo adhaeserit praedicanti, I, 762 C. In matre Christi est figura Synagogae adjuncta, et Judaeorum in fratribus incrudelis, II, 767 B, C.

Maritus omnis castitatis exactor est, I, 1320 B.

Mars trigonus, II, 266 A. Sub militis forma figuratus, I, 574 B. Mars vinctus et in vinculis pene consumptus, I, 351 A, 575 C.

1561 Martyr, etsi denotatur, gloriatur; accusatus, non defendit; interrogatus, ultro confitetur; damnatus, gratias agit, I, 269 A. Martyrum cruciatus, I, 626 B. Incogniti, inauditi, indefensi, ac propter suum dumtaxat nomen ab ethnicis condemnati et trucidati, I, 260, sqq., 559, sqq. In carcerem conjecti, I, 497 A. Vulgus in eos nullo legis praescripto, sed ingenito furore saeviebat, I, 456 A, 461 A. Eos lapidibus magis quam caestibus exigebat, I, 521 A. Vid. Trajanus. Nullus eorum ob aliquod crimen in carcerem conjectus et damnatus, I, 497 A. Ethnici durissimis cruciatibus eos cogere conabantur ut, contra omnes leges, crimina sua et se Christianos esse negarent, I, 284, sqq., 560 B, C. Solum Christiani nomen in eorum condemnationis tabella scriptum, I, 279 A. Sub discrimine capitis, I, 531 A, non propter sua documenta puniendi erant gladiis, fustibus, crucibus et bestiis, I, 529 A, B. Illis inter tentamenta botuli cruore distenti offerebantur, I, 324 A, 560 B. Ad omne supplicii genus parati erant, I, 445 A. Quot, quantis et quam horrendis suppliciis excarnificati et trucidati, I, 340 sq., 445 A. In insulas relegati, I, 341 A. Ad metalla et bestias, et saepius ad leonem damnati, I, 341 A, 445 A, 480 A, 658 A; II, 825 B, 927 C. Crucibus et stipibus impositi, I, 340 A. Capite damnati, I, 531 A. Quam frequenter ad leonem ethnici conclamabant, I, 445 A, 480 A, 658 A; II, 825 B. Foemina ad lenonem potius quam ad leonem damnata, I, 535 A. Alii ignibus combusti, I, 461 A, 531 A, 704 A. Eorum corpora, ex sepulchris effossa, dissecabantur, ibid. Martyres designati, I, 619 A.

Martyrum caedes magnum reipublicae damnum afferebat, I, 496 A. Nulla civitas impune tulit sanguinis Christianorum effusionem, I, 701 A.

Martyrum constantia, quantum laudanda, I, 584 A. Immerito eam vituperabant ethnici, ibid. Martyres non minus laudandi ab illis, quam quos extollebant ob mortem constanter toleratam, I, 532 A, 584 A, B. Dum, ad stipitem alligati, vivi comburebantur, habitu victoriae, veste et curru aurato triumphabant, I, 531 A. Statim post mortem aeterna felicitate donantur, I, 1270 A; II, 745 A. Martyrii praerogativa insignitus statim paradiso, non inferis, divertit, II, 856 A. Quidam se tyrannis ultro obtulerunt, I, 704 B. Quomodo more militum inflicta sibi tormenta tolerarent, I, 530 B.

Martyribus in carcere inclusis et ad metalla damnatis, quanta charitate subveniebant Christiani, I, 470, sq., 619, sqq. Annua die sanctorum martyrum natalitia recolebant, II, 79 A.

Martyrum sanguis semen Christianorum, I, 535 A. Ipsorum poenis et caedibus populus Christianus magis augebatur, I, 704 C, sq. Sua morte plures effecerunt discipulos quam oratores eloquentissimi, I, 535, sq. Eorum sanguis eloquentior Cicerone, facundior Seneca, Diogene disertior, et Pyrrhone et Callinico, ibid. Invicta illorum in quibuslibet suppliciis constantia, vel, sicut aiebant ethnici, inflexibilis obstinatio, persuadebat veram esse ipsorum religionem, I, 535, sq. Ad martyres confugiebant peccatores, ut veniam impetrarent, II, 1027.

