QUAESTIONES.

60. Quaest. I. Sed quaerit Chrysostomus hic primo de hoc, quod Ioannes vocat se sponsi amicum, eum supra non fuerit ausus dicere se dignum servum: supra primo: Cuius non sum dignus etc.

Respondet Chrysostomus , quod responsiones aptantur interrogationibus: et supra Ioannes incitabatur ad ambitionem ; et ideo se humiliavit et indignum servum vocavit. Hic incitatur ad aemulationem: et ideo se amicum vocat et gaudere de bono eius dicit.

61. Quaest. II. Quaeritur de hoc quod dicit Ioannes : Qui de terra est de terra loquitur. - Hoc dixit pro se, et videtur, quod inconvenienter dixerit: quia ipse non loquebatur terrena, sed caelestia.

Chrysostomus respondet ad hoc, quod hoc non dixit absolute, sed comparative: non quia essent terrena, sed quia terrena erant comparata doctrinae Christi. - Augustinus respondet, quod propositio illa intelligenda est secundum se sive cum reduplicatione : Qui de terra est, secundum quod terrenus, loquitur de terra: si autem de caelestibus, hoc est secundum quod spiritu imbutus, desursum venit.

62. Quaest. III. Quaeritur de hoc quod dicit: De caelo venit etc.

Videtur ex hoc, quod Christus non assumserit carnem humanam, sed caelestem ; aut si humanam, quare non dicitur venire de terra ut alii homines?

Respondet Augustinus : " De caelo sive desursum , hoc est de altitudine humanae natnrae ante peccatum primi parentis ".

Sed hoc videtur consonare illi haeresi, quod aliqua particula mansit in

Adam incorrupta, quae per successiones usque ad Virginem traducta est, et de illa facta est caro Christi .

Propter hoc sane intelligendum est verbum, . quod illud dicitur per quandam assimilationem: qu ia, sicut caro in Adam ante peccatum fuit pura et sine macula, sic Christus carnem immaculatam assumsit. Et notandum, quod terram non vocat hic naturam passibilem, sed corruptam et generatam per corruptionem vitiosam , secundum quam non est Christus genitus, sed per virtutem divinam Spiritus sancti conceptus: ideo desursum.

63. Quaest. IV. Item quaeritur de hoc quod dicit : Non ad mensuram dat Deus Spiritum.

Aut intelligit de Christo secundum divinam naturam, aut secundum humanam: secundum divinam naturam non potest, quia ipse non recipit Spiritum, immo ab ipso procedit. Si secundum humanam: contra: Gratia Christi hominis est creata ; sed omnia creat Deus in certo pondere, numero et mensura , unde nihil creatum est infinitum: ergo ad mensuram.

Respondeo: Dicendum, quod est mensura limitationis, et est mensura divisionis. Mensuram limitationis voco, qua unumquodque creatum finitum est in sua substantia et virtute et limitatum. Mensuram divisionis voco determinationem alicuius ad aliquem actum, secundum illud primae ad Corinthios duodecimo : Divisiones gratiarum sunt, idem autem Spiritus, quando scilicet gratia datur alicui ad aliquem effectum determinatum, sicut dicit Apostolus. Christus gratiam habuit ad mensuram primo modo, quia gratia eius non fuit infinita: secundo modo habuit non ad mensuram, quia non fuit in eo arctata ad aliquam operationem, sed ad omnem, sicut caput habet omnes sensus. Unde Chrysostomus : " Spiritum hic dicit actionem Spiritus; haec enim est, quae dividitur ". Unde patet, quod loquitur de mensura per gratiarum divisionem.

64. Quaest. V. Item de hoc quod dicit: Qui credit habet vitam aeternam: quia, si habet, non credit.

Respondeo : Habere spiritualia est per amorem: et tunc perfecte habentur, quando perfecte amantur .