50

παρὰ Πέρσαις μὴ οψεσθαι θάνατον τὸν Θεόφοβον ἀλλ' ἐν ἀφθαρσίᾳ διαζῆν, τῷ κρύβδην ἀλλ' οὐκ ἀναφανδὸν τὸν ἐκείνου θάνατον γενέσθαι ποτέ. 137 39 Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν Κρῆτες παντὶ στόλῳ ἀρά- μενοι τὴν παράλιον ἐδῄουν τῶν Θρᾳκησίων καὶ ᾐχμαλώτιζον. παρὰ τοσοῦτον δὲ αὐτῶν ἐχώρουν τὰ νεανιεύματα καὶ τὰ στρατη- γήματα παρ' οσον οὐ τὴν αἰγιαλῖτιν μόνον ἐπειρῶντο καταδρα- μεῖν, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἐν τῷ ορει, οπερ ουτω καλεῖται Λάτρος, ἐνσκηνούντων καὶ τῶν μοναύλιον βίον ἀσπαζομένων γυμνῷ τῷ ξίφει χωρεῖν καὶ Μυσῶν λείαν τὰ ἐκεῖσε ποιεῖν. ἀλλὰ Κωνσταν- τῖνος ὁ κατὰ τὸν Κοντομύτην τηνικαῦτα τὴν πρόνοιαν τοῦ θέμα- τος τούτου ποιῶν, ἐπείπερ εξω πρὸς τὴν χέρσον ἐγένοντο, ὡς δελ- φῖνας τούτους ἀπέσφαξε καὶ γενναίᾳ χειρὶ τῇ ἀφανείᾳ πάντας παρ- έδωκεν. καὶ κατὰ τὸν τῆς αὐτοκρατορίας δὲ χρόνον αὐτοῦ καὶ τὸν ̓Οκτώβριον μῆνα, εἰς ἰνδικτιῶνα ὀγδόην, ὁ τῶν ̔Ρωμαίων στόλος ἐν τῇ νήσῳ τῇ Θάσῳ καταναυμαχηθεὶς αρδην απας ἀπώ- λετο. καὶ κατὰ τὸ ἑξῆς δὲ τὰς Κυκλάδας νήσους, ἀλλὰ μὴν καὶ τὰς αλλας ἁπάσας, ὁ τῶν ̓Ισμαηλιτῶν κατασύρων στρατὸς οὐκ ἐπαύετο. καὶ αυθις ἐν ̓Αβασγίᾳ ο τε Θεόφοβος καὶ ὁ τῆς Θεοδώ- ρας ἀδελφὸς Βάρδας ἀποσταλέντες μετὰ στρατιᾶς ἰσχυρῶς ἐδυστύ- χησαν, ὀλίγων αγαν ἐκεῖθεν ὑποστρεψάντων. ἀλλὰ καὶ αὐχμοὶ καὶ πάλιν χειμῶνες ἐξαίσιοι καὶ ολως ἀνωμαλίαι καὶ δυσκρασίαι κατὰ τὸν ἀέρα γινόμεναι ἐκάκουν τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ, ἐξ ων σιτοδεῖαι καὶ λιμοὶ καὶ γῆς ἐκ σεισμῶν ἀνατιναγμοὶ οὐκ ην οτε μὴ ἐγίνοντο κατὰ τὴν αὐτοῦ απασαν τῆς βασιλείας ἡμέραν. 138 40 ̓Επεὶ δὲ ολην ἐκκενώσας τὴν τοῦ σώματος οὐσίαν τῇ τῆς γαστρὸς διαρροίᾳ καὶ φθόῃ, ὡς μηδαμοῦ στῆναι τῆς ψυχῆς ετι δυναμένης ἀλλ' ἀποπτῆναι αὐτῆς ζητούσης καὶ ἀποστῆναι, ἐδε- δίει [δὲ] περὶ τοῦ υἱοῦ καὶ τῆς αὐτοῦ γαμετῆς, ἐν τῇ Μαγναύρᾳ πάντας ἐκκλησιάσας [οτε] καὶ μόγις κλίνης ὑπὸ τῶν ἐπιτηδείων κουφισθεὶς καὶ ἀρθείς, καὶ πολὺ ἀθροίσας