Martyrum animas quomodo conspexerit Joannes, II, 658 A.

Martyrium est praelium quo Christiani sub discrimine capitis ante gentilium tribunalia certant, et vincunt cum occiduntur, I, 531 A. Est victoria quae habet gloriam placendi Deo, et praedam vivendi in aeternum, ibid. Martyria desaeviunt, sed in salutem, II, 132 A. Martyrii debitrix fides, II, 139 B. Martyrio peccata omnia dimittuntur, I, 536 A; tota Dei gratia redimitur, ibid. Martyriorum divina auctoritas, II, 125, sqq. Martyria fidei examinatoria, II, 136 A. Martyriorum praedicatio et remuneratio, II, 137 A. Martyrii instrumenta, I, 340, sq. Corporis contemptus ad martyrium praestantiam confert, II, 856 A. De martyrii jactatione inflatus erat Praxeas, II, 155 B.

Martyrium secundum, baptisma, I, 1270 A. Baptismus sanguinis, II, 135 B. Est martyrium sine passione perfectum, II, 138 A.

Massagetae inhumani, II, 247 B. Parentum senio confectorum carnibus vescebantur, I, 321 B.

Mater Magna in terram figurata, II, 261 A.

Materia non nominatur in Scripturis, II, 219 A. Omnis materia sine testimonio originis suae non est, etsi demutetur in novam proprietatem, II, 771 A. Quod materia caret, non admittit sapientiae eventum, II, 329 A.

Materiam innatam volebant Pythagorici, Stoici et ipse Plato, II, 567 A. Parem Deo eam infert Zeno, II, 19 B, et Hermogenes, II, 198.

Materiarii haeretici, II, 218 C.

Mathesis usque ad Evangelium concessa, et cur, I, 672 A. Hodie de Christo est, ibid. Vid. Astrologia, Magia.

Mathematici magistros habuerunt pravos angelos, I, 671, 1562 sq. Ex urbe et Italia pulsi, II, 671 B. Mathematici plurimum Marcionitae, II, 266 A. Vid. Magi.

Matrimonium est cum Deus jungit duos in unam carnem, aut junctos deprehendens, in eadem carne conjunctionem signavit, II, 941 B. Per matrimonii nexum duo in carne una efficiuntur, I, 1302 B; II, 896 B. Ejus numerus a maledicto viro coepit, II, 920 C. Vid. Lamech. Matrimonii necessitas et caussae, I, 1280 A. Sacramentum magnum est, II, 518 A. Defendendum est cum accusatur spurcitiae nomine in destructionem Creatoris, qui proinde conjugium pro rei honestate benedixit, II, 281 A. Excessus, non status est impudicus, II, 695 B. Libido, non conditio, illud foedavit, ibid. Matrimonium, contumelia communis, II, 903 B. Ejus modesta dissimulatio in occulto, II, 806 B. Matrimonii felicitas quod Ecclesia conciliat, et confirmat oblatio, et obsignatum Angeli renuntiant, Pater rato habet, I, 1302 A, B. Occultae conjunctiones, id est non prius ad Ecclesiam professae, malae, II, 987 A. Filii sine consensu parentum nec recte nec jure nubunt, I, 1302 B. Matrimonium ex violentia contractum an validum, II, 443 A. Unius matrimonii esse debent qui allegantur in ordinem sacerdotalium, II, 922 A. Matrimonia gentilium subeuntes fideles stupri rei sunt, I, 1292 C. Vid. Nuptiae, Monogamia.

Matrimonii felicitas, de moribus prosperata apud veteres Romanos, I, 303 A. Ad matrimonium compellebant Romanae leges, II, 927 C. Servis prohibitum erat, I, 1300 B. Sponsae apud ethnicos velatae ducebantur ad virum, II, 905 B.

