Quaestiones.

46. Quaest. I. Sed potest hic quaeri primo de hoc quod dicit, quod Spiritus sanctus suggeret omnia, quae Filius dixerat; suggerere enim est inferioris.

Ad hoc respondet Gregorius : " Quod Spiritus . sanctus suggerere dicitur, non quod scientiam ab imo inferat, sed quia ab occulto ".

47. Quaest. II. Item quaeritur de hoc quod dicit : Gauderetis utique, quia vado ad Patrem, quia. Pater maior me est.

1. Ex hoc arguit Arius, quod Filius est minor Patre. Si tu dicas, hoc esse dictum secundum humanam naturam: tunc pari ratione deberet dicere, quod ego maior me ipso sum.

2. Item Hilarius dicit, quod Pater est maior Filio secundum divinam naturam; et tunc arguitur a relativis, quod Filius est minor Patre: ergo non aequalis.

Besponsio ad hoc est per regulam Augustini in libro primo de Trinitate , quia omnia, quae dicuntur de Filio aequalitatem ostendentia, referuntur ad divinam naturam, quae vero inaequalitatem, ad humanam ; et sic in proposito intelligendum. Unde Augustinus: "Humanae naturae congratulandum est, eo quod sic assumta est a Verbo unigenito, ut immortalis constitueretur in caelo, atque ita fieret terra sublimis, ut incorruptibilis pulvis sederet ad dexteram Patris ". Unde secundum determinationem concedendum est, quod Filius, secundum quod Deus, est maior se ipso, secundum quod homo.

2. Quod vero obiicit de Hilario, dicendum, quod Hilarius accipit hoc quod est maior, non secundum quod dicit excessum magnitudinis potentiae vel virtutis, sed secundum quod dicit auctoritatem. Et quia Pater habet auctoritatem respectu Filii sicut principium ; ideo dicit, quod maior est Filio. Tamen minor non dicitur Filius, quia est nomen importans imperfectionem .

48. Quaest. III. Item quaeritur de hoc quod dicit: Nunc dixi vobis, priusquam fiat, ut, cum factum fuerit, credatis.

i. Ergo videtur adhuc, quod Apostoli non haberent fidem, quia ideo praedicebat eis, ut crederent.

2. Item, "fides non habet meritum, cui humana ratio praebet experimentum "; si ergo praedixit eis: ex quo viderunt evenire quod dixerat, experiebantur esse verum: ergo erant vacui a merito fidei.

Respondeo: Dicendum est, quod Apostoli habebant fidem, sed tamen non plene explicitam nec etiam perfecte firmam, ut patet, quia nullo modo volebant credere resurrectionem . Dicendum est ergo, quod Dominus praedicebat eis passionem suam, ut iam illam crederent, de qua nihil prius sciebant. Dicebat etiam ad robur fidei, ut, videntes passionem et vacillantes, rememorarentur, quod volens et ut Deus passus est. Unde aliud videbant et aliud credebant, quia videbant, quod homo passus fuerat, et credebant, quod volens pati, ut Deus animam suam posuerat . Et huius signum fuit sua praedictio, sed non cogens ratio, quae auferret meritum.

49. Quaest. IV. Item quaeritur de hoc quod dicit, quod diabolus non habebat in Christum jurisdictionem aliquam.

1. Ergo videtur, quod Dominus iniuste fecerit, quod permisit, eum a diabolo opprimi.

3. Item dicit, quod hoc facit propter mandatam Patris: ergo si debebat obedire, ergo moriebatur ex debito, non ex mera liberalitate .

Respondeo: Dicendum, quod aliquem nolentem puniri pro culpa sua, hoc est irae et severitatis ; aliquem volentem puniri pro culpa sua, hoc est iustitiae et veritatis: aliquem volentem pro culpa aliena, hoc mirae dispensationis et dignationis. Quia ergo Christus punitus et volens punitus pro nostra salute: placuit ponere in eo iniquitates omnium nostrum, et pro nostris sceleribus ipsum puniri. Oblatus est, quia ipse voluit ; et ideo nulla iniustitia ex parte Dei facta fuit, sed ex parte diaboli. Et ideo, quia iniuste usurpavit dominium supra Christum, hoc ipso amisit iuste dominium, quod habebat in membris Christi.

3. Ad illud quod obiicit, quod debuit mori: dicendum , quod est debitum meriti et debitum praecepti. Peccator debet mori, quia meruit: sed Christus, quia ei Pater praecepit. Hoc autem debitum non repugnat liberalitati, quando fit ex amore: et sic fecit Christus, et ideo dicit : Ut cognoscat mundus, quia diligo Patrem.