Quaestiones.

44. Quaest. I. Sed quaeritur hic: quare Dominus ita diligenter quaerit confessionem Marlhae de fide resurrectionis, cum sciret, eam fideliter credere ? Et quae necessitas erat?

Dicendum, quod fides sororum Lazari impetravit eius resuscitationem: et quia tunc fides est certior et firmior, quando ore confitemur: ideo oris petiit confessionem .

45. Quaest. II. Sed tunc quaerilur, cuius virtutis sit magis impetrare miraculum ?

1. Et quod fidei, videtur: quia infra eodem : Nonne dixi tibi: Si credideris, videbis gloriam Dei?

Item, Marci nono: Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti: et ibidem dicitur, quod Dominus dixit Apostolis, quod non potuerunt eiicere daemonium propter incredulitatem.

Et Apostolus primae ad Corinthios decimo tertio : Si habuero fidem, ita ut montes transferam.

2. Quod autem spei, videtur: quia Matthaei nono dicitur illi: Confide, filia: ergo videtur, quod sit confidentiae; sed confidentia est spei.

3. Quod autem sit caritatis, videtur: quia illius est coniungere Deo et amicum facere, et hi maxime exaudiri sunt digni.

Respondeo: Dicendum, quod quia miraculum non solum impetratur a bonis, sed etiam a malis , quod ab illa virtute impetratur, quae bonis et malis communis est. Haec autem fides et spes esse possunt: ideo miraculum est fidei ut originalis principii , sed spei ut consummativi Et quia confidentia utrumque complectitur, proprie loquendo, impetratio miraculi est confidentiae .

Nota, quod operatio miraculi debetur fidei, quia ipsa communis: quia prima elevat intellectum ; quia habet considerare omnipotentiam.

46. Iesus ergo, ut vidit eam plorantem. Supra posita sunt tria praeambula ad mirabilem suscitationem , hic ponitur quartum, quod est exauditionis pietas: propter pietatem enim motus est Dominus exaudire et Lazarum suscitare; et describitur hoc ordine. Primo innuitur pietas exaudientis: secundo, signum exauditionis: tertio, virtus vel potestas exaudiendi.

(Vers. 33.). Pietas ergo exaudientis notatur in hoc, quod Christus ad fletum Mariae et Iudaeorum flevit et doluit: propterea dicit: Iesus ergo, ut vidit eam plorantem, scilicet Mariam, et Iudaeos, qui venerant cum ea, plorantes. Vidit, oculo scilicet pietatis: quarti Regum vigesimo : " Audivi orationem tuam et vidi lacrymas tuas ". Infremuit spiritu et turbavit semetipsum, eis compatiendo: et ex hac compassione approximat: unde:

47. (Vers. 34.). Dixit : Ubi posuistis eum? Dicunt ei: Domine, veni et vide: et sequitur compassionis ostensio: unde:

48. (Vers. 35.). Et lacrymatus est Iesus: unde ex visu oritur turbatio, ex turbatione approximatio, ex approximatione doloris et compassionis expressio. Iob trigesimo : " Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi "; Lucae decimo nono: " Videns Iesus civitatem, flevit super illam ". Flevit, cum vidit flentem Mariam; ad Romanos duodecimo: " Flere cum flentibus"; et haec compassio signum erat doloris, et dolor signum amoris; propterea:

49. (Vers. 36.). Dixerunt ergo Iudaei: Ecce, quomodo amabat eum, quia de eius morte flebat: et verum dicebant, secundum quod Sapientiae undecimo dicitur: " Domine, diligis omnia, quae sunt, et nihil odisti eorum quae fecisti ", et post: " Tua siuit, Domine, qui amas animas ". Sed ex hoc in dubitationem incidebant: quia enim amans alium non vult, eum mori: videbatur eis, quod contra voluntatem eius mortuus esset, et admirabantur: propter quod dicit:

50. (Vers. 37.). Quidam autem ex ipsis dixerunt: Non poterat hic qui aperuit oculos caeci vati

supra nono

facere, ut hic non moreretur? Dubitando dicunt, quia rationem ad utramque partem habere videntur. Et bene quidem poterat, quia, Eeclesiastae octavo , " omne, quod voluerit, faciet"; et Lucae primo: " Non erit impossibile apud Deum omne verbum ". Sed si non esset mortuus, non manifestaretur gloria Dei in illo: ideo iste est mortuus , sicut ille caecus natus: supra nono: " Neque hic peccavit neque parentes eius, sed ut manifestentur opera Dei in illo "; ideo caecus est natus, sic Lazarus mortuus.

51. (Vers. 38.). Iesus ergo rursum fremens. Tangitur hic secundum, scilicet signum exauditionis, quod in hoc manifestatur, quia ad monumentum venit et lapidem amoveri fecit: et compassio movebat haec facere. Ideo dicit: Iesus ergo rursum fremens in semetipso, per compassionem, venit ad monumentum. Et quia venerat suscitare, ideo monumentum praecepit aperire, quia clausum erat: ideo dicit: Erat autem spelunca, et lapis superpositus erat ei, propter foetorem scilicet amovendum.

52. (Vers. 39.). Ait Iesus: Tollite lapidem. Et quia Martha sollicita erat de Domino quantum ad sensibilia et corporalia: ideo: Dicit ei Martha, soror eius qui mortuus fuerat: Domine, iam foetet: ideo non est aperienda: quatriduanus enim est. Et quia Martha credebat, quod Dominus ex compassione vellet videre, non ex potentia suscitare ; ideo:

83. (Vers. 40.). Dicit ei Iesus: Nonne dixi tibi, quoniam, si credideris, videbis gloriam Dei? id est divinae virtutis magnitudinem: Actuum septimo : " Cum esset Stephanus plenus Spiritu sancto, intendens in caelum, vidit gloriam Dei ". Et in hoc sciverunt, quod non ideo aperiri fecerat, ut videret mortuum, sed ut suscitaret: ideo sequitur obedientia:

54. (Vers. 41.). Tulerunt ergo lapidem, in quo iam manifestatio facta est, quod Dominus vellet eum suscitare: ideo tunc crediderunt et obtinere meruerunt: unde dicitur Mariae Lucae primo : " Beata, quae credidisti, quoniam perficientur in te quae dicta sunt tibi a Domino ".

Iesus autem elevatis etc. Tangitur hic tertium, scilicet potestas exaudiendi in Christo, quae insinuatur ex verbis eius, in quibus ostendit, se exauditum et semper exaudiri et non ex impotentia Patrem rogare: propter quod dicit: Iesus autem, elevatis oculis in caelum , dixit: Pater, gratias ago tibi, quoniam audisti me: gratias agit pro exauditione, non quia Pater audiret eum tunc et non alias: propterea dicit:

55. (Vers. 42.). Ego autem sciebam, quoniam semper me audis: ad Hebraeos quinto: "Cum lacrymis et clamore valido offerens preces supplicationesque ad Deum, exauditus est pro sua reverentia ". Ideo non tanquam indigens petii vel gratias egi; sed propter populum, qui circumstat, dixi, ut credant, quia tu me misisti: et ego in operibus meis non sum tibi contrarius, sed per omnia concors: supra octavo : " Sicut docuit me Pater, sic loquor; et qui me misit mecum est et non reliquit me solum, quia quae placita sunt ei facio semper ". Et sic gratias egit et oravit, non propter impotentiam, sed ad insinuandam sui et Dei concordiam, de qua supra quinto: " Non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem; quaecumque enim ille facit, haec et Filius similiter facit ".