7

ἀσφαλεῖς, ἀντίμιμον τοῦ κατὰ τὴν ̓Αλεξάνδρειαν οντα τε καὶ λεγόμενον, τὴν αὐτοῦ εὐμένειαν χωρεῖ ἐκκαλούμενος. ὁ δὲ συλῆσαι μὲν ἐκ θεοῦ καὶ ερημον θεῖναι ψυχῆς οὐκ ἐν καλῷ θέμενος, ἐκεῖνον μὲν ἐν τῇ Πλάτῃ νήσῳ ὑπερ- όριον θεὶς ἡσυχάζειν ἐπέτρεψεν, χρυσόν τινα κατ' ετος ἐπιχορη- 20 γῶν, ενθεν καὶ τὸ μοναχικὸν σχῆμα λαβόντα καὶ ̓Αθανάσιον μετο- νομασθέντα ἐπιβιῶναί φασιν ετη δύο καὶ τριάκοντα. συνῆν δὲ αὐτῷ καὶ Εὐστράτιος ὁ υἱὸς αὐτοῦ, ὁ καὶ ἀποκαρεὶς καὶ εὐνουχι- σθεὶς ων ἐτῶν εικοσι προστάξει τοῦ Λέοντος, καὶ Νικήτας, ος πρότερον μὲν παῖς ων τὴν τῶν ἱκανάτων διεῖπεν ἀρχήν, ατε δὴ φίλιος τοῖς στρατιώταις καὶ ἐν ὑπαίθρῳ διάγουσιν ειναί τε θέλων καὶ τῶν πολλῶν πραγμάτων εμπειρος, τότε δὲ τὴν κόμην καὶ αὐ- τὸς ἀποθέμενος ̓Ιγνάτιος ἐκαλεῖτο καὶ τῷ πατρὶ συνεῖναι ἐτύγχανεν τῷ μονήρη βίῳ προσκείμενος. τὴν δ' αὐτοῦ σύνευνον ἀπεσχοίνισε καὶ ἀπέσπασε καὶ πρὸς τὴν μονὴν τὴν ουτω λεγομένην Προκοπίας μετέθηκεν, καίτοι γε τοῦτο μὴ γενέσθαι πολλὰ τοῦ Μιχαὴλ ἱκε- τεύσαντος. καὶ ὁ μὲν Μιχαὴλ τοῦ βίου εξω γενόμενος μηνὶ ̓Ια- νουαρίῳ ιαʹ, ετει ϛτβʹ, τὸν χοῦν ἀποθέμενος ἐν αὐτῇ τῇ νήσῳ, ἐν τῷ δεξιῷ μέρει τῆς ἐκκλησίας ἐτέθαπτο· ὁ Εὐστράτιος δὲ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν ετη ἐπιβιοὺς πέντε [καὶ δέκα] καὶ αὐτὸς ἐκοιμήθη κατὰ τὴν ιεʹ τοῦ ̓Ιανουαρίου μηνός, ετους ϛτζʹ, ἐν τῷ εὐωνύμῳ μέρει τῆς ἐκκλησίας πεσών. ὁ δὲ ̓Ιγνάτιος ὁ καὶ πρότε- ρον Νικήτας καλούμενος, τῆς Κωνσταντινουπόλεως πρόεδρος ειναι λαχών, πολλοῖς υστερον χρόνοις ἐν τῇ μονῇ καλουμένῃ Σατύρου, ην αρτι ἐκ βάθρων δειμάμενος ετυχεν, τὸ ἱερὸν αὐτοῦ σῶμα κατέ- θηκεν. αυτη δὲ ἡ μονὴ καὶ τοῦ ̓Ανατέλλοντος κέκληται τρόπῳ τοιῷδε. ἀλλὰ Σάτυρος μέν, οτι ἐκ μικροῦ διαστήματος τῆς τοι- 21 αύτης μονῆς ὁ παλαιὸς ὀνομάζεται Σάτυρος, ἐν ῳ  ην ἱερὸν παρὰ τῶν ̔Ελλήνων οἰκοδομηθὲν τῷ αὐτῷ Σατύρῳ, ου  καθ' ὁμωνυμίαν, διὰ τὸ πλησίον ειναι τὴν εἰρημένην μονήν, τῷ τοιούτῳ καλεῖται ὀνόματι· ἐξ ουπερ καὶ ὁ τοῦ Βρύου παλάτια κτίσας Θεόφιλος βα- σιλεὺς τὴν υλην ἀφελόμενος ταῦτα ἐδείματο. ̓Ανατέλλων δὲ δι' αἰτίαν τοιαύτην. κυνηγετοῦντί ποτε Νικηφόρῳ τῷ βασιλεῖ ἐν οις ἀρτίως ἐστὶν ἡ μονὴ μέρεσι, διὰ τὸ ἀλσώδη καὶ δύσβατον ειναι καὶ πρὸς θήραν ζῴων ἐπιτηδείαν, ἐλάφου μεγίστης φανείσης καὶ καταδιωκομένης καὶ χειρωθείσης ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ ἐν ῳ  νῦν τὸ τῆς μονῆς θυσιαστήριον ιδρυται, εὑρέθη τράπεζα παλαιὰ ὑπὸ κίονος βασταζομένη, γράφουσα ουτως "τοῦτό ἐστι τὸ θυσιαστή- ριον τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ τοῦ ἀνατέλλοντος, οπερ ἐνεθρό- νισεν ὁ ἀπόστολος ̓Ανδρέας." ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐ τότε, χρόνου δὲ παρεληλυθότος πολλοῦ υστερον. 11 ̓Επανακτέον δὲ τὸν λόγον, καὶ τὴν αἰτίαν ζητητέον τὴν ουτως ὡς ἐξ ὁμολόγου πείσασαν ἀμφοτέρους, τὸν μὲν Μιχαὴλ μηδ' ολως ὑπὲρ τῆς βασιλείας ἀντισχεῖν (ενεστι γάρ, ὡς ἡ παροι- μία, κἀν μύρμηκι χολή), τὸν Λέοντα δὲ θαρρούντως ἐπιβῆναι καὶ κατατολμῆσαι αὐτῆς. καὶ γὰρ ταύτην μόνην ειποιμι αν ἐγὼ ειναι ἀληθινωτάτην παιδείαν τε καὶ γυμνασίαν πρὸς τὰς πολιτικὰς πράξεις, τὴν ἐναργεστάτην αἰτίαν καὶ τὸ μὴ τήνδε ἀλλὰ τήνδε ἐπικεκαλυμμένην καταφοράν, ης πᾶσα δὴ βίβλος ἱστορικὴ στερου- 22 μένη καὶ ἀπογυμνουμένη οὐκ οιδ' ει τινα ονησιν παράσχοι τοῖς ἐντυγχάνουσιν. ὑπῆρχε δὲ Μιχαὴλ θεραπαινίδιόν τι πρόσοικον, ο  κατά τινας ἐκβακχευόμενόν τε καὶ ἐνεργούμενον περιόδους ἀπε- φοίβαζέ τε καὶ ἐμαντεύετο, καὶ πρὸς τῷ τοῦ Βουκολέοντος αἰγια- λῷ προσφοιτῶν "κατάβηθι ἐκεῖθεν, κατάβηθι," γεγωνότερον, "ω Μιχαήλ," ἐπεβόα, "καὶ τῶν ἀλλοτρίων ἀφίστασο," πρὸς αὐτὸν δὴ τοῦτον ἀπορριπτοῦσα φωνάς. οὐκ ελαθε γοῦν τοῦτο πολλάκις γενόμενον οὐδὲ τοὺς ἐθελοκωφεῖν ἐθέλοντας καὶ τὸν βίον παρα- πέμπειν εὐφρόσυνον, ἀλλ' εφθασεν ὀψὲ γοῦν εἰς τὰς βασιλικὰς ἀκοάς, θροῦν καὶ λαλιάν τινα οὐκ ευελπιν ἐμποιοῦν. καὶ ος (φιλεῖ γὰρ εκαστος τὸ λυποῦν ἐκπομπεύειν τοῖς φιλουμένοις) Θεο- δότῳ τινὶ τῷ κατὰ τὸν Μελισσηνὸν γνησίῳ δοκοῦντι, ῳ  ἐπώνυμον ὁ Κασσιτερᾶς, τὰ τῶν λόγων