Matrimonium secundum non aliud dicendum erit quam species stupri, II, 924 A. In secundo matrimonio duae uxores eumdem circumstant maritum, una spiritu, alia in carne, II, 926 B, C. Duplex rubor est, ibid.

Matrimonii separationem neque in Evangelio neque in ipsius Pauli epistolis ex praecepto Dei invenias permissam, II, 919 A. Repudiatae connubium illicitum facit Christus, II, 441 C, sq. Disjunctum matrimonium sanat patientia, I, 1268 A. Primo manente matrimonio, nubere adulterium est, II, 442 B. Vid. Repudium.

Matrix generis foeminini Eva, II, 896 B.

Matrix religionis Hierosolymae, II, 447 B

Matronarum indecens cultus, II, 1044 A. Earum ambitio in templis, I, 1301 A.

Matronalia festa, I, 682 B.

Matthaeus, fidelissimus Evangelii commentator, ut comes Domini, II, 789 A.

Matuta mater, II, 953 A.

Mauritaniae reguli, I, 419 A.

Mauri vani, II, 683 B. Gens illa regionum suarum fines non excedit, II, 611 B. Christi jugo subdita, II, 610 C. Antea colebant Versutinam, I, 596 A.

Mavilus Adrumeticus, martyr, I, 702 B.

Maximilla Montano adhaesit, II, 954 B.

Medicina, soror philosophiae, II, 650 B. Necessitatem habuit artificii ad extendendos de anima retractatus, II, 650 B. Est plane quasi saevitia medicinae de scalpello, de cauterio, de sinapis incendio: sed horum operis fructus excusat, II, 431 C, sq. Vid. Aesculapius.

Medicinas sibi divinitus attributas agnoscunt in tempore irrationales animae, cervus dictamnum, hirundo chelidoniam, I, 1248 A.

Medici ab Erasistrato nomen acceperunt, I, 282 A. Proprii sunt arbitri omnium lethalium rerum sive caussarum, et ipsarum corporalium conditionum, II, 739 C. Quid judicandum de medico qui nutriat morbum in mora praesidii, et periculum extendat dilatione remedii, quo pretiosius aut formosius curet, II, 272 A. Medicus mirandus quod ferme pares adhibet qualitates medelarum adversus qualitates querelarum, II, 132 A. Nam calores caloribus amplius onerando compescit, et ardores siti potius macerando restinguit, ibid. Fellis excessus amaris quibusque potiunculis colligit, et sanguinis fluxus defusa insuper venula revocat, II, 132 B. Medici omne contrarium vitali, salutari, auxiliari, extra naturae cardines relegant, II, 723 A. Homo semper medico prior negotium facit, et sibimetipso periculum mortis attrahit, ibid.

Medorum regnum Romano antiquius, I, 432 A.

Megalenses ludi, I, 638 A.

Megarenses obsonant, quasi crastina die morituri, etc., I, 474 A.

Melampus in Graeciam transtulit Bacchi orgia, I, 404 A.

Melampi initiationes Argis, I, 404 A.

Melchisedech incircumcisus et non sabbatizans, ad sacerdotium Dei allectus est, II, 602 A. Unde sacerdos Dei summi nuncupatus, si non ante leviticae legis levitae fuerint, qui sacrificia Dei offerebant, II, 600 B.

Melitus, Socratis accusator, I, 647 B.

Mellis et lactis societate suos infantat Deus, II, 262 A. Vid. Baptismus.

Memoria thesaurus omnium studiorum, ex Cicerone, II, 1563 688 A. Sensuum et intellectuum est salus, ibid. Quod memoria suppetit, sanitas mentis est, II, 726 A. Tanta ejus gloria quanta injuria oblivionis, II, 688 A.

Memoriae, seu monimenta, I, 386 A.

Menander Samaritanus, Simonis discipulus, II, 734 B, 736 A. Ejus doctrina de Baptismo, II, 61 B, C.

