79. De sancto Mommolemo.

In 1. Vesperis.

R. Ecce dies celebris

renovat pia gaudia nobis,
Quo fidei penna

Mommolemus petit astra,
V. Abluat ipse suo

plebis contagia festo.

Ad Magnificat.
A. Vir beatus Mommolemus
ob amorem Domini
Omnia, quae sunt in mundo,

dignum ducens despici,
Patrios fines reliquit

serviturus postmodum
Christo, qui vivit et regnat
nunc et in perpetuum.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Exultans jubilet

Domino simul orbis etaether,
Mommoleme, tui

decessus festa revolvens.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Ore simul potuit

cordis puer edere motus,
Patre sub Eustachio
monachali sorte locatur.

2. A quo percepit

hilaris, quae more datoris
Vitae verba docens

amplum diffudit in orbem.

3. Augebatur ei

semper scintillula mentis,
Verus amor Christi
simul et dilectio fratris.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Corde sed et lingua

te solum, Christe, gerebat,
Instanter clamans,

ut verba prophetica dictant.

2. Ergo sibi binos

sociarat moribus aptos,
Quos procul invidia
cari vice patris alebat.

3. Hi te, summe Deus,

uno velut ore fatentur,
Tres trinum nomen
numero venerantur eodem.

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Fama volans late

regis vulgatur in aula,

Multa viri sancti
perfert insignia coram.

2. Nec mora, consensu

procerum regisque precatu
Puncto deligitur
Noviomi praesule praesul.

3. Sancte Dei praesul,

tota te mente precamur,
Mommoleme, tuis

deposce remedia servis.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Sex et bis denis

urbem jam rexerat annis,
Cum primum novit,
sese super astra vocari.

2. Illico accitos

famulos ut vidit adesse,
Vitae praedixit

finem metamque laboris.

3. Vos, ait, exstinctos

artus aptate sepulchro,
Tuque in pace tuum,

Deus optime, suscipe servum.

4. Hujus in excessu

mare, tellus, aer et ignis,
Quaeque creata manent,
summo benedicite regi.

5. Christe, sacerdotum

te laudat sedulus ordo,
Mommolemus enim

migravit ad astra sacerdos.

Ad Benedictus.

A. Exsequias sancti

tristes comitantur alumni,
Plebs in lamentis,

clerus proclamat in hymnis,
Quo certe strepitu

coeli devexa replentur.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A, O pater et pastor,

o praesul alme sacerdos,
Mommoleme, preces

Christo, quas reddimus, offer,
Abluat ut culpas,

detergat crimina nostra,
Quod sibi post mortem
vivamus jugiter. Amen.