Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Conspectus Tomi Tertii.

 Annales Litterarii.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Praefatio In Duos Sequentes Tomos.

 Articulus Primus. Syllabus Auctorum.

 Articulus II. De Auctoritate S. Cypriani.

 Articulus. III. De Usu Sancti Cypriani In Re Disciplinari.

 § I.—De Disciplina in genere.

 § II.—De Disciplina quoad baptismum.

 § III.—Disciplina quoad Eucharistiam.

 § IV.—Disciplina quoad poenitentiam.

 § V. Disciplina quoad Ordinem.

 § VI. Disciplina quoad matrimonium, de votis, et cultu reliquiarum.

 § VII. Alia disciplinae puncta ex divi Cypriani operibus.

 Articulus IV. Annales Litterarii.

 § I. Litterarii minorum Patrum Annales.

 Saeculo IX.

 Circa annum 850.

 Saeculo XVI.

 Anno 1542.

 1546.

 1560.

 Eodem anno.

 1580.

 1583.

 1589.

 1598.

 Saeculo XVII.

 Anno 1603.

 1603.

 1605.

 1610.

 Eodem anno.

 1612.

 1613.

 1617.

 1624.

 1627.

 1636-1637.

 1636.

 1637.

 1643.

 1645.

 1645.

 1648.

 1652.

 1666.

 1671-1672.

 1672.

 1678.

 1682.

 1683.

 1685.

 1689.

 1689.

 1696.

 1698.

 1699.

 Saeculo XVIII.

 1703.

 1707.

 1708.

 1709.

 1709.

 1709-1716.

 1711.

 1712.

 1715.

 Eodem anno.

 1721.

 1724.

 1728.

 1730-1740.

 1730.

 1733.

 1736.

 1738.

 1743.

 1750.

 1751.

 1752.

 1754-1755.

 1756.

 1760.

 1762.

 1763.

 1766.

 1767.

 1778.

 1781.

 1782.

 1786.

 1786.

 1791.

 1792.

 Saeculo XIX.

 1823.

 1824.

 1824.

 1836.

 1836.

 1836.

 1839.

 1843.

 1844.

 § II. Litterarii annales Cyprianici.

 Saeculo III.

 Anno 246.

 247-248.

 249.

 250.

 251.

 252.

 253.

 254.

 255.

 256.

 257.

 258.

 Saeculo IV.

 Anno 300-328.

 353-368.

 373-390.

 328-391.

 400.

 Saeculo V.

 Ann. 382—420.

 430.

 387-465.

 492-496.

 Saeculo VI.

 Circa annum 550.

 562.

 Codices.

 Saeculo IV-VII.

 Saeculo VIII.

 Saeculo IX.

 Saeculo X.

 Saeculo XI.

 Saeculo XII.

 Saeculo XIII.

 Saeculo XIV.

 Saeculo XV.

 Codices Ignoti Aevi.

 Editiones Cyprianicae,

 Prima Editionum Sancti Cypriani Series.

 Editiones primigenae. Saeculo XV. Anno

 1471.

 Loquitur lector ad Vindelinum Spirensem artificem qui Epistolas Beati Cypriani reddit in lucem.

 M. Cccc. LXXI.

 Incipiunt Epistolae Caecilii Cypriani ad Cornelium Papam, et prima de Confessione, feliciter.

 1483.

 Incerto anno.

 Incerto anno.

 Incipit prologus in libros beati Cypriani martyris contra Judaeos editos. Qui quidem prologus est epistola quaedam ad Quirinum scripta.

 Explicit liber tertius Caecilii Cypriani gloriosi martyris, archiepiscopi Carthaginiensis, oratoris excellentissimi, ad Quirinum. In quo libro, sicut

 Caecilii Cypriani episcopi Carthaginensis et martyris dignissimi libri et epistolae.—Incipiunt feliciter. Ad Donatum de Vanitatibus et Spectaculis

 Expliciunt Epistolae Caec. Cypr., etc., nil amplius.

 Saeculo XVI.

 1500.

 1501.

 Classis II. Ab editione Remboltiana ad Erasmicas.

 1512.

 Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes, calcographorum peritissimorum ac veracissimorum, collecta et impressa: quorum distinctio fronte sequenti notat

 Beati Cypriani opuscula noviter Parrhisiis in Sole aureo vici sancti Jacobi impressa. Expensis magistri Bertholdi Rembolt et Joannis Waterloes. In int

 Adjiciendam etenim tuis illis quae dedisti Cardinalia Christi opera usque ad ascensum ejus ad Patrem, una cum ejusdem auctoris in Symbolum apostolorum

 1519.

 Classis III. Editiones Erasmicae.

 1520.

 Prodit Cyprianus (sunt verba Erasmi in praeclara praef. ad Laurent. Puccium Card. D. Lovanii 1519, pridie kal. augusti, versus finem) et emendatior mu

 Epp. ad Jubaianum, de haereticis baptizandis (in ed. Pam. et Ox. ep. LXXIII) . Ad Pompeium contra ep. Stephani (l. l. LXXIV) . Ad Quintinum, de haeret

 De montibus Sina et Sion, adv. Judaeos.—De Revelatione cap. S. Joan. Bapt.—Expositio in symb. quod vocant Apostolorum.—De Singularitate clericorum.—Ad

 Ad Moysen Maximum et caeteros, de Laude martyrii.—De Disciplina et bono pudicitiae.—Ad Novatianum haeret., quod lapsis spes veniae non est deneganda.—

 1520.

 1521.

 1522.

 1525.

 1527.

 1528.

 1528.

 1530.

 1535.

 1537.

 Eodem anno.

 1538.

 1540.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1541.

 1542.

 1544.

 1544.

 1544.

 1546.

 1547.

 1549.

 1549.

 1549.

 1550.

 1550.

 1553.

 1554.

 1556.

 1557.

 1558.

 1560.

 1563.

 1564.

 1564.

 1565.

 1566.

 1567.

 Classis IV. Editiones Pamelianae.

 1568.

 1569.

 1572.

 1574.

 1574.

 1574.

 1575.

 1577.

 1579.

 1589.

 1593.

 1593.

 Saeculo XVII. 1600.

 1603.

 1603.

 1603.

 1603.

 1607.

 1616.

 1617.

 1617.

 1620-1664.

 1623.

 1629.

 1632.

 1632.

 1632.

 1633.

 1633.

 1643.

 1644.

 1645.

 Classis V. Editiones Rigaltianae.

 1648.

 Ad Epistolas et Tractatus, Rigaltius inquit, ostendi praecipua veteris scripturae lineamenta, ab ipsius auctoris stylo servata fideliter in optimis ex

 1649.

 1650.

 1664.

 1664.

 1666.

 1667.

 1669.

 1681.

 Classis VI. Editiones Oxonienses.

 1682.

 1684.

 1684.

 1688.

 1689

 1690.

 1694.

 1697.

 1699.

 Soeculo XVIII. 1700.

 1709.

 1710.

 1716.

 1717.

 1717.

 1719.

 1721.

 1724.

 Classis VII. Editiones Baluzianae.

 1726.

 1727.

 1728.

 1733.

 1733.

 1734.

 1738.

 1741.

 1750.

 1751.

 1751-1754.

 1753.

 1758.

 1759.

 1760.

 1763.

 1771.

 1771.

 1773.

 1782.

 1784.

 1790.

 1790.

 1791.

 1791.

 1793.

 1794.

 1796.

 1815.

 1818-1820.

 1822-1823.

 1831.

 1832.

 1834.

 1835.

 1836.

 1838.

 1840.

 1841.

 1841.

 1842.

 1844.

 Saeculo III, Circa Annum Christi CCIII.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Prolegomena Ex Actis Martyrum Sinceris V. C. Theodorici Ruinart, Pag. 77, Sqq.

 Synopsis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Passio Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Praefatio.

 Incipit Passio. Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Index Capitum Passionis Sanctarum Martyrum Perpetuae Et Felicitatis.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Dissertatio Apologetica Pro Ss. Perpetuae, Felicitatis Et Sociorum Orthodoxia, Auctore Josepho Augustino Orsi O. P. S. R. E. Presbytero Cardinali.

 Caput Primum.

 Caput II. Basnagii Externis Adversus Sanctas Martyres Argumentis Occurritur.

 Caput III. Internis Basnagii Adversus Nostros Martyres Argumentis Generale Responsum Adhibetur.

 Caput IV. De visionum aliorumque coelestium donorum per priora Ecclesiae saecula, copia et ubertate disseritur. Veteres Christianos, et omnium opinion

 Caput V. Nihil In Perpetuae Revelationibus Contineri, Quod In Catholicam Martyrem Non Apprime Conveniat.

 Caput VI. Martyrum Nostrorum Virtutes, Et Visionum Fructus Ostendunt, Divino Illos Fuisse Spiritu Afflatos, Et Eorum Revelationes Deo Esse Tribuendas.

 Caput VII. Perpetuam Sociosque Martyres Prophetico Fuisse Spiritu Afflatos, Ex Vaticiniorum Eventis, Et Miraculis Demonstratur. Eorum Doctrinam, Et Co

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Annotationes In Fragmentum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum. (L. A. Murator. Antiqq. Ital. medii aevi, Bibl. Vett. Pp. Reliq. scr. Commen

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Fragmentum Acephalum Incerti Scriptoris De Canone Ss. Scripturarum.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Ineunte Saeculo Tertio.

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Prolegomena. De M. Minucii Felicis Apologetae Vita, Historia Et Scriptis, Auctore D. Golhasr. Lumper O. S. B. .

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Francisci Balduini Jc. Dissertatio De Minucii Felicis Octavio.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Ad Primam Lindneri Editionem Praefatio Joannis Augustini Ernesti.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Johann. Gottlieb Lindneri Analysis Logica Dialogi ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

 Constat:

 ΑΓΩΝ.

 Thesis.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V. Epilogus continet:

 Antithesis.

 I.

 Digressio I.

 II.

 Digressio II.

 Digressio III.

 Digressio IV.

 Digressio V.

 III.

 IV.

 V. Epilogus ostendit:

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Marci Minucii Felicis. Octavius.

 Prooemium.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Caput XXI.

 Caput XXII.

 Caput XXIII.

 Caput XXIV.

 Caput XXV.

 Caput XXVI.

 Caput XXVII.

 Caput XXVIII.

 Caput XXIX.

 Caput XXX.

 Caput XXXI.

 Caput XXXII.

 Caput XXXIII.

 Caput XXXIV.

 Caput XXXV.

 Caput XXXVI.

 Caput XXXVII.

 Caput XXXVIII.

 Caput XXXIX.

 Caput XL.

 Caput XLI.

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Index Capitum Dialogi Octavius Inscripti, Marci Minucii Felicis

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Epistolae Lucae Holstenii De Verubus Dianae Ephesiae Ad Minucium XXI.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Dissertatio In Marci Minucii Felicis Librum Qui Octavius Inscribitur. Auctore D. Nic. Le Nourry, Monacho O. S. B. E Congregatione S. Mauri.

 Caput Primum. Analysis Hujus Libri, Quis Illius Auctor, Ac Qui Fuerint Caecilius Et Octavius Qui In Eo Disputantes Introducuntur.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. Utrum Minucius Felix sit hujus libri auctor, et quis ille fuerit.

 Articulus III. Qui fuerint Caecilius, et Octavius, qui in hoc libro disputantes introducuntur.

 Caput II. De Hujus Libri Aetate, Stylo, Titulo, Argumento, Divisionibus, Manuscriptis Codicibus, Et Editionibus, De Variorum In Eum Observationibus, D

 Articulus Primus. Quo tempore hic liber editus fuerit.

 Articulus II. Cujus verbis, quove stylo hic liber compositus sit, quis ejus titulus, quis Minucii Felicis in eo scopus, et utrum ille Christianorum ca

 Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus variisque editionibus.

 Articulus IV. De variorum in hunc librum notis et animadversionibus.

 Articulus V. De corruptis aut corruptionis suspectis quibusdam hujus libri locis.

