TRACTATUS DE MODIS SIGNIFICANDI, SIVE GRAMMATICA SPECULATIVA

 PROOEMIUM AUCTORIS

 CAPUT I.

 CAPUT II

 CAPUT III

 CAPUT IV

 CAPUT V

 CAPUT VI

 CAPUT VII De modis significandi activis In speciali

 CAPUT VIII

 CAPUT IX

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XI I.

 CAPUT XIII

 CAPUT XIV

 CAPUT XV De specie accidentali nominis

 CAPUT XVI De genere accidentali Nominis

 CAPUT XVII De numero accidentali Nominis

 CAPUT XVIII

 CAPUT XIX De casu grammaticali Nominis

 CAPUT XX

 CAPUT XXI

 CAPUT XXII

 CAPUT XXIII

 CAPUT XXIV De significatione propria Pronominis

 CAPUT XXV

 CAPUT XXVI

 CAPUT XXVII

 CAPUT XXVIII

 CAPUT XXIX

 CAPUT XXX De Genere accidentali Verbi

 CAPUT XXXI. De persona, Numero, et Figura Verbi

 CAPUT XXXII. De Tempore Verbi

 CAPUT XXXIII

 CAPUT XXXIV

 CAPUT XXXV

 CAPUT XXXVI

 CAPUT XXXVII

 CAPUT XXXVIII

 CAPUT XXXIX

 CAPUT XL

 CAPUT XLI

 CAPUT XLII

 CAPUT XLIII.

 CAPUT XLIV.

 CAPUT. XLV.

 CAPUT XLVI.

 CAPUT XLVII.

 CAPUT XLVIII

 CAPUT XLIX.

 CAPUT L.

 CAPUT LI

 CAPUT LII

 CAPUT LIII

 CAPUT LIV De Perfectione Sermonis

CAPUT XLI

De modo signficandi essentiali generalissimo Praepositionis

Modus significandi essentialis generalissimus Praepositionis, est modus significandi per modum adjacentis alteri casuali ipsum contrahens, et ad actum retorquens. Et iste modus Praepositionis sumitur a proprietate determinationis, et coarctationis in rebus.

Et est notandum, quod Praepositio non est inventa propter verba vehementis transitionis, ut quidam dicunt ; hoc enim non videtur Grammatice dictum, cum Grammaticus velocem, vel tardam transitionem non consideret. Item quaedam verba Praepositiones exigunt, quae tamen nullam habent transitionem, nec velocem, nec tardam, ut dicendo, sum in domo, nam incongrue dicitur, sum in domo. Item dicendo annulus ex auro : illud nomen annuitis, exigit Praepositionem, non tamen ullam transitionem habet, ut patet de se.

Unde dicendum est, quod Praepositio inventa est finaliter propter casuale, non quodcumque, sed quod est Accusativus, et Ablativus. Nam, siculi dictum est de Nomine, f quod Accusativus est modus significandi, ut quem, contrahibilis per modum ut ad quem, in quem, prope quem, et juxta quem, et sic de aliis. Similiter Ablativus est modus significandi per modum ut quo, contrahibilis ut a quo, et In quo, et sine quo, et hujusmodi: talis autem coarctatio casualis fit per Praepositiones Accusativo casui, vel Ablativo deservientes.

Unde Praepositio inventa est, ut primo modum casualem contrahat, et coarctet: et deinde casualem ad actum reducat. Per hoc enim quod Praepositio casuale coarctat, et contrahit, Praepositio casuale ad actum reducit, et sufficienter disponit, ut cum actu construatur, et sumatur.

Hic sumitur actus pro constructibili dependenti ad casuale,non enim dependens ad casuale, mediante Praepositione, semper est actus, licet ut frequenter. Est ergo Praepositio pars orationis, significans per mohum adjacentis alteri casuali, Ipsum contrahens, et ad actum reducens, etc.