41. De s. Achatio et sociis.

1 Adrianus, rex profanus,
Congregatis pravitatis
Sex regibus exlegibus

2 Sic bacchatur, irae datur,
Servos Christi leto tristi
Quod dederat, quos oderat ;

3 Sub tormento nondum lento
Hos qui laesit; his adhaesit
Exercitus indomitus.

4 Sunt ter dena milia
Horum, qui invidia
Hos crucifixerunt ;

5 Sed sunt dena milia
Sanctorum, supplicia
Qui sustinuerunt.

6 Inter quos est passus,
Christi fidem fassus
Hermolaus episcopus ;

7 Christum praedicavit,
Ipsos baptizavit
Praesulatus servans opus.

8 Ipsos una
Dies una
Nuncupata Veneris

9 Sub tormentis
Pravae gentis
Clausit meta funeris.

10 Signa Christi passionis
Cuncta visa sunt agonis
Martyrum in stimulo ;

11 Tellus tremens est quassata.
Et lux solis obscurata
Non micabat saeculo.

12 Quos gens praba sauciavit,
Christus sanctiens sanavit
Hos solacione;

13 Hi in carne lacerati

A Christo sunt praearmati
Fidei umbone.

14 Inamoenis postquam poenis
Atque minis venit finis
Consummationis,

15 Petiverunt, tenuerunt

Non defectum, sed effectum
Mox petitionis.

16 Sancti Dei, qui tropaei
Dignitatis, sanctitatis
Gaudetis victoria,

17 Sitis grati advocati
Nostri, dirae die irae
Cum censentur vitia,

18 Ne perire, obmutire
Pro peccato perpetrato
Nos contingat misere,

19 Sed in throno summo bono
Conregnare, laudes dare
Valeamus libere

20 Immortali, aeternali
Regi in pace sedula
Per saeculorum saecula.