Quaestiones.

15. Quaest. I. Quaeritur hic de virtute istius piscinae:

1. Unde hanc virtutem habebat, et qua ratione illi piscinae sic continue collata erat?

2. Item, cum tanta esset virtus, unde est hoc, quod Scriptura de eo mentionem non facit? Videtur, quod negligentia scriptorum fuerit. - Si dicas, quod apparuit haec virtus prope Christi passionem: quaeritur tunc: quare prope passionem apparuit, et quare adveniente passione cessavit?

Respondent quidam, quod in piscina illa erat lignum crucis, quod tunc temporis coepit apparere et supernatare: ideo ad nobilitandum suae passionis trophaeum voluit Dominus miraculum illud ostendere, et prope passionem, quia tunc coepit natare: et non post passionem, quia lignum inde extractum fuit.

Sed quia hoc de Scripturis auctoritatem non habet, eadem ratione, qua probatur, destruitur .

Propter hoc dicunt alii, quod in aqua illa nulla erat virtus, sed Angelus descendens secundum certum tempus hoc faciebat in aqua per virtutem sibi a Domino datam. - Dicendum igitur, quod haec virtus data erat Angelo in aqua ad figuram baptismi, in quo fit ablutio per aquam et sanatio per Spiritum . Et ideo prope baptismum praemissa fuit, et adveniente baptismate, cessavit. Ideo, quia parvo tempore duravit et tarde incepit, Scriptura de hoc mentionem non fecit.

Et sic patet responsio ad omnia obiecta.

16. Quaest II. Item quaeritur: 1. Cum aeque facile esset Domino curare omnes, sicut unum, et ipse sit largissimus: quare non dabat aquae illi effectum curandi omnes?

2. Item, de ipso Domino quaeritur similiter: quare tantum unum curavit, cum acque facile omnes, sicut unum, curare posset?

Respondeo: Dicendum, quod illa sanatio corporalis magis erat in signum quam in beneficium illius cuius erat: ordinabatur enim ad animae curationem. Quia ergo ordinabatur ad eam designandam et praefigurandam , debuit eo modo fieri, quo optime significaret. Et quia sanatio in Ecclesia non est nisi in unitate fidei et caritatis, ideo tantum unus curabatur .

Quod ergo obiicitur, non valet, quia non tantum erat in beneficium, sed etiam in signum .

17. Quaest. III. Sed tunc ulterior est quaestio: Si misericordiae est misereri miseriae , ergo ubi maior miseria, magis debet inclinari misericordia: non ergo debebat sanari qui prior descendebat, sed qui magis indigebat.

Respondeo: Dicendum, quod, sicut dictum est , signum erat curationis animae: et quia anima curatur a Deo secundum suam dispositionem ad suscipiendum gratiam, non secundum gravitatem in culpa: ideo qui prius et sollicitius descendebat prius sanitatem obtinebat.

18. Quaest. IV. Item quaeritur: cum Dominus paralytico Mattbaei nono suadeat confidentiam et ab aliis, quos sanavit, fidei confessionem exposcat: unde est hoc, quod ab isto nibil omnino quaerit?

Respondeo: Dicendum quod intelligimus: cum Dominus aliquem curavit, non solum in corpore, sed etiam in anima, totum scilicet, sanum reliquit.

Propter hoc notandum, quod quidam erant, qui ex culpa in aegriludinem inciderant: et quia hi sanari debebant in anima, et anima non sanatur nisi per fidem Christi: a talibus Dominus confessionem fidei requirebat. - Alii erant, qui ad gloriam Dei manifestandam infirmi erant, ut caecus natus, infra nono , et Lazarus mortuus, infra undecimo: et a talibus Dominus confessionem fidei non requirebat, immo mera liberalitate sanabat: et de talium curatione mirabili agit Ioannes. Quia igitur iste talis fuit, ideo fidem non requisivit.

Sed quia haec solutio est contra Glossam , ideo dicendum, quod solum requirit fidem ab his qui quaerunt salutem.

19. Erat autem Sabbatum etc. Postquam descripta est miraculosa paralytici curatio, describitur hic secundo curationis calumniatio: in cuius descriptione procedit Evangelista hoc ordine. Primo insinuatur curati reprehensio: secundo, calumniae in curantem devolulio: tertio, curantis manifestatio: quarto, manifestati persecutio: quinto, in persecutione obstinatio.

20. (Vers. 9.). Insinuatur ergo primo curati reprehensio ex hoc, quod tollebat grabatum in die Sabbati, in qua sanus factus fuerat. Propter quod innuens occasionem calumniandi dicit Evangelista: Erat autem Sabbatum in die illa, scilicet in qua curatus fuerat et grabatum portabat, et occasione huius ludaei eum reprehendebant. Ideo subdit:

21. (Vers. 10.). Dicebant ergo ludaei ei qui sanus factus fuerat , ipsum calumniando: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. Tollere enim grabatum opus servile videbatur, quod prohibitum erat fieri in Sabbato: Levitici vigesimo tertio: " Dies septimus erit celebrior et sanctior: omne opus servile non facietis in eo ".