Menander Ephesinus, I, 387 B. Ejus delicata vestis, II, 1043 B. Balnerum ejus cornicum, II, 735 A. Error Menandri de corporum creatione, II, 801 A.

Mendacium non aedificatur sine demolitione veritatis, II, 284 C. Cupiditatis est minister, II, 676 A. Nemo ad suum dedecus mentitur, quin potius ad honorem, I, 415 B. Religionem suam mentiri summum nefas, I, 403 B. Magis fides prona est adversus semetipsos confitentes, quam pro semetipsis negantes, I, 455 B.

Mendesius Ptolomaeus, I, 387 B.

Mendicabant Cybelis sacerdotes, I, 346 A.

Menedemus, philosophus, Providentiae fuit vindex, I, 380 A. Probavit graecam Veteris Testamenti interpretationem, ibid. Septuaginta duos interpretes de sententiae communione suspexit, ibid.

Menelaus insequitur Helenam amissam, II, 709 B.

Mensae praestigiis daemonum divinantes, I, 411 A.

Merces a Deo exactore et remuneratore, I, 460 A. Merces a libero arbitrio, II, 292 B. Pro mercedum differentia, operarum quoque credenda distantia est, II, 424 C. Merces et periculum de resurrectionis pendet eventu, II, 823 A. Vid. Inferi. Meritum.

Mercimoniorum quaestuosa pericula exercere, cum lucri cupiditatibus, I, 1262 A.

Mercurius primus litteras enarravit, II, 87 B. Inventor litterarum, I, 616 C. Primae vestis auctor, II, 1038 A. In calvitio pennatulus, in caduceo ignitulus, I, 576 C. Ab histrionibus repraesentatus gladiatores mortuos cauterio examinans, I, 362 A. Oviculam digublavit, II, 1038 B.

Mercurius Trismegistus, magister omnium physicorum, II, 567 A.

Mercurii Aegyptii sententia de anima, II, 705 B. Illum Plato veneratus est, II, 649 A.

Mercurius Gallorum, II, 136 C. Grandiores personas immolabant ei, I, 316 A.

Meretrices non easdem vestes gerebant quas matronae, I, 302 A. Vid. Attica.

Meritorium factus est mundus, II, 550 B.

Meritum a libero arbitrio, II, 292 B. Promereri nolle, delinquere est, II, 917 B. Par factum par meritum habet, I, 1264 C. Meritorum varietas adstruitur, II, 134 C. Meritorum nomine ordo resurgentium disponetur, II, 356 B.

Meropes, II, 1032 B.

Messenius Dissaearchus, II, 670 A.

Messiae columnae, II, 639 C.

Metallo damnati Christiani, I, 341 A, 480 A.

Metallorum opera nudaverunt daemones, I, 1306 A.

Metellus deum Alburnum invenit, II, 266 C.

Metempsycosis, quid, II, 711 B. Solide refutatur, II, 697-711.

Metensomatosis, quid, II, 702, sq., 708 B.

Metus in Deum ubi est, ibi gravitas honesta, et diligentia attonita, et cura sollicita, et adlectio explorata, et communicatio deliberata, etc., II, 58 B.

Midas ingentes aures suas Sileno tradidit, II, 649 A. Midae rosetum, II, 98 B, 1036 A.

Migrationes solemnes populorum, II, 700 A.

Milesii oves, II, 1039 A.

Miles pulchrior est in praelio amissus, quam in fuga salvus, II, 112 B. Olea coronabantur milites, II, 94 A. Nemo miles ad bellum venit cum deliciis, nec de cubiculo ad aciem procedit, I, 624 A. Sic Christiani ad militiam Dei sunt vocati, ibid. Christi milites sunt Christiani, II, 927 A. Dominus in Petro exarmando militem omnem discinxit, I, 691 A. Militum exercitia in pace et in bello, I, 624 A, B. Eorum ornatus et arma, II, 76 B, 92. Apud Deum, tam miles est paganus fidelis, quam paganus est miles infidelis, II, 93 A.

