31. De ss. Cantio, Cantiano, CantioniJla.

In 1. Vesperis.

Antiphonae.

1. Impari qui gaudes

numero, Deus. accipe laudes,
Quas pro martyribus
dat chorus iste tribus.

2. Sunt revera tres,

quos dat generatio fratres,
Dictos nominibus
paene quasi paribus.

3. Nomen idemque fere

fuit his, quia mente fuere
Hi tres sicut idem
corde tenendo fidem.

4. Tempore quo siquidem

Romae residentia pridem
His tribus egregiis
facta fuit sociis,
Exiit edictum

gladiis quod in urbe prae-
ceptum
Plebs Christi caderet,
ni sacra dis faceret.

5. Istud ad auditum

fratrum dum venit edictum,
Mox iter arripitur
Romaque deseritur.

R. Urbs tandem petitur

Aquileja, sed reperitur
Plus quam Romae gens

hic pietatis egens.
Urbe subintrata

gens accurrit scelerata,
V. Quae praecepit eis
sacrificare diis.

Ad Magnificat.

A. Servi quando feri

cogunt hos, nolle fateri
Natum matre Deum,

plus profitentur eum,
Christi jussa colunt,

pro cujus nomine nolunt
Sic prece sic pro vi

sacrificare Jovi.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Cantica solvantur

Christo, per quem trabeantur
Certi martyrii
Cantius et socii.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1. Unanimes aeque

fratres sunt speque fideque
Et secum geminis
sic amor vivit in his.
2. Hos Christi inesse

facit ardentes amor esse,
Spes reddit stabiles
atque fides humiles.
3. Christum sectantur,

Christi magnalia fantur,
Semper ad hunc clamant,
quem veneranter amant.

Responsoria.
1. Ex tribus ut sensit

judex, ad quid sua mens sit,
Ira cor exurit
ejus et inde furit,

Tunc Romam inibit,

quod agendum scire sibi sit
V. Jussaque sunt scribi

verba remissa sibi.
2. Princeps Romanus

Jove teste Diocletianus
Mandat, ni sacra dent,

quod simul ense cadent.
Judex hoc lecto

jubet hos dare sacra profecto,
V. Nam vult mandatum

principis esse ratum.
3. His est cura sequi

Christum fervente fide, qui
Est a patre datus,

virgine matre satus,
Et, quia res sic est,
judex sententia dicit.
V. Ut perdant capita,
jus jubet et ita.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Ut necis auditur

sententia, currus aditur,
Junguntur muli,

sic abeunt simul hi.

2. His via tardatur,

cum mulus mortificatur,
Et, quae captatur,
proxima palma datur.
3. Accelerant servi

crudeles atque protervi
Et, quos dant egredi,
mox faciunt regredi.
Responsoria.

1. Non fuga dicatur

via fratrum, quae revocatur,
Nam quasi sic dicat,
haec via significat:
Illum, quem colimus,

sequimur, properate, prae-
imus,
V. Sumite, quis prohibet,
figite tela, libet.

2. Absit eis, fuga sit

iter hoc, quod mens piasuasit,
Nec desiderium

martyrii minuit ;
Ut manifestentur,

abeunt poenisque parentur,
V. Sic abeundo patet,

quod sibi mente latet.
3. Si quaesivissent

latebras sibi, cum potuissent,
Iter arriperent

nocte suum, fugerent ;
Non latebris inhiant,

Christi sed ut hostia fiant,
V. Quaerunt, quod cupiunt,
non igitur fugiunt.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.
1. Usum quando viae

Jezabel obstruxit Eliae,
Currus aetherei
contigit usus ei.
2. Martyrii palmam

dum sic ducuntur ad almam,
Curru sunt lati
judicis armati.
3. Si sit bigarum

collatio facta duarum,
Aequo conspicuae
sunt in honore duae.

Responsoria.
1. Ad requiem laetaia

si pertulit illa prophetam,
Ad palmam pariles

tres trahit haec pugiles ;
Aeris axe vias

Ignito scandit Elias.
V. Catholicae fidei

tres liquet igne vehi.
2. Inspecto tandem.

quod tam constanter eandem
Mentem tres habeant,

quod retrahi nequeant,
Ensis vibratur

magis et superesse negatur,

V. Instant fata nec his

maesta fit hora necis.
3. Laudibus immensis

intenti, dum micat ensis,
Colla neci tradunt

sicque sub ense cadunt ;
Miraque res dictu,

quod in ipso lac fluit ictu,
V. Res tamen haee liquide

cognita digna fide.

Ad Laudes.
Antiphonae.
1. O felix omen,

quod fratrum nobile nomen
Non est fortuitum
vel sine re positum.

2. His datur exortus

a cantu nominis ortus,
Mens quibus una manens
est super astra canens.
3. Quos dedit aequales

mens, nomen, origo sodales,
Hos res dispariat

nullave dissociat.
Cod. Parisien. 17331. saec. 16.

4. Hi simul occisi,

simul ad patriam paradisi
Tendunt, et simul his
laus datur in populis.

5. Ut simul quorum

meritorum sicque locorum
Sunt hi sortiti
dona quiete siti.

Ad Benedictus.

A. Ne nos cum reprobis

damnet sententia, nobis
Da per martyrium,
rex pie Christe, trium.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. O Canti, sacer exora,

quod justitiae rex
Nos lavet a vitiis

vilibus et variis,
Vosque preces reliqui

duo fundite, nos ut iniqui
Hostes nequitia

non trahant ad vitia.