48

τῶν ἐχθρῶν λυτρώσασθαι τὸν αἰχμάλωτον λαόν, εἰ δ' ουν, ἀλλὰ τούς γε τέως πρὸς γένος αὐτῷ πλησιάζοντας καὶ ἐπὶ συμμαχίαν αὐτῷ ἀποσταλέντας ἐκεῖ. ἀλλὰ μέγα μὲν ουν γαυριῶν μέγα δέ γε φυσῶν ἐκείνους τε τοὺς πρώτους καὶ τοὺς δευτέρους τούτους ἀνταπέστειλε πρέσβεις, καταμωκώμενός τε καὶ πλύνων υβρεσι, "τοσούτοις μόνοις" φάσκων "ἐξωνήσασθαι βού- λεσθε κεντηναρίοις, ενθα τῶν χιλίων μέχρι φιλοτιμίας ενεκα καὶ δωρεᾶς ὑμῖν κατανάλωται;" οις καὶ τὴν καρδίαν παθὼν ὁ Θεό- φιλος, καὶ ωσπερ ὑπὸ πυρός τινος ἀναζέων η  ἐλαυνόμενος, ἐδεῖτο τοῦ περιψύχοντος υδατος ἐκ χιόνος προσφερομένου. χλιαροῦ δέ πως τῷ τῆς καρδίας καύσωνι δοκοῦντος, συνέβη κἀκεῖνον ἐξ ἐκεί- νης τῆς πόσεως δυσεντερίας νόσῳ περιληφθῆναι καὶ ακοντα, καὶ τῇ νόσῳ ταύτῃ τοῦ γενέσθαι ἐκτός. καὶ τὰ μὲν κατὰ τὸ ̓Αμόριον ουτως. 132 35 Κατὰ δὲ τὴν οἰκείαν χώραν παλινδρομήσας ὁ ̓Αγα- ρηνὸς τοὺς εἰρημένους ἀρχηγοὺς ἐν φρουρᾷ τινὶ σκοτεινῇ τῷ ξύλῳ ἀσφαλισάμενος καθεῖρξεν, βραχεῖ τινὶ υδατι καὶ αρτῳ τούτους ἐντειλάμενος ἀποζῆν. ἐν τοσούτῳ δὲ σκότει ἀσφαλείᾳ κατείχοντο ὡς μήτε κατὰ τὴν σταθερὰν μεσημβρίαν μικρόν τι αὐγάζεσθαι, ἀλλ' η  τῇ ἀλλήλων φωνῇ γινώσκεσθαί τε μόνῃ καὶ μόνων τῶν φυλάκων ἀπολαύειν, τῶν αλλων στερουμένους ἀνθρώπων, καὶ ὡς ἐν ἐρημίᾳ βαθυτάτῃ διάγειν. τούτοις τοῖς δεινοῖς ἐπὶ ἑπτὰ ολοις ετεσι προσεκαρτέρησαν. αρτι δὲ κατὰ τὴν πέμπτην τοῦ Μαρτίου μηνὸς ὁ τὸ ̓Αμόριόν τε προδοὺς καὶ τὸν Χριστὸν ἀρνησάμενος Βοϊδίτζης κατὰ τὴν φυλακὴν γενόμενος, Κωνσταντῖνον ανδρα φρόνιμον καὶ σοφίᾳ ἐντεθραμμένον φωνήσας (Κωνσταντῖνος δὲ ουτος ην ὑπηρετῶν τῷ πατρικίῳ κατὰ τὴν ἐν λόγῳ γραφήν), οὐ χρῄζειν εφη τινὰ τῶν ἐντὸς παρεῖναί σοι καὶ τῶν ἐμῶν τυγχάνειν μυστηρίων ἀκροατήν. ὡς δ' οὐδένα παρεῖναι ὁ Κωνσταντῖνος καθωμολόγει, "αγε μοι" εφησεν, "ω φιλτάτη καὶ γλυκεῖα ψυχή (γινώσκεις γὰρ τὸν ἀρχῆθεν πόθον σου συμφυέντα μοι), βουλή- θητι μετὰ τοῦ πατρικίου τῷ πρωτοσυμβούλῳ συνεύξασθαι