Quaestiones.

63. Quaest. I. Sed quaeritur hic de hoc quod dicit: Venit Iesus, ianuis clausis.

Si enim ad hoc veniebat, ut per tactum Thomae cognosceretur ; videtur, quod in ipso modo veniendi fidem, quam astruebat, infirmaret: quia, sicut spiritus non potest tangi, sic nec quod potest tangi clausis potest ianuis introire: et ideo videri poterat totum phantasticum .

Respondent quidam, quod Christus debuit ostendere non solum, se habere corpus, in quo passus est, sed etiam corpus divinum, id est Divinitati unitum. Et ut ostenderet, esse divinum, clausis venit ianuis. Unde Augustinus : " Moli corporis, ubi Divinitas erat, ostia clausa non obstiterunt. Ille quippe, non eis apertis, intrare potuit, quo nascente, virginitas Matris inviolata permansit ".

Alii vero respondent, quod per hoc non ostendit, se corpus habere divinum, sed gloriosum: quia hoc non erat suum, sed omnium corporum glorificatorum. Et verbum Augustini intelligendum est per locum a minoris et ita exponit illud Gregorius : " Quid mirum, si, ianuis clausis, post resurrectionem suam intravit, qui antea veniens, non aperto Virginis utero, exiit"? Et ita per locum a minori arguit.

Respondendum ergo ad rationem, quod sic debebat probare idem esse corpus, ut etiam ostenderet gloriosum,

64. Quaest. II. Item quaeritur de hoc quod dicit: Infer digitum tuum huc et mitte manum in latus.

1. Ex hoc videtur, quod corpus Christi esset vulneratum: sed si hoc, non erat gloriosum.

2. Item, si dicas, quod cicatrices remanserunt: videtur, quod non plenam gloriam habeat, quia perfectius curatur, in quo nulla remanent imperfectionis vestigia: ergo videtur, quod corpus Christi dod sit perfecte glorificatum . Si dicas, quod remanserant propter discipulos tantum: tunc videtur, quod non verae, sed falsae cicatrices essent.

Respondet Augustinus in libro de Sex Solutionibus contra paganos : " Sciant, inquit, qui has quaestiones proposuerunt, Christum non vulnera, sed cicatrices discipulis demonstrasse, quae tunc falsae essent, si nulla vulnera praecessissent: nec ex impotentia sunt, qui divina dispensatione et arte optimi medici sunt relictae ". Exemplum ponit Augustinus de milite vulnerato, qui non vult sanari a medico, quin signa vulnerum remaneant.

Ratio autem, quareservatae sunt, triplex fuit, sicut dicit Victor : " Sic, inquiens, cicatrices vulnerum non ex impotentia curandi servavit, sed ut in perpetuum victoriae suae circumferat triumphum; et ad fidem resurrectionis astruendam, ut idem corpus, quod moritur, resurgere demonstraret: et ut sua morte redemptis, quam misericorditer sint adiuti, propositis et ostensis eiusdem mortis innuat indiciis". Posset quarta ratio reddi: ad confusionem damnandorum: unde Apocalypsis primo : Videbit eum omnis oculus, et qui eum pupugerunt.

65. Quaest. III. Item, de hoc quod dicit: Et mitte manum tuam in latus meum etc. - Ergo corpus Christi erat palpabile; sed, sicut dicit Gregorius " omne palpabile est corruptibile ": ergo corpus illud erat corruptibile. - Si dicas, sicut dicit Chrysostomus, quod " hoc erat condescensionis quod fiebat"; tunc obiicitur: quia, si palpari est contra naturam corporis glorificati, ergo manifestum, quod in hoc non ostendebat, se habere corpus glorificatum, sed potius non glorificatum.

Et respondetur, quod ista ratio non valet, quia . intrando, ianuis clausis, ostendit gloriosum, sed per tactum ostendit esse idem, quod fuerat passum.

Potest tamen aliter dici, quod, sicut dupliciter aliquid est visibile: uno modo, quia visum latere non potest, ut lapis; alio modo, quia, cum latere possit, potest etiam immutare - primum est quodam modo infirmitatis et est in corpore non glorioso, secundum virtutis et est in corpore glorioso - sic tangi, quia tactum non potest refugere, est infirmitatis quodam modo et corporis non gloriosi ; tangi vero, quia terminat impulsum manus ut solidum, quod quidem potest sua virtute manum penetrare, hoc magnae virtutis. Et hoc fuit in corpore glorioso, et maxime in corpore Christi.

66. Quaest. IV. Item quaeritur de hoc quod dicit: Noli esse incredulus, sed fidelis.

Opponit Gregorius : " Cum Paulus dicat ad Hebraeos undecimo: Fides est argumentum non apparentium: fi des est illarum rerum, quae apparere non possunt: quae enim apparent fidem non habent, sed agnitionem: ergo si Thomas vidit Dominum , non iam habuit fidem, sed scientiam ".

Respondet Gregorius et Augustinus, quod " aliud vidit, aliud credidit: vidit hominem et Deum confessus est: unde dicit: Dominus meus et Deus meus ".

67. Sed tunc obiicitur: 1. Quia saltem vidit eum quem prius viderat mortuum: ergo sciebat resurrectionem, non credebat.

2. Item, Thomas non credebat, nisi quia videbat: ergo " humana ratio fidei suae praebebat experimentum ": ergo " fides sua non habebat meritum ".

Respondeo : Dicendum, quod quia Apostoli sciebant ludificationes daemonum, poterant aestimare totum illud, quod faciebat Christus, esse a spiritu aliquo in assumto corpore; et inde erat, quod etiam aliqui dubitabant . Et propterea dico, quod per visionem illam non fuit certa cognitio, nec habuerant per illas ostensiones rationes cogentes, quae auferrent fidei meritum, sed solum inducentes, quae adiuvant animum infirmum et nondum in fide stabilitum .

68. Quaest. V. Item quaeritur de hoc quod dicit: Quia vidisti me, Thoma, credidisti.

Videtur, quod debuisset dicere: quia tetigisti me, quia ei non suffecerat, quod videret.

Ad hoc respondet Augustinus dupliciter: vel quia vere visus intelligitur tactus, quia visus dicitur communiter sensus: vel quia Thomas tangere non fuit ausus: unde dicit: " Non ait tetigisti, sed vi-disti, quoniam generalis quodam modo est sensus visus: quamvis dici possit, non ausum fuisse discipulum tangere ".