97. De sancto Tndgualo.

In 1. Vesperis.

R. Qui Tudgualum hodie

Sedes ad supernas
Duxisti magnifice

Per vias acternas,
Pater, aures habeas,

Quaesumus, paternas,
In Tudguali titulum

Clamantes ne spernas,
V. O qui perpetua

mundum ratione gubernas.

Prosella.

1a. Fons clementiae,

Vena veniae,

Via, veritas,

Flumen gratiae,

Plena caritas,
1b. Trina deitas,

Una bonitas,

Rex justitiae,

Poenas debitas

Solvas hodie.
2 a. Deus, omnium

Spes fidelium,

Pacis princeps unice,
2 b, Super propriam

Hanc familiam

Pio vultu respice.

3 a. Qui pupillo consulis,
Parce famulis
Tanti prece praesuliss

3 b. Non attendens merita
Tuos visita
Pietate solita.

4 a. O largitor munerum,
O rex superum,
Miserere pauperum;

4 b. Pater, fili, spiritus,
Veni coelitus,
Clamantum gemitus ne

5. spernas.

Ad Magnificat.

A. O quem Tudgualum

Trecoria, Roma Leonem
Invocat, in Christi

virtute repelle draconem.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Sit regnum stabile,
sit ei decus imperiale,

Qui tibi, Tudguale,
proprium comisit ovile.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Beatus vir est Tudgualus,
Per quem vita, per quem salus
Est data Britanniae.
2. Hic est prudens architectus,
Fecit enim suum pectus
Domum sapientiae.
3. Fundamentum fidem jecit,
Caritatem tectum fecit,
Spem loco maceriae.

Responsoria.

1. Tudgualus, Christicola,
zelo dei plenus,
Dives erat aliis,

sibimet egenus,
Quamvis ortus regibus,
animo serenus,
V. Ingeminans animi
nobilitate genus.
2. Dum vernaret igitur
puerili flore,
Jam coelestis gratiae

delibutus rore

Adhaerebat studiis

avido fervore.

V. Ingenium coeleste suis

velocius annis

Surgit et ignavae

fert mala damna morae.
3. Factus autem juvenis
fretus Dei donis
Frenat carnis impetum

freno rationis,
Hanc solam sententiam
observat Nasonis:
V. Virtus est placidis
abstinuisse bonis.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Justus, fortis, temperatus,
Prudens erat et ornatus,
Evitavit vitia.

2. Hic nullius indigebat,
Namque Deum possidebat
Possidentem omnia.

3. Lac praebebat juniori

Apponendo fortiori

Solida cibaria.

Responsoria.

1. Parentum amplissimo
derelicto fundo
Transit ad Armoricos
contempto profundo,
Britanniam spiritu
mundat ab immundo,
V. Non sibi sed toti

credebat vivere mundo.

2. Pastor fit Trecoriae,

pastor inquam bonus,
Praesul et praesidium,
pastor et patronus,
Ferre jugum Domini
semper erat pronus,
V. Semper enim leve fit,

quod bene fertur onus.

3. Angelus ad praesulem
precibus prostratum,
Detulit libellulum
talibus notatum:
Romanam ecclesiam
vade visitatum ;
V. Hic bonus et sapiens

dignus se ait esse paratum.

In 3. Nocturno.
Antiplionae.

1. Vestem dabat spoliato,
Sanitatem vulnerato
Miscens vinum oleo.

2. Sitientes refovebat,
Aquas vivas hauriebat
De scripturae puteo.

3. Informabat imperitos,
Subtrahebat irretitos
Citiorum laqueo.

Responsoria.
1. In papam eligitur
nutu deitatis,
Tudgaalus efficitur

rector Petri ratis,
Claves coeli bajulat
portis reseratis ;
V. Hic facit, ut pateant

coelestia regna beatis.
2. Lamenta Britanniae
tandem sunt soluta
Tudguali praesentia

sibi restituta,
Adventum pontificis
lingua canit muta,
V. Flebile principium

melior fortuna secuta.
3. Completo curriculo
temporalis status
Tudgualus de carcere

carnis liberatus
Ad coelestis gloriae
regnum est translatus ;
V. Pro fidei meritis

vocitatur jure beatus.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Nunc, Tudguale, vere gaudes

Reddens Deo veras laudes

In Dei praesentia.

2. Nunc in Deo praesens vides,
Quod credebas, cessat fides,
Succedit scientia.

3. Quid filium generari,
Quid spiritum sit spirari,
Spectas non per speculum.

4. Manifeste trinitatem
In personis, unitatem
Cernis in essentia.

5. Nunc visitas deitatem,
Vides et humanitatem
Oculo ad oculum.

Ad Benedictus.

A. Non talentum tumulavit
Tudguali solertia
Sed lucrando reportavit
Domino duplicia.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Magnificat Dominum

coelestis curia trinum,
Qui triplici gemma
Tuguali ornat diadema.