86. De sancto Bartholomaeo.

Ascribitur Adamo de S. Victore.

1 Laudemus omnes inclita
Bartholomaei merita,

2 Cuius sacra sollemnia
Nobis inspirant gaudia.

3 Per diem centum vicibus
Flexis orabat genibus

4 Nec minus noctis tempore
Toto prostratus corpore.

5 In istius praesentia
Obmutescunt daemonia ;

6 Christi sonante buccina
Falsa terrentur numina:

7 Non Astaroth illudere
Genti praesumit miserae,

8 Nec fallere, nec laedere,
Nec laesis potest parcere ;

9 Gravi dignus supplicio
Cruciatur incendio ;

10 Quanta sit eius tortio,
Berith patet indicio.

11 Per virtutes apostoli

Patescit fraus diaboli ;

12 Arte detecta subdoli,
Cultores cessant idoli.

13 Liber exsultat Pseustius
Hostis repressa rabie,
Credit et rex Polimius

Propter salutem filiae.
Permissus ab apostolo
Daemon mugit ex idolo:
"A vobis ultra, miseri,
Sacra non posco fieri.

14 "Me iam nil posse fateor,.
Qui vix respirans torqueor
Ante diem iudicii
Poenam ferens incendii."
Sic effatus apparuit
Et sigilla comminuit,
Sed nec praesentes terruit ;
Nam virtus crucis adfuit.

15 Christi signat charactere
Fanum manus angelica,
Laesos absolvit libere
Potestate mirifica.

16 Mox pellem mutat India
Tincta baptismi gratia,

17 Ruga carens et macula
Caelesti gaudet copula.

18 Currunt ergo pontifices
Ad Astriagem supplices,

19 Athletam iam emeritum
Poscentes ad interitum.

20 Sub Christi testimonio
Caput obiecit gladio ;

21 Sic triumphavit hodie
Doctor et victor Indiae.

22 Bartholomaee, postula
Pro servis prece sedula,

23 Ut post vitae curricula
Christum laudent in saecula.