95. De sancto Blasio.

1 Iucundemur

modulantes,
Veneremur iucundantes
Servum Christi, Blasium,

2 Per quem scandunt
thronum Dei
Confitentes vere rei
In praesenti vitium.

3 Iste Deo militavit,

Hostes namque superavit
Suis pompis omnibus.

4 Quadam rupe latitavit,
In qua corpus tenuavit
Utens tunc agrestibus.

5 In montis cacumine
A fera quam homine
Languores pellebat.

6 Tam carnis mirificus
Quam et cordis medicus
Duplex existebat.

7 Cumque sanctus sic maneret,
Iussit praeses, ut auferret
Sibi turba civium.

8 De spelunca iam egressus
Veram fidem est professus
Cordibus sequentium.

9 Huius florem et dulcorem
Praesulatus ad honorem
Gens vocat Sebastiae.

10 Est a Christo sic vocatus,
Cum quo regnat iam beatus,
Terra Capadociae.

11 Per hunc spina vellitur
Ab eo, qui moritur
Coram matre flenti.

12 Sus a lupi faucibus
Sancti viri precibus
Servatur egenti.

13 Mox tyrannus praesentari,
Praesentatum verberari
Sanctum iussit fustibus ;

14 Coepit blandis suadere,
Verberatum adolere
Idolorum cultibus.

15 Quibus praesul fortis lusit,
Ob hoc praeses eum trusit
In obscuro carcere.

16 In quo dixit mulieri
Cunctos aegros se tueri
Coctis suis munere.

17 Tandem fulgens virtutibus,
Carminatus pectinibus
Decollatur.

18 Per hunc caesis capitibus
Compassis mulieribus
Caelum datur.

19 Ergo, Blasi, tu digneris
Nos audire, cum teneris,
Petentes suffragia,

20 Ut colentes perfruamur
Ope, mundi mox sequamur
Sanctorum collegia.