QUAESTIONES.

33. Quaest. I. Sed quaeritur: cum gentiles sua idola adorarent et deos suos haberent, unde est, quod ascendebant adorare in Ierusalem ?

Et dicendum, quod de gentibus convertebantur ad ritum Iudaeorum, et hi dicebantur proselyti: et Chrysostomus dicit de istis, quod " prope existentes erant, ut proselyti flerent: ideo, iam incipientes credere, veniebant solemnitatem videre et in templo adorare ".

34. Quaest. II. Sed tunc quaeritur: quare Philippus non repulit eos? Et videtur, quod debuisset, quia ipse audierat a Domino Matthaei decimo : In viam gentium ne abieritis: et Matthaei decimo quinto: Non sum missus nisi ad oves, quae perierunt domus Israel: ergo videtur, quod contra Domini mandatum fecerit, quando ipsorum petitionem admisit.

Respondeo: Dicendum, quod ipse Philippus viderat, quod ipse non tantum Iudaeos, sed etiam gentiles curabat, et videbat, quod omnium salutem volebat.: ex alia parte mandatum eius considerabat: ideo caute egit, quia nec petitionem omnino repulit nec prorsus admisit: et ideo Andream consuluit. Illi vero, de Domini misericordia praesumentes, dixerunt

Iesu, quia se poterat, sicut volebat, ut Dominus, manifestare omnibus .

35. Quaest. III. Item quaeritur: quare nunc magis quam ante manifestat se gentibus?

Et dicendum, quod propter propinquitatem passionis, in qua salus erat gentium. Alia ratio: quia iam Iudaei per conspirationem mortis Christi repulerunt gratiam Dei; et ideo post conspirationem eorum Dominus convertitur ad gentes .

36. Amen, amen dico vobis. Postquam descripta est vocationis gentium praesignatio, ponitur hic fructus passionis praedictio et hoc quidem per hunc modum. Primo praedicitur passionis fructificatio. Secundo vero, quia passio non habet effectum nisi in imitatoribus Christi, ponitur imitationis exhortatio, ibi : Qui amat animam suam etc. Tertio vero, quia nulli imitantur, nisi qui a Domino vocantur: notatur pro eis facta oratio, ibi: Nunc anima mea turbata est. Quarto, quia ipse impetrat omne, quod petit: notatur exauditio, ibi: Venit ergo vox etc.

(Vers. 24.). Primo igitur tangitur passionis fructificatio exemplo grani: propter quod dicit: Amen, amen dico vobis; asserendo loquitur gentilibus, qui eum quaesierunt, ut ipsos in fide confirmet: nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit:

37. (Vers. 2b.). Ipsum solum manet. Ad litteram non multiplicatur, nisi moriatur; primae ad Corinthios decimo quinto : " Insipiens, tu quod seminas non vivificatur, nisi prius moriatur ". Si autem mortuum fuerit, multum fructum affert: quia tunc producit messem.

Sic intelligendum in Christo, qui est granum frumenti propter puritatem et adipis multitudinem, propter quod optimus ex eo fit panis: sic et Christi caro, qui est " panis vivus, qui de caelo descendit", supra sexto . De hoc dicitur in Psalmo: " Adipe frumenti satiat te". Hoc granum, cadens in terram, per vilitatem, mortuum est per passionis acerbitatem; ideo in Psalmo dicitur: " Omnes fluctus tuos induxisti super me. Longe fecisti notos meos a me, posuerunt me abominationem sibi". Hoc granum attulit multum fructum, quia multos filios adduxit in gloriam: ad Hebraeos secundo : " Decebat eum qui multos filios adduxit in gloriam, auctorem salutis eorum per passionem consummare "; Isaiae sexagesimo: " Quando conversa fuerit ad te multitudo maris, fortitudo gentium venerit tibi ".

