4. De sancta Adalberga.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.
A. Dulce festum [sacro]sanctae
Adalbergae virginis

Celebremus applaudentes
Probae vitae meritis,

Quibus Jesu Christi sponsa
Facta est uranica.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Quem sequuntur agmina
Sacrae virgines assidue,
Dono cujus virgo laeta
Haec adiit Adalberga,
Collaudemus Dominum.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1, Nomen tuum, Deus noster,
semper est mirabile,
Qui fecisti coelo dignam
Adaibergam virginem.
2. Orta virgo veneranda
regiis natalibus
Posuit in summo suum
sole tabernaculum.
8. Innocentes manus habens
corque mundum retinens,
Postposita mole carnis
scandit montem Domini.

4. Visu gerens pulchram formam,
pulchriorem animam,
Ejus labiis superna
diffusa est gratia.
5. In adversis prosperisque
sancta semper eadem,
Erat ei Deus scutum,
virtus et refugium.
6. Sion sanctam haec circumdans
amplectensque undique
Lactabitur et narrabit
judicia Domini.

Responsoria.
1. Hodiernae lucis festum
Deus celeberrimum,
Fac nos pura celebrare
mente devotissime,
V. In qua sancta sublimari

Adalberga meruit.
2. Stirpe carnis virgo felix
magnum decus attinens,
Enutrita est majorum
more liberaliter,

V. Sanctitatis jam perfectum
obtinens initium.

3. Ceu fractum bonum

bona dives Scotia mundo
Dedit Adaibergam
patre rege genitam ;
V. Veneremur genere
Deo dignam virginem,

4. Nobilis atque sacer

flos almae virginitatis,
Mater Adalberga,

famulis rogamus adesto,
Quatenus his festis

proprio Domino placeamus,
V. Vocibus expensis

cui solvimus organa vocis.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Quoniam timebat Deum
suum plasma nobile,
Salutare Dei mansit
[illius] in corpore.

2. Gloriosa Christi sponsa,
bona mittens semina,
Est dilecta Deo super
Jacob tabernacula.

3. Sanctimonialis virgo

novum cantans canticum
Domino benedicebat
ejusque sancto nomini.

4. Amans ignis quem praecedit,
benedicta femina
Adorabat ipsum solum
respuens sculptilia.

5. Recordatus rex coclestis
suae misericordiae
Adalbergae misertus est
ut domui Israel.

6. Aula regis consecrata
virgo prudentissima
Jugiter custodiebat
ejus testimonia.

Responsoria.
1. Cum intraret rex opimam
cum filia Galliam,
Venit locum sanctae Farae,
est quod monasterium,
V. Natam pater quo dicavit

servitio Domini.
2. Informata disciplinis
ordinis monasticis
Christi virgo corruscabat
uti lampas fulgida,
V. Erat enim servitute
Dei continentia.

3. Ad orationem prior

et ad mensam tardior
Veniebat Adalberga

jam Deo carissima,
V. In exemplo cunctis erat

benedicta femina.
4. Pia mater [sancta] Fara

cum sentiret obitum,
Dedit ei ad regendum

concionem virginum,
V. Dicens ipsam dignam [fore]

tantae rei apice.

In 3. Nocturno.
Responsoria.

1. Mitis hera curam habens

animarum maximam,
Scripturarum sacris verbis

alebat ac epulis,
V. Sicque cunctis multimoda

augebatur bonitas.
2. Die, Deus, in solemni

Adalbergae virginis
Laudum favos aggregantem

respice familiam,

V. Qui gubernas omnem mundum

aequo moderamine.
3. Prudens virgo Adalberga,

virtutibus inclita,
Ad nuptias summi sponsi

cum ardenti lampade,
Quo pro nobis intercedat,

evolavit hodie,
V. Gratulatur jam choreis

addita virgineis.

Ad Laudes.
Antiphonae.

1. Veneranda valde nobis
Adalberga virgo est,
Est quibus a Deo data
corporis praesentia.
2. Christus namque per hanc suam
spiritalem famulam
Multis fuit animarum
salus atque corporum.
3. Beata sponsa Domini
vero militans regi
Se non implicavit hujus
saeculi negotiis.

4. Exsultantes collaudemus
Jesum magnis vocibus,
Sancta per quem Adalberga
regnat in coelestibus.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Christi virgo sanctae Farae-
edocta institutis
Mater exstitit praesenti
loco benignissima.