59. De sancto Andrea.

1 Christo regi laudem demus,
Dulce melos personemus
Andreae memoria,

2 Qui relictis piscatum,
Nave, reti, nova cura
Spernit transitoria.

3 Hominum factus piscator,
Verbi Dei seminator
Idola comminuit.

4 Magnum quid dimisit iste,.
Abnegans se pro te, Christe,
Nihilum retinuit.

5 Crucifixum te clamavit,
Quem gens furens accusavit
Aegea sub praeside;

6 Fidem sanctam propalavit,
Eo ipsum carceravit
Praeses mentis perfidae.

7 Hoc docente lotus sorde
Credit Christum puro corde
Populus Myrmidonum,

8 Colit gens Achaiana
Fidem sanctam mente sana,
Cultum fugit daemonum.

9 Ut conversos revocaret
Crucifixum

nec laudaret,
Ab Aegea monitus

10 Non abhorret poenam trucem
Christum passum
sanctam crucem
Personat intonitus.

11 Martyr est ad poenam ductus ;
Gentis fletus atque luctus
Proclamantis oritur.

12 Doctor bonus veritatis
Et amicus deitatis
Innocenter moritur.

13 Videns crucem praeparatam
Et diu desideratam
Exclamando protulit:

14 "Orux, aveto, benedicta,
Nostra Christus qua delicta
Moriendo abluit !"

15 Biduo Andreas iste

Cruce pendens pro te, Christe,
Edocebat populum.

16 Corde puro te amavit,
Fide bona exspiravit
Bibens crucis poculum.

17 O mors iusti pretiosa,
Quem non poena dolorosa
Potuit compescere

18 Christum passum praedicare,
Crucem sanctam propalare,
Idola destruere.

19 Iesu bone, te precamur,
Qui Andream veneramur
In concentu melico,

20 Ut a malis eruamur
Et te frui mereamur
Cum coetu angelico.