Qui amat animam suam. Hic tangitur secundum , scilicet ad passionem imitandam exhortatio: et exhortatur, proponens commodum et exemplum. Propter commodum et incommodum dicit: Qui amat animam suam perdet eam: et animam vocat vitam corporalem, sicut infra decimo tertio dixit Petrus: " Animam meam ponam pro te ". Et qui odit animam suam in hoc mundo, dando scilicet eam pro Christo, in vitam aeternam custodit eam; Matthaei decimo sexto : " Qui voluerit animam suam salvam facere perdet eam, et qui perdiderit eam propter me inveniet eam ". Augustinus: " Si cupis vitam tenere cum Christo, noli mortem timere pro Christo. Felices, qui vitam custodiunt perdendo, ne perdant amando". Ad hoc idem hortatur per exemplum:

38. (Vers. 26.). Si quis mihi ministrat, me sequatur, sicut servus Dominum suum, alioquin non est verus servus: sequatur, scilicet per passionis vestigia; primae Petri secundo : "Christus passus est pro nobis, vobis relinquens exemplum, ut sequamini vestigia eius"; ut, sicut imitatur in poena, sic et in gloria. Propter quod subdit: Ut ubi ego sum, ibi sit et minister meus ; secundae ad Timotheum secundo: " Fidelis sermo: Si commortui sumus, et convivemus: si compatimur, et conregnabimus "; ideo fidelis, quia promissus a Domino: Apocalypsis tertio: " Qui vicerit, dabo illi sedere mecum in throno meo ". Ne aliquis dedignetur sibi ministrare, subdit honoris culmen: Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus: quia ipse honorificavit me: primi Regum secundo : " Qui honorificaverit me, honorificabo eum: qui autem contemnunt me erunt ignobiles ". Honorificabit, inquam, quia de servo faciet filium: ad Romanos octavo: " Ipse Spiritus testimonium reddit spiritui nostro, quod sumus filii Dei: quodsi filii, et heredes: heredes quidem Dei, coheredes autem Christi".

39. (Vers. 27.). Nunc anima mea turbata est etc. Tangitur hic tertium, scilicet pro vocandis exoratio: et cum Dominus sit inter duo positas quia caro refugiebat mortem: oportebat, eum pro illa orare; sed quia rursus propter salutem nostram venerat, praefert orationem pro nostra conversione orationi pro sua liberatione, pro qua orat primo; unde dicit: Nunc anima mea turbata est, scilicet timore mortis: Matthaei vigesimo sexto : " Coepit turbari et moestus esse". Et quid dicam? Quasi dicat: nunquid pro ipsa petam, ut mortem evadam? Petam quidem, ut infirmitatem ostendam: propter quod dicit: Pater, salvifica me ex hac hora, scilicet passionis ; Matthaei vigesimo sexto : " Pater, si possibile est, transeat a me calix iste ". Sed hoc non petiit , ut exaudiretur; propter quod subdit: Sed propterea veni in hanc horam, ut scilicet moriar, ideo de hoc nolo exaudiri , sed de hoc:

40. (Vers. 28.). Pater, clarifica nomen tuum: et hoc est petere, ut nomen Dei notum fiat gentibus per passionem. Orat pro nobis, pro quibus etiam se offert: unde ad Hebraeos quinto de Christo dicitur : "In diebus carnis suae preces supplicationesque ad Deum, qui posset eum salvare a morte, cum clamore valido et lacrymis offerens, exauditus est pro sua reverentia ".

Venit ergo vox de caelo. Tangitur hic ultimum, scilicet exauditio, in cuius signum dicit: Vox de caelo venit, dicens : Et clarificavi, scilicet per opera miraculosa, et iterum clarificabo, per opera mirabiliora, sicut sunt nostra redemptio et Christi ad caelos sublimatio. A Patre facta est clarificatio: unde ad Hebraeos quinto : " Christus non semetipsum clarificavit, ut pontifex fieret, sed qui locutus est ad eum: Filius meus es tu, ego hodie genui te ". Unde haec vox Patri attribuitur, sicnt Matthaei tertio in baptismo, Matthaei decimo septimo in transfiguratione et nunc. Unde vox Christo testimonium perhibuit in adventu sive incarnatione, in passione et in resurrectione.