Milites Mithrae quomodo initiati, II, 102.

Militia an in totum Christiano conveniat, I, 690 A, B; II, 91 B, sq. Licita est usque ad caussam coronae, II, 94 A. Nec delictorum impunitatem, aut martyriorum immunitatem permittit, II, 93 A.

Militia regiarum familiarum, II, 95 A.

Milliariorum somnia, II, 355 c, sq.

Milliarium aevum Platonis, II, 700 C.

Miltiades, Ecclesiarum sophista, II, 548 A.

Mimus petulantior Herculem in scena repraesentat, I, 362 A; et mima impudens Minervam, I, 360 A. Spurcitiam mimus etiam per mulieres repraesentat, sexum pudoris exterminans, I, 649 B. Mimicae ineptiae, ibid.

Minerva, artium et armorum dea, II, 94 A. Prima navem 1564 molita est, II, 87 B. Illi tribuunt lanificii dispensationem structuramque telarum, II, 1039 A. Quam absurde oboleae inventionem ab ethnicis facta dea, I, 334 A. Ejus et Junonis judicium, I, 359, sq. Cum urbem Athenas moliretur, nihil aliud quam regionis naturam prospexit, ac optima ingenia pollicita est, II, 683 A, B. Urbem suam a Xerce non defendit, I, 607 B. Trulla Minervae, I, 314 B.

Minervalia, I, 644 B.

Minois et Rhadamanti tribunal et judicium, a Platone et a poetis decantatum, I, 415 A.

Miraculis pluribus Christus se Λόγον Dei probavit, ac Deum se esse et hominem, I, 400 A, B. Vid. Natura.

Miracula, si qua apud ethnicos, in testimonium illis fiunt, II, 738 A. Malis daemonum artibus facta sunt, I, 406 A. Castoris et Pollucis phantasmata induti, victoriam de Perseo rege annuntiarunt, I, 409 A. Barbam tactu inrufatam fecerunt, I, 410 A; navem cingulo permotam, ibid.; aquam cribro gestatam, I, 409 A.

Miscellanea Ptolemaei, II, 562 B.

Misericordiae mater patientia, I, 1251 A. Misericordiarum pater idem qui misericors, miserator et misericordiae plurimus dictus est, II, 498 A.

Mithrae initiationes, II, 54 A, 102 A. Ejus leones aridae et ardentis naturae sacramenta philosophantur, II, 261 A.

Mithridates, ex somnio, Ponti potitus, II, 728 A.

Modestiae laus, II, 915 A. Pudori procurat, I, 1288 A. Nihil Deo acceptius modestia, II, 911 A. Modestia Christianorum quanti modestiae ethnicorum praestat, I, 511 A. Tam sancti viri est sufferendi si virginem viderit, quam sanctae virginis si a viro visa est, II, 891 B.

Monarchia Dei, quid, II, 158 A.

Monarchiani haeretici, II, 164 D.

Monogamia an onerosa, II, 932 A, B. Ejus disciplina neque nova est, neque extranea, immo et antiqua et propria Christianorum, II, 933 D. Apud ethnicos in summo est honore, II, 928 B. In ipsis animalibus recognoscitur, ne vel bestiae de moechia nascerentur, II, 935 A.

Monogamia Adae et Evae ad finem usque perseveravit, II, 934 B. Primus eam solvit Lamech, ibid., C.

Monogenes, aeon pater, II, 352 A.

Montes aruntur et durant, I, 528 A. Quomodo dulcorem distillarint, II, 326 C. Conchae in montibus inventae, II, 1033 B.

Mons Christus, sine manibus concidentium praecisus, implens omnem terram, II, 604 A.

Montanus docet saepius jejunare quam nubere, II, 954 C. Ejus jejunia, II, 970 B, sq. In Montano plura dixit Paracletus quam Christus in Evangelio protulit, II, 72 B. Nec tantum plura, sed etiam meliora atque majora quidam dixere, ibid.