 Articulus VI. Quid Minucius ex aliis scriptoribus Cicerone, Seneca, Tertulliano, ac vicissim ex hoc ejusdem Minucii libro Cyprianus aliique delibaveri

 Caput III. Novae In Minucii Felicis Librum Annotationes Ac Primo Expenduntur Argumenta, Quibus Deum Existere Caecilius Negat, Et Probat Octavius.

 Articulus Primus. Quid et quomodo in his notis agetur, ac primo inquiritur utrum Christiani ab hac disputatione rejiciendi.

 Articulus II. Expenduntur argumenta quibus Caecilius probare nititur fas Christianis et aliis non esse de Deo disputare.

 Articulus III. Exponuntur Octavii responsa, quibus superiora Caecilii argumenta diluit et evertit.

 Articulus IV. Examinantur argumenta, quibus Deum existere negat Caecilius, et Octavius demonstrat.

 Articulus V. Expenditur aliud Minucii argumentum, quo Deum intimo hominum sensu, ac ipsa eorum conscientia cognitum, revera existere demonstrat.

 Caput IV. De Deo Uno.

 Articulus Primus. Examinatur argumentum, quo Octavius ethnicorum poetarum Homeri et Virgilii, philosophorum Thaletis, Anaximenis, Diogenis Apolloniati

 Articulus II. De aliis gentilibus philosophis Antisthene, Speusippo, Democrito, Stratone, Epicuro, Aristotele, Heraclide Pontico, Theophrasto, Cleanth

 Articulus III. Expenditur aliud Octavii de Deo uno argumentum, ex terrenorum regnorum, et rerum naturalium exemplis desumptum.

 Caput V. De Dei Nomine, Natura, Et Attributis.

 Articulus Primus. Quis et quid sit Deus, quodve ejus nomen, ac quomodo ab homine cognoscatur tametsi corporeis oculis videri non possit.

 Articulus II. Quibus argumentis Minucius probaverit Deum esse infinitum, aeternum, immensum, ac scire omnia.

 Caput VI. De Divina Providentia.

 Articulus Primus. Examinantur argumenta, quibus Minucius ostendit mundum, et omnia, ac singula Dei providentia gubernari ubi de Britannia, Nilo, Euph

 Articulus II. Excutiuntur Caecilii ethnici contra divinam Providentiam argumenta, ex rebus prosperis malorum, et bonorum adversis ducta, ubi de Dionys

 Articulus III. Quomodo Octavius superiora Caecilii argumenta infirmet, et destruat.

 Articulus IV. Quomodo Octavius diluerit deductam a Caecilio ex martyrum suppliciis et morte argumentationem, ubi proposita Scaevolae, Reguli et Aquili

 Articulus V. Quomodo ultimum Caecilii contra divinam Providentiam argumentum ex Christianorum de fato opinione petitum, ab Octavio solvatur.

 Caput VII. De Aliis Christianae Religionis Dogmatibus.

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Caecilius corporum nostrorum resurrectionem impugnat, et Octavius eam tuetur ubi de metempsychosi atq

 Articulus II. Alia ad probandam corporum nostrorum resurrectionem Octavii, et contraria Caecilii argumenta examinantur.

 Articulus III. Expenduntur argumenta, quibus ostenditur improbos homines poenis aeternis atque igne sempiterno cruciandos pios autem et justos perpet

 Articulus IV. Examinantur argumenta quibus Octavius contra Caecilium probat mundum igne aliquando periturum ac de Stoicorum, Epicureorum, et Platonis

 Caput VIII. De Tribus Exsecrandis Criminibus, Infanticidio, Comesis Humanis Carnibus, Et Incestu, Quorum Christiani A Caecilio Et Aliis Ethnicis Accus

 Articulus Primus. Quae qualisve fuerit ea accusatio, quae illius occasiones, et quamdiu duraverit?

 Articulus II. Expenduntur generales rationes, quibus Octavius objecta Christianis a Caecilio et Gentilibus crimina diluit.

 Caput IX. Demonstratur Quam Falsa Sint Duo Prima Crimina Christianis Objecta, Infantem Ab Ipsis Sacra Inter Mysteria Occidi, Ac Postea Devorari Ejus C

 Articulus Primus. Excutiuntur argumenta, quibus Minucius Christianos hoc utroque crimine prorsus liberat.

 Articulus II. Ostenditur quam certo Minucius ethnicos homicidii convincat, utpote qui filios recens natos exponerent, aut abortu necarent, atque etiam

 Articulus III. Quo adhuc modo Minucius ostendat a Tauris Ponticis, et Busiride Aegyptio sacrificatos hospites, a Gallis homines Mercurio: a Romanis Gr

 Articulus IV. De aliis sceleribus ex illo fero mactandorum hominum more profectis, nimirum Catilinae humano sanguine conjuratione, sacris Bellonae hom

 Caput X. De Tertio Crimine, Scilicet Infami Post Epulas Stupro, Adulterio, Et Incestu, Cujus Christiani Rei Dicebantur.

 Articulus Primus. Quantum Christiani ab hoc scelere abhorrerent, quam castum fuerit eorum conjugium, quamque multi perpetua in virginitate perseverari

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii argumentum contra ethnicos retorqueat, ac eos cum matribus et sororibus connubium inire, atque illorum deos st

 Caput XI. De Absurdo Cultu Quem Asinino Capiti Et Sacerdotis Virilibus Christianos Exhibuisse Caecilius Falsississime Objicit.

 Articulus Primus. Quam falsa sit haec accusatio, et utrum Judaei vel Gnostici occasionem illi dederint, ac primi omnium caput asini revera adoraverint

 Articulus II. Quomodo Minucius probaverit ethnicos hujus, similisque aut pejoris sceleris esse reos, qui asinos cum Epona et Iside, atque boum et verv

 Articulus III. Quomodo Minucius adhuc probaverit ab gentilibus coli et adorari deos capro et homine mixtos, vultusque leonum et canum praeferentes, it

 Articulus IV. Falsum esse a Christianis adorari sacerdotis virilia ac ethnicos turpiorum flagitiorum convinci, et quae fuerit turpissimae illius vene

 Caput XII. Aliae Caecilii Criminationes, Et Ad Eas Octavii Responsa Examinantur.

 Articulus Primus. Quam immerito Caecilius Christianorum synaxes, et jejunia condemnet, dicatque eos esse desperatae factionis homines, lucifugam natio

 Articulus II. Quo jure Caecilius dixerit templa tamquam busta a Christianis despici, nullaque ipsis esse templa, nullas aras, nulla nota simulacra, et

 Articulus III. Quomodo Octavius refellat Caecilium objicientem a Christianis coli hominem cruci pro facinore affixum, ubi de suprema Christi divinitat

 Articulus IV. Qua ratione Minucius dixerit cruces a Christianis nec coli, nec optari.

 Articulus V. Quomodo Minucius telum ethnicorum, Christianis cultum crucis objicientium, in illos retundat, qui cruces in deorum simulacris, cantabris,

 Caput XIII. Alia Iniquissimarum Caecilii Accusationum Capita Expenduntur.

 Articulus Primus. Quanta injustitia Caecilius vitio Christianis vertat, quod honestis voluptatibus, spectaculis, pompis, circensibus et gladiatoriis l

 Articulus II. Quomodo Minucius respondeat aliis Caecilii obtrectationibus, Christianos publicis conviviis, et sacris certaminibus non interesse, et ab

 Articulus III. Examinantur aliae Caecilii reprehensiones, quibus Christianos idcirco vituperat, quod floribus caput, odoribus corpus non honestarent,

 Articulus IV. Tam sanctos Christianorum quam Ethnicorum corruptos fuisse mores: cur illorum disciplina minor a Caecilio dicatur: quantum iidem Christi

 Caput XIV. Excutiuntur Caecilii Argumenta Quibus Probare Conatur Deos Suos Revera Existere, Ac Proinde Veram Esse Gentilium Religionem.

 Articulus Primus. Explicatur primum Caecilii argumentum quo probare nititur veros esse deos suos ex majorum traditione et antiquissimo cultu deorum, n

 Articulus II. Quomodo Octavius Caecilii argumentum refellat ostendatque nec deorum cultum tantae esse antiquitatis, nec sectandas majorum impias ac su

 Caput XV. Expenduntur Argumenta Quibus Minucius Ostendit Falsos Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Qua insulsitate Gentiles praedicabant homines ob merita virtutis, vel beneficia aliis hominibus collata factos fuisse deos.

 Articulus II. Examinatur Minucii argumentum quo falsos esse gentilium deos probat ex eorum ortu, patria, morte, sepulchris, ac praesertim Jovis Dictae

 Articulus III. Examinatur Minucii argumentum, quo commentitio Gentilium deos esse probat ex Alexandri Magni aa matrem epistola, qua proditum sibi de d

 Caput XVI. Quam Valida Sint Alia Argumenta, Quibus Octavius Contra Caecilium Probat, Falsos Nullosque Esse Gentilium Deos.

 Articulus Primus. Quam luculenter Octavius ex prima deorum origine ostendat eos deos non fuisse, sed meros homines ac primo quidem eorum principem Sa

 Articulus II. Quam praepostere Ethnici dixerint Saturnum ex coelo et terra ortum: unde nata haec opinio: utrum illius ratio, a Minucio data, recte a L

 Articulus III. Quibus rationum momentis Caecilius demonstret falsam esse divinitatem Jovis et aliorum, qui ex hominibus geniti fuerant, vel aliorum li

 Caput XVII. Quanti Ponderis Sit Aliud Minucii Adversus Gentilium Deos Argumentum, Petitum Ex Ridiculis Eorum Formis Et Figuris, Atque Indignis Turpibu

 Articulus Primus. Quam absurde ab Ethnicis fingatur Vulcanus claudus, Apollo imberbis, Aesculapius barbatus, et aliquando imberbis Neptunus glaucis o

 Articulus II. Quanta dementia ab ethnicis decantata sit Diana alte succincta, venatrix, mammis multis Ephesia, ac Trivia trinis capitibus, multisque m

 Articulus III. Exponitur aliud ejusdem momenti argumentum, quod deprompsit Minucius ex indignis, et turpissimis deorum factis, quibus ferebatur Erigon

 Articulus IV. Cur ac quomodo Minucius ostendat falsos esse Gentilium deos, lectitatis ab omnibus ad vitae morumque institutionem libris Homeri, quibus

 Caput XVIII. Examinatur Caecilii Argumentum Quo Gentilium Deos Exsistere Eo Probare Nititur, Quia Romani Pio Eorum Cultu Imperium Totius Mundi Merueri

 Articulus Primus. Exponitur illud Caecilii argumentum.