πνεῦμα ἐν στεναγμῷ, "αλλος μὲν" εφη "ἀπολοφυρόμενος ἐν τοιαύτῃ νόσῳ καὶ καταιγίδι τὸ τῆς νεότητος ανθος ἐξετραγῴδησε καὶ τὴν τοσούτην εὐδαιμο- νίαν, αις ὁ ἐξ ἀρχῆς φθόνος ἐπιβασκαίνων με δεινῶς τὰ νῦν ἐπο- φθαλμίζει καὶ ἐξ ἀνθρώπων με ποιεῖ. ἐγὼ δὲ τὴν τῆς γαμετῆς μου χηρείαν προορῶν καὶ τὴν τοῦ υἱοῦ δυσποτμίαν καὶ ὀρφανίαν, πρὸς δὲ καὶ διακόνων ηθεσι καλοῖς ἐντραφέντων καὶ θεραπείαις καὶ τῆς ἐμῆς συγκλήτου καὶ γερουσίας τὴν στέρησιν, ἀνακλαίομαι, ω παρόντες, καὶ ἀποδύρομαι οις τε ὑμᾶς χειροήθεις οντας καὶ πραεῖς καταλιμπάνων πρὸς ον οὐκ οιδα πορεύομαι βίον, καὶ ἀλ- λάσσομαι δόξαν ἀνθ' ης οὐδ' ολως ο τι μοι προσαπαντήσεται εγνωκα. ἀλλὰ μέμνησθέ μου τέως τῆς ης οὐκέτι γλώττης ἀκού- σεσθε καὶ ην οτε πικρὰ τοῦ πρέποντος ενεκεν καὶ συμφέροντος· καὶ τὴν μετὰ θάνατον ευνοιαν εις τε υἱὸν καὶ γυναῖκα διαβαίνου- σαν ταμιεύσασθε, ἐκεῖνο πάντως προσενθυμούμενοι, ὡς ὁποῖός περ εκαστος τῷ πέλας τούτου γενήσεται, τοιοῦτον καὶ αὐτῷ τὸ πρὸς τὸ μέλλον συμβήσεται." τοιούτοις ῥήμασι τῆς βασιλικῆς 139 πάντας κατακηλούσης γλώττης καὶ ἡμερούσης, οὐκ ην οστις ἀδά- κρυτος ην, οὐδ' ην εἰκάσαι τὸν ἀναπεμφθέντα ἐκ τῶν παρόντων στεναγμόν τε καὶ ὀδυρμόν. 41 Μικρὸν ουν ετι ἐπιβιώσας κατὰ τὴν εἰκάδα τοῦ ̓Ια- νουαρίου μηνὸς τὸν βίον μετήλλαξεν, τῆς βασιλείας γενόμενος ἐγ- κρατὴς μῆνας τρεῖς ἐπὶ δώδεκα ετεσιν, πολλὰ τοὺς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως περιεχομένους παρ' ολον αὐτοῦ τὸν βίον μυσαττόμενός τε καὶ χειμῶνα πάντα κατὰ πᾶσαν ωραν καιροῦ ἐπάγων αὐτοῖς ἀφει- δῶς, ἀνθ' ων ενεκεν καὶ τὸ δυστυχὴς ονομα παρὰ παντὸς ἀνθρώ- που ωσπερ τινὰ κλῆρον ἐπήγετο, μηδέποτε τρόπαιον στήσας κατὰ τῶν ἐχθρῶν βασιλικόν τε καὶ ἀξιέπαινον, μήτε μὴν τὴν προτέραν ητταν ἀναμάχεσθαι δυνηθείς, καίτοι γε ὀκτωκαίδεκα πολέμους παρ' ολην αὐτοῦ τὴν ζωὴν κατὰ τῶν ἐχθρῶν συστήσας, καὶ τοσαυ- τάκις αὐτοῖς συμπλακεὶς καὶ πρὸς παρατάξεις χωρήσας οὐκ ἀγεν- νεῖς. ἀλλὰ τοῦτον μὲν ουτω καταστρέψαντα τὸν βίον