Montanistarum jejunia, II, 954 C. An illorum errores probaverit Romanus Pontifex, II, 155 B.

Mopsi in Cilicia oraculum, II, 730 A.

Morbi somno contrarii, phreneticus et cardiacus, II, 723 A. Vid. Medicus, Medicina.

Mors est quae carnem et sanguinem non modo corrumpit, verum etiam consumit, II, 869 B. Nulla mors non ruina membrorum est, II, 819 A. Ejus regnum nihil operatur quam carnis dissolutionem, II, 862 C. Non aliud determinatur quam disjunctio corporis et animae, II, 695 A. Non ex natura hominem secuta est, sed ex culpa, ne ipsa quidem naturali, II, 738 B. Ex lege Dei, non ex hominis offensa, evenit, II, 942 A. Mori non solet, nisi quod nascitur, II, 764 A. Forma moriendi caussa nascendi est, ibid. Desinit vivere qui desinit fungi, II, 691 C. Etsi varii exitus morti, nullus ita lenis, ut non vi agatur, II, 739 A. Ipsa illa ratio operatrix mortis, vis est, ibid. Mortes immaturae et atroces opera daemoniorum fiunt, quos in cursibus deputant veteres, II, 748 A.

Mors, si non tota est, non est, II, 738 A. Quidam dicebant quod, extincto corpore, portio mortis cum animae portione remaneat usque ad sepulturam, II, 737 B, C. Immatura morte praeventos eo usque vagari istic, putabant ethnici, donec reliquatio compleatur aetatum, II, 746 A. Aliud mors, et aliud mortale, II, 875 B. Aliud mortale, et aliud mortalitas, II, 870 B. Mors non capit immortalitatem, mortale autem capit, II, 875 B. Portae mortis adamantinae, II, 857 B.

Mors ubique, et conscientia mortis et testimonium ubique, I, 618 B. Mortium frequentiae pleraque vastant. I, 390 A. Cuncta moriuntur, ut reviviscant, I, 524, sq. Mortem ad nos pertinere negavit Epicurus, II, 721 A. Omnia finiri post mortem, etiam animam, existimabat Seneca, II, 721 A, 795 B. Post mortem nihil superesse vulgus existimat, II, 795 B. Mortem spiritaliter intelligendam quidam putant, II, 820 B.

Mortis imago, somnus, II, 724 B. Per hanc fide initiaris, 1565 spem meditaris, discis mori et vivere, discis vigilare dum dormis, 724.

Mors Christiano utilis et suavis, Deo disponente, II, 133 A. Quam putas mortem, profectio est, I, 1264 A. An sit timenda, I, 614 sqq. Mortem timemus, quam evadere non possumus, I, 615 A. Metus mortis non tantus est quantus tormentorum, I, 625 A. Mortis contemptum docet philosophia, ut ait Zeno Eleates, I, 533 A. Mortis dolor vacare debet, cum constet de resurrectione mortuorum, I, 1263 B. Mors nostra dissolvi non poterat nisi per Christi mortem et resurrectionem, I, 1212 C. Mors Christi pondus et fructus Christiani nominis, I, 332 B. Pro alterutro mori parati erant Christiani, I, 471 A. Mortis fidelis et gentilis differentia, II, 745 A.

Mortem homicidiis consolabantur ethnici, I, 645 A. Apud Barbaros Ponti maledicta erat mors eorum qui ita discesserint, ut escatiles non fuerint, II, 247 A. In articulo mortis multi ex praesidibus gentilibus confessi sunt se in Christianos deliquisse, II, 702 A, B.