 Articulus II. Quomodo Minucius Caecilii refellat argumentum, ac demonstret Romanorum imperium, neutiquam illorum in deos religione, sed impietate et s

 Articulus III. Nulli a Romanis ad propagandos imperii fines auxilio fuisse vernaculos deos, Romulum, pejerante Proculo, diis adscriptum, Picum, Tiberi

 Articulus IV. Quam falsum sit ob concessos Vestalibus et sacerdotibus honores, dataque privilegia, amplificatos a diis Romani imperii fines: quanta fu

 Articulus V. Quomodo Minucius ostendat Romanorum imperium pietate in deos nec fundatum nec auctum, quia Assyrii, Medi, Persae, Graeci, Aegyptii regnav

 Caput XIX. Expenduntur Argumenta, Quibus Caecilius Ex Miraculis, Oraculis, Auspiciis, Auguriis, Somniis, Atque Aliis Praedictionibus Deos Exsistere Pr

 Articulus Primus. Utrum Caecilius deos exsistere probaverit ex miraculis Claudiae Quintiae, quae navim, qua Idaeae matris simulacrum vehebatur, solo s

 Articulus II. Deorum praesentiam a Caecilio non probari oraculis, vatumque responsis, quibus Minucius opponit Amphiarai, Tiresiae, Apollinis Pythii ex

 Articulus III. Proponitur Caecilii argumentum, quo probare nititur ob auspicia et auguria a Sulpitio, Claudio, Junio, Flaminio et Crasso contempta, Ro

 Articulus IV. Quomodo Minucius superius Caecilii argumentum aliis Reguli, Mancini, Pauli, ac Julii Caesaris exemplis, funditus evertat, ubi de solisti

 Caput XX. Expenditur Generalis Minucii Responsio, Qua Miracula, Oracula, Auspicia, Auguria, Somnia, Et Alia Extraordinaria Apud Ethnicos Facta, Non Ex

 Articulus Primus. Qualem Minucius putaverit esse daemonum naturam, et quam recte dixit illos poetis, philosophis, ac in primis Platoni et Socrati, atq

 Articulus II. Exponuntur Minucii argumenta, quibus demonstrat, cur et quomodo daemonum artibus ac praestigiis ea omnia facta sint, quae supra consueta

 Articulus III. Quam evidenter Minucius demonstraverit daemones a Christianis adjuratos, atque ab obsessis hominum corporibus ejectos palam declaraviss

 Caput XXI. De Deorum Imaginibus Et Simulacris, Sub Quibus Delitescentes Daemones Credebantur Mira Quaedam Operari, Ac Quae Ab Ethnicis Impie Colebantu

 Articulus Primus. Quanta impietate Ethnici simulacra deorum suorum, sub quibus daemones habitabant, colerent et adorarent, atque ab eis, hominum manib

 Articulus II. De effigiato, uncto, et coronato Serapidis simulacro, quod Caecilius adoravit, ubi de Gentilium vario simulacra adorandi ritu, et utrum

 Caput XXII. Expenditur Minucii Argumentum, Quo Ex Sacris Ipsis, Quae Ethnici In Deorum Suorum Honorem Celebrabant, Mysteriis Atque Festis, Illos Non E

 Articulus Primus. De Isidis sacris de mysteriis, quibus illa filium aut maritum suum perditum cum Cynocephalo quaerere, et eo invento, gaudere fingeba

 Articulus II. De Eleusiniis mysteriis festoque die in Cereris filiam suam Proserpinam a Plutone raptam inquirentis, memoriam celebratis de Jovis sacr

 Articulus III. De aliis superstitiosis et absurdis Gentilium ritibus, quibus plures sanguine suo libabant, ac vulneribus viriliumque excisione supplic

 Articulus IV. De templis, quoram aditus vel semel tantum in anno, vel nemini umquam, vel numquam viris patebat de quibusdam sacris caeremoniis, quae

 Caput XXIII. De Quodam Libro, Quem Minucius Se Scripturum Promisisse Videtur, Ac De Quibusdam Locis Obscuris, Nonnullisque Scriptoribus Et Atheis Ab I

 Articulus Primus. Utrum Minucius scripserit librum de Fato, aut eum se editurum promiserit? et obscura quaedam explicantur Minucii loca, ubi de marini

 Articulus II. De citatis a Minucio quibusdam scriptoribus, Nepote, Cassio, Thallo, Diodoro, et atheis Theodoro, Diagora, ac Protagora.

 Circa Christi Annum CCXXXVI.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Chronici, Sub Alexandro Severo Conscripti.

 Prolegomena Ex Dissertatione Fr. Blanchinii De Canone Paschali S. Hippolyti ( Apud Galland Bibl. vet. Pp., t.

 Synopsis.

 Chronicon Anonymi Qui Sub Alexandro Imp. Vixisse Anno Christi CCXXXVI Perhibetur. Liber Generationis Ab Adam Usque Ad Ordinem Quae Continetur In Hoc L

 Praefatio.

 Incipit Narratio.

 Sectio Prima. Liber generationis hominum

 Sectio II. Divisio terrae et de tribus filiis noe.

 Sectio III.

 Sectio IV.

 Sectio V.

 Sectio VI.

 Sectio VII.

 Sectio VIII.

 Sectio IX.

 Sectio X.

 Sectio XI.

 Sectio XII.

 Sectio XIII. Reges Persarum ex tempore Cyri.

 Sectio XIV. Nomina creaturae.

 Sectio XV. Prophetarum nomina.

 Sectio XVI. Nomina Regum.

 Sectio XVII. Nomina Sacerdotum.

 Sectio XVIII. Macedonum Reges juxta Alexandrinos.

 Sectio XIX. Imperatores Romanorum.

 Sectio XX. Regum Hebraeorum.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Anno Domini CCL. Celerinus, Lucianus, Caldonius, Moyses, Maximus, Nicostratus, Rufinus Et Caeteri Confessores Ecclesiae Romanae Et Africanae.

 Epistola Celerini Ad Lucianum. (Pamel., Rigalt., Baluz., Paris., XX. Oxon., Lips., XXI.)

 Epistola Luciani Ad Celerinum. (Pamel., XXII. Rig., Baluz., Paris., XXI. Oxon., Lips., XXII.)

 Epistola Omnium Confessorum Ad Cyprianum. (Pamel., XVII, Rigalt., Baluz., Paris. XVI. Oxon., Lips., XXIII.)

 Epistola I. Caldonii Ad Cyprianum Et Compresbyteros Carthagini Consistentes. (Pamel. XIX., Rigalt. Baluz. Paris. XVIII., Oxon. Lips. XXIV.)

 Epistola Moysis Et Maximi Presbyterorum, Nicostrati Et Rufini Diaconorum Et Caeterorum Confessorum In Fide Veritatis Perseverantium Ac Romae Consisten

 Epistola Presbyterorum Et Diaconorum Romae Consistentium Ad Cyprianum. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXX., Paris. XXIX., Oxon. Lips. XXXVI.)

 Epistola II Caldonii Cum Herculano Et Victore Ad Clerum Carthaginensem. (Pamel. Rigalt. Baluz. XXXIX., Paris. XXXVIII., Oxon. Lips. XLII.)

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Anno Domini CCLI. Maximus, Urbanus, Sidonius, Et Macharius Confessores Romani.

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Epistola Maximi, Urbani, Sidonii Et Macharii Ad Cyprianum. (Erasm. III, 13 b

 Annis Christi CCL-CLII.

 Annis Christi CCL-CLII.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Articulus Primus. S. Cornelii Vitae Historia.

 Articulus II. S. Cornelii P. Et M. Scripta.

 Articulus III. Synopsis Epistolae Cornelii Ad Fabium Antiochenum.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Cornelium Attinent, Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV. Ubi et de poenitentia majorum clericorum, an tribus primis saeculis publicae subjecti fuerint, disseritur.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Epistolae Sancti Cornelii Papae Et Martyris, Et Quae Ad Eum Scriptae Sunt.

 Anno Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Ann. Chr. CCLI.

 Anno Christi CCLI.

 Epistola VI. Sancti Cornelii Papae Ad Cyprianum Carthaginensem Episcopum. (Erasm. III, 11., Pamel. Rigal. Baluz. XLVII, Paris. XLV, Oxon. Lips. XLIX,

 Epistola VII. S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Ad Cornelium Papam.

 Epistola VIII.

 IXº Ex Epistola Ad Fabium Antiochenum Episcopum Fragmenta.

 Ann. Chr. CCLII.

 S. Cypriani Ad Antonianum Epistolae Pars Altera.

 Epistola XI. (Erasm. I, 2 Pamel., Rigalt., Baluz., LIV Paris. LIII Coustant. I, 167 Galland. III. 350 Routh., Reliq. sacr. III, 69 et 108.)

 Anno Christi CCLII.

 De Quinque Presbyteris Et Fortunato Pseudoepiscopo.

 Anno Christi CCLII.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Appendix Prima. Epistolae Cornelio Adscriptae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Cornelius Episcopus Fratri Lupicino Viennensi Archiepiscopo Salutem.

 Epistola II. Cornelii Papae Ad Cyprianum.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Appendix Secunda. Decretales Epistolae S. Cornelio Papae Adscriptae.

 Epistola Prima. De Translatione Corporum Apostolorum Petri Et Pauli: Et De Novato, Aliisque Haereticis.

 Epistola II. Ad Rufum Coepiscopum Orientalem.

 Decretum. Ut a jejunis juramenta praestentur.

 Monitum.

 Monitum.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Concilia Carthaginensia Tempore Cornelii I Papae In Causa Lapsorum Sub S. Cypriano Celebrata.

 Anno Domini CCLI.

 

 Carthaginensis, Cypriani. ( Ex libello synodico. )

 Epistola Synodica S. Cypriani, Carthaginensis Episcopi, Et Collegarum Ad S. Cornelium Papam De Lapsis.

 Circa Annos Christi CCL-CCLXX.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Dissertatio Prooemialis. Auctore D. Gothofr. Lumper O. S. B.

 Caput Primum. Ejus Vitae Historia. Articulus Unicus.

 Caput II. Novatiani Scripta Et Doctrina.

 Articulus Primus. De libro Novatiani de Trinitate.

 Articulus II. De Novatiani epistola de Cibis judaicis.

 Articulus III. De Novatiani Epistola Cleri Romani nomine S. Cypriano inscripta.

 Articulus IV. De operibus Novatiani deperditis.

 Articulus V. Editiones operum Novatiani.

 Caput III. Doctrina Novatiani

 Articulus Primus. Puncta dogmatica de Deo, divinisque ejus perfectionibus.

 Articulus II. Doctrina Novatiani de Mysterio Ss. Trinitatis.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 Novatiani Presbyteri Romani Opera Quae Exstant Omnia.

 De Trinitate Liber.

 De Trinitate Liber.

 Caput Primum. De Trinitate disputaturus Novatianus ex Regula fidei proponit, ut primo credamus in Deum Patrem et Dominum omnipotentem, rerum omnium pe

 Caput II. Deus super omnia, ipse continens omnia, immensus, aeternus, mente hominis major, sermone inexplicabilis, sublimitate omni sublimior.

 Caput III. Deum esse omnium conditorem, dominum et parentem, e sacris Scripturis probatur.

 Caput IV. Bonum quoque, semper sui similem, immutabilem, unum et solum, infinitum: cujus nec nomen proprium possit edici, et incorruptibilem, et immor

 Caput V. Cujus si iracundias et indignationes quasdam, et odia descripta in sacris paginis teneamus non tamen haec intelligi ad humanorum exempla vit

 Caput VI. Et licet Scriptura faciem divinam saepe ad humanam formam convertat, non tamen intra haec nostri corporis lineamenta modum divinae majestati

 Caput VII. Argumentum.— Spiritus quoque cum Deus dicitur, claritas et lux, non satis Deum illis appellationibus explicari.

 Caput VIII. Argumentum.— Hunc ergo Deum novisse et venerari Ecclesiam eique testimonium reddit tam invisibilium, quam etiam visibilium, et semper, et

 Caput IX. Porro eamdem regulam veritatis docere nos, credere post Patrem etiam in Filium Dei Jesum Christum Dominum Deum nostrum, eumdem in Veteri Tes

 Caput X. Jesum Christum Dei Filium esse, et vere hominem: contra haereticos phantasiastas, qui veram carnem illum suscepisse negabant.

 Caput XI. Et vero non hominem tantum Christum, sed et Deum: sicuti hominis filium, ita et Dei filium.

 Caput XII. Deum enim Veteris Testamenti Scripturarum auctoritate probari.

 Caput XIII. Eamdem veritatem evinci e sacris Novi Foederis Litteris.

 Caput XIV. Idem argumentum persequitur auctor.

 Caput XV. al. XXIII. Rursum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVI. al. XXIV. Iterum ex Evangelio Christum Deum comprobat.

 Caput XVII. al. XXV. Item ex Moyse in principio sacrarum Litterarum.

 Caput XVIII. al. XXVI. Inde etiam, quod Abrahae visus legatur Deus: quod de Patre nequeat intelligi, quem nemo vidit umquam sed de Filio in Angeli im

 Caput XIX. al. XXVII. Quod etiam Jacob apparuerit Deus Angelus, nempe Dei Filius.

 Caput XX, al. XV. Ex Scripturis probatur, Christum fuisse Angelum appellatum. Attamen et Deum esse, ex aliis sacrae Scripturae locis ostenditur.

 Caput XXI, al. XVI. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmari.

 Caput XXII, al. XVII. Eamdem divinam majestatem in Christo aliis iterum Scripturis confirmat.

 Caput XXIII, al. XVIII. Quod adeo manifestum est, ut quidam haeretici eum Deum Patrem putarint, alii Deum tantum sine carne fuisse.

