31

Λέοντος δὲ ἐπαναστάντας, απαντας εγνω ὀλέθρῳ παραδοῦναί τε καὶ σφαγῇ. οθεν δόγμα ἐξέθετο απαντας τοὺς τῶν βασιλικῶν ἀπολαύοντας φιλοτιμιῶν, προσέτι δὲ καὶ βασιλικῆς τιμῆς μετασχόντας τῆς οἱασοῦν, κατὰ τὴν Μαγναύραν συναθροισθῆναι. ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐγε- γόνει καὶ τοῦ προστάγματος οὐδεὶς ἐτόλμα καταφρονεῖν, τὴν τῆς ψυχῆς τέως ὡς ἐν σκότῳ κρύψας θηριωδίαν, ἠρέμα πως καὶ πραείᾳ φωνῇ ουτω πως ελεξεν ἐν βραχεῖ, ὡς ἐβούλετο μὲν καὶ δι' ἐπιθυ- μίας ειχεν, ὁ λαὸς καὶ κλῆρος ἐμός, τοὺς ἀντιλαβομένους καὶ τῆς βασιλείας ὑπερμαχήσαντας νεανικῶς ὁ ἐμὸς αγαν πατὴρ πολλῶν μὲν τιμῶν πολλῶν δὲ τούτους ἀγαθῶν ἑτέρων καταξιῶσαί τε καὶ γερῶν· ἀλλ' ἐπεὶ εφθασεν ἐξ ἀνθρώπων γενέσθαι θᾶττον η  ειχε βουλῆς καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ τῆς αὐτοῦ γνώμης εξω γέγονε τοῦ καιροῦ, ινα μὴ ἀχάριστος δόξῃ πολλοῖς, ἐμὲ οὐ τῆς βασιλείας μόνον διάδοχον ἀλλὰ καὶ τοῦ τοιούτου καλοῦ τούτοις ὑπόχρεων ἐγκατέλιπεν. διὸ εκαστος ἐκ μέσου ἀγόμενος δεικνύτω ἡμῖν ἑαυ- τόν. τούτοις ὑποκλαπέντες τοῖς λόγοις καὶ συλαγωγηθέντες τὸν νοῦν ἑαυτὸν εκαστος ἀπεγύμνου καὶ πᾶσιν ὡρᾶτο κατάδηλος. εὐθὺς 86 ουν νόμῳ τῷ πολιτικῷ χρῆσθαι τὸν υπαρχον ἐγκελεύεται, καὶ "αγε δή" φησίν, "ω ουτος, τούτους κατ' ἀξίαν τῶν βεβιωμένων ἀμείβου, οὐ μόνον οις οὐκ εδεισαν τὸ θεῖον, αιματι ἀνθρωπίνῳ μιάναντες δεξιάν, ἀλλὰ καὶ χριστὸν κυρίου βασιλέα ἀνελόντες οἱ αθλιοι." τούτοις διέλυσε τὸν σύλλογον ἐκεῖνον τὸν πρῶτον δή πως καὶ θαυμαστόν· ον ειπερ τις κατὰ νόμους εχοιτο ἐπαινεῖν, ἀλλ' οὐκ οιδ' εἰ στήσεται ἐγγὺς ἡμερωτάτης τε καὶ πραείας ψυ- χῆς. καὶ τούτους μὲν ουτως πως ἐξ ἀνθρώπων ἐποίησεν, προσε- πιθεὶς τούτοις τὸ ἐπαινετὸν ἐκεῖνό γε καὶ καλόν, τὸ ἀπελάσαι καὶ πρὸς τὴν ἐν ῃ  τὸ πρότερον ἀπεκάρη μονὴν Εὐφροσύνην τὴν ἑαυ- τοῦ μητρυιὰν ποιῆσαι παλινοστῆσαι, ην ἡ ἱστορία δευτέραν γαμε- τὴν παρέδωκε τῷ Μιχαήλ, ἐκείνων γε τῶν ἡμῖν εἰρημένων ἐκεῖσε χειρογράφων καὶ ορκων