22. (Vers. 11.). Respondit eis. Tangitur hic secundum , scilicet calumniae in curantem devolulio, quia ille infirmus sanatus se excusat per mandatum curantis. Ideo dicit: Qui me sanum fecit, per potestatem, ille mihi dixit: Tolle grabatum tuum et ambula, per propriam praecipiens auctoritatem. Et certe, qui tantam habebat potestatem bene habuit tanti mandati auctoritatem; unde dixit Matthaei nono : " Ut autem sciatis, quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata: ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum et vade in domum tuam". Si peccata poterat dimittere, ergo in praecepto de Sabbato dispensare. Sed Iudaei, hoc non attendentes, de ipso interrogant, ut eum possint calumniari. Propter quod dicit:

23. (Vers. 12.). Interrogaverunt ergo eum: Quis est homo ille, homo infirmus, non Deus omnipotens , qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum et ambula? qui contra Legem praecepil, non per virtutem sanavit. Mala quaerunt, bona tacent: Proverbiorum undecimo : " Bene surgit diluculo qui quaerit bona: investigator malorum opprimetur ab eis ". Et quia male quaerunt, ideo in inquisitione deficiunt. Ideo dicit:

24. (Vers: 13.). Is autem, qui sanus effectus fuerat, nesciebat, quis esset: ideo in inquirendo necesse habuerunt deficere: Psalmus : "Defecerunt scrutantes scrutinio ". Ideo dictum est Iudaeis infra septimo: " Quaeretis me, et non invenietis "; quia non quaerebant ad habendum, sed ad persequendum.

23. Jesus autemdeclinavit. Tangitur hic tertium scilicet Christi quaesiti et non inventi manifestatio, quae facta est non in turba, sed in ecclesia. Ideo dicit: Iesus autem declinavit a turba constituta in loco, scilicet a multitudine, quae erat in loco curationis: ideo nesciebat eum ille, quia in turba remanserat.

26. (Vers. 14.). Postea invenit eum Iesus in templo, quando scilicet a turba recesserat. Augustinus : "In turba positus non cognovit Iesum, sed post in templo ": in quo docemur, ut, quisquis ad visionem Dei vult pervenire, fugiat turbam suorum affectuum et nequitiam hominum et adeat internae orationis templum. Unde in suscitatione puellae praecepit, eiici turbam tumultuantem, Matthaei nono . Et quia Domini misericordia nos praevenit, non dicit, quod ipse invenerit Iesum, sed quod Iesus invenit eum: unde nec cognovit ipsum nisi per eius eruditionem, quam dedit . Propterea subdit: Dicit ei Iesus, instruens ut bonus medicus: Ecce, sanus factus es, recolit beneficium: tam noli peccare, dissuadet peccatum: ne deterius tibi aliquid contingat, comminatur periculum: Lucae undecimo: " Facta sunt novissima hominis illius peiora prioribus ".

27. (Vers. 15.). Abiit ille homo. Tangitur hic quartum, scilicet Christi manifestati persecutio. Cognoverunt enim Iudaei, illo homine referente, quod Christus eum sanum fecisset. Unde dicit: Abiit ille homo et nuntiauit Iudaeis, qui scilicet ab eo quaesierant, quia Iesus esset, qui fecit eum sanum. Non hoc dixit detrahendo vel accusando, sed nomen Christi annuntiando: unde Glossa : " Annuntiat iste salutem Iudaeis, ut sequantur: sed illi e contrario persequuntur ". Ideo subdit:

28. (Vers. 16.). Propterea persequebantur Iudaei Iesum, quia haec faciebat in Sabbato. Videbatur enim Legem eorum velle destruere et Domino, qui praeceptum de custodiendo Sabbato dederat, contraire: infra nono : " Non est hic homo a Deo, qui Sabbatum non custodita: Lucae sexto: " Observabant scribae et Pharisaei Iesum, si in Sabbato curaret".

29. (Vers. 17.). Iesus autem respondit. Tangitur hic quintum, scilicet in persecutione obstinatio,

quae consecuta est ad Domini responsionem ostendentis, se non solvere Sabbatum. Propter quod dicit: Iesus autem respondit eis, scilicet Iudaeis persequentibus: Pater meus usque modo operatur, etiam in Sabbato, et tamen non solvit Sabbatum: et ego operor, scilicet Patri cooperando etiam in Sabbato. Si ergo Deus non solvit Sabbatum, nec ego solvo: Matthaei duodecimo : " Dominus est Filius hominis etiam Sabbati"; et quia Dominus, potest in eo sine reprehensione aliqua operari. Ex hac responsione Iudaei sunt in malitia obfirmati, ex qua debuerunt pacificari. Propterea subdit, scilicet propter istam responsionem:

30. (Vers. 18.). Propterea ergo magis quaerebant eum ludaei interficere: quia non poterant responsioni contradicere, quaerebant eum interficere: infra septimo : " Quid me quaeritis interficere, hominem, qui vera locutus sum vobis"? Quia non solum solvebat Sabbatum, secundum suam sententiam, sed etiam Patrem suum dicebat Deum: suum, singulariter: aequalem se faciens Deo, quod ipsi reputabant blasphemiam: infra decimo : " De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia, et quia tu, homo cum sis, facis te ipsum Deum"; faciens, quasi non esset, sed se Deum faceret.