καὶ μαγαρίσαι τὴν αυριον, ινα μὴ παρανάλωμα γίνησθε μαχαίρας καὶ αἰκισμῶν. τοῦτο γὰρ αὐτῷ διὰ σπουδῆς εχοντι καὶ μελετῶντι συμφέρον ἡγησάμην σοι ὡς φίλῳ δηλοποιῆσαι πιστῷ. θέλησον γοῦν αὐτῷ μὲν κατὰ τὸ φανερὸν συνεύξασθαι, θεῷ δὲ τὰ κρυπτὰ 133 ἐτάζοντι πίστευε κατὰ ψυχήν, καὶ τῆς αὐτοῦ οὐχ ἁμαρτήσετε αἰω- νίου ζωῆς." τούτοις οὐ μαλακισθεὶς μηδὲ φρεναπατηθεὶς ὁ ἀήτ- τητος "ἀπόστηθι" εφη "ἀπ' ἐμοῦ, ἐργάτα τῆς ἀνομίας, ἀπό- στηθι." καὶ αμα τῷ λόγῳ ἀπεφοίτησεν, διηγησάμενος ἰδίᾳ τῷ πατρικίῳ τῶν λεχθέντων μὲν οὐδὲν φανερόν, ινα μή τις δειλαν- δρίας ἐναποτεχθῇ αὐτῷ λογισμός, μόνον δὲ οτι θανάτου ψῆφος ἐς αυριον καθ' ἡμῶν ἐξενήνεκται. εὐχαρίστησεν ἐπὶ τούτοις τῷ θεῷ ὁ πατρίκιος, καὶ διαθέμενος τὰ κατ' αὐτὸν διὰ Κωνσταντί- νου τοὺς συμπαρόντας απαντας εἰς πάννυχον ὑμνῳδίαν ἀνίστησιν. (36) εωθεν δὲ μετὰ σοβαρᾶς τις φαντασίας αρχων ἐξεληλυθὼς τοὺς προεξάρχοντας μόνους τῶν αλλων ἐξελθεῖν ἐπιτρέπει. καὶ δὴ ἐξίασιν ανδρες δύο καὶ τεσσαράκοντα, καὶ εὐθὺς κλεισθῆναι προστάττει τὴν φυλακήν. ἠρώτα γοῦν πόσον ετος αὐτοῖς ἐστὶν κατὰ τὴν φρουράν, καὶ αλλας ἐκίνει βαττολογίας, κατηκόους τού- τους βουλόμενος τῶν αὐτοῦ ποιῆσαι φλυαριῶν. ἀλλ' ουτοι τό τε ετος ἀποκριθέντες, ὡς εβδομον, καὶ πρὸς τοὺς ἐκείνων ἐκ τῆς θείας γραφῆς ῥωμαλέως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς ἀντιταχθέντες λόγους, τὴν ἐπὶ θάνατον φέρουσαν κατεκρίθησαν. ὡς δὲ κατὰ τὸν Εὐφράτην ἐγένοντο, καὶ περὶ αὐτὸν ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμη- ται Σάμαρα, ἐλέγχειν ἐπειρᾶτο τὸν Κρατερὸν Θεόδωρον ὁ ἀλιτή- ριος, ει πως ἀλλὰ τούτῳ γε πείσει τὸν θάνατον ἐξαρνήσασθαι. καὶ "πῶς" εφη "σὺ Θεόδωρε παρρησιαζόμενος διὰ θανάτου φοι- τᾶν ἐλπίζεις πρὸς θεόν, ου  τὰς σωτηρίας, ὡς φατέ, οὐκ ἠγάπησας 134 ἐντολάς; οὐδὲ γὰρ αν ἐξ ἱερατικοῦ κλήρου, ῳ  σὺ πάλαι ἐγκατε- λέξω, πρὸς σχῆμα ηλθες τῶν λαϊκῶν· οὐδὲ χεῖρας ἀθώους ουσας αἱμάτων σου νῦν ἐν πολέμοις