 Caput XXIV, al. XIX. Illos autem propterea errasse, quod nihil arbitrarentur interesse inter Filium Dei et filium hominis, ob Scripturam male intellec

 Caput XXV, al. XX. Neque inde sequi, quia Christus mortuus, etiam Deum mortuum accipi: non enim tantummodo Deum, sed et hominem Christum Scriptura pro

 Caput XXVI, al. XXI. Adversus autem Sabellianos Scripturis probat alium esse Filium, alium Patrem.

 Caput XXVII. al. XXII. Pulchre respondet ad illud: sumus, quod illi pro se intendebant.

 Caput XXVIII. Pro Sabellianis etiam nihil facere illud: Qui videt me, videt et Patrem, probat.

 Caput XXIX. Deinceps fidei auctoritatem admonere nos docet, post Patrem et Filium, credere etiam In Spiritum Sanctum: cujus operationes ex Scripturis

 Caput XXX. Denique quantum dicti haeretici erroris sui originem inde rapuerint, quod animadverterent scriptum: unus Deus: etsi Christum Deum et Patrem

 Caput XXXI. Sed Dei Filium Deum, ex Deo Patre ab aeterno natum, qui semper in Patre fuerit, secundam personam esse a Patre, qui nihil agat sine Patris

 De Cibis Judaicis Epistola.

 De Cibis Judaicis Epistola.

 Caput Primum. Novatianus presbyter Romanus in secessu suo, tempore persecutionis Decianae, variis fratrum litteris provocatus, adversus Judaeos post s

 Caput II. In primis Legem spiritalem esse tradit et proinde cum cibus primus hominibus, solus arborum fructus fuerit, et usus carnis accesserit: Lege

 Caput III. Non culpanda itaque immunda animalia, ne in Auctorem culpa revocetur: sed quando irrationale animal ob aliquid rejicitur, magis illud ipsum

 Caput IV. His accessisse et aliam causam, cur multa a Judaeis ciborum genera tollerentur ad coercendam nimirum intemperantiam populi, uni Deo servitu

 Caput V. Et vero fuerit tempus aliquod, quo istae umbrae vel figurae exercendae: postquam autem finis legis Christus supervenit, omnia jam dici ab Apo

 Caput VI. Sed non ex hoc quia libertas ciborum concessa, luxuriam permissam esse, aut continentiam sublatam et jejunia: haec enim vel maxime decere Fi

 Caput VII. Cavendum etiam esse ne quis licentiam istam in tantum putet profusam, ut ad immolata idolis possit accedere.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Novatiani Ad S. Cyprianum Epistola, Cleri Romani Nomine Scripta, Cypriano Papae Presbyteri Et Diaconi Romae Consistentes, Salutem.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Anno Domini CCLII-CCLIII. S. Lucius, I, Papa Et Martyr.

 Notitia Historica.

 Notitia Historica.

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Epistola Unica S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Lucium Papam De Exsilio Reversum. De reditu illius ab exsilio gratulatur. Nil imminutum gloriae

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Appendix Unica. Epistolae Et Decreta S. Lucio Adscripta.

 Epistola Lucii Papae I Ad Galliae Atque Hispaniae Episcopos.

 Decreta Lucii Papae, Ex Gratiano Desumpta.

 I. Officio et beneficio privetur episcopus, presbyter vel diaconus, uxorem suscipiens, vel susceptam retinens.

 Ex Eisdem Decretis. II. Clericus matronarum domicilia frequentans deponatur.

 Ex Eisdem Decretis. III. De eodem titulo.

 Ex Eisdem Decretis. (Ex vet. Poenitentiali, apud Cantsium, vett. lect. t. II, part. II, p. 131, edit. Basnagii ex nov. supplem. Mansi., t. I, p. 14.)

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Annis Domini CCLIII CCLVII.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Prooemium. Ex libro pontificali Damasi papae.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 Notitia Epistolarum Non Exstantium Quae Ad Stephanum Attinent. Auctore D. Coustantio O. S. B.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Epistolae Quae Ad S. Stephanum I Papam Attinent. Epistola S. Cypriani Carthaginensis Episcopi Ad Stephanum Papam.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Appendix. Epistolae Decretales S. Stephano Adscriptae.

 Epistola I Stephani Papae I Ad Hilarium Episcopum.

 Epistola II Stephani Papae I.

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Acta Et Monumenta Celeberrimae De Haereticorum Baptismate Disputationis,

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 Pars Prima. Praecipua Veterum Monumenta Quae Supersunt De Baptismate Haereticorum.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 S. Stephani Papae Et Martyris Decretoriae Sententiae.

 Prooemium.

 I. Unus ac necessarius controversiarum fidei finis.

 II. Palmare juris principium.

 III. Traditionis Apostolicae testimonium de haereticorum baptismate.

 IV. Testimonii intrinseca argumenta.

 V. Clausula.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilium Romanum Sub S. Stephano Celebratum. Ex Libello Synod.

 Concilia Carthaginensia .

 Concilia Carthaginensia .

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Tertium Anno Post Christum Natum CCLIII Habitum. De Infantibus Baptizandis.

 Prooemium. (Erasm., III, 3. Pamel., Rigalt., Baluz., LIX. Paris., LVIII. Oxon., Lips., LXIV. Ronth. Rell. Scrip. p. 74 et 116.)

 Cyprianus Et Caeteri Collegae Qui In Concilio Affuerunt Numero LXVI, Fido Fratris Salutem.

 Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quartum. Anno Post Christum Natum CCLIV Habitum. De Basilide Et Martiale Hispaniae Episcopis Libellaticis. (Erasm

 Prooemium.

 Cyprianus, Caecilius, Primus, Polycarpus, Nicomedes, Lucilianus, Successus, Sedatus, Fortunatus, Januarius, Secundinus, Pomponius, Honoratus, Victor,

 Anno Christi CCLV. S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Quintum, De Baptismo Primum.

 Prooemium.

 Cyprianus, Liberalis, Caldonius, Junius, Primus, Caecilius, Polycarpus, Nicomedes, Felix, Marrutius, Successus, Lucianus, Honoratus, Fortunatus, Victo

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginense Concilium Sub Cypriano Sextum. Ex Africa Provincia Et Numidia, Quod De Baptismo Secund

 Prooemium.

 Cyprianus Et Caeteri Stephano Fratri Salutem.

 Anno Christi CCLVI, Pontificatus S. Stephani III. Carthaginiense Concilium Sub Cypriano Septimum, Ex Tribus Africae Provinciis, Quod De Baptismo Terti

 Prooemium.

 Sententiae Episcoporum LXXXVII, De Haereticis Baptizandis.

 Bollandistarum Animadversiones In Haec Concilii Carthaginensis Verba: Neque enim quisquam nostrum episcopum se esse episcoporum constituit, etc.

 

 Monitum.

 Synodus Carthagine habita, cui praefuit magnus Cyprianus, et sanctus martyr, cum esset episcopus Carthaginensis.

 ΣΥΝΟΔΟΣ Πλένομὲνη ἐπὶ Κυπριανοῦ τοῦ ἅγιωτάτου ἐπισκόπου Καρχηδόνος καὶ μάρτυρος. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΩΝΑΡΑΣ.

 Epistola Magni Cypriani Ad Jovianum ejusque episcopos.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ Κυπριανοῦ πρὸς τὸν Ἰοβιανὸν καὶ ἐκείνου συνεπισκοπους.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Concilium VIII Habitum Circa Annum CCLVII.

 Epistolae Dionysii Alexandrini Episcopi Ad Stephanum Papam Fragmentum.

 Prooemium.

 Epistola S. Cypriani Ad Quintum. De Haereticis Baptizandis. (Erasm. p. 397. Pamel. Rigalt. Baluz. Oxon. Lips. LXXI.)

 Anno Christi CCLVI. Epistola S. Cypriani Ad Jubaianum, De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Pompeium Contra Epistolam Stephani De Haereticis Baptizandis.

 Epistola S. Cypriani Ad Magnum De Baptizandis Novatianis Et De Iis Qui In Lecto Gratiam Consequuntur.

 Concilium Iconiense Contra Cataphrygas, Celebratum Anno 258 Sub Stephano Papa I.

 Epistola Firmiliani, Episcopi Caesareae Cappadociae, Ad Cyprianum Contra Epistolam Stephani.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Prolegomena De Auctore Anonymo Libri De Rebaptismate.

 Articulus I. Quis auctor operis, et quo saeculo floruerit?

 Articulus II. Analysis hujus opusculi.

 Articulus III. Observationes quaedam in hunc tractatum, atque ejusdem editiones.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 Anonymi Liber De Rebaptismate. Non Debere Denuo Baptizari Qui Semel In Nomine Domini Jesu Christi Sint Tincti.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 De Anonymo Auctore Tractatus Adversus Novatianum.

 Prolegomena.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Anonymi Tractatus Ad Novatianum Haereticum: Quod Lapsis Spes Veniae Non Est Deneganda.

 Pars Altera. Praecipui Recentium Excursus In Eamdem De Haereticorum Baptismate Disputationem.

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 L. Thomassini Dissertatio Ad Synodos Sub Stephano Papa In Causa Baptismi Haereticorum Collectas Carthagine, Romae Et Alibi Annis, Christi 256, 257, Et

 Synopsis.

 I. Stephani Papae Et Cypriani Concertatio. Novatorum Calumnia In Stephanum. Duplex Adversus Eos Controversia Hic Dirimenda.

 II. Non Errasse Stephanum In Omnium Haereticorum Baptismo Recipiendo, Probatur Ex Firmiliano.

 III. Et Idem Ex Eodem.

 IV. Alia Ex Eodem Argumenta.

 V. Et Rursus Alia.

 VI. Idem Evincitur Ex Cypriano.

 VII. Ex Eodem.

 VIII. Ex Concilio Carthaginensi.

 IX. Ex Tertulliano.

 X. Item Ex Concilio Arelatensi.

 XI. Ex Eusebio.

 XII. Ex Stephani Ipsius Verbis

 XIII. Defenditur Argumentum Stephani Adversus Cyprianum.

 XIV. Item Ex Hieronymo Ostenditur Non Errasse Stephanum In Quaestione Baptismi.

 XV. Rursus Ex Eodem.

 XVI. Ex Eodem Iterum.

 XVII. Ex Eodem.

 XVIII. Idem Efficitur Ex Basilio.

 XIX. Ex Siricio Innocentio, Leone R. Pp.

 XX. Item Ex Augustino.

 XXI. Quam Dictu Nefas, Totam Aliquando Errasse In Hoc Etiam Negotio Ecclesiam.

 XXII. Item Ex Vincentio Lirinensi.

 XXIII. Ex Hincmaro Rhemensi, Et Augustino Rursus.

 XXIV. Altera Attingitur Controversia, An Post Decretum Stephani Plenario Adhuc Esset Opus Concilio, Ut Innuere Videtur Augustinus.

 XXV. Contra Ex Eodem Augustino, Etiam Ante Concilium Et Summa Fuit Stephani Potestas Et Cypriani Error Expiandus, Non Excusandus.

 XXVI. Ex Eodem, Cyprianus Petro Comparatur Erranti, Sed Corripiente Collegam Audiendi.

 XXVII. Quam Non Possit Excusari Cyprianus Ex Eodem, Traditioni Apostolicae Et Ecclesiae Universali Immoriger.

 XXVIII. Eadem Ex Hieronimo Confirmantur, Vincentio Lir. Et Facundo Herg.

 XXIX. Rursus Ex Augustino.

 XXX. Non Ultra Minas Saeviit Stephanus, Et Tandem Dispensationi Acquievit, Atque Ita Decreti Sui Executionem Suspendit Ipsemet.

 XXXI. Graviori Auctoritati Cedere Debuisse Cyprianum Ex Augustino.

 XXXII. Et Cyprianus Et Alii Ejus Consentanei Forsan Resipuere.

 XXXIII. Altera Aperitur Via Solvendae Hujus Controversiae, Ex Discrimine Quaestionum De Fide Et De Consuetudinibus.

 XXXIV. Varia Hujus Discriminis Documenta.

 XXXV. Quaestionem Hanc Civiliter Tractatam Esse, Ut Ad Consuetudines Spectantem, Non Ad Fidem, Probatur Primum Ex Firmiliano.