Mortui vocabulum corpori competit, II, 491 C, 819 B. Olim coronabantur mortui, II, 89 C. Quod et quale thus a Christianis adhibitum in mortuis sepeliendis, I, 493 A, 676 A. Patientia temperandum mortui desiderium, I, 1264 A. Impatientiae non excusatur doloris affectio in amissione charorum, I, 1263 B. Mortuum suscitari nihil aliud est quam integrum fieri, II, 878 C. Pro defunctis orandum et refrigerium eis adpostulandum, II, 942 C. Oblationes publicae pro defunctis, II, 737 C. Oblationes et orationes pro illis annua die faciebant Christiani, II, 79 B, 942 C. Animas defunctorum humano sanguine propitiari olim creditum est, I, 644 C. Vid. Defuncti.

Moschion putabat animam per totum corpus ventilari, II, 671 B.

Motus substantiva res non est, sed accidens, II, 230 B. Non ad substantiam pertinet, sed ad substantiae habitum, II, 231 A. Omnia moventur aut a semetipsis aut ab aliis, II, 230 B. Motuum omnium primus auctor Deus, I, 590 C. Perpetuitas motus, divinitatis ratio, II, 725 B. Deus composite, materia incomposite movetur, II, 235 C. Motus Dei liber et aeternus, ibid.

Moyses, primus prophetes, I, 382 A. Propheticus, non poeticus pastor, II, 85 A. Antiquior Saturno nongentis circiter annis, II, 697 A. Inacho coaevus, I, 386 A. Danao quanto antiquior, ibid.; et clade Trojana et Homero, I, 387 A. Ante Lycurgos et Solonos erat, II, 305 A.

Moyses de proximo Dei arbiter. II, 937 A. An Deum viderit, II, 622 B. Moysi locutus est Filius Dei, ibid. Moysi causato linguae tarditatem Dominus os repromisit, II, 456 B. Manus ejus emortua et restituta, signum resurrectionis, II, 835 A, 876 C. Ei donatus est populus ad praesens, II, 326 B. Judaeos docuit Deum colere, I, 403 B. Nihil illi cum Moyse, qui Deum Moysi rejicit, II, 763 B. Orans in monte, Christum praefigurabat, II, 346 A. Cur filium suum circumciderit, II, 602 B.

Moyses per vaticinationem usque ad suam aetatem scripsit historiam, I, 382 A. Non videtur primus, in templo suarum litterarum, Deum mundi dedicasse, II, 257 B. Ejus libri caeteris omnibus antiquiores, I, 387 A. Ad legem Moysi non ita attendendum, quasi ad principalem legem, sed ad subsequentem, quam certo tempore Deus et gentibus exhibuit, et repromissum per Prophetas in melius reformavit, II, 600 C.

Mulae matronarum, I, 1301 B.

Mulier non natura nomen est uxoris, sed uxor conditione nomen est mulieris, II, 896 B. Mulieris uno nomine Spiritus sanctus etiam virginem intelligi voluit, II, 894 A, B. Mulieris vocabulum ad sexum pertinet, non ad gradum sexus, II, 895 A. Mulier et foemina an idem sensus, I, 1185, sq. Mulierem nominando, quidquid est mulieris nominas, II, 895 A.

Mulier est diaboli janua, legis prima desertrix, I, 1305 A. Difficile mulier fit, II, 909 B. Christianarum mulierum habitus, I, 1321 A, 1333, sq. Habitus foeminae duplicem speciem circumfert, cultum et ornatum, I, 1309 A. Mulierum superbus ornatus describitur, I, 1306 A, 1310 B, 1325 A. Apud Judaeos velatae incedebant, II, 80 B. Muliebris mundus, quid, ibid. Muliebribus vestibus qui vestitur, damnatur in lege, I, 655 B. Vid. Oculus, Luxus. Nullum virile munus in Ecclesia mulieri permittitur, II, 902 A; nec docere, nec tingere, nec offerre, ibid. Mulieres haereticae quam procaces, II, 56 B. Audent docere, contendere et forsitan tinguere, ibid.

Mulieres Romanae olim aurum nesciebant, I, 302 A. Vino abstinebant, ibid. Mulieres ebriosae a viris suis interfectae, I, 302, sq. Sed postea, quam foede mores mutati, I, 304 A. Vid. Vinum. Mulieres desponsatae exemplum habent Rebeccae, II, 904 B. Graeca quaedam mulier quinionem enixa filiorum, II, 656 A. Mulieris enitentis pudor pro periculo 1566 honorandus, et pro natura religiosus, II, 758 C. Mulier quae theatrum adiit, inde cum daemonio rediit, I, 657 B. Alia, quae tragoedum audierat, ultra quintum diem non vixit, ibid. Vid. Attica.

Mulieres Ponticae malunt militare quam nubere, II, 247 A.

Munditenens vocatus diabolus, II, 576 A.

Mundus a Deo creatus est, instructus et ordinatus cum omni rationis gubernaculo, I, 334 A. Ex nihilo fecit illum verbo, quo jussit; ratione, qua disposuit; virtute, qua potuit, I, 375 A, B. Bonitas Dei operata est mundum, justitia modulata est, II, 299 A. Mundus animatus Spiritu omnium animarum animatore, I, 324 A. Grande opus et dignum Deo, II, 260 A. Ex omnibus bonis consistit, I, 288 B. Ex diversis substantiis officiisque constat, II, 1032 B. Omnis situs, habitus elementorum, effectus, motus, status, ortus, occasus singulorum, judicia sunt Creatoris, II, 299 B.

Mundus ornamenti et cultus nomine est penes Graecos, II, 233 C. Κόσμον nomen ei accommodarunt, quare, I, 375 A. Cultior est de die in diem, et instructior pristino, II, 700 A. Omnia jam pervia, omnia nota, omnia negotiosa, ibid. Ubique domus, ubique populus, II, 700 B. Meritorium factus est mundus, II, 550 B. Mundus rotundus, sine capite, juxta Platonem, I, 591 C.

Mundum increatum dixit Pythagoras, I, 333 A. Illum innatum et infectum alii philosophi defendunt, II, 609 A. Plato docuit illum a Deo factum esse, I, 333 A. Ab angelis institutus fuit, juxta Simonem magum, II, 62 B, 708 B. sq. Anima mundi ignis, juxta Varronem, I, 589 B. Refellitur, ibid. Haeretici mundum per Dominum mundi interpretantur, II, 481 B.

Mundi totius habitus praeteribit, II, 801 B, 833 B. Cum Romano imperio destruendus est, I, 447 A. Pro ejus mora afferenda Christiani in synaxibus Deum precabantur, I, 447 A, 468 B.

Mundus aemulus Dei, II, 898 B. Satanas et angeli ejus totum mundum repleverunt, II, 640 B. Munditenens vocatus diabolus, II, 576 A. Mundus carcer, quomodo, I, 622 A. Ejus catenae, immunditiae et tenebrae, quales et quantae, ibid. Mortuorum est habitaculum, id est ignorantium Deum, II, 821 A. Vitium mundi, acquirendi cupido, I, 1283 A. Nemo sine Dei voluntate de saeculo educitur, I, 1285 A. Christus nunc crucis virtute ventilat mundum per fidem, postea ventilaturus per judicium, II, 346 B.

Municipes memorati, I, 387 A.

Municipales solemnitates, II, 76 A.

Munus dictum est ab officio, quoniam officium etiam minoris nomen est, II, 644 B, sq. Munia quae ad peccatum inducunt, omnino deserenda, licet victus inde solum proveniat, I, 667.

Munera, diligentes Christo non placent, II, 457 B; neque sectantes retributionem, ibid.

Murtia, dea amoris, II, 640 A.

Musaeus Athenis veneratus, II, 649 B. Athenienses initiationibus obligavit, I, 404 A.

Musicam ignorantes deridebat Anacharsis, I, 865 A.

Musicalia festa, I, 644 B.

Mutius manum suam dextram in ara cremavit, I, 532 A, 625 B; cum gaudio, II, 751 A.

Mutinus, sive Mutunus, Tutinus (Priapus), deus turpissimus, I, 423 A, 601 A.

Mysteria sua celabant Christiani, I, 308 A.