πολλῶν, οὐχ ὁσίως πραχθέντων γε καὶ γενομένων, ὠφελησάντων οὐδέν. τί δήποτε; οτι μὴ ἐπὶ κυρίου πεποιθὼς ἠγάγετο γαμετήν (η γὰρ αν εννομόν τινα, ἀλλ' οὐ τὴν ηδη συνταξαμένην ἠγάγετο τῷ Χριστῷ), ἐπὶ δὲ τῇ ἑαυτοῦ θρασύ- τητι καὶ τοῖς ορκοις ἐκείνοις τοῖς εὐμεγέθεσί τε καὶ θεοῦ πάντας πόρρωθεν ἀποπέμψασι. 2 Καὶ τὰ πρῶτα μὲν τούτου τοιαῦτα· τὰ δ' ἑξῆς ἀντε- ποιεῖτο δικαιοσύνης καὶ ην φοβερός τε πᾶσι τοῖς πονηροῖς καὶ θαυμαστὸς ἀγαθοῖς, τοῖς μὲν οτι μισοπόνηρός τε καὶ δίκαιος; τοῖς δ' οτι ἐμβριθής τε καὶ αὐστηρός. πλὴν οὐκ ην τοῦτον πάν- 87 των καθαρεύειν τῶν πονηρῶν. καὶ διὰ τοῦτο ειχετο μὲν τῆς ἐπὶ θεὸν καὶ τὴν τούτου πάναγνον μητέρα, ὡς ελεγε, πίστεως, ειχετο δὲ καὶ τῆς πατροπαραδότου μιαρᾶς τῶν εἰκονομάχων αἱρέσεως, καὶ ταύτῃ γε δὴ τὸν εὐσεβῆ καὶ πανάγιον λαὸν ἐτάραττέ τε καὶ πολυειδέσιν ἐδίδου κακώσεσι, πάντα τὸν τῆς βασιλείας αὐτοῦ χρό- νον ἠρεμῆσαι μὴ συγχωρήσας, οις οὐδὲ τὰς ἐν πολέμοις ἀνδρα- γαθίας καταλλήλως ἐλάμβανεν, ἀλλ' ηττητό τε ἀεὶ καὶ οὐ κατὰ βασιλέα ὑπέστρεφεν. 3 Τοιγαροῦν ἐχόμενος τῆς δικαιοσύνης, οὐ μὴν δὲ καὶ τῆς πρὸς τὴν τοῦ θεοῦ μητέρα πίστεώς τε καὶ προθυμίας, ἀπῄει εφιππος διὰ τῆς κατὰ τὴν μέσην πλατείας καὶ λεωφόρου πρὸς τὸν ἐν Βλαχέρναις θεῖον ναὸν ἑκάστῃ ἑβδομάδι, ὑπὸ τῶν δορυφόρων παραπεμπόμενος. ἀπῄει δὲ πᾶσι μέν, πρὸ παντὸς δὲ τοῖς ἀδικου- μένοις διδοὺς ἑαυτόν, ὡς αν εχοιεν τὰ αὐτῶν ἐκτραγῳδεῖν ἀδική- ματα καὶ μὴ παρὰ τινῶν κακοποιῶν κωλύοιντο ὑφορωμένων τὴν εκτισιν, δεύτερον δὲ ινα διὰ τὴν ἀγορὰν διερχόμενος θεατὴς γίνοιτο τῶν ὠνίων· οθεν ἑκάστου τῶν πιπρασκομένων οσου πωλεῖται κατὰ τὴν ἀγορὰν ἠρώτα, οὐκ ἐν παρέργῳ τοῦτο ποιῶν ἀλλὰ καὶ λίαν ἐνεργῶς τε καὶ ἐπιμόνως, οὐδ' ἑνὶ τοῦτο ειδει ἀλλὰ παντὶ μὲν τῷ τρέφειν ανθρωπον δυναμένῳ, ειτ' ουν ἐσθιόμενον ειτ' ουν καὶ πινόμενον, παντὶ δὲ τῷ περιθάλπειν καὶ εἰς ἀμφίασιν τελοῦντι, καὶ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς κατὰ τὴν ἀγορὰν προκειμένοις τῶν βουλομέ- νων