 XXXVI. Item Ex Cypriano.

 XXXVII. Item Ex Stephano, Ex Arelat. Et Nicaena Synodo. Ex Optato.

 XXXVIII. Item Ex Basilio.

 XXXIX. Ex Amphilochio.

 XL. Ex Athanasio.

 XLI. Ex Epiphanio.

 XLII. Ex Cyrillo Hierosol.

 XLIII. Ex Secunda Synodo Oecumenica.

 XLIV. Ex Synodo Trullana.

 XLV. Ex Consensu Graecorum, Maxime Theodori Studitae.

 XLVI. Ex Gennadio.

 XLVII. Ex Augustino.

 XLVIII. Concilia Plenaria Augustinus Frequenter Ad Consuetudines Ordinandas Requirit.

 XLIX. Nequaquam Ad Quaestiones Fidei.

 L. Summa Controversiae Hujus Posterioris.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 Dissertatio Qua Vera Stephani Circa Receptionem Haereticorum Sententia Explicatur.

 I. Sententiam Illius Ratione Destitutam Non Fuisse.

 II. An Stephanus Baptismum Ab Haereticis Sub Qualibet Forma Collatum Admiserit.

 III. An Eos, Quos Baptizatos In Nomine Jesu, Dixit Stephanus, Intellexerit In Nomine Trinitatis Baptizatos.

 IV. An Non Stephanus Haereticorum Baptismo Majorem, Quam Decet, Virtutem Atque Efficiam Tribuat.

 V. An Manum Ab Haeresi Redeuntibus Imponi Voluerit Stephanus, Ut Confirmationis Sacramentum Eis Conferretur.

 VI. Stephanus Ab Antiquis Laudatur Ut Apostolicae Traditionis Vindex, Nec Erroris Ab Ullo Arguitur, Nisi Ab Iis Qui Quorumvis Haereticorum Baptisma Re

 VII. An Stephanus Excommunicatione Percusserit Rebaptizantes. An Severius Cum Viris Sanctis Se Gesserit.

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Auctoritas Pontificia, Notissimo Cypriani Facto A Quibusdam Neotericis Acriter Impugnata, Sed A Sapientissimis Galliae Theologis Solide Vindicata. Dis

 Praefatio.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Compendiosa Stephani Sanctissimi Martyris Ac Romani Pontificis Vita A Veterum Monumentis Excerpta.

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Appendix Ad Vitam S. Stephani Romani Pontificis Et Martyris, In Qua Ipsius Contra S. Cyprianum Aliosque Rebaptizantes Agendi Ratio Veterum Testimoniis

 Dissertationis Pars Prima.

 Caput Primum. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Agitatam Aevo Suo De Rebaptizandis Haereticis Quaestionem, No

 Caput II. Juxta Universalem Galliae Theologorum Ac Scriptorum Doctrinam S. Cyprianus Probe Noverat Quam S. Stephanus Asserebat Consuetudinem, Non Pecu

 Dissertationis Pars Secunda

 Caput Primum. Exponuntur Momenta Quibus Evincitur Causam De Baptismate Haereticorum Cypriano Visam Fuisse Rem Non Fidei, Sed Merae Disciplinae.

 Solvuntur Objectiones.

 Caput II. Afferuntur Momenta, Quibus Evincitur S. Cyprianum Probe Novisse Quam S. Stephanus Rom. Pontifex Vindicabat Consuetudinem, Universalem Tunc T

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Binae Dissertationes De Firmiliano, Auctore F. Marcellino Molkenbuhr O. S. F. Strictioris Observantiae, Ss. Theologiae Lector. Jubilato.

 Praefatio.

 Conspectus Utriusque Dissertationis De Firmiliano.

 Dissertatio Prima De Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola aliisque ejus operibus.

 Propositio I. Vero similius est quod famosa sub nomine Firmiliani ad S. Cyprianum Epistola non ab aliquo graeco, sed a latino tenebrione fuerit compos

 Propositio II. Non est verosimile, quod S. Firmilianus famosam pro rebaptizantibus Epistolam contra S. Stephanm papam conscripserit.

 Propositio III. Verosimilius est quod aliquis Donatista Africanus fatam epistolam composuerit, sed post tempora sancti Augustini.

 Argumenta contraria. Queis probetur, quod Firmilianus fatam epistolam vere composuerit.

 Argumenta. II. Quod auctor epistolae Firmilianicae non fuerit Donatista.

 Propositio IV. Non est verosimile quod sanctus Firmilianus aliquos libros scripto publico evulgarit.

 Argumenta contraria ex sancto Basilio Magno.

 Dissertatio Secunda. De Firmiliani anno emortuali, quo Paulus Samosatenus fuit depositus, ac synodus Antiochena III, seu celeberrima contra Paulum cel

 Propositio. Celeberrima synodus Antiochena, in qua Paulus Samosatenus fuit depositus, celebrata non fuit ante annum 272.

 Corollarium.

 Animadversiones in binas has dissertationes opera et studio P. Gottfridi Lumper.

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annales Ecclesiae Africanae. Temporibus Cyprianicis (Auctore Morcelli).

 Annus Christianus CCXLIII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLV. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVI. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVII. Donato Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCXLIX. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCL. Cypriano Episcopo Carthaginensi.

 Annus Christianus CCLI. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus. CCLII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLIV. Cypriano, Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLV. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVI Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Annus Christianus CCLVIII. Cypriano Episcopo Carthaginiensi.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Circa Annum Domini CCLVII.

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Prolegomena. Auctore D. Gothofr. Lumper. (Hist. theolog. critic. Ss. Pp. t. XIII, p. 45-51.)

 Articulus Primus. [ De sancto Pontio, auctore Vitae sancti Cypriani.

 Articulus II. Pontii diaconi Scripta.

 Articulus III. De Actis Pontianae historiae subjectis, et quid curae in utrisque edendis adhibitum fuerit a viris doctis.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 De Vita Et Passione Sancti Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris, Per Pontium Diaconum.

 Caput Primum. Auctor rationes scribendi exponit. Acta Martyrum olim diligenter litteris fuisse consignata perhibet.

 Caput II. Quae a Cypriano post baptismum facta sunt, enarrat. Continentia necessaria. Aliae Cypriani virtutes.

 Caput III. Ad sacros ordines cito promovetur. Sanctos sibi imitandos jungiter proponit

 Caput IV. Cyprianus a Caecilio ad fidem adductus.

 Caput V. Adhuc neophytus, episcopatum assumere compulsus.

 Caput VI. Episcopalibus virtutibus emicat.

 Caput VII. Proscriptus et ad leonem postulatur, prudenter secedit.

 Caput VIII. Idque accidit ex divinae Providentiae consilio.

 Caput IX. Grassante dira peste, plebem suam ad succurrendum ea infectis, etiam ethnicis, efficaci oratione adducit.

 Caput X. De eodem argumento.

 Caput XI. Pellitur in exsilium Curubin.

 Caput XII. A multis invisitur. Coelesti visione recreatus, de martyrio subeundo ejusque dilatione divinitus admonetur.

 Caput XIII. Quam visionem auctor interpretatur, et veridicam fuisse probat.

 Caput XIV. Imminente persecutione, recusat fugere Cyprianus, suosque ad martyrium hortatur.

 Caput XV. Capitur. Plebs ante fores noctem excubat.

 Caput XVI. Postridie ad tribunal proconsulis ducitur.

 Caput XVII. Lata sententia.

 Caput XVIII. Capite plectitur.

 Caput XIX. Primus martyr episcoporum Carthaginensium.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 Acta Proconsularia Sancti Cypriani Episcopi Et Martyris.

 I. Prima S. Cypriani confessio coram Paterno proconsule. Presbyteros prodere renuit.

 II. In exilium Curubim mittitur. Inde a Galerio revocatus comprehenditur.

 III. Coram proconsule sistitur. Ejus secunda confessio.

 IV. Sententia in eum lata, capite plecti jubetur.

 V. Coram magna populi turba decollatur. Ejus corpus a fidelibus noctu sublatum sepelitur.

 VI. Passus est XVIII kal. octobr. sub Valeriano et Gallieno principibus.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Appendix Passio S. Cypriani Ex M. S. Victoris Nec Non Bodleiano I.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Index Generalis. In Opera Tertulliani.

 Monitum.

 A

 B

 C

 D

 E

 F.

 G

 H

 I

 J

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Z

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Volumine Includuntur.

 Finis Tomi Tertii.

P

Pacuviana testudo, II, 1037 A.

Paenulae usus cur et a quibus excogitatus, I, 301 A; in theatrorum spectaculis, et cur, ibid.

Pagani. Vid. Ethnici.

Palaestrica diaboli negotium est, stadii spectaculum, I, 651 A.

Pallas Attica a crucis stipite non distinguitur, I, 366 A. Vid. Minerva.

Pallium, qualis habitus, II, 1031 A. Nihil eo expeditus, etiamsi duplex, II, 1046 B. Grande ejus beneficium, sub cujus recogitatu improbi mores vel erubescunt, II, 1050 A.

Palmae septuaginta in deserto, septuaginta discipulos praefigurabant, II, 563 A.

Palmata vestis, quae, I, 531 A.

Palos terminales figere Deo, II, 969 B.

Pancarpon, quid, II, 563 A.

Pandorae caput primum coronatum est a Charitibus, cum ab omnibus muneraretur, II, 84 C. Hesiodi Pandora, II, 562 B.

Panis quotidianus, quid, I, 1160, sq.

Panem Christus corpus suum appellat, I, 1160 A; II, 461 A. Acceptum et distributum discipulis, corpus suum illum fecit, II, 460 C. Pane corpus suum repraesentat, II, 262 A. Panis et calicis sacramento, corporis et sanguinis dominici veritas comprobata, adversus phantasma Marcionis, II, 489 A. Vid. Eucharistia.

Pantomimus a pueritia patitur in corpore, ut artifex esse possit, I, 649 B. Pantomimi, sumpta deorum larva, super corpora occisorum aut morientium saltabant, I, 576 B.

Papiae leges, I, 286 A. Cur vanissimae vocentur, I, 287 A. Eas Severus imperator abrogavit, I, 286, sq.

Parabola de nullo non convenit, II, 838 A. Ejus interpretatio quomodo sit ineunda, II, 996 B. Cur in parabolis Judaeis locutus sit Christus, II, 841 A, B.

Paracleti Montanici vis, II, 886 B, C. Multa docuit quae in illum distulit Dominus, II, 950 B. Deductor est omnis veritatis, II, 103 A. Solus a Christo magister et dicendus et verendus, II, 890 B. Ejus administratio, quae, ibid. A. Novam doctrinam Montanistis subministravit. II, 931 B. Monogamiae potius est restitutor quam institutor, ibid.

Paradisus est locus divinae amoenitatis, recipiendis sanctorum spiritibus destinatus, I, 520 A; II, 297 B. Ejus janitrix romphaea nullis cedit, nisi qui in Christo decesserunt. II, 747 A. Paradisi clavis tuus est sanguis, ibid. In paradisum revocabitur homo qualis inde pulsus est, II, 833 C. Vid. Coelum, Inferi.

Paralysis mentem prodigit, II, 683 B.

Parasceve jejuniis dicatur, II, 973 A.

Parasiti affectant, ad gloriam famulandae libertatis sub auctoramento ventris, inter contumelias saginandi, I, 475 A.

Paredri spiritus, II, 698 B.

Parietes Tyriis et hiacynthinis et regiis velis pro pictura abutuntur, I, 1312 A.

1571 Paris de tribus deabus judicium tulit, I, 359, sqq. Ab histrionibus decantatum, ibid.

Parricidium multum differt ab homicidio, I, 316 A.

Partheniis audaciores Romani, I, 457 A.

Partiarii erroris Marcionis Judaei, II, 343 A.

Particula conjunctiva, II, 221 B.

Partula, dea quae partum gubernat, II, 713 A.

Pascha figura Christi, II, 486 A. Pascha Domini, id est passio Christi (seu Parasceve), II, 630 B. Diem Paschae ad patiendum Christus elegit, II, 460 A. Hac die, qua communis et quasi publica jejunii religio est merito, deposuimus osculum, I, 1178 A.

Pascha celebramus annuo circulo in mense primo, II, 973 A. Blastus, haereticus judaïzans, dicit non aliter Pascha custodiendum esse, nisi secundum legem Moysi, die quarta decima mensis, II, 72 B. Paschae noctem Christiani pervigilabant, I, 1294 B. A Paschae die in Pentecosten usque gaugebant, II, 80 A. Tempus illud in omni exsultatione decurrendum, II, 973 A. Vid. Genuflexiones, Jejunia.

Pasiphae in Laconia oraculum, II, 730 A.

Passibile an omne corpus, vel omne passibile corpus, II, 657 B.

Passionis suae Christus omne scriptum implevit, II, 460 B.

Pastor bonus Christus, II, 992 A. In calice depictus, II, 1000 C.

Pastor, liber Hermae, apocryphus, II, 1000 B, C, 1021 A.

Pater, nomen pietatis et potestatis, I, 1154 A.

Pater aeternus ante mundum conditum erat solus et non solus, quomodo, II, 160 A. Invisibilis est, II, 171 A, 187 A; impassibilis et incompassibilis, II, 194 C. Pater habeat Filium necesse est, ut sit Pater, II, 165 A. Pater ante de Filio testatus, quam Filius de Patre, II, 323 A. Pater tota substantia est, Filius vero derivatio ipsius et portio, II, 164 B. Domini nomen Patri accedit, quod et Filius per Patrem capiat, II, 480 C. Patrem descendisse in Virginem, ipsum natum et passum dicunt Praxeani, II, 154 D. Vid. Filius.

Pater sacrorum, I, 313 A.

Patriae vivendum est, II, 1047 B. Vid. Punica.

Patriarchae incircumcisi fuerunt, II, 602 A, B. Plurifariam matrimoniis uti fas eis fuit, I, 1277 A. Quam licentiam nova Lex sustulit, ibid. Non modo pluribus uxoribus, verum etiam concubinis conjugia miscuerunt, II, 921 A. Quod Deus indulsit donec mundus reparetur, ibid.

Patriarchas et Prophetas Christus ex inferioribus terrarum liberavit, II, 742 C, sq., 657 A.

Patiens homo, quis, I, 1272. Nemo humilis, nisi patiens, I, 1267 A. Pro Deo pati non possumus nisi Spiritus Dei sit in nobis, II, 195 A. Non tamen ipse patiens, sed pati posse praestans, ibid. Pati idipsum quod aliis feceris, res amarissima, II, 306 A. Pati de Deo, quis ab ethnicis dictus, I, 413 A.

Patientiae laus, I, 1271 B, sq. Ejus utilitas et voluptas, I, 1263 A. Ubi Deus, ibi et patientia, ejus alumna, comes et ministra, I, 1272 B, sq. Fidem subsequitur et antecedit, I, 1259 B. Dilectionem, Deo magistro, patientiam comitatur, I, 1268 B. Amoris inimicorum praecepto universa patientiae disciplina succincta est, I, 1260 B. Dilectio patientiae disciplinis eruditur, I, 1268 B. Patientiae ratio et disciplina, quae, I, 1273 A. Illius proprium, non aemulari, I, 1268 B. In detrimentis exercitatio est largiendi et communicandi, I, 1261 A. Negotiatio patientiae in corpore, quae, I, 1269 B. Detrimentum patientiae fastidium opulentiae praeministrat, I, 1260 B.

Patientiae exemplum Deus, I, 1251 B, sq. Divinae patientiae species, I, 1252 A, B, 1254 B. Patientia Dei est natura, effectus et praestantia ingenitae cujusdam proprietatis, I, 1251 B. Patientia Christi I, 1252 B, sqq. Dei aures aperit, I, 1269 A. Patientiae voluptate Christus discessurus volebat saginari, I, 1254 A. Ante Christum patientia non erat in terris, quia nec fides, I, 1260 A. Novam patientiam docuit, etiam vicem et recordationem injuriae cohibens, II, 395 B.

Patientiam omnes philosophi unanimiter laudant, I, 1251 A. Ethnicorum patientia falsa, probrosa, I, 1273 A. Patientiam singularem suos docet diabolus, ibid.

Patina Acci, II, 562 B.

Patricius quidam senatu submotus, quia deum pondo libras argenti facti habebat, I, 299 A.

Patroclus funus de Achille flagitabat, I, 745 B.

Paulus, apostolus Christi, doctor nationum in fide et veritate, vas electionis, ecclesiarum conditor, censor disciplinarum, I, 1221 A; II, 327 A, 1009 A. Pacificus apostolus, p, 1216 A. Columna immobilis disciplinarum, II, 1011 A. 1572 Ejus laus, II, 789 A. Paulus in Genesi repromissus, II, 148 A, B, 469 C. In Benjamin portenditur, II, 148 A; et in Saule, II, 470 A. De tribu Benjamin ortus, II, 469 C. An solus Baptismum Christi induerit, I, 1213 A. An eamdem doctrinam cum caeteris Apostolis praedicaverit, II, 35, sq. Apostolos reprehendit quod non recto pede incederent, II, 268 B, 364 C, 474, A, B. At de Lege tantum erat quaestio, II, 474 A. In Petro non ignorantiam aliquam reprehendit, sed conversationem, II, 35 Petrum invisit ex officio et jure fidei et praedicationis, II, 33 C. Calefecit tamquam nutrix parvulos fidei, quomodo, II, 949 C.

Paulus civitatis Romanae consequitur nativitatem, cum illic martyrii renascitur generositate, II, 151 B. Apostolus factus de persecutore, primus Ecclesiae sanguinem fudit, II, 148 A. Evangelium sanguine suo signatum reliquit, II, 366 C. Romae, II, 49 B, distrahitur, II, 151 A. Joannis Baptistae exitu Romae coronatur, II, 49 B. Bene quod Petrus Paulo in martyrio adaequatur, II, 36 C, sq. Per Neronis saevitiam sanguinem christianum seminarunt, I, 403 A.

Paulus graeco sermone scripsit epistolas, I, 1186 A. Illi perperam adscripta opera ab Asiae presbytero, I, 1219 A. Cerdon apostoli epistolas neque omnes neque totas recipit, II, 70 C.

Pauperes Dominus semper justificat, et divites praedamnat, I, 1260 B. Oratio alit pauperes, I, 1196 A. Lucrum est pietatis nomine facere sumptum, si pauperes adjuventur, I, 474, sq. Quanta charitate pauperibus subveniebant Christiani, I, 470 A.

Pauper spiritu nullus nisi humilis, I, 1267 A.

Paventina, dea, I, 600 C.

Pavor, deus, I, 600 C., ab Hostilio inventus, II, 266 C.

Pavus pulcherrimus, et quo velit colore cultissimus, II. 1030 B: sed tacent pinnae, et displicet vox, II, 707 A. Hortensius orator primus pavum cibi gratia potuit occidere, II, 1048 B. Pavum se meminit Homerus, Ennio somniante, II, 707 A, 708 B.

Pax piorum bellum est Satanae, I, 621 A. Vid. Osculum. Jus pacis communicabatur per ecclesias, II, 891 A. Episcopus Romanus dat pacem et revocat, II, 155 B. Pax poenitentibus concessa, I, 621 A; II, 42 B; a martyribus, I, 621 A. Haeretici pacem cum omnibus miscent, II, 56 B.

Peccator traditur diabolo quasi carnifici, in poenam, II, 106 A. Ante veniam deflere se debet, quia tempus poenitentiae idem quod periculi et timoris, I, 1238 A. Peccatoris restituti exemplum et pericula, I, 1241 A, B.

Peccatum originale adstruitur, I, 813 A.

Peccatum nisi malum factum dici non meretur, I, 1230 B. Voluntas facti origo; non enim nisi voluntate delinquitur, I, 1232 B. Non facti tantum, sed et voluntatis delicta vitanda, et poenitentia purganda, ibid., A. Omne peccatum impatientiae adscribendum, I, 1258 B. Sunt peccata carnalia et peccata spiritalia, I, 1232 A. Septem peccata capitalia, II, 375 A, B. Peccata media et modica, II, 983 B. Maxima aut summa, ibid. Sine dubio idololatriam admittit quicumque delinquit, I, 664 A. Munia quae ad peccatum inducunt, omnino deserenda, I, 667. Non id damnatur in quo male fit, sed id quod fit, II, 497 A. Minis horrendis Creatoris vix a malo avellimur, II, 300 A. Solus Deus sine peccato, et solus homo sine peccato Christus, II, 720 B.

Peccatis omnibus, seu carne seu spiritu, seu facto seu voluntate commissis, qui poenam per judicium destinavit, idem et veniam per poenitentiam spopondit, I, 1233 A. Peccatorum obliterationem a Deo merentur jejunia, II, 963 A. An sint peccata remissibilia et irremissibilia, II, 985, sqq. Peccatorum venia, quam jucunda, II, 65 D. Oratio diluit delicta, lapsos erigit, cadentes suspendit, stantes continet, I, 1196 A. Vid. Delictum.

Pecunia propter animam, non anima propter pecuniam, I, 1262 A. Pecuniarum rem augentes, pecuniam animae anteponunt, I, 1261 C. Pecuniae ardor quomodo restinguatur, II, 306 A.

Pecudes usibus nostris a Domino provisae et traditae, I, 1255 A. Ab ethnicis adorabantur, I, 365 A. Orant pecudes et ferae, et genua declinant, et egredientes de stabulis ac speluncis, ad coelum non otiosi ore suspiciunt, I, 1196 B.

Pelasgi memorati, II, 1031 B.

Peloponesum ab Amyclis occupatum, II, 700 A.

Penates unusquisque domi servatos colebat, I, 344 B.

Pentecoste, I, 682 C, sq. Ordinandis lavacris latissimum spatium, I, 1222 A. Vid. Pascha.

Penula, quid, I, 301 A.

Peragenor deus, I, 600 C.

Peregrinantes deducit oratio, I, 1196 A.

Peregrinus se rogo immisit, I, 625 A.

Periculorum aversionem a Deo merentur jejunia, II 963 A. Periculi dubii nullus timor justus est, II, 823 A.

Peripatetici animam ex substantia quinta esse dicunt, II, 653 A.

1573 Periphlegethon, seu Phlegethon, apud mortuos amnis, I, 520 A.

Perjuri aqua se tingebant in expiationem sceleris, I, 1205 A.

Permissio ex indulgentia est, II, 917 A. Quasi de invita venit voluntate, ibid. Non omne quod permittitur a Deo, ex mera et tota ejus voluntate procedit, ibid.

Perones effoeminatissimi, II, 1046 B. In Peronibus uniones emergere de luto cupiunt, I, 1312 A.

Perpetua, martyr firmissima, I, 715 A. Ejus visio sub die passionis, ibid.

Persae solem deum esse credebant et illum adorabant, I, 369 A. Eum in clypeis depictum habebant, I, 370 A. Persarum cum matribus incestus, I, 325 A.

Persecutionis status animadvertendus, utrum a Deo obveniat, an a diabolo, quo facilius de obitu ejus constare possit, I, 107 A. Persecutionis fontes, synagogae Judaeorum, II, 143 A. Persecutionis ardore uri, est probari de fidei tenore, II, 106 B. Oratio persecutiones extinguit, I, 1196 A. Quod agitur iu persecutione, gloria Dei est probantis vel reprobantis, II, 104 A. Tempore persecutionis Deus magis creditur et timetur, ibid.; fides sollicitior est et disciplinatior, ibid.; soli timori et spei vacatur, ibid. Vid. Christiani, Ethnici.

Persaeus ex Jove ortus, I, 606 A. Falsus deus, ibid. Inter sidera delineatus ab Arato, II, 142 A.

Personae nomen a Tertulliano adhibitum, II, 167 C, D.

Persona Dei Christus est Dominus, II, 500 B. In persona una videmus duplicem statum, non confusum sed conjunctum, Deum et hominem Jesum, II, 191 C.

Persunda dea, I, 601 A.

Petroma, quid, I, 313 D.

Petitio omnis et decipere et decipi potest, I, 1221 B.

Petra Christus, multis modis et figuris praedicatus, II, 622 B.

Petrina acies, quae, II, 622 B.

Petrus, Christo charissimus discipulorum, II, 387 C. Cur nomen ei mutatum, ibid. Petrus, aedificandae Ecclesiae petra, II, 34 B. In ipso exstructa est Ecclesia, II, 1025 A. Illi datae sunt claves coeli, ac per eum Ecclesiae, II, 142 C. An potestas solvendi et alligandi Petro sit emancipata ad delicta fidelium capitalia, II, 1026 A. Christum agnovit in Scripturis repromissum, II, 410 B. Non nisi in spiritu Moysen vidit et Eliam, II, 413 C.

Petrus primus baptizavit, II, 1025 B. In Tiberi baptizavit, I, 1203 B. Nihil illum latuit, II, 34 B. Reprehenditur ob inconstantiam, victus a Paulo, II, 35 sq., 364 C, 474 A. Clementem ordinat Romanorum episcopum, II, 45 A. Petri ecclesia, II, 1025 A. Petrus caeditur, II, 151 A. Evangelium sanguine suo signatum reliquit, II, 366 C. Petrus Romae passus, passioni Dominicae adaequatur, II, 49 B, cum cruci adstringitur, II, 151 B. Vid. Paulus.

Phaeton, detrusus de coelo ab histrionibus repraesentatus, I, 359 A.

Phaneroses puellae Philumenes, II, 43 A, 71 C.

Pharao Deum negavit, II, 301 C. Cor ejus induratum, ibid.

Pharia, seu Faria, Farrea (Ceres), I, 366 A.

Pharisaei additamenta quaedam Legi adstruendo, a Judaeis sunt divisi, II, 61 A. Unde hoc illis nomen, ibid.

Pherecydes, Pythagorae magister, II, 649 B, 698 B. Saturnum refert ante omnes coronatum, II, 85 A.

Phidiae manus Jovem Olympium ex ebore molitae, II, 803 A.

Philadelphus, Soteris successor, triginta annis regnavit, II, 614 B. Vid. Ptolemaeus.

Philippus Macedo, nondum pater Olympiadis uxoris naturam obsignari viderat annulo, II, 727 A.

Philochorus auctor, II, 729, sq.

Philomelae medicamenta, I, 570 B.

Philopator septemdecim annis regnavit, II, 614 B.

Philosophia unde sic dicta, I, 384 A. Concussio est, exclusio et offanatio veritatis, II, 65 A, 652 A. Ejus veneficia, II, 650 A. Elinguis philosophia vita contenta est, ipse habitus sonat, II, 1049 A, B. Materia est sapientiae saecularis, temeraria interpres divinae naturae et dispositionis, II, 19 A. Habuit libertatem ingenii ad extendendos de anima retractatus, II, 650 B, C. Late quaeruntur incerta, latius disputantur praesumpta, ibid. Haereses a philosophia subornantur, II, 19 A. Ejus nomine ab Apostolo omnes haereses damnantur, II, 521 A. Jejunantes a philosophia, nihilominus vivunt, II, 655 B. Vid. Dialectica.

Philosophus, animal gloriae, II, 647 A. Verborum operator, rerum destructor, error amicus et interpolator, I, 514 A. Discipulus Graeciae et hominum, ibid. Philosophi corruptores, adulteri, I, 509, sqq. Homines gloriae et eloquentiae libidinosi, I, 516 A. Sapientiae et facundiae caupones, II, 651 B. Haereticorum patriarchae, I, 519 A; II, 19 A, 204 C. 1574 Illorum deus, quis, II, 317 B. Prior homo quam philosophus, I, 616 A.

Philosophorum quaelibet secta apud ethnicos probata, I, 563 B. Ex iis soli condemnati qui illorum deos aspernabantur, ibid. Plures statuis et solariis remunerati, ib. Christianis plane dissimiles virtutibus, I, 502-514; ac scientia et disciplina, I, 507 A. Illorum improvidus animus, II, 656 A. Veritatem affectando corrumpebant, I, 504 A, 506 A. In principes suos latrabant, I, 502 A. Non poterant ejicere daemones, I, 503 A; quos secundum deos esse putabant, ibid. Quos et quales deos finxerint, I, 347 A. Non magis quam alii deos venerabantur, I, 353, sq. Philosophus totum se ad famam comparandam dirigit, I, 507 sqq. Durus est cum veritatis fores pulsat, I, 609 B. Eorum enormis intentio solet plerumque nec prospicere pro pedibus, II, 656 A.

Philosophorum quorumdam opiniones absurdae, I, 520 sqq. Refelluntur, ibid. Variis sectarum libidinibus inter se discordant, I, 1251 A. In solam patientiam concordant, ibid. Plus diversitatis invenitur inter philosophos quam societatis, cum et in ipsa societate diversitas eorum deprehendatur, II, 649 B. In incertum miscuerunt quod invenerant certum, I, 516 B. De veritate contra veritatem disputabant, I, 519 B. Prophetas legerant, II, 649 B. Plura ex Scripturis hausta corruperunt, I, 515, sq., 520 A. Eorum ingenia Vetus Instrumentum interverterunt, I, 516 A, 519 A. Aliquando juxta nostra senserunt, II, 648 B.

Philosophi de Deo nihil certe proferre sunt ausi, I, 516, sqq. Mundum hunc innatum infectumque defendunt, II, 809 A. Ex contrariis universa constare condicunt, II, 657 C. Quidam ipsorum voluptatis nomen quieti et tranquillitati dederunt, II, 659 B.

Philumene, II, 18 B, 71 C, 763 A, 791 A.

Phoenix, seipsum funerans, renovat firmissimum resurrectionis documentum, II, 811 B. Vid. Iromus.

Phoenices in Africam eructant, II, 700 A, 1035 B.

Phosphorus, frigidissimus rhetor latinus, II, 553 B.

Phrygae haeretici, II, 72 A.

Phryges primi genus habuerunt, I, 570 B. Romanos pariunt, II, 1035 B. Phryges timidos comici illudunt, II, 685 B.

Phryne, meretrix Diogenis, I, 510 A.

Phtisis mentem servat, II, 683 B.

Phygellus frustratus circa veritatem, II, 828 B.

Physicorum magister Mercurius Trismegistus, II, 567 A. Physica superstitio pro deo habet elementa, II, 477 A. Cur tanta eorum dissensio de natura Dei, I, 587, sq.

Physcon, rex libidinosissimus, II, 1042 B.

Picturae calicum, II, 991 C, 1000 C.

Pilatus, conscientia christianus, Tiberio Caesari scripsit quae a Christo acta erant, II, 403 A.

Pindarus et Callimachus Apollinem memorantur interfecto Delphine dracone, lauream induisse, II, 85 B.

Pisces maris, sanctior cibus, II, 262 B. In piscium cerebris lapidositas quaedam invenitur, I, 1311 A.

Pisciculi Christiani, secundum ἴχθυν nostrum Jesum Christum, in qua nascuntur, I, 1198 A. Nec aliter quam in aqua permanendo salvi sunt, ibid., sq. Vid. Pyrrhus.

Pisistrati studium in instruendis bibliothecis, I, 379 A.

Piso et Gabinius consules, I, 305 A.

Placendi voluntas viris propter foeminas, et foeminis propter viros, vitio naturae ingenita est, I, 1325 A. Nihil Deo perosius studio placendi, II, 911 A.

Plato, adolescentium corruptor, I, 510 A. Ejus superbia, I, 511 A, a Diogene calcata, ibid. Mella ejus facundiae, II, 702 B. Ejus honor, II, 651 B, et christianismus, II, 20 B. Mercurio Aegyptio praecipue assuevit, II, 649 A. Ventris gratia Dionysio venditatur, I, 513 A. Per somnium moritur, II, 639 A.

Plato dixit Deum inventu difficilem, effatu impossibilem, I, 509 A. Divinam providentiam adseruit, I, 517 A. Angelorum existentiam non negavit, I, 405 A. Constituit Minoïs et Rhadamanti tribunal et mortuorum judicium, I, 415 A. Sidera deos habet, quod genus deorum igneum appellat, II, 260 B. Ejus sententia de mundo, II, 1033 B; et de innata materia, II, 667 A; atque de immortalitate animae, II, 795 C. Ejus sedem in capite ponit, II, 671 B. Bifariam eam partitur, per rationalem et irrationalem, II, 672 A, B. Quasdam vult esse substantias invisibiles, incorporales, supernundiales, divinae et aeternae, quas appellat ideas, II, 678 A. Ejus error circa diluvium, I, 481 A. Plato, omnium haereticorum condimentarium, II, 686 C. Quomodo, II, 687 A.

Platonici Deum incorporeum dixerunt, I, 517 A. Dei providentiam agnoverunt, ibid.

Plenitudo Creatoris in Christo, quae, II, 520 A, B.

Pleroma et triginta aeones introduxit Valentinianus, II, 68 A. In summis summitatibus praesidet tricenarius pleroma, Horo signante lineam extremam, II, 577 A.

Plinius junior de Trajano quaerit quid agendum sit de christianis, I, 272, sq. Vid. Trajanus.

1575 Pluto mortuorum cadavera cum malleo deducere ferebatur, I, 362 A, 576 C.

Pluvia, Marco Aurelio imperante, divinitus impetrata, II, 295 A, 703 C. Vid. Imber.

Pluviarum pollicitatrix Virgo Coelestis, I, 413 A.

Poenitentia omnis confessio est delicti, II, 769 B. Ejus nomen in graeco sono, non ex delicti confessione, sed ex animi demutatione compositum est, II, 314 A. Vid. Exomologesis. Poenitentiae caussae, delicta, II, 985 A. Ejus stimulus ex fide, II, 403 B; instrumentum metus, I, 1240 A. Poenitentia vita est, quum praeponitur morti, I, 1233 B. Poenitentia Deus mitigatur. I, 1243 A. Afflictatione carnis et spiritus de pristinis satisfacimus, I, 1223 A. Animae et corpori communis est poenitentiae medela, I, 1232 A. In quantum non peperceris tibi, in tantum tibi Deus parcet, I, 1243 B. Tempus poenitentiae, tempus periculi et timoris, I, 1238 A. Poenitentia non perit, quia patientiam invenit, I, 1268 B. Opera poenitentiae calamitatis publicae tempore a Christianis acta, I, 486, sq.; et ab ethnicis, I, 487 A.

Poenitentiae fructus, venia, II, 1001 A. Omnibus delictis veniam per poenitentiam spopondit Deus, I, 1233 A. Quoties delinquitur, toties ignoscitur, I, 1240 C. Frustra ageretur poenitentia, si careret venia, II, 785 B. Poenitentia in gratiam nos Domini revocat, I, 1231 B. Semel cognita atque suscepta, numquam posthac iteratione delicti resignari oportet, ibid. Ex poenitentia maturescit emendationis fructus, II, 1001 A. Ubi emendatio nulla, poenitentia necessario vana, I, 1228 A. Pigeat sane peccare rursus, sed rursus poenitere non pigeat, I, 1242 A. Redundantia clementis coelestis, libidinem non faciat humanae temeritatis, I, 1240 B.

Poenitentia secunda est et una, I, 1243 B. Collocavit Deus in vestibulo poenitentiam secundam, quae pulsantibus patefaciat; sed jam semel, quia jam secundo, I, 1241 B. Debitor hujus, quis, I, 1242 A. Hujus poenitentiae operosior probatio, I, 1243 B.

Poenitentia Dei, quae, II, 311 C, 313 B, C. Poenitentiam Deus in seipso consecravit initio mundi, I, 1229 A.

Poenitentiae confessio evenit etiam in bonis ad invidiam et exprobrationem ejus qui beneficii ingratus exstiterit, II, 312 A.

Poenitentium ritus quanti et quales, I, 1243, sq. Voluntariorum poenitentium disciplina eadem atque aliorum publicorum, I, 487 A.

Poetae, quam vani, I, 609 B. Nihil aliud quam cantare amant. II, 707 A. Haec nobis semper obmussant, quod neque audiamus certum, neque videamus, II, 677 B. Poetis nec vigilantibus credendum, II, 707 A. Eos civitate pellendos Plato censuit, et cur, I, 595 A. Prior homo quam poeta, I, 616 B. Poetae sciebant esse daemones, I, 405 A. Plura ex nostris Scripturis delibaverunt, vel etiam corruperunt, I, 515, sqq., 520.

Pollio. Vid. Vedius.

Polycarpus ab Joanne ordinatus, II, 45 A. Smyrnaeorum ecclesiam gubernavit, ibid.

Polycrate Samio nullus gentilium deus felicior, I, 337 A. Ejus filia crucem prospicit de solis unguine et lavacro Jovis, II, 728 B.

Poma Sodomorum contacta cinerescunt, I, 483 A.

Pompeiorum, seu Tarpeiorum, urbem Campaniae, de monte suo perfudit ignis, I, 485 A, 571 B; II, 1034 B.

Pompeius Magnus solo theatro minor, I, 642 B. Theatro Veneris aedem superposuit, quare, ibid. Primus cerasa Romam attulit, I, 334 B, 606 B. Capta Hierosolyma, nullum in templo simulacrum invenit, I, 364, sq. Nullus Gentium deus eo sublimior, I, 337 A. Pompeii arae trinae, II, 1031 B.

Pontifex Maximus Romanorum et Flaminica nubunt semel, I, 1287 A; II, 928 B, 953 A.

Ponti Euxini descriptio, II, 246, sq. Quam inhospitalis, II, 247 A. Gentes ferocissimae inhabitant, si tamen habitatur in plaustro, II, 246 C. Malunt militare quam nubere, II, 247 A. Parentum cadavera convorant, ibid. Illarum libido promiscua et nuda, II, 246 C. Nihil tam triste et barbarum in Ponto, quam quod illic Marcion natus sit. II, 247 B.

Populi innumeri totam terram inhabitant, II, 700 A, B.

Portare Graeci etiam pro eo solent ponere, quod est tollere. II, 373 A.

Portas duas Homerus divisit somniis, 726 C.

Potestates saeculi inimicae Dei, quomodo, I, 690 A. Vid. Purpura.

Potina dea, I, 600 C.

Potus strictura xerophagiae portio est, II, 965 B. Qualis esus, talis et potus, ibid.

Praecepta divina implere debemus, non quia bonum est, sed quia Deus praecepit, I, 1234 A. Audacia est de bono praecepti disputare, ibid. Praeceptorum memoria viam orationibus sternet ad coelum, I, 1166 A.

Praedicatores ex officio praefandi vocantur, I, 378 B. Non alii sunt recipiendi quam apostoli Christi, II, 33 A.

1576 Praedicare prius est, posterius tingere, I, 1216 A.

Praelatio superiorum dissuasio est infirmorum, I, 1279 A.

Praeliorum negotia, asperitas, dolus et injustitia, II, 621 A.

Praescientia Dei propugnatur, II, 293 B, C. Tot habet testes quot prophetae, II, 290 A. Deus universa disponendo praescivit, et praesciendo disposuit, ibid.

Praescriptionis in compendiis veritatem vincere decet, II, 323 A. Vid. Quaestio.

Praesepia cruenta Diomedis, II, 1011 B.

Praesides coetuum Christianorum episcopi, I, 469 A. Nec suis praesidibus haeretici reverentiam exhibent, II, 57 B.

Praestitia dea, I, 600 C.

Praesumptio impedimentum est timoris, I, 1318 A. Inverecundiae portio est, inflat petitorem, despicit datorem, I, 1240 A. Qui praesumit, superbit, ibid.; minus veretur, minus praecavet, plus periclitatur, I, 1318 A.

Praxeas, haereticus, II, 74 A. Pacem ecclesiarum Asiae et Phrygiae cum Ecclesia Romana sustulit, II, 155 B, sq. Duo negotia diaboli Romae procuravit: prophetiam expulit, et haeresin intulit, II, 156 A. Docet Patrem ipsum esse Christum Jesum, I, 154 D.

Prema, dea, I, 601 A.

Presbyter hodie qui cras laicus, apud haereticos, II, 57 A.

Primum quodammodo est quod fit ex primo, II, 987 B.

Principatuum affectatores increpantur a Christo, II, 429 A.

Principale est quod super omnia, quod ante omnia, et a quo omnia, II, 201 B.

Principium sive initium incoeptionis est verbum, non alicujus substantiae nomen, II, 214 B, C.

Prisca, prophetis, II, 809 A.

Pristinus, qualis martyr, II, 970 B.

Probole, quid, II, 202 D.

Proclus, et qui κατὰ Proclum, II, 72 A.

Proculus, qui et Torparcion, Evodiae procurator, I, 703 B, nostrae virginis senectae et christianae eloquentiae dignitas, II, 549 A. Severum imperatorem per oleum mirabiliter curavit, I, 703 B.

Prodesse cum possis, nolle, nihil malignius, II, 272 A.

Promae cellae, II, 854 B.

Promereri nolle, delinquere est, II, 917 B. Promerendi artificium obsequium est, I, 1255 A. Vid. Meritum.

Prometheus verus, quis, I, 378 A; II, 247 B.

Prophetae ex officio praefandi vocantur, I, 378 B. Deus ab initio mundi misit eos, et cur, ibid. A. Spiritu divino inundati erant, ibid. In Prophetis semper locutus est Christus, II, 328 B. Signaculum est omnium Prophetarum, II, 632 A. Futura interdum pro jam transactis enuntiant, II, 326 B. Multa figurate per allegorias, per aenigmata et parabolas scripserunt, II, 326 C. Aliter sunt intelligenda quam scripta sunt, ibid. An omnia per imagines concionati sint, II, 821 A. Non semper nec omnes habent allegoricam formam, II, 822 B. Propheticae obscuritatis intellectum meretur fides, II, 422 A. Eorum eloquium manifeste annuntiat resurrectionem mortuorum, II, 822 A, B.

Prophetae, viri justitia et innocentia digni, I, 378 A. Semper passi sunt in saeculo propter divinam religionem, II, 636 B. Extremi Prophetae antiquiores primoribus legiferis et historicis Romanorum, I, 387 A. An migraverint in paradisum, II, 744 A. Quae a Prophetis praedicta sunt, in thesauris litterarum manent, nec latent, I, 378 B, sq. Post Christum natum, jam non est visio neque propheta, II, 615 B, 632 B. Successimus in loco Prophetarum, II, 636 B.

Proprietatum salus, fides nominum, II, 776 B.

Prudentia sola potuit Deum concutere et prodere, II, 545 A.

Psalmi fere omnes Christi personam sustinent, II, 167 A. Filium ad Patrem verba facientem repraesentant, ibid. Psalmorum cantus, II, 660 A. alternis choris, I, 1194 A. Psalmi et hymni sonant inter duos conjuges, et mutuo provocant quis melius Deo suo canat, I, 1304 A.

Psalmi Valentini magna impudentia conscripti, II, 781 B, 786 A.

Psammeticus infantes recens natos nutrici elinguatae tradidit, et cur, I, 570 A, B.

Pseudoapostoli adulteri evangelizatores sunt, II, 364, sq. Operarii dolosi, transfiguratores sui, per hypocrisin scilicet conversationis, non praedicationis adulteratae rei, II, 502 C. Virtutes maximas edunt, ad fallaciam muniendam corruptae praedicationis, II, 59 B.

Psychici non recipiunt Spiritum, nec eis placent quae sunt Spiritus, II, 931 A.

Ptolemaeus Philadelphus eruditissimus et omnis litteraturae sagacissimus, I, 379 A. Ejus ditissima bibliotheca Alexandriae in Serapaeo, I, 378, sq. Ibi reposuit Veteris Testamenti libros hebraicos, quos a Judaeis postulaverat, et Graece sua cura redditos, I, 379 A.

1577 Ptolemaeus (alius) annis triginta octo regnavit, II, 614 B.

Ptolemaeus haereticus, cum Valentino per omnia sensit, II, 69 B, 548 B. Ejus Miscellanea, II, 562 B

Pubertas a decimo quarto fere anno incipit, II, 716 A; et a duodecimo pro foeminis, ibid., 905 A.

Publicanorum nomen cur tam exsecrabile, II, 997 B.

Pudens, praeses, Christianum quemdam denuntiatum dimisit, I, 703 A.

Pudicitia dea, Fauni filia, I, 599 B.

Pudicitia, templi Dei aeditua est et antistita, II. 1316 A. Nihil immundum nec profanum inferre sinit, ibid. Ubi Deus est, ibi pudicitia, ibi gravitas adjutrix ejus et socia, I, 1325 B. Sine gravitate non servabitur, ibid. Quomodo ostendatur pudicitiae gravitas, ibid. Magnificatur Deus in corpore per pudicitiam et per habitum pudicitiae competentem, I, 1330 A. An in sola carnis integritate et stupri aversione consistat pudicitia, I, 1316 B. An ei quicquam extrinsecus opus sit de cultus et ornatus dispositione, ibid. Pudicitia est flos morum, honor corporum, decor sexuum, integritas sanguinis, fides generis, fundamentum sanctitatis, praejudicium omnis bonae mentis, II, 980 A. Quamquam rara, nec facile perfecta, vixque perpetua, tamen aliquatenus haberi potest, si natura praestruxerit, si disciplina persuaserit, si censura compresserit, ibid. B.

Pudicitiae christianae satis non est esse, verum et videri, I, 1332 A. Pudicitia, principalis christiani nominis disciplina, II, 982 B. Ejus labem quantum Christiani detestarentur, I, 535 A. Pudicitiam vitae anteponebant, II, 983 A. Illam eis eripere tormentis contendebant ethnici, II, 982 B, sq. Jam non ejuratio sed moderatio libidinum pudicitia censetur, II, 980 B. Saeculi pudicitia, quia vana, non prodest apud Deum, ibid. Pudicitia, si qua est in gentilibus, adeo imperfectam et inconditam esse constat, I, 1316 B. Pudicitiae verae conscientia a foeminis nationum abest, ibid. Vid. Continentia, Libido, Pulchritudo, et

Pudor prior est quam corporis plaga, II, 141 A. Ejus armatura, II, 911 B. Verba inimica pudoris per loquacitatem inrepunt, I, 1288 A. Pudorem resignare per osculum et dexteras, II, 905 B. Quidam sunt pudoris magis memores quam sanitatis, I, 1244 B.

Pueri sapiunt et intelligunt, II, 683 A, B. Puerilia dicibula, II, 575 A. Puerorum expositio, I, 325 A. Pueris expositis stuprum aliquando inferebant gentiles, ibid., sq.; etiam parentes, I, 582 B. Vid. Infantes.

Pulchritudinis usus et fructus, luxuria, I, 1319 B. Ubi pudicitia, ibi vana pulchritudo, ibid. Vid. Decor.

Punica mulier se in ardentis patriae ignes cum filiis injecit, I, 598 B. sq.

Purpura, regum vestis, I, 687 C. Purpura vel caetera insignia potestatum et dignitatum habent profanationis suae maculam, I, 688 A.

Pusillanimes consolatur oratio, I, 1196 A.

Pyctes corona premit vulnera, I, 134 A.

Pyriphlegeton, cur fictus, I, 520 A.

Pyrrhonis doctrina, I, 535 A.

Pyrrhus fallendis piscibus egit, II, 698 A, 701 B. Ab Apolline ambiguum ei datum oraculum, I, 409, sq.

Pythagoras tyrannidem affectavit apud Tyrios, I, 511 A. Vivum idcirco cremare voluerunt, ibid. B. Animalibus et piscibus abstinebat, II, 701 B. Quia imbellis et residis erat, praelia Graeciae vitans, Italiae maluit quietem, geometriae, astrologiae et musicae devotus, ibid. Non turpi modo, verum etiam temerario mendacio incubuit, II, 697 B. A Laberio irridetur, I, 521 A.

Pythagoras Deum ex numeris ortum finxit et compositum, I, 517 A. Pythagorae et Empedoclis opinio de metempsycosi et metensomatosi, I, 521 A, 613 B; II, 702 A.

Pythagorici fabam respuebant, II, 732 C.

Pythius daemon, I, 1175 A. Socratem sapientissimum ejus suffragium pronuntiavit, II, 648 A. Vid. Nosce.

Pythonici spiritus, II, 698 B.

Pythonissa verene Samuelem exhibuerit Sauli, II, 749 A.