QUAESTIONES.

99. Quaest. I. Sed quaeritur hic de adventu Domini in Galilaeam: quare dicitur hic, quod in crastinum, post testimonium Ioannis, venit in Galilaeam?

Contra: 1. Alii Evangelistae dicunt, quod statim ductus est in desertum a Spiritu, Matthaei quarto et Marci primo.

2. Item ibidem dicitur, quod Iesus venit in Galilaeam, postquam Ioannes traditus est: sed constat, quod adhuc non erat traditus, sicut dicitur infra tertio, quod Ioannes longo post tempore baptizavit.

Ad hoc respondet Augustinus in libro de Concordia Evangelistarum secundo , quod duplex fuit adventus Domini in Galilaeam. Primus fuit post testimonium Ioannis, antequam missus fuit in carcerem: et de hoc omnes alii Evangelistae tacent Secundus vero fuit, postquam Ioannes missus est in carcerem, et de hoc dicitur infra quarto capitulo In primo adventu fecit miraculum de mutatione aquae in vinum in nuptiis, in secundo adventn miraculum de filio reguli.

1. Quod ergo dicitur, quod ductus est in desertum: intelligendum est, quod testimonium illud fuit datum post reditum Domini de deserto.

100. Quaest. II. Item quaeritur de vocatione discipulorum, quia dubitatur similiter.

1. Dicitur enim hic, quod vocati fuerunt, antequam Ioannes traderetur. Matthaeus vero dicit, quod post traditionem Ioannis vocati fuerunt.

2. Item Matthaeus dicit, quod vocavit Petrum et Andream de navi, ut dicitur Matthaei quarto hic dictum est, quod ad testimonium Ioannis venerunt ad eum, primo Andreas, deinde Petrus.

Respondeo: Dicendum, sicut dicit Augustinus , quod Ioannes servat ordinem historiae de tempore vocationis, sed Matthaeus illud dicit per recapitulationem.

2. Quod obiicitur de modo vocationis, dicendum ad hoc, quod discipuli Domini dupliciter sunt vocati : uno modo ad fidem, alio modo ad perfectionem. Primo modo vocati fuerunt Petrus et Andreas, ut Dominum cognoscerent et in eum crederent testimonio Ioannis. Secundo modo vocati sunt de navibus, ut omnia relinquerent et Christum sequerentur. De prima loquitur hic Ioannes, de secunda vero loquitur Matthaeus .

101. Quaest. III. Item, de loco vocationis: quia Dominus vocavit discipulos de Galilaea, quaerit Chrysostomus , cum Iudaei essent peritiores in Lege: unde est hoc, quod de Ierosolymis non elegit ?

Et iusta hoc quaeritur: quare vocavit Nathanaelem per Philippum medium?

Et iterum, cum Natbanael esset persona tam sancta, ut Dominus dicit, et etiam in Lege peritissimus: talem Dominus videtur debuisse constituere in Apostolum.

Si dicas, quod voluit eligere simplices: ergo si " omnis Christi actio nostra est instructio ", videtur, quod nos debemus eligere praelatos simplices et idiotas.

Ad hoc docet nos respondere Apostolus primae ad Corinthios primo : Non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles, sed quae stulta sunt mundi elegit Deus, et ea quae non sunt. Et ratio huius est, ut confundat alta mundi, et ut non glorietur in conspectu eius omnis caro, et ut ostendatur, totum, quod factum est per Apostolos, esse virtutis divinae, non humanae prudentiae. Hinc est, quod Galilaeos elegit Apostolos et piscatores et rusticos simplices; quia, sicut dicit Chrysostomus , Galilaea habet incolas rusticanos. Hinc etiam est, quod per se vocavit Philippum simplicem et per illum sapientem fratrem . Hinc est etiam, quod Nathanaelem, magnum doctorem in Lege non fecit Apostolum . Hinc est, quod Paulum non inter primos Apostolos vocavit; sed novissime omnium tanquam abortivo visus est et ei , ut humiliaretur.

Quod ergo obiicis, quod nos deberemus eligere simplices: respondendum, quod Dominus elegit simplices, ut faceret sapientes: sed quia non est in potestate nostra facere sapientes, ideo sapientes factos debemus nobis praeficere.

102. Quaest. IV. Item quaeritur de obedientia Apostolorum, quia statim secuti, nullis visis signis. Videtur, quod stulte moti fuerunt, sicut dicitur hic de Philippo et de aliis: unde haeretici reprehendunt Matthaeum.

Responderi potest, quod illuminati fuerunt interius; vel etiam dicendum, quod exterius fuerunt inducti, quidam testimonio, ut Andreas et eins socius; quidam miraculo, ut dicitur de Petro Lucae quinto ; quidam exemplo, et sic Philippus, quia vidit Petrum et Andream compatriotas suos sequentes, quos noverat esse bonos.

103. Quaest. V. Item quaerit Beda : cum Nathanael vocet Christum Filium Dei, unde est hoc, quod ipse se vocat filium hominis ?

Respondet Beda , quod " iusto dispensationis moderamine hoc actum est, ut, cum utraque natura commemoratur, ipse suam humilitatem, ille eius altitudinem fateatur "; ut per hoc innotescat utraque natura in Christo, et exemplum humilitatis donetur, unde homo semper in se humilia recognoscat et dicat. Quod maxime est contra eos qui habentes aliquos consanguineos nobiles, cum quaeritur de origine, non respondent nomen patris, sed avunculi, vel alicuius famosi consanguinei. Dominus noster Iesus Christus, cum sit nobilis ex parte Patris, sed infimus ex parte Matris, vocat se filium hominis saepe, raro se filium Dei, nisi necessitate compulsus. Et nota ad differentiam aliorum, quod alii dicuntur filii hominum, qui sunt ex commixtione seminum generati: Christus vero unicum solum habuit parentem, et ideo recte filium hominis se appellat .