TRACTATUS DE MODIS SIGNIFICANDI, SIVE GRAMMATICA SPECULATIVA

 PROOEMIUM AUCTORIS

 CAPUT I.

 CAPUT II

 CAPUT III

 CAPUT IV

 CAPUT V

 CAPUT VI

 CAPUT VII De modis significandi activis In speciali

 CAPUT VIII

 CAPUT IX

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XI I.

 CAPUT XIII

 CAPUT XIV

 CAPUT XV De specie accidentali nominis

 CAPUT XVI De genere accidentali Nominis

 CAPUT XVII De numero accidentali Nominis

 CAPUT XVIII

 CAPUT XIX De casu grammaticali Nominis

 CAPUT XX

 CAPUT XXI

 CAPUT XXII

 CAPUT XXIII

 CAPUT XXIV De significatione propria Pronominis

 CAPUT XXV

 CAPUT XXVI

 CAPUT XXVII

 CAPUT XXVIII

 CAPUT XXIX

 CAPUT XXX De Genere accidentali Verbi

 CAPUT XXXI. De persona, Numero, et Figura Verbi

 CAPUT XXXII. De Tempore Verbi

 CAPUT XXXIII

 CAPUT XXXIV

 CAPUT XXXV

 CAPUT XXXVI

 CAPUT XXXVII

 CAPUT XXXVIII

 CAPUT XXXIX

 CAPUT XL

 CAPUT XLI

 CAPUT XLII

 CAPUT XLIII.

 CAPUT XLIV.

 CAPUT. XLV.

 CAPUT XLVI.

 CAPUT XLVII.

 CAPUT XLVIII

 CAPUT XLIX.

 CAPUT L.

 CAPUT LI

 CAPUT LII

 CAPUT LIII

 CAPUT LIV De Perfectione Sermonis

CAPUT XLIV.

De modis significandi specialissimis, et de sufficientia Divisionis Interfectionis

Sub hoc modo essentiali generalissimo Interjectionis, ad modos specialissimos descendamus. Dividitur autem ille modus in quatuor modos speciales.

Primus est modus significandi Interjectionis, per modum determinantis alterum, motum doloris, vel tristitiae in anima repraesentans. Et iste modus constituit Interjectionem doloris, ut heu.

Secundus modus, est modus significandi per modum determinantis alterum, motum gaudii vel laetitiae in anima repraesentans. Et iste modus constituit Interjectionem laetitiae, ut evax, et hujusmodi.

Tertius modus, est modus significandi per modum determinantis alterum,molum admirationis in anima repraesentans. EI hic modus constituit Interiectionem admirationis : ut Papae, et hujusmodi.

Quartus modus, est modus significandi per modum determinantis alterum, motum terroris, vel metum repraesentans. Et iste modus constituit Interiectiones metus ut dech, at, et similia. Et hos quatuor modos specialissimos essentiales Interjectionis Donatus sub significatione comprehendit : et habet eodem modo se significatio ad Interjectionem, sicut significatio ad Adverbium, et potestas ad Conjunctionem, et casus ad Praepositionem.

Sicut enim significatio in Adverbio consistit in speciali modo determinandi; et potestas in Conjunctione in speciali modo conjungendi ; et castis in Praepositione inspetiali modo contrahendi : sic significatio Interjectionis consistit in speciali modo determinandi, specialem motum in anima reprsentans. Et hoc consistitin quatuor modis, ut visum est. Et ideo significatio non est accidens Interjectionis ; nisi sicut visum est de aliis.

Sufficientia istarum specierum sic potest accipi : Cum interjectio determinat Verbum, et exprimit motus, et affectiones in anima; potest ergo anima moveri cira convenientia, vel circa non convenientia, vel circa medio modo se habentia. Si circa convenientia, sic sunt Interjectiones laetitiae ; si circa non convenientia, hoc est dupliciter ; vel cadunt sub tempus praesens, et sic sunt Interjectiones doloris ; vel sub futurum, et sic sunt Interjectiones metus, quia de praesenti dolemus, et de futuro timemus : si autem anima afficitur circa media modo se habentia, sic sunt Interjectiones admirationis.

Notandum ergo est, quod Interjectiones, et aliae partes indeclinabiles, non tot modos significandi habent, quot partes declinabiles, quia significatum partium indeclinabilium paucis subsistit proprietatibus, sed significatio partium declinabilium multis : ideo pauciores sunt modi significandi, partibus indeclinabilibus, quam declinabilibus. Et sic patent modi significandi Interjectionis, qui sunt, et quot sunt, et unde oriantur. Et haec de modis significandi essentialibus et accidentalibus octo partium orationis, prout ad Etymologiam spectant